ผมมีปัญหา เรื่อง ชีวิตของผม

ผมว่ามันไม่จะปกติเท่าไหร่ เพราะ ผมเหมือนใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองไม่ได้ ครอบครัวผมมีปัญหา ผมรู้ปัญหาของพ่อ แม่แต่ผมก้อไม่สามารถช่วยอะไรพวกเขาได้มาก จนผมต้องออกไปหางานทำ ลืมบอก ผมเรียนอยุ่ ปวช 3 อายุ19 คนอื่นดูว่าผมบ้า. แต่จริงแล้วผมก้อไม่เข้าใจตัวเองว่าผมเป็นอะไรกันแน่ ปัญหาคือ ผมเ
ทำงาน แล้วกลับดึกเช้าบ้าง ทำให้ผมไปเรียนไม่ไหว ผมขาดเรียน ไป18วัน เรียนผมรุ้เรื่องเข้าใจแต่เวลาเรียนผมมันน้อยเลยทำให้ คนอื่นมาด่าว่าผมโง่ เหมือน แม่ผม ทำให้รู้สึกแย่ แม่ผมเรียนได้ แค่ป2ก้อออกมาช่วยบ้านทำงาน แม่ผมเป็น น้อยของพ่อ พี่ชายต่างแม่เลย ไม่ค่อย โอเคกับครอบครัวผมเท่าไหร่ มันทำให้รู้สึดแปลกแบบ เขาหวังดีหรือยังไงที่ให้เราไปทำงานกับเขา แต่พอไปทำได้สักพัก เขาไม่ให้ผมหยุด ผมไม่สบายก้อให้ผมมา ด่าผมต่างๆ ที่ด่าคือ พี่สะใภ้ คับ ต่างจากพี่ชายผมมาก ชอบด่าผม  ล้วก้อมาดีกับผม ทำให้ผมรุ้สึกว่า เขาเห็นเราเป็นอะไร แน่ น้องหรือลูกน้อง แล้วลุกน้องในร้านก้อนิสัยแย่สุดๆ ใช้ผมไม่ว่าแต่ผมทำแล้วก้อชอบด่าผม มันทำให้ผมงุดหงิดมากผมหาที่ระบายโดยการ เล่น บอล แต่ก้อ โดนพี่สะใภ้ห่ามอีกเขา เห็นผมเป็นอะไรไปไหนก้อไม่ได้ ผมเหนื่อย