สวัสดีค่ะ นี้คือกระทู้แรกของเราคือเรื่องมันมีอยู่ว่า มีผู้ชายคนหนึ่งที่เราแอบชอบเค้า ในโรงเรียนที่เราได้เรียน เราไม่เคยได้เห็นเค้าเลย เพื่อนๆเราก้อรุ้จักเค้า แต่เราไม่รู้จัก มารู้จักกันตอนกีฬาสี เราเริ่มชอบเค้ามีใจให้เค้าตั้งแต่วันกีฬาสี คือเราได้อยู่สีเดียวกันแล้วเห็นเค้าเดินถือกล้องถ่ายรูปไปเรื่อย เรารู้สึกว่าผู้ชายนี้ถูกชะตากับเราเลยเกิน เพราะปกติเราเป็นคนที่ชอบใครยากและเข้าหาคนก้อยากมาก ๆ แต่ทำไมคนนี้เราถึงรู้สึกว่าชอบเค้าน่ะ หลังจากนั้นเราได้แต่แอบมองเค้าไปเรื่อย ๆ ในใจนี้เราคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้คุยกับผู้ชายคนนี้หร้อกมั้ง แต่พอมาถึงกีฬาสีก่อนวันสุดท้ายวันหนึ่ง เราได้บังเอินไปถ่ายรูปเค้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่รูปมันออกมาสวยและดีมากๆอ้ะ เลยตัดสินใจส่งรูปไปให้เค้าดู หลังจากนั้นเราก้อได้คุยกัน คุยกันเรื่อย ๆ โดยมีรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงซึ่งสนิทกับผู้ชายคนนี้แล้วเค้าก้อสนิทกับเราเหมือนกัน พี่สาวคนนี้เหมือนเป็นสื่อกลางให้อ้ะ เพราะเค้ารู้ว่าเราชอบผู้ชายคนนี้ เราก้อยังคุยกับผู้ชายคนนี้ไปเรื่อยๆ เค้าก้อคุยดีมากๆอ้ะ บางครั้งก้อทำให้เราเขิน คล้ายกับให้ความหวังบ้างแล้ะ จนบางที่เราก้อต้องการความชัดเจน แต่เราก้อไม่กล้าที่จะเข้าไปถามเค้าตรง ๆ เราก้อแอบรู้มาบ้างแล้วแหล้ะว่าที่เค้ามาคุยกับเรา เค้าก้อแค่รักษาน้ำใจ เค้าจะปฎิเสธเราเค้าก้อทำไม่ได้ เค้าก้อเลยเลือกที่จะรักษาน้ำใจเราต่อไปเรื่อยย ๆ เราคุยกันมายาวนานมากกก แต่กลับเป็นเราที่รู้สึกกับเค้าอยู่ฝ่ายเดียว บางทีเราแสดงอาการน้อยใจหรืออะไร เค้าก้อไม่มีท่าทีว่าจะสนใจอะไรเล้ย เค้าเป็นคนน่ารักน้ะ ไปไหนมาไหน จะทำอะไร เค้าก้อบอกเราเสมอเลย เค้าเป็นคนที่ไม่เคยจบบทสนทนา ถึงแม้ว่าเราจะส่งสติ้กเกอร์ปิดท้าย เค้าก้อยังส่งข้อความมาคุยอีกตลอด เราสองคนมีอะไรเหมือนๆกันหลายอย่าง เลยทำให้มีเรื่องที่เล่าสู่กันฟังเย้อะมาก เรื่องไหนที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง กลับกลายเป็นว่าเค้าเป็นคนแรกที่รู้เรื่องของเรา เรากับเค้าก้อคุยมานานมากแล้ว จนตอนนี้เรายังไม่รุ้เลยว่าที่เราคุยกันจนถึงตอนนี้ เค้ายังรักษาน้ำใจเราบ้างมั้ยหรือเค้ามีใจให้เราบ้างรึยัง แต่ในหัวเราก้อยังคิดว่าเค้ารักษาน้ำใจเราตลอดเวลา เราควรทำยังไงต่อไปดี อยากเลิกคุยแต่ก้อทำไม่ได้ ยิ่งอยากเลิกคุยก้อยิ่งคิดถึง แต่ถ้าคุยต่อไปคือเหนื่อยกับเหนื่อยเลย ก้ออย่างว่ามันไม่สนุกหร้อกที่วิ่งตามอยู่ฝ่ายเดียว ขอบคุนที่อ่านจนจบน่ะค้า
เอาไงกับความรักครั้งนี้ดีค่ะ?