จากหัวข้อกระทู้ หลายๆคนคงอยากรู้แล้วใช่มั้ยค่ะ ว่าเจ้าชายตัวเป็นๆเป็นยังไง
งั้นเริ่มกันเลยค่ะ
จากการใช้ชีวิตในรั้ววิทยาลัยพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งมีกฎระเบียบมากมายในการอยู่ร่วมกัน ไม่ได้พบเจอผู้คนมากนัก จ-ศ เรียนปกติเหมือนมัธยมค่ะ หยุด เสาร์-อา อนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่ต้องเข้าหอก่อนทุ่มนึง นั้นคือกฎเหล็กของสถาบันอันเป็นที่รักของเราค่ะ
และแน่นอนว่า การมีกฎระเบียบเช่นนี้ ทำให้โอกาสที่จะพบปะผู้คนน้อย นี่เป็นอีกเหตุผลนึงที่พยาบาลผู้หญิงในวิทยาลัยยังโสดอยู่มาก (555 เปล่าโปรโมทน้าาา) ซึ่งก็เป็นความจริงที่หลีกหนีไม่ได้ คนที่ไม่โสดก็มีค่ะ อาจจะคบกันก่อนเรียนพยาบาล หรือไม่ก็เจอกันตอนฝึกงาน (อันนี้จะพบได้บ่อยๆ❤️) เอาาล่ะค่ะเกริ่นชีวิต นศ. พยาบาลมามากละ ขอเล่าถึงเจ้าชายเลยแล้วกัน
..
จากการเรียนอย่างหนักหน่วงของ นศ.พยาบาลตัวน้อยๆ เย็นวันศุกร์เป็นอีกวันที่มีจิตใจเบิกบานมาก เพราะสามารถลากลับบ้านได้ กลับมาวิทยาลัยอีกทีเย็นวันอาทิตย์(ก่อนทุ่มนึง ย้ำบ่อยๆฮี่ๆ) ขณะเดินทางโดยรถประจำทาง มีผู้คนมากมายเตรียมที่จะกลับบ้านเช่นเดียวกัน เป็นบรรยากาศที่แออัดพอสมควร อยู่ดีๆเราก็เหลือบไปเจอลูกอาจารย์ที่ปรึกษา(รร. มัธยมเดิม เป็นรุ่นน้องเรา 2ปีค่ะ) กำลังเกาะราวรถเมลล์อยู่ ซึ่งน้องเป็นคนเรียนเก่งมาก เข้ามาเรียนมัธยมปลายในเมือง เป็นคนตัวสูง ผิวสีแทน จมูกคม (น้องค่ะน้อง) ด้วยความที่เคยเจอกันมาก่อน บวกกับน้องเป็นลูกอาจารย์ที่ปรึกษา จึงเข้าไปทัก " น้อง B จำพี่ได้มั้ย?? พี่พี่ F ไง !! " น้องเค้ายิ้ม แล้วเกาหัว นั่นหมายถึงว่า ผมจำป้าไม่ได้หรอกครัช 5555 ฮาสิค่ะงานนี้ คนที่ยืนโหนราวด้วยกันก็ทำท่าทีขำขันด้วย แต่หลังจากนั้น น้องเค้าก็คุยด้วย จนลงจากรถประจำทาง แล้วแยกย้ายกันไปอย่างปกติมาก ..
ปล1.นี่คือเหตุการณ์แรกเริ่มนะค่ะ จะมีอะไรมากกว่าเดิมในตอนต่อไป
วันนี้มาร้านกาแฟ แบตจะหมดแล้ว พรุ่งนี้จะมาต่อนะค่ะ
ปล2.ขออภัยหากการเล่าเรื่องยังวกวนอยู่ หรือยืดเยื้อในเนื้อเรื่อง ทั้งนี้เพื่ออรรสค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆที่จะติดตากันตอนต่อไปนะค่ะ ❤️
เมื่อเจ้าชาย มีอยู่จริงบนโลกกลมๆใบนี้
งั้นเริ่มกันเลยค่ะ
จากการใช้ชีวิตในรั้ววิทยาลัยพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งมีกฎระเบียบมากมายในการอยู่ร่วมกัน ไม่ได้พบเจอผู้คนมากนัก จ-ศ เรียนปกติเหมือนมัธยมค่ะ หยุด เสาร์-อา อนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่ต้องเข้าหอก่อนทุ่มนึง นั้นคือกฎเหล็กของสถาบันอันเป็นที่รักของเราค่ะ
และแน่นอนว่า การมีกฎระเบียบเช่นนี้ ทำให้โอกาสที่จะพบปะผู้คนน้อย นี่เป็นอีกเหตุผลนึงที่พยาบาลผู้หญิงในวิทยาลัยยังโสดอยู่มาก (555 เปล่าโปรโมทน้าาา) ซึ่งก็เป็นความจริงที่หลีกหนีไม่ได้ คนที่ไม่โสดก็มีค่ะ อาจจะคบกันก่อนเรียนพยาบาล หรือไม่ก็เจอกันตอนฝึกงาน (อันนี้จะพบได้บ่อยๆ❤️) เอาาล่ะค่ะเกริ่นชีวิต นศ. พยาบาลมามากละ ขอเล่าถึงเจ้าชายเลยแล้วกัน
..
จากการเรียนอย่างหนักหน่วงของ นศ.พยาบาลตัวน้อยๆ เย็นวันศุกร์เป็นอีกวันที่มีจิตใจเบิกบานมาก เพราะสามารถลากลับบ้านได้ กลับมาวิทยาลัยอีกทีเย็นวันอาทิตย์(ก่อนทุ่มนึง ย้ำบ่อยๆฮี่ๆ) ขณะเดินทางโดยรถประจำทาง มีผู้คนมากมายเตรียมที่จะกลับบ้านเช่นเดียวกัน เป็นบรรยากาศที่แออัดพอสมควร อยู่ดีๆเราก็เหลือบไปเจอลูกอาจารย์ที่ปรึกษา(รร. มัธยมเดิม เป็นรุ่นน้องเรา 2ปีค่ะ) กำลังเกาะราวรถเมลล์อยู่ ซึ่งน้องเป็นคนเรียนเก่งมาก เข้ามาเรียนมัธยมปลายในเมือง เป็นคนตัวสูง ผิวสีแทน จมูกคม (น้องค่ะน้อง) ด้วยความที่เคยเจอกันมาก่อน บวกกับน้องเป็นลูกอาจารย์ที่ปรึกษา จึงเข้าไปทัก " น้อง B จำพี่ได้มั้ย?? พี่พี่ F ไง !! " น้องเค้ายิ้ม แล้วเกาหัว นั่นหมายถึงว่า ผมจำป้าไม่ได้หรอกครัช 5555 ฮาสิค่ะงานนี้ คนที่ยืนโหนราวด้วยกันก็ทำท่าทีขำขันด้วย แต่หลังจากนั้น น้องเค้าก็คุยด้วย จนลงจากรถประจำทาง แล้วแยกย้ายกันไปอย่างปกติมาก ..
ปล1.นี่คือเหตุการณ์แรกเริ่มนะค่ะ จะมีอะไรมากกว่าเดิมในตอนต่อไป
วันนี้มาร้านกาแฟ แบตจะหมดแล้ว พรุ่งนี้จะมาต่อนะค่ะ
ปล2.ขออภัยหากการเล่าเรื่องยังวกวนอยู่ หรือยืดเยื้อในเนื้อเรื่อง ทั้งนี้เพื่ออรรสค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกนะคะ ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆที่จะติดตากันตอนต่อไปนะค่ะ ❤️