สวัสดีค่ะทุกคนเรามีเรื่องราวชีวิตของเราอยากมา ระบายและขอคำแนะนำค่ะพร้อมทั้งอยากรู้ว่าเราเป็นคนอกตัญญูรึเปล่า เริ่มเลยนะคะ
ครอบครัวเรามีแม่ ,พี่สาว2คน ,ลูกของพี่สาวคนโต 2 คน ,ลูกของพี่สาวคนกลาง 1 คนและตัวเราค่ะ
พี่สาวคนโตเราทำงานหาเงินเลี้ยงทุกคนในบ้านเพราะแม่ไม่ได้ทำงานตั้งแต่เราเกิด ส่วนพี่สาวคนกลางเอาลูกมาไว้ให้แม่เลี้ยงแล้วขาดการติดต่อไปเลยค่ะเราเลยจะไม่พูดถึงเขานะคะ ส่วนเราพึ่งเรียนจบได้ไม่นานนัก เรารู้นะคะว่าเงินส่งเราเรียนมาจากเงินพี่สาวเรา ซึ่งเราก็ตอบแทนโดยการเลี้ยงลูกๆให้เขามาตั้งแต่ลูกเขาคลอด พี่สาวเราไม่เคยเลี้ยงลูกเองเลยเพราะอยู่คนละจังหวัดกัน เรากับแม่เลี้ยงหลาน(ลูกของพี่สาวทั้งสอง)อยู่จังหวัดนึง ส่วนพี่สาวคนโตทำงานอยู่อีกจังหวัดนึงจะว่าทำงานก็ไม่เชิงเพราะสามีใหม่ของพี่สาวค่อนข้างมีฐานะเขาจึงเปิดกิจการร้านอาหารแล้วให้ลูกน้องดูแลแทน ตัวเองมีหน้าที่เก็บเงิน เงินที่ส่งให้ทางบ้านก็คือเงินจากสามีของพี่สาวซะส่วนมาก เราตั้งใจเรียน เลี้ยงหลานๆ ทำงานบ้านทุกอย่างจนจบม.6 โรงเรียนรัฐบาลธรรมดาทั่วๆไป พอขึ้นมหาลัยเรากู้เงิน กยศ เรียน ดังนั้นเราจึงไม่ได้ให้พี่สาวเราจ่ายค่าเทอมให้อีกต่อไปแล้ว พร้อมทั้งเราทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนทุกวัน เราจึงมีเงินใช้เป็นของตัวเอง เรามีแฟนนะคะ แฟนเราอยู่บ้านเราเลยคือที่บ้านแม่ เงินเดือนแฟนจะเอามาจ่ายค่าอินเตอร์เน็ต ค่าน้ำ ค่าไฟที่บ้านแม่ สมัยนั้นเราได้เงินเดือนพาร์ทไทม์ประมาณ 4000 แฟนได้ประมาณ9000 เราสองคนใช้เงินด้วยกันมาตลอดอย่างประหยัดมาก เพราะหลังจากหักค่าใช้จ่ายในบ้านที่เราต้องจ่ายให้แม่ทุกเดือนแล้วเหลือไม่เยอะค่ะ ต้องอยู่ให้พอทั้งเดือน ส่วนแม่เราและหลานๆยังคงใช้เงินจากพี่สาวคนโตที่ส่งให้อยู่โดยใช้เฉพาะค่ากิน เพราะนอกนั้นเรากับแฟนจ่ายหมดแล้ว จนเราเรียนจบพ่อของแฟนเลยให้เงินมาก้อนนึงค่ะเพื่อทำธุรกิจร่วมกันกับแฟน และซื้อรถยนต์ให้อีก1คัน ช่วงนั้นเราหาทำเลทำธุรกิจกันอยากเปิดร้านอาหารตกลงกันได้ว่าจะเปิดในจังหวัดที่อาศัยอยู่ แต่พี่สาวเราก็ชวนให้มาทำที่จังหวัดที่เขาอาศัยอยู่ซึ่งหาร้านไว้ให้เราเซ้งต่ออย่างดิบดี เรากับแฟนเห็นแค่รูปก็คิดว่าดีเนอะสวยดี ถามว่าทำเลดีไหมพี่สาวบอกว่าทำเลดีมาก พอพวกเราตกลง ขนของไปเห็นสภาพทำเลแล้วแทบทรุดเหมือนร้านตาบอด ไม่มีคนผ่านไปผ่านมาแถวนั้นเลย สรุปเงินก้อนนั้นที่ได้มาเอามาลงทุนและยื้อร้านไว้จนหมดเกลี้ยงภายในไม่กี่เดือน( ซึ่งประเด็นนี้เวลาเราทะเลาะกับแฟนเขาจะหยิบขึ้นมาพูดตลอดว่าพี่เราหลอกไปลงทุนโดยที่รู้ทั้งรู้ว่าทำเลแย่มากจนเขาต้องหมดตัว) เราสองคนเลยตัดสินใจว่าไปทำงาน กทม กันเถอะ ด้วยเงินไม่มีติดตัวก็ต้องเอารถไปจำนำแล้วเอาเงินมาจ่ายค่าห้องเช่า ก็อยู่กันแบบอดๆยากๆจนเก็บเงินไถ่รถกลับคืนมาได้ เริ่มทำงานได้สักระยะก็เริ่มมีบัตรกดเงินสด ก็เริ่มใช้เงินจากบัตรกดเงินสดนี้ส่งให้แม่บ้างเพราะลำพังเงินเดือนก็ไม่มากมาย พี่สาวทะเลาะกับสามีเพราะมีชู้ สามีจับได้ก็ย้ายมาอยู่กับเรา ช่วงนั้นพี่เราไม่มีอะไรติดตัวมาเลยก็เป็นเราที่ส่งเงินให้ที่บ้าน สักระยะใหญ่ๆพี่เราก็มีแฟนใหม่แล้วย้ายออกไป แฟนใหม่เริ่มให้เงินเขาก็กลับมาเป็นคนส่งเงินให้แม่เหมือนเดิม ส่วนเราให้แม่ได้เดือนละ2-3พันเพราะเงินเดือนเราน้อยแต่ค่าใช้จ่ายมันก็พอตัว จนเรากับแฟนตัดสินใจลาออกจากงานประจำมาทำงานคลับ เพราะเพื่อนชวนและได้ทิปดี เราก็ต้องยอมทำเพราะจะหาเงินใช้หนี้บัตรเครดิตด้วย และอยากมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นด้วย พอเราย้ายมาทำงานคลับเล่าให้ที่บ้านฟังว่าเราได้เงินเดือนละหลายหมื่น พี่เราก็ยื่นภาระอย่างโดยปริยายให้เราว่างั้นต่อไปนี้เราเป็นคนส่งเงินให้ที่บ้านแทนเขานะ เพราะแฟนเขาเลิกให้เงินแล้ว และเขาก็ไม่กล้าขอ พร้อมทั้งหนี้เขาเยอะเขากลัวแฟนรู้ว่าเขาใช้เงินจนเกินตัวพร้อมสร้างหนี้อีกมากมาย เราก็เลยต้องเป็นคนส่งเงินให้ที่บ้านแทนเขาเดือนละ15000-20000บาท จนมาหลังๆเราเริ่มเก็บเงินได้ก้อนนึงพี่สาวเราก็โทรมา บอกว่าเขาจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนเท่านี้เพราะเขากู้หนี้นอกระบบมาไม่งั้นเจ้าหนี้เอาตายแน่ๆ เราก็เลยเอาเงินเราทั้งหมดให้เขาไป จนไม่เหลือสักบาท จนเลิกกับแฟน เพราะแฟนบอกว่าไม่ไหวแล้วครอบครัวเราไม่เปิดโอกาสให้เราสร้างตัวเองบ้างเลย หาได้เท่าไหร่เอาหมด เก็บได้เท่าไหร่เอาหมด เราเลยเหลือตัวคนเดียวเงินก็หาได้น้อยลง อยู่ฟรีกินฟรีกับทางที่ทำงาน เงินทุกบาทส่งกลับบ้านเพราะพี่เราเลิกส่งเลยจริงๆ คราวนี้หนี้บัตรเครดิต บัตรกดเงินสดเราที่เราตั้งใจว่าจะปิดให้หมดก็ไม่ได้ปิด เงินผ่อนจ่ายรายเดือนก็ไม่มีเพราะเอาให้ที่บ้านหมด พอเราโอนเงินให้ที่บ้านช้าก็โดนหาว่าอกตัญญู ที่บ้านอดยากไม่มีเงินกินข้าวยังกล้าโอนช้าอีก พอเราโอนให้น้อยลงก็หาว่าเราเลี้ยงแต่ตัวเองให้สบายทำให้ครอบครัวอดยาก คือไม่มีใครเข้าใจว่าเราหาเงินได้น้อยลงเราเลยโอนให้ได้น้อยลงแต่น้อยลงในทีนี้ก็คือ1หมื่นอัพทุกเดือน ค่าเทอมหลานๆเราจ่ายทั้งสามคน เงินไปโรงเรียนเราก็จ่าย พี่เราพูดเสมอว่าเขาส่งเราเรียนเราต้องส่งลูกเขาต่อ เราต้องเลี้ยงลูกเขาต่อ เราต้องใช้หนี้ช่วยเขาเพราะเขากู้มาให้ที่บ้านใช้ พอหลานเรียนจบทุกคนแล้วหนี้หมดแล้วเราถึงค่อยเก็บเงินสร้างตัวเองได้ พอเรามีแฟนใหม่เราเล่าให้เขาฟังว่าเรายังสร้างอนาคตไม่ได้นะเพราะเราต้องยังงี้ๆ แฟนเราก็โบกมือลาเลยค่ะเขาบอกว่าพึ่งเคยเจอครอบครัวแบบบ้านเราเขาอยากมีอนาคตเขาเลยขอลา ทุกวันนี้ทุกคนยังพูดเสมอว่าเราปล่อยให้ครอบครัวลำบากไม่รู้จักช่วยทำไมไม่หาแฟนรวยๆแล้วเอาเงินมาจ่ายหนี้ที่บ้าน คืออารมณ์เหมือนอยากให้เป็นปลิงไปดูดเลือดเนื้อคนอื่นเราทำไม่ได้ พอเราทำไม่ได้ก็หาว่าเราเนรคุณไม่รู้จักหาทางช่วยครอบครัวให้สบาย ทั้งๆที่ตอนนี้พี่เราแต่งงานย้ายไปอยู่ต่างประเทศสบายตัวไปละแต่ไม่ใช้หนี้แล้วก็ไม่ส่งเงินให้ที่บ้านด้วยเพราะเขาบอกว่าหน้าที่เราแล้วต่อไปนี้ที่ต้องทำไม่ใช่หน้าที่เขา เอาตรงๆเลยเราไม่เข้าใจว่าเราต้องมาคอยนั่งใช้หนี้ให้เขาทำไมเพราะหนี้ที่เกิดขึ้นเกิดจากเขาชอบใช้เงินเกินตัว เอาเงินไปเลี้ยงชู้ เลี้ยงกิ๊กเด็กๆ ใช้ของแพงๆ ต่อหน้าเพื่อนฝูงคือต้องเริ่ดไว้ก่อน เงินส่งให้ที่บ้านก็เพราะลูกๆเขาทั้งนั้นใช้กินเที่ยว แม่ก็แค่มีหน้าที่เลี้ยงให้เขา ทุกวันนี้เราแกล้งลองถามว่าเราอยากใช้หนี้ของเราที่มีบ้าง อยากมีลูกบ้างเขาจะพูดเสมอว่ามีทำไม หลานน่ะเลี้ยงไปสิ ใช้หนี้พี่ให้หมดก่อน หนี้บัตรตัวเองอะไว้เมื่อไหร่ก็ได้ เราคิดๆดูเราเกลียดคำว่าบุญคุณต้องทดแทนมากในตอนนี้ เราอยากมีขีวิตของเราเองไม่ใช่อะไรแบบนี้เราเห็นแก่ตัวไหม เราอกตัญญูเหมือนที่เขาว่าไหมคะ
ระบายพร้อมขอความเห็นค่ะ
ครอบครัวเรามีแม่ ,พี่สาว2คน ,ลูกของพี่สาวคนโต 2 คน ,ลูกของพี่สาวคนกลาง 1 คนและตัวเราค่ะ
พี่สาวคนโตเราทำงานหาเงินเลี้ยงทุกคนในบ้านเพราะแม่ไม่ได้ทำงานตั้งแต่เราเกิด ส่วนพี่สาวคนกลางเอาลูกมาไว้ให้แม่เลี้ยงแล้วขาดการติดต่อไปเลยค่ะเราเลยจะไม่พูดถึงเขานะคะ ส่วนเราพึ่งเรียนจบได้ไม่นานนัก เรารู้นะคะว่าเงินส่งเราเรียนมาจากเงินพี่สาวเรา ซึ่งเราก็ตอบแทนโดยการเลี้ยงลูกๆให้เขามาตั้งแต่ลูกเขาคลอด พี่สาวเราไม่เคยเลี้ยงลูกเองเลยเพราะอยู่คนละจังหวัดกัน เรากับแม่เลี้ยงหลาน(ลูกของพี่สาวทั้งสอง)อยู่จังหวัดนึง ส่วนพี่สาวคนโตทำงานอยู่อีกจังหวัดนึงจะว่าทำงานก็ไม่เชิงเพราะสามีใหม่ของพี่สาวค่อนข้างมีฐานะเขาจึงเปิดกิจการร้านอาหารแล้วให้ลูกน้องดูแลแทน ตัวเองมีหน้าที่เก็บเงิน เงินที่ส่งให้ทางบ้านก็คือเงินจากสามีของพี่สาวซะส่วนมาก เราตั้งใจเรียน เลี้ยงหลานๆ ทำงานบ้านทุกอย่างจนจบม.6 โรงเรียนรัฐบาลธรรมดาทั่วๆไป พอขึ้นมหาลัยเรากู้เงิน กยศ เรียน ดังนั้นเราจึงไม่ได้ให้พี่สาวเราจ่ายค่าเทอมให้อีกต่อไปแล้ว พร้อมทั้งเราทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียนทุกวัน เราจึงมีเงินใช้เป็นของตัวเอง เรามีแฟนนะคะ แฟนเราอยู่บ้านเราเลยคือที่บ้านแม่ เงินเดือนแฟนจะเอามาจ่ายค่าอินเตอร์เน็ต ค่าน้ำ ค่าไฟที่บ้านแม่ สมัยนั้นเราได้เงินเดือนพาร์ทไทม์ประมาณ 4000 แฟนได้ประมาณ9000 เราสองคนใช้เงินด้วยกันมาตลอดอย่างประหยัดมาก เพราะหลังจากหักค่าใช้จ่ายในบ้านที่เราต้องจ่ายให้แม่ทุกเดือนแล้วเหลือไม่เยอะค่ะ ต้องอยู่ให้พอทั้งเดือน ส่วนแม่เราและหลานๆยังคงใช้เงินจากพี่สาวคนโตที่ส่งให้อยู่โดยใช้เฉพาะค่ากิน เพราะนอกนั้นเรากับแฟนจ่ายหมดแล้ว จนเราเรียนจบพ่อของแฟนเลยให้เงินมาก้อนนึงค่ะเพื่อทำธุรกิจร่วมกันกับแฟน และซื้อรถยนต์ให้อีก1คัน ช่วงนั้นเราหาทำเลทำธุรกิจกันอยากเปิดร้านอาหารตกลงกันได้ว่าจะเปิดในจังหวัดที่อาศัยอยู่ แต่พี่สาวเราก็ชวนให้มาทำที่จังหวัดที่เขาอาศัยอยู่ซึ่งหาร้านไว้ให้เราเซ้งต่ออย่างดิบดี เรากับแฟนเห็นแค่รูปก็คิดว่าดีเนอะสวยดี ถามว่าทำเลดีไหมพี่สาวบอกว่าทำเลดีมาก พอพวกเราตกลง ขนของไปเห็นสภาพทำเลแล้วแทบทรุดเหมือนร้านตาบอด ไม่มีคนผ่านไปผ่านมาแถวนั้นเลย สรุปเงินก้อนนั้นที่ได้มาเอามาลงทุนและยื้อร้านไว้จนหมดเกลี้ยงภายในไม่กี่เดือน( ซึ่งประเด็นนี้เวลาเราทะเลาะกับแฟนเขาจะหยิบขึ้นมาพูดตลอดว่าพี่เราหลอกไปลงทุนโดยที่รู้ทั้งรู้ว่าทำเลแย่มากจนเขาต้องหมดตัว) เราสองคนเลยตัดสินใจว่าไปทำงาน กทม กันเถอะ ด้วยเงินไม่มีติดตัวก็ต้องเอารถไปจำนำแล้วเอาเงินมาจ่ายค่าห้องเช่า ก็อยู่กันแบบอดๆยากๆจนเก็บเงินไถ่รถกลับคืนมาได้ เริ่มทำงานได้สักระยะก็เริ่มมีบัตรกดเงินสด ก็เริ่มใช้เงินจากบัตรกดเงินสดนี้ส่งให้แม่บ้างเพราะลำพังเงินเดือนก็ไม่มากมาย พี่สาวทะเลาะกับสามีเพราะมีชู้ สามีจับได้ก็ย้ายมาอยู่กับเรา ช่วงนั้นพี่เราไม่มีอะไรติดตัวมาเลยก็เป็นเราที่ส่งเงินให้ที่บ้าน สักระยะใหญ่ๆพี่เราก็มีแฟนใหม่แล้วย้ายออกไป แฟนใหม่เริ่มให้เงินเขาก็กลับมาเป็นคนส่งเงินให้แม่เหมือนเดิม ส่วนเราให้แม่ได้เดือนละ2-3พันเพราะเงินเดือนเราน้อยแต่ค่าใช้จ่ายมันก็พอตัว จนเรากับแฟนตัดสินใจลาออกจากงานประจำมาทำงานคลับ เพราะเพื่อนชวนและได้ทิปดี เราก็ต้องยอมทำเพราะจะหาเงินใช้หนี้บัตรเครดิตด้วย และอยากมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นด้วย พอเราย้ายมาทำงานคลับเล่าให้ที่บ้านฟังว่าเราได้เงินเดือนละหลายหมื่น พี่เราก็ยื่นภาระอย่างโดยปริยายให้เราว่างั้นต่อไปนี้เราเป็นคนส่งเงินให้ที่บ้านแทนเขานะ เพราะแฟนเขาเลิกให้เงินแล้ว และเขาก็ไม่กล้าขอ พร้อมทั้งหนี้เขาเยอะเขากลัวแฟนรู้ว่าเขาใช้เงินจนเกินตัวพร้อมสร้างหนี้อีกมากมาย เราก็เลยต้องเป็นคนส่งเงินให้ที่บ้านแทนเขาเดือนละ15000-20000บาท จนมาหลังๆเราเริ่มเก็บเงินได้ก้อนนึงพี่สาวเราก็โทรมา บอกว่าเขาจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนเท่านี้เพราะเขากู้หนี้นอกระบบมาไม่งั้นเจ้าหนี้เอาตายแน่ๆ เราก็เลยเอาเงินเราทั้งหมดให้เขาไป จนไม่เหลือสักบาท จนเลิกกับแฟน เพราะแฟนบอกว่าไม่ไหวแล้วครอบครัวเราไม่เปิดโอกาสให้เราสร้างตัวเองบ้างเลย หาได้เท่าไหร่เอาหมด เก็บได้เท่าไหร่เอาหมด เราเลยเหลือตัวคนเดียวเงินก็หาได้น้อยลง อยู่ฟรีกินฟรีกับทางที่ทำงาน เงินทุกบาทส่งกลับบ้านเพราะพี่เราเลิกส่งเลยจริงๆ คราวนี้หนี้บัตรเครดิต บัตรกดเงินสดเราที่เราตั้งใจว่าจะปิดให้หมดก็ไม่ได้ปิด เงินผ่อนจ่ายรายเดือนก็ไม่มีเพราะเอาให้ที่บ้านหมด พอเราโอนเงินให้ที่บ้านช้าก็โดนหาว่าอกตัญญู ที่บ้านอดยากไม่มีเงินกินข้าวยังกล้าโอนช้าอีก พอเราโอนให้น้อยลงก็หาว่าเราเลี้ยงแต่ตัวเองให้สบายทำให้ครอบครัวอดยาก คือไม่มีใครเข้าใจว่าเราหาเงินได้น้อยลงเราเลยโอนให้ได้น้อยลงแต่น้อยลงในทีนี้ก็คือ1หมื่นอัพทุกเดือน ค่าเทอมหลานๆเราจ่ายทั้งสามคน เงินไปโรงเรียนเราก็จ่าย พี่เราพูดเสมอว่าเขาส่งเราเรียนเราต้องส่งลูกเขาต่อ เราต้องเลี้ยงลูกเขาต่อ เราต้องใช้หนี้ช่วยเขาเพราะเขากู้มาให้ที่บ้านใช้ พอหลานเรียนจบทุกคนแล้วหนี้หมดแล้วเราถึงค่อยเก็บเงินสร้างตัวเองได้ พอเรามีแฟนใหม่เราเล่าให้เขาฟังว่าเรายังสร้างอนาคตไม่ได้นะเพราะเราต้องยังงี้ๆ แฟนเราก็โบกมือลาเลยค่ะเขาบอกว่าพึ่งเคยเจอครอบครัวแบบบ้านเราเขาอยากมีอนาคตเขาเลยขอลา ทุกวันนี้ทุกคนยังพูดเสมอว่าเราปล่อยให้ครอบครัวลำบากไม่รู้จักช่วยทำไมไม่หาแฟนรวยๆแล้วเอาเงินมาจ่ายหนี้ที่บ้าน คืออารมณ์เหมือนอยากให้เป็นปลิงไปดูดเลือดเนื้อคนอื่นเราทำไม่ได้ พอเราทำไม่ได้ก็หาว่าเราเนรคุณไม่รู้จักหาทางช่วยครอบครัวให้สบาย ทั้งๆที่ตอนนี้พี่เราแต่งงานย้ายไปอยู่ต่างประเทศสบายตัวไปละแต่ไม่ใช้หนี้แล้วก็ไม่ส่งเงินให้ที่บ้านด้วยเพราะเขาบอกว่าหน้าที่เราแล้วต่อไปนี้ที่ต้องทำไม่ใช่หน้าที่เขา เอาตรงๆเลยเราไม่เข้าใจว่าเราต้องมาคอยนั่งใช้หนี้ให้เขาทำไมเพราะหนี้ที่เกิดขึ้นเกิดจากเขาชอบใช้เงินเกินตัว เอาเงินไปเลี้ยงชู้ เลี้ยงกิ๊กเด็กๆ ใช้ของแพงๆ ต่อหน้าเพื่อนฝูงคือต้องเริ่ดไว้ก่อน เงินส่งให้ที่บ้านก็เพราะลูกๆเขาทั้งนั้นใช้กินเที่ยว แม่ก็แค่มีหน้าที่เลี้ยงให้เขา ทุกวันนี้เราแกล้งลองถามว่าเราอยากใช้หนี้ของเราที่มีบ้าง อยากมีลูกบ้างเขาจะพูดเสมอว่ามีทำไม หลานน่ะเลี้ยงไปสิ ใช้หนี้พี่ให้หมดก่อน หนี้บัตรตัวเองอะไว้เมื่อไหร่ก็ได้ เราคิดๆดูเราเกลียดคำว่าบุญคุณต้องทดแทนมากในตอนนี้ เราอยากมีขีวิตของเราเองไม่ใช่อะไรแบบนี้เราเห็นแก่ตัวไหม เราอกตัญญูเหมือนที่เขาว่าไหมคะ