โดนแม่ทำร้ายหนักมากตั้งแต่เกิดมาเลยก็ว่าได้ ตบตีกระทืบยังกะไม่ใช่ลูก

เราโดนแม่ทำร้ายค่ะทั้งตบทั้งตีกระทืบบ้างเราโดนยังนี้ตั้งแต่เล็กๆแล้วค่ะเหมือนแม่เราเป็นปราสาทยังไงก็ไม่รู้ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามแม่ก็ไม่เคยเชื่อใจเราทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรผิดๆไม่เคยเที่ยวกลางคืนไม่เคยอะไรทั้งสิ้นกลับมาจากเรียนก็ไม่เคยแวะไหนถึงบ้านตลอดเสาร์อาทิตย์เราก็นับจ้างทำงานตลอดตั้งแต่อยู่ม.1จนกระเราม.5แล้วเราก็ยังทำงานอยู่เงินที่ได้เราก็ช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ด้วยเราอยากได้อะไรเราก็หาเงินซื้อหมดแทบจะไม่เคยขอแม่เลยเราอยากได้โน้ตบุ๊กแต่แม่ก็ไม่ยอมซื่อให้อต่กลับซื้อให้พี่เราต้องใช่ทำรายงานใช้เกี่ยวกับเรื่องเรียนต่างๆแต่แม่ก็ไม่ซซื้อให้แต่กะพี่มันใช้เล่นเกมดูหนังแต่กลับยอมเราอยากได้โทรศัพท์เราก็ซื้อเองทุกเครื่องตั้งแต่เครื่องแรกไม่เคยขอเงินแม่ซื้อแต่พี่เราก็กลับกันกับเราเองแม่ซื้อให้ทุกเครื่องเราโครตตั้งใจเรียนขยันทำงานไม่เคยหนีเรียนหรือทำให้แม่ผิดหวังได้เกรดดีตลอดแต่พี่เราเรียนม.3ก็ไม่จบจนแม่อยากให้มันเรียนจบเเม่ยอมเสียเป็นพันเพื่อให้มันจบม.3ส่งมันเรียนกศน ตั้งสามครั้งก็ไม่จบพาเรียนโน้นเรียนนี้มันก็เรียนไม่จบพาไปฝากทำงานเป็นสิบๆที่ก็ทำได้ไม่ถึงเดือยก็ออกมานอนๆนั่งๆอยู่บ้านเป็นปีๆ