สวัสดีอีกรอบ วันนี้อยากมาพูดความรู้สึกที่เก็บไว้ ตลอด 6 ปีเกี่ยวกับคนๆนึง เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม จนจบมัธยม.. เป็นเพื่อนที่ดีมาก ช่วยเหลือเราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นขอลอกการบ้าน เขาก็จะส่งให้ลอกในเฟช (5555) เอาง่ายๆ คือเวลาเรามีปัญหาอะไร เขาก็จะช่วยตลอด เราเป็นคนเงียบๆ เวลามีอะไรจะเก็บไว้คนเดียว หลงตัวเองด้วย (55555) ส่วนเขาน่ะหรอ เฮฮา กวนตีน บ้าๆบอๆ
จนวันนึง เขามาบอกในเฟชว่า "เขาชอบเรา" (ตอนนั้นคิดว่าเพื่อนมันแกล้งแน่ๆ)
และทุกๆ วันเราจะคุยกันในเฟช คุยกันธรรมดา เรื่องทั่วไป ตามปกติ เวลาไปโรงเรียนเพื่อนของมันมักจะแซวเรา เราอายเพื่อนคนอื่นๆมาก จนทนไม่ไหวเริ่มตีตัวออกห่าง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร (ความรู้สึกของเราตอนนั้น เห็นเขาเป็นแค่เพื่อน อยากจะพูดให้เขาฟังนะ แต่กลัวเขาเสียความรู้สึก และกลัวเสียเพื่อนด้วย TT ) วันไหนที่มันทักเฟชมา มันถามคำ เราตอบคำ ( ยัง งง กับตัวเอง ไม่รู้เป็น เ_ี้ย อะไร)
มีวันนึงมันส่งเพลงนึงมาให้ฟัง พร้อมพูดว่า "อะ เอาไปฟัง ความรู้สึกที่กูมีให้อยู่ในนี้หมด
"
(เพลงนั้นคือเพลง "สักวันหนึ่ง" ที่ให้เปิดก่อนอ่านนั้นแหละ)
เราก็เปิดฟัง จนจบ แต่เราก็เฉยๆ ความรู้สึกตอนนั้นมันแค่เพื่อนจริงๆ ทุกๆ วันเราตีตัวออกห่างมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนั้นก็มาถึง คือเขาหายไป ไม่ทักเฟช (ใครจะอยากคุยกับคนอย่างมุง 555) เห็นหน้ากันที่โรงเรียนก็ได้แต่ยิ้มให้กัน (ก็ยังดีนะ) เขาหายไป เป็นเวลา 5 ปี
จนขึ้น ม.ปลาย ความรู้สึกเราที่มีให้กับเขาคนนี้ เริ่มเปลี่ยน อยากดูแลเอาใจใส่ เอาง่ายคือเราชอบเขา จากที่เคยคุยกันเฮฮา หยอกล้อเล่นกัน กวนตีนกัน 555 TT มันไม่มีเหมือนเดิมตลอดเวลา 5 ปี จนมาวันนี้เราพึ่งคิดได้ ว่า 5 ปีของเขาที่หาย เหมือนเราขาดอะไรสักอย่าง (โง่เอง T^T)
วันนั้นที่คิดได้ เราคิดว่า สักวันจะไปบอกความรู้สึกที่มีให้เขา ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
แต่มันสายไปแล้ว.. วันนั้นแต่คิดได้ เราส่องเฟชเขา เขาขึ้นสถานะว่า คบหากับ... (เป็นไงล่ะ เล่นตัวดีนัก TT )
จากวันนั้นที่เราเห็น เราควรเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวดีกว่า เพราะเขามีแฟนแล้ว ไม่ควรที่จะไปพูดแบบนั้น
2 ปีต่อมา วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คือจบ ม.6 วันปัจฉิมเราก็ซื้อดอกไม้ช่อนึงไปให้เขา และเขียนโน๊ตให้ด้วย
ถ้าบังเอิญเธอได้เข้ามาอ่าน เราอยากบอกว่า ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ถึงแม้มันจะสายไปแล้ว ตลอดเวลา 5 ปีที่เธอหายไป เราพึ่งรู้ว่าเราขาดอะไรไป เรามันเห็นแก่ตัว ขอโทษจากใจจริง TT
ตอนนี้ก็ขึ้นมหาลัยแล้ว ตั้งใจเรียนนะ มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกเราได้ พร้อมช่วยเสมอ
นี่เป็นความรู้สึกของเราที่เก็บไว้ อยากจะแชร์ให้ทุกคนได้รู้ถึงแม้มันจะสายไปแล้ว
สุดท้ายนี่อยากบอกทุกคนว่า "อย่าไปให้ความสำคัญของสิ่งไกลๆ จนลืมความสำคัญของคนใกล้ตัว"
จบแล้วนะ บาย..
มองข้ามคนที่อยู่ใกล้ตัว ขอโทษนะ ถึงแม้มันสายไปแล้ว
จนวันนึง เขามาบอกในเฟชว่า "เขาชอบเรา" (ตอนนั้นคิดว่าเพื่อนมันแกล้งแน่ๆ)
และทุกๆ วันเราจะคุยกันในเฟช คุยกันธรรมดา เรื่องทั่วไป ตามปกติ เวลาไปโรงเรียนเพื่อนของมันมักจะแซวเรา เราอายเพื่อนคนอื่นๆมาก จนทนไม่ไหวเริ่มตีตัวออกห่าง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร (ความรู้สึกของเราตอนนั้น เห็นเขาเป็นแค่เพื่อน อยากจะพูดให้เขาฟังนะ แต่กลัวเขาเสียความรู้สึก และกลัวเสียเพื่อนด้วย TT ) วันไหนที่มันทักเฟชมา มันถามคำ เราตอบคำ ( ยัง งง กับตัวเอง ไม่รู้เป็น เ_ี้ย อะไร)
มีวันนึงมันส่งเพลงนึงมาให้ฟัง พร้อมพูดว่า "อะ เอาไปฟัง ความรู้สึกที่กูมีให้อยู่ในนี้หมด
(เพลงนั้นคือเพลง "สักวันหนึ่ง" ที่ให้เปิดก่อนอ่านนั้นแหละ)
เราก็เปิดฟัง จนจบ แต่เราก็เฉยๆ ความรู้สึกตอนนั้นมันแค่เพื่อนจริงๆ ทุกๆ วันเราตีตัวออกห่างมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนั้นก็มาถึง คือเขาหายไป ไม่ทักเฟช (ใครจะอยากคุยกับคนอย่างมุง 555) เห็นหน้ากันที่โรงเรียนก็ได้แต่ยิ้มให้กัน (ก็ยังดีนะ) เขาหายไป เป็นเวลา 5 ปี
จนขึ้น ม.ปลาย ความรู้สึกเราที่มีให้กับเขาคนนี้ เริ่มเปลี่ยน อยากดูแลเอาใจใส่ เอาง่ายคือเราชอบเขา จากที่เคยคุยกันเฮฮา หยอกล้อเล่นกัน กวนตีนกัน 555 TT มันไม่มีเหมือนเดิมตลอดเวลา 5 ปี จนมาวันนี้เราพึ่งคิดได้ ว่า 5 ปีของเขาที่หาย เหมือนเราขาดอะไรสักอย่าง (โง่เอง T^T)
วันนั้นที่คิดได้ เราคิดว่า สักวันจะไปบอกความรู้สึกที่มีให้เขา ว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
แต่มันสายไปแล้ว.. วันนั้นแต่คิดได้ เราส่องเฟชเขา เขาขึ้นสถานะว่า คบหากับ... (เป็นไงล่ะ เล่นตัวดีนัก TT )
จากวันนั้นที่เราเห็น เราควรเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวดีกว่า เพราะเขามีแฟนแล้ว ไม่ควรที่จะไปพูดแบบนั้น
2 ปีต่อมา วันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง คือจบ ม.6 วันปัจฉิมเราก็ซื้อดอกไม้ช่อนึงไปให้เขา และเขียนโน๊ตให้ด้วย
จบแล้วนะ บาย..