[Predict-Spoil] เชิญเหล่าสาวก MDBC มารับของชำร่วยงานแต่ง 'กาวกำยาน' ไปดมรอ 2 ตอนสุดท้ายค่ะ

เมื่อการที่ ‘ฮงคยองแน’ ได้ปรากฏตัวขึ้น หลังจากที่เขาห่างหายไปกว่าสิบปี สร้างความประหลาดใจให้กับ ‘คิมโซซา’ แม่ของราอนยิ่ง ทหารหลวงมาล้อมบ้าน คยองแนคว้ามือของนางให้หลบหนีอย่างรวดเร็ว เขาสั่งให้ภรรยาหลบอยู่กับที่ ส่วนเขาก้าวออกไปเผชิญหน้ากับเหล่าทหาร พร้อมกับแกว่งดาบอย่างช่ำชอง ทว่าเขาก็ถูกต้อนจนจนมุมในที่สุด สายตาสุดท้ายที่ได้มองหน้าภรรยา อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้บอกบางอย่างกับนาง...



ข่าวการจับกุมตัวของหัวหน้ากบฎแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว  พระราชพิธีอภิเษกถูกยกเลิกกะทันหัน ขุนนางวิ่งเข้าสู่ท้องพระโรงกันให้ควัก กลุ่มเมฆขาวประชุมด่วน เรื่องราวน่าตื่นเต้นขึ้นทุกที



ฮงราอน หญิงสาวที่ไม่เคยรู้จักแม้แต่ชื่อของบิดา ส่วนมารดาก็ทอดทิ้งไปกว่าหลายปี หากจะมองว่าความผูกพันในครอบครัวนั้นเล็กน้อยนัก แต่สำหรับนาง...มันยิ่งใหญ่เกินกว่าจะเอ่ยออกมาได้
ราอนเอ่ยปากขอร้องให้หัวหน้าขันทีช่วยให้นางได้พบพ่อสักครั้ง แม้ว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย ไม่สิ! นางยังมีหวังว่านั่นคือครั้งแรกที่นางจะได้มีโอกาสพูดคุยหรือโอบกอดท่านในฐานะพ่อเสียที


คิมบยองยอนพานางเข้าไปยังวังหลวง แม้ว่าจะอันตรายเท่าใด แต่ไม่อาจเทียบได้กับสิ่งที่นางโหยหามาทั้งชีวิต

...ผ้าเช็ดหน้าดอกชมจันทร์ถูกโยนเข้าไปในห้องขัง…


ราอนเร่งรีบไปหาที่ซ่อน แต่ทว่าไม่อาจรอดพ้นสายตาของเสนาบดีตระกูลคิมไปได้


อียองมาหาฮงคยอกแนด้วยตนเอง เขามาให้เห็นกับตาและถามให้แน่ใจ น้ำเสียงที่เอ่ยว่าสิ่งสำคัญในชีวิตของเขานั้นถูกพรากไป ก็เพราะผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นกบฏและบิดาบังเกิดเกล้าของคนที่เขารัก
“เป็นเพราะเจ้า ข้าถึงเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของข้าไป..”
ไม่ต้องสงสัยเลย เขาสูญเสียแม่ผู้ที่เพียงยิ้มให้โลกทั้งใบก็อบอุ่นขึ้นมาได้ ผู้ฝั่งลึกถึงอุดมการณ์ที่ว่า ‘พระราชาของแผ่นดินนี้จะต้องมีชีวิตที่อยู่เพื่อประชาชน’

“สวรรค์สร้างพระราชาขึ้นมาเพื่อดูแลและปกป้องประชาชน
มิใช่มาเติมเต็มกิเลสไม่ว่าจะกับใครก็ตามแล้ว
เช่นนั้น คนที่จะมาเป็นผู้นำของเหล่าไพร่ฟ้าที่แท้จริง ไม่ได้มาจากลิขิตสวรรค์
แต่มาจากแรงปลุกปั่น และน้ำมือของประชาชนที่วางหัวใจให้ต่างหาก”



ทั้งคู่พิงอยู่แผ่นฝาเดียวกัน สายตาทั้งสองสบมอง เพียงแค่นั้น… ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลได้ถ่ายทอดออกมาหมดสิ้น


ไม่ใช่เวลาที่ทั้งคู่จะมานั่งตัดพ้อหรือว่าเคืองโกรธกัน แม้ไม่มีสร้อยนิรันดร์ ความรักของพวกเขามิได้ขาดสะบั้นลงตามไม่

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นมาก่อนที่ทั้งคู่จะทันได้มารู้จักกัน และต่างคนต่างไม่ได้รับรู้ปัญหาภายในนั้นมาด้วยแต่แรก



เขาเรียนรู้มาเพียงเพื่อเป็นพระราชาในแบบที่แม่อยากให้เป็น
ส่วนนาง ก็เรียนรู้มาเพียงเพื่อมีชีวิตรอดไปวัน ๆ อย่างมีความหวังว่าจะได้พบแม่ในสักวันหนึ่ง

นางไม่เคยคิดว่าจะตกหลุมรักองค์รัชทายาท
และเขาก็ไม่เคยคิดว่าจะหลงรักลูกสาวกบฎเช่นเดียวกัน

เพื่อไม่ให้เจ็บปวดไปมากกว่า อย่ามานั่งโทษตัวเอง เห็นจะเป็นทางที่ดีทีสุด
การถอยห่างออกจากกันไปทีละก้าว เพื่อไม่ให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องตกอยู่ในอันตราย


มือหยาบลูบไล้ดอกชมจันทร์งดงามน่าทนุถนอม ราอนปรากฏกายขึ้นที่ห้องขังอีกครั้ง โดยมีอียองเป็นคนนำทางมา
การเจอหน้ากันอย่างเป็นทางการครั้งแรก ยากที่จะเดาความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายได้


“ราอนนา…”
เสียงเรียกที่แสนอบอุ่นของพ่อ เสียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยในชีวิต ทำเอานางกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่
แหงล่ะ… นางโหยหาสิ่งนี้มากี่ปี สิ่งที่คิดว่าตายจากไปแล้ว จะมีโอกาสได้สัมผัสแบบนี้ไม่

ความรักของพ่อ เพียงเพื่ออยากสร้างโลกใบที่ดีกว่านี้ เพื่อให้ลูกได้อยู่
แม้ว่าโลกนี้ไม่อาจเปลี่ยนได้ นางก็อยากให้เขาอยู่เคียงข้างในฐานะพ่อ


โชฮายอน แม้ว่าจะยังไม่มีพิธีแต่งงาน แต่นางก็สามารถนับได้ว่าเป็นพระชายา สร้อยข้อมือของอียองหายไป ไม่อาจรอดพ้นจากสายตาของนางไปได้
เมื่อได้เอ่ยถาม นางกลับได้รับรู้ความจริงที่แคลงใจมานาน

“หัวใจเลือกที่จะเชื่อ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่จริง…”

ภาพมากมายแล่นเข้ามาในหัว หญิงสาวคนรักของคนตรงหน้า ไม่ใช่หญิงคนไหนไกลตา แต่กลับเป็นขันทีที่เป็นดั่งเพื่อนของนาง…

ไม่มีความจริงใดเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกแล้ว ความจริงที่ได้รับรู้ว่าเขารักใคร และนางไม่อาจไปแทนที่นางผู้นั้นได้ แม้ว่าคนนั้นจะไม่ได้รับโอกาสมากเท่านางก็ตามที

ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับบุพเพวาสนา นางควรยอมรับความจริงข้อนี้


ที่ลานทรมาน ฮงคยองแนไม่อาจยอมรับข้อหาในเหตุผลที่เขาไม่ได้มุ่งทำไม่
“เพราะการคดโกงของขุนนางชั้นสูง และการไม่ได้รับการดูแลเพราะพระราชาละเลยพวกเขา
เพราะความยากจน ความอดยาก
เพราะพวกเขาถูกกดขี่ข่มเหงรังแก เอารัดเอาเปรียบ
เหล่าประชาชนจึงลุกขึ้นมาถือดาบ เพียงเพื่อต้องการโลกใบใหม่ ที่พวกเขาจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
หากการที่ฮงคยองแนยุยงส่งเสริมให้เหล่าประชาชนทำเช่นนั้น เพื่อขอที่ยืนบนโลกในนี้มันผิด
เขาก็น้อมรับว่าทำผิด ที่ทำให้พี่น้องกว่าพันคนหลั่งเลือดเพื่อร้องเรียกความยุติธรรมนี้”

ต้นเหตุทั้งหมด ไม่ได้มาจากขุนนางมากกิเลสกับพระราชาเปราะบางหรอกหรือ
เช่นนั้นแล้ว คนที่สมควรได้รับโทษ ก็คงเป็นทุกคนที่ก่อให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น

พระราชาที่ไม่อาจยอมรับได้ ถึงกับขวัญผวาจะตัดหัวคยองแนเสียให้สิ้น แต่องค์รัชทายาทกับทูลขอเอาไว้เสียก่อน
ได้โอกาสของอัครเสนาบดี ไล่แทงองค์รัชทายาทด้วยความจริงที่ว่า ‘องค์รัชทายาทหลงรักลูกสาวกบฏ’ แต่ได้หาร่วมมือกับพวกกบฏไม่
เพียงเพราะโลกที่อียองต้องการ ดันไปตรงกับสิ่งที่เหล่าประชาชนที่โดนกล่าวหาว่ากบฎต้องการจะมี
เขาต้องการเพียงจะเปลี่ยนโลกใบนี้ โดยไม่มีการหลั่งเลือดของไพร่ฟ้าและคนที่เขารักสักหยด
เพียงแค่นั้น... เพียงแค่นั้นจริง ๆ

ราอนถูกเบิกตัวอยู่เบื้องหน้า เหล่าขุนนางชั่วใช้นางเป็นไพ่ใบสำคัญในการปลุกปลั่นสถานการณ์
“พิสูจน์ว่าพระองค์ไม่ได้คิดกบฎ… ก็ตัดหัวนางผู้นี้เสีย”
เขาพูดไม่ออก หากเอ่ยออกไปว่า ใช่! เขารักนาง ก็จะทำให้นางถูกประหารเสียเปล่า ๆ
เขาไม่มีทางเลือกเลยจริง ๆ เงียบคือสิ่งที่ดีที่สุด



มือกำแน่นเมื่อได้เห็นสายตาเชิงบอกลาของนางสุดที่รัก
เขาอาจไม่ได้ยินสิ่งที่นางคิด
แค่ทุกคำพูดของนางบอกเขาหมดเปลือกทางสายตา



“ตราบนี้ไป อย่าทรงเจ็บปวดเพราะไม่อาจปกป้องคนรักได้
ได้โปรดอย่ารักหม่อมฉันอีกเลย
ขอให้พระองค์จดจำเพียงแค่ว่า หม่อมฉันเป็นเพียงลูกสาวของกบฎเท่านั้น”

ความอดทนขาดสะบั้น ก่อนที่ดาบจะตวัดบั่นคอ เขารีบคว้าดาบขององครักษ์คู่พระทัยออกมา
แต่เพียงแค่ครึ่งทางเท่านั้น ดาบปริศนาก็จัดการเพชรฆาตเสียก่อน

เหตุการจลาจลเกิดขึ้นอีกครั้ง พระราชาผู้แสนอ่อนแอตื่นกลัวตัวสั่นเทา
ทันทีที่ถูกล้อม เสียงหัวหน้าขันทีสั่งดังก้องให้ปกป้องพระราชาและองครัชทายาท

คิมบยองยองวาดดาบออกมาชี้ไปยังกลุ่มก่อชุลมุน ในสายตาของเขายากที่จะเดาได้
ใบหน้าไหวสั่นไปหมดด้วยความสับสน
ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจตวัดดาบกลับมาชี้อยู่ที่คอขององค์รัชทายาท พร้อมกับประกาศก้อง หากไม่อยากให้องค์รัชทายาทต้องตาย ทิ้งดาบลงไปซะ!
อียองมองไปที่คนที่เขาไว้เนื้อเชื่อใจเพียงคนเดียวอย่างเจ็บปวด สายตาที่ไม่อยากเชื่อว่าคิมบยองยอนจะทำเช่นนี้ได้
ใครก็ไม่อาจเชื่อสายตาตนเอง ทั้งราอนและยุนซองเองก็คงคิดเช่นนั้น

“บยองยอนอา...”
เสียงเรียกแผ่วเบาของอียองนั้น...ช่างเจ็บปวดระคนผิดหวังนัก

...ฉันหวังว่าการกระทำครั้งนี้ของบยองยอนจะเป็นเพียงเพื่อปกป้องคนที่เขารักและภักดีทั้งสองฝ่ายเท่านั้น...


คอมเม้นต์แบบเมากาว จะอยู่ที่คอมเม้นต์ เขาหลงเข้ามาแล้ว โปรดสูดดมแล้วมาเดาแบบเงิบ ๆ ในกระทู้กันนะคะ
[สร้างเพื่อความสนุกสนานนะคะที่รัก ]