แฟนใครเป็นแบบผมมั้ง

ตอนแรก หึงห่วง แฟนคุยอะไรยังไงกับใคร ต้องเช็ค ต้อง สืบ ทะเลาะกันบ้านแตก มีแต่แย่ลง ตอนหลังเลยยอม  อยากคุยกับใครไม่ห้าม บางครั้งนอน บนเตียงด้วยกัน แฟนยังนอนคุยโทรศัพกับชายอื่นข้างๆเราเลย ผมก็เฉยๆ หึงห่วงนิดๆ แต่ก็ชั่งแมร่ง... ... ผมก็ไม่เข้าใจความคิดแฟนตัวเองเหมือนกัน... ในบางครั้ง ผมบอกจะไปหาคนใหม่ก้ได้นะไม่ว่าอะไร แฟนบอกไม่ไป  ผมถามทำไมไม่เลิกนิสัยแบบนี้  แฟนบอกเข้าใจหน่อยเค้า  แค่คุยสนุกๆ แต่ไม่คิดที่จะหลับนอนกับใคร ... ยอมมากๆ ชักไม่ไหว นอนน้ำตาตกในตลอด เลยคิดจะเลิกๆให้เด็ดขาด แต่ เอาความดีกับความเลวมาชั่งน้ำหนัก ดันเท่ากันที่ 50/50 อีก เราเจ็บป่วย หายาพาหาหมอ  หิวข้าวดึกๆ หาข้าวให้กิน  ซักผ้า ทำงานบ้านไม่เอื่ยมแต่ก็ถือว่ามันทำ  ลุกทำงานแต่เช้าแหกขี้ตาทำกับข้าวให้  เดือนไหนเงินซ๊อต ยื่นเงินให้ไม่เอาคืน

เคยเอาจนมันร้องไห้ ฟูมฟาย จะเป็นจะตาย ที ตอนแฟนกลับบ้านนอก  โทรไปบอกถ้ายังไม่เลิกนิสัย เดิมๆ จะไปตายให้ดู ... แฟนบอกตามใจ   ผมส่งรูปเชือกแขวนคอไปให้แฟนดู ปิดมือถือ  แฟนโทรหาผมไม่ได้ เลยโทรหาเพือนผม  ผมเตี้ยมกันกับเพือนไว้  แฟนร้องไห้ฟูมฟายกับเพือนผมบอกจะเดินทางกลับคืนนี้  4-5 ชม. เปิดเครื่อง  โทรไปหา บอกสำนึกรึยัง ... สะอึก สะอื้น บอกเสียใจ....ผิดไปแล้ว   2 ชม. ถัดมา อัพ สเตตัส ยกแก้วเหล้า กับเพือนๆมัน  ... บอกดีใจผัวกูยังไม่ตาย ...   ไม่รู้จะทำยังไงกับมันเลย ไล่ก็ไม่ไป