เคยเป็นกันมั้ยคับ ที่ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไปเพราะใครคนนึง??

ผมเป็นเด็กออกแนวกวนตีนคับ ประมาณว่าชอบแซวสาวไปทั่ว แต่ข้างในไม่ได้คิดอะไร จนถึงตอนมีกิจกรรมค่ายของคณะอ่ะคับ ตอนจบค่ายมีผู้หญิงคนนึงที่ไม่รู้จักมาขอถ่ายรูปคู่ด้วย ตอนแรกเขาก้ดูเฉยๆนะคับ อาจเป็นเพราะผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับใครมานาน วันนั้นเลยเป็นวันแรกที่ผมกับเธอมีรูปคู่ด้วยกัน แต่ผมไม่รู้จักเธอจริงๆนะ แล้วพอถึงเปิดเทอมมอวันที่สองผมมีเรียนเคมีเป็นเลคเช่อ ผมก้ไปนั่งเรียนกับเพื่อนๆตามปกตินี่แหล่ะคับ ผมชอบนั่งแถวกลางๆถึงแถวหลังๆ เพราะมันเป็นธรรมดาของเด็กชอบหลับน่ะคับ ผมก้ไม่รู้นะคับว่าอะไรดลใจให้ผมหันไปมองผู้หญิงคนนั้น เธอนั่งไม่ค่อยเป็นที่นะคับ เดี๋ยวนั่งนู่นนั่งนี่ ผมว่าก้แปลกดีนะ แล้วผมก้มองเธออยู่แบบนั้นทุกอาทิตย์เลยคับจนแบบว่าอาทิตย์ไหนถ้าไม่เจอเธอก้แปลกมากประมาณนั้นเลย ตอนนั้นจิตใจผมก้เริ่มไปละคับ รู้สึกว่าคนๆนี้มีเสน่ห์ น่าจับตามองสุดๆทั้งๆที่ผู้หญิงที่นั่งข้างๆก้สวยไม่แพ้กันเลย ตอนแรกว่าจะจีบจริงๆจังๆคับ แต่ติดที่ว่าผมเริ่มจีบไม่เป็น 55555 ทุกอย่างก้ปกติอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆคับ มองเธอทุกๆคาบ จนวันนึงพี่ปีสองที่จบจาก รร เดียวกัน ผมไปขอเป็นน้องเทคพี่เขาเพราะสนิทกันพอสมควรคับ ซึ่งพี่เขาก้อยู่สาขาเคมีคับ พี่เขาก้บอกผมให้ไปทำภารกิจนั่นก้คือให้ไปถ่ายรูปคู่กับหลีดที่อยู่สาขาเดียวกับพี่เขา แล้วพี่เขาก้ให้ชื่อกับรูปหลีดมา ผมตกใจสิคับ มีเธออยู่ในรายชื่อหลีด หน้าเป๊ะสำเนาถูกเผงเลย ผมเลยถามพี่เลยคับหวังให้พี่เป็นคนกลางให้ผมได้รู้จักเขา แต่ผมก้ไม่กล้าซักทีจนถึงวันกำหนดส่งภารกิจพี่เทคคับ คือผมต้องทำไง วันนั้นเป็นวันจันทร์คับ คาบภาษาไทย ผมเลยไปขอถ่ายรูปกับเธอคับ ผมเขินมากเลยคับยิ้มหน้าไปไม่เป็น แต่ที่พีคกว่านั้นคับ คือเธอก้เขินผมมาก ผมงงมากตอนนั้นว่าตกลงใครเขินใคร ผมคิดอย่างเดียวคือตอนนั้นมันดีมากคับ พอถ่ายรูปแล้วก้ขอเฟสเป็นธรรมเนียมคับ 555 เย็นวันนั้นเธอก้ส่งรูปที่ถ่ายคู่ให้กับผมเพราะตอนที่ไปถ่ายใช้กล้องโทรศัพท์เธอคับ ผมก้รวมความกล้าแล้วทักไปคุยกับเธอคับ ปรากฏว่าเธอตอบกลับมาเชิงว่ายินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันคับ ผมกับเธอก้เริ่มคุยกันตั้งแต่วันนั้นคับ ผมปลื้มเธอสุดๆ ตอนแรกผมก้คิดว่าจะคุยในฐานะเพื่อนนี่แหล่ะคับ ไม่คิดจะจีบมาก เพราะตอนนั้นผมยังไม่ทิ้งนิสัยเดิมๆคับคือเป็นคนกวนตีนเฟรนลี่ไง ก้เลยไม่ค่อยอยากจะจริงจัง แต่ให้ตายเถอะคับ นี่ผมพูดเลยว่าตั้งแต่ช่วงเวลาแรกที่ผมคุยกับเธอผมไม่ได้ไปคุยกับใครเลยคับ คือผมก้งงมากอันนี้ เธอก้ไม่ได้พิเศษอะไรนะคับ แต่ผมหยุดคุยกับเธอไม่ได้จริงๆ คุยกับเธอถามเธอทุกอย่างจนจะสิงร่างเธอได้แล้ว แล้วเราก้คุยกันประมาณเดือนกว่าๆเกือบสองเดือนละคับ พอเจอหน้ากันก้ยิ้มให้กัน ผมรู้สึกว่าเธอก้รู้สึกกับผมมากกว่าเพื่อนคับ ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปจากปลื้มมันก้ไม่ใช่แค่ปลื้มแล้วคับ มันชอบแล้วก้หลงรักเลยจริงๆ เรื่องมันก้เดินไปได้ด้วยดีใช่มั้ยคับ แต่พีคกว่านั้นคือ วันนึงผมได้เข้าไปส่องเฟสเธอคับ ไปดูรูปปกเป็นชื่อคนสองคนคับเป็นภาษาอังกฤษ ตอนแรกผมอ่านก้นึกว่าเพื่อนสนิทเธอ เลยไม่เอะใจคับ แต่ที่ไหนได้คับ ผมตาฝาด ผมอ่านผิด มันเป็นชื่อผู้ชายคับ ตอนนั้นผมตกใจจริงๆ ช็อคคับไปไม่เป็น เขาจะใช่แฟนเธอรึป่าว? สมองผมปั่นเลยคับคืนนั้น พอถึงวันก่อนวันทำบุญใหญ่คณะผมคับ ตอนกลับมาจากช่วยงานคณะเสร็จ มีผมกับเพื่อนผมที่รู้จักกันตั้งแต่กิจกรรมค่ายคับ ซึ่งเพื่อนคนนี้ก้อยู่สาขาเดียวกับเธอคนนั้นแล้วก้สนิทกันพอสมควรคับเพราะถามไปแล้วได้ความว่าจบจาก รร เดียวกับเธอ ผมเลยถามเพื่อนไปคับว่าเธอคนนั้นมีแฟนแล้วใช่รึป่าว? เพื่อนผมก้ตอบเต็มปากเลยคับว่ามีแล้ว สองปีกว่าแล้วด้วย ผมช็อคคับ เดินไม่ไปเลยจังหวะนั้น ทำไรไม่ถูกคับ เพื่อนผมก้ถามว่าทำไม? ผมก้ตอบว่าผมชอบเธอแล้ว เพื่อนผมก้บอกอีกว่าแฟนของเธอคนนั้นก้คือเมทมันอีก ผมนี่เงียบเลยคับ ขอตัวเดินเข้าหออย่างสงบมาก เหมือนทุกอย่างหดหู่มากคับ ตั้งแต่คืนนั้นผมก้พยายามคุยกับเธอให้น้อยลงคับ จนทุกวันนี้เธอก้มาถามว่าเป็นอะไรไป ทำไมไม่เหมือนเดิม ให้ผมตอบยังไงล่ะคับ จุกมากเลย เพราะตลอดเวลามีแต่ผมที่คิดไปคนเดียว มันดีมากจริงๆนะคับตอนที่ผมคุยกับเธอทุกวันจนผมรู้สึกว่าเธอสำคัญกับผมมาก แต่มันแย่มากคับตรงที่เธอเปลี่ยนความรู้สึกของผมให้ชอบเธอแล้วแต่ผมเปลี่ยนความรู้สึกกลับไปเป็นเพื่อนเธออีกครั้งไม่ได้ แย่จริงๆคับ ผมควรทำยังไงดีคับ??