อยากจะ "ลืม"

ใจหนึ่งซ่อนคำขวัญ อีกใจนั้นกลับพลันไหว กี่ถ้อยที่เอ่ยไป กลับกลายเป็นสายลมลา เคยเผลอทำเธอช้ำ ทั้งที่ย้ำอย่าพูดพา คำหนึ่งหลุดออกมา กลายเป็นหนามแทงใจตน ฝากถ้อยร้อยคำซื่อ แทนใจดื้อที่เคยหล่น ขอโทษด้วยใจ

เหม่อมองดาวบางดวงลอยล่วงลับพราวแสงดับฟ้าร้องลดผ่องใสละอองฝนโปรยหว่านหนาวซ่านใจสางวันใหม่ .. โอ้เรา .. เหงาเหลือเกิน"คงเป็นความอ่อนไหวของใจฉันช่างเพ้อฝันใฝ่หามานานเนิ่นฝันร้ายในอดีตกรีดยับเยินจำห่

เกี่ยวก้อย - อัสนี วสันต์ โชติกุล https://www.youtube.com/watch?v=8exiMQzOD_M ฉันยังคงภักดีต่อเธอ มั่นคงเสมอมิวาย เธอจะรู้หรือเธอจะแกล้ง ให้ฉันทุรนทุราย ก็ฉันยังคงซื่อตรงต่อเธอ ก็มีแต่

ฟ้าสลัว หัวใจ ใกล้สลาย อยู่เหมือนตาย ขมขื่น ในคืนเหงา ภาพฉันตอน สะท้อน กระจกเงา ไม่เหลือเค้า คนก่อน ตอนเธอมี นาฬิกา ของฉัน นั้นหยุดเดิน ตั้งแต่เธอ ห่างเหิน เดินจากหนี ฟ้ายังมี ดาวเดือน เหมือนทุกที แต

ในช่วงเข้าพรรษา โดยเฉพาะช่วงวันพระก็จะมี แม่ออก-พ่อออกไปจำศีลที่วัดกัน พอไปรวมกันแล้วมีกิจกรรมหนึ่ง ที่มักทำด้วยกันหลังจาก ไหว้พระสวดมนต์แล้วก็คือ การร้องสรภัญญะ ตอนผมเด็กๆ บ้านอยู่ข้างวัด พอช่วงวันพ

o งามเจ้าเอ๋ยเจ้างาม แรกพบหวามหวิวไหวพาใจสั่น เก็บภาพพิมพ์จนเผลอละเมอรำพัน นิทราฝันใฝ่ชิดสนิทครอง o จากโพ้นฟ้าหรือไฉนกระไรหนอ นวลละออละเมียดพรรณอันผุดผ่อง นัยเนตรยามชะม้ายชายตามอง ดุจคมของศรสลักปักกล