ผู้หญิงอย่างเราในสายตาของผู้ชาย มุมมองของผู้ชาย ผู้หญิงก้ได้ค่ะ

ตอนนี้มีปัญหาสับสนกะตัวเองมากเลยค่ะและเขาด้วย ตอนนี้เรา 18 พี่เขา 20 ก้เข้าใจนะคะว่าความรักมันก้เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเป็นแบบนียุแล้ว แต่ก้นะคะความคิดนี่แหล่ะทำให้เราเป็นแบบนี้ สมองกับใจ คือแรกๆอะไรก้ดีนะคะ ยอมรับว่าเค้าเป็นคนที่สม่ำเสมอเทคดีตลอด ไม่เคยหาย ว่างก้โทรหาคอลหา ทักมาเอง ดีทุกอย่าง แต่พอสองสามวันที่ผ่านมาเค้าก้แปลกๆจนถามเค้าว่าเป็นอะไรรึปล่าว เค้าตอบกลับมาว่า เหมือนดูเราอะไรกะเค้าก้ได้ ยังไงก้ได้ คงไม่รุสึกอะไร เราก้เลยตอบกลับไปว่าเราพยายามทิ้งทุกคนเพื่อยอมมีเค้าคนเดียว แฟนกลับเก่ามาเราก้เลือกที่จะไม่คุยตัดไปเลย คุยกับเค้าคนเดียวแต่เค้าเคยรับรุมันบ้างรึปล่าว เค้าก้เลยบอกขอโทดที่คิดมาก เค้าคงคิดมากไปเอง มาเริ่มใหม่กันนะ แต่ก้ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย แต่เค้าก้ทักมาบอกรักบอกคิดถึงนะ แต่มันก้แค่นั้นนอกจากนั้นก้ไม่ได้คุยไรเลย ออนแต่ไม่ทัก บางทีอ่านข้อความเราแต่ไม่ตอบ ทั้งๆที่เวลาเค้าทักเรามาเราตอบทันทีในตอนนั้นเลย ร้องไห้ทุกคืน เรายุจังหวัดเดียวกันค่ะห่างก้แค่ 20 กว่าโล แต่พี่เค้าเรียนที่ม.นครฐม เราราชรี ปีหน้าจบแล้วก้ว่าจะเข้าที่นั่น ยุใกล้กันมันคงทำอะไรได้มากกว่านี้ ก้อาจจะเป็นไปได้ที่เค้ากังวลที่ระยะทางอะไรต่างๆนาๆ เราก้กังวลนะแต่ก้เชื่อใจเค้า ช่วงนี้เค้าก้ติวตำรวจมันเป็นความหวังสูงสุดของเค้าด้วย เค้าก้อาจจะเครียดเรื่องนี้ด้วยมั้ง เหนื่อยเนอะที่พยายามยุฝ่ายเดียว ####เราเป็น ผญ ที่ให้อิสระแก่เค้า อยากไปไหนก้ให้ไป ออกไปกินกับเพื่อนดึกๆเราก้ไม่ว่าไร นอนรอได้ยอมขนาดไหน กลัวเค้ารำคาญ ไม่งี่เง่ากับเค้า กลัวเค้าทิ้งเราไป เพราะก้โตแล้วปีหน้าเราก้ขึ้นวิลัย แต่มันกลับกลายเป็นว่าความที่เราให้อิสระกับเขาเขากลับคิดว่าเราไม่สนใจ อะไรยังไงก้ได้กับเขา เราควรทำยังไงดีคะ หมดปัญญาแล้วจริงๆ รักเค้ามากจนเค้าอึดอัดไปหรอ หรือเราให้ความรักเค้ายังไม่พอ