สวัสดีครับผมมีเรื่องกังวลใจมากๆที่อยากจะมาปรึกษา แฟนผม'เอาแต่ใจแบบไร้เหตุผล'มากครับ  ผมกับแฟนคบกันมาได้ไม่นานมากช่วงแรกๆเธอไม่เป็นพอช่วงหลังมาเธอเป็นบ่อยมาก เราทะเลาะกันทุกวันแค่เรื่องไร้สาระจนล่าสุดเราทะเลาะกันแต่หนักกว่าทุกวันผมบอกก่อนนะครับก่อนที่ทะเลาะกันเราไม่ปัญหาอะไรกันคุยกันหวานๆกันปกติ เราทะเลาะกันแค่เรื่องที่ผมบอกเธอไปใส่หมวก ปกติเธอเป็นคนติดหมวก(เวลาขี้เกียจสระผม)เธอจะใส่หมวกตลอดๆ เราจะไปทานข้าวกันกับเพื่อนเธอคนนึง ผมเลยแหย่เธอเล่นว่า'วันนี้ไม่ไปใส่หมวกไม่อายคนหรอ' เธอกลับตอบมาว่า'อายหรอที่คบกับเรา' ผมก็งงๆก็ตอบไปว่า'ป่าว ปกติใส่บ่อยเลยแซว' เธอไม่ตอบอะไรเดินลงรถกลับเข้าบ้าน ผมก็ได้แต่งงๆแล้วเดินตามไป แล้วเธอก็ทำเหมือนที่เคยทำคือการเก็บเสื้อผ้ากลับบ้างแต่วันนี้ผมเหนื่อยมาก เธอเป็นบ่อยอยู่ดีๆก็เป็นปกติผมจะง้อและขอโทษเธอก็หายและเอาเสื้อผ้าไปเก็บง้อที4-5ชั่วโมง วันนี้ผมเลยไม่ง้อให้เธอกลับบ้านห่างกันซักสองสามวันดูผมเหนื่อย เพื่อนเธอยังเดินมาถามผมว่าอยู่ดีๆทำไมเธองอลมีอะไรหรือเปล่า ผมเดินไปกะจะถามจะกลับกี่วันผมจะไปส่งเอง เธอตอบไม่กลับมาแล้ว 'เราเลิกกันเถอะ' ผมได้ยินคำนี้จากปากเธอเป็นครั้งที่สองผมไม่ง้อครับครั้งนี้ อยู่ดีๆเธอโมโหเดินเข้าไปเอาข้าวของที่เธอเคยซื้อให้ผมในวันสำคัญต่างๆ เธอเดินไปเอามาใส่ตะกร้าเพื่อจะเอากลับด้วยผมก็ไม่ได้ท่าทีอะไรก็จะขนขึ้นรถช่วย กลับตอกมาว่า 'กูจะนั่งแท็กซี่กลับ' ผมก็นิ่งและเดินไปนั่งห่างๆเพื่อรอส่งเธอขึ้นแท็กซี่(เธอรอหน้าบ้าน) อยู่ดีๆเธอกลับมาโยนตะกร้าที่มีเสื้อผ้าใส่หน้าผมแล้วชี้หน้าด่าว่า 'มันเลว ไอ่สั*** กูไม่น่ารักคนอย่าง' คนได้ยินทั้งหมู่บ้านเลยครับ
ผมถามกลับว่า'ผมอะไรผมยังไม่ทำอะไรเลย' ขอแทนชื่อเธอว่าบีผมเอนะครับ
บี: บีบอกเลิก เอไม่คิดจะห้ามจะขอโทษหน่อยหรอ เอไม่ได้รักบีแล้ว เอจะคบกับบีทำไม
ผม : เข้าใจอะไรผิดไหม เอรักคุณบีมากแต่บีเลือกที่จะไปเองอยู่ดีๆบอกเลิกแล้วก็เก็บเสื้อผ้าหนี บีโกรธอะไรเอ
บี: เอบอกบีไปใส่หมวกทำไม แสดงว่าเออายที่บีไม่ใส่หมวกเพราะเอไม่ได้รักบีแล้ว
เอิ่ม.... เธอพูดแบบนี้ผมยิ่งเหนื่อยเลยครับเรื่องไร้สาระอีกแล้วผมไม่พูดอะไรต่อ ผมเหนื่อย แล้วเธอก็นั่งร้องไห้แล้วดึงผมไปทุบตีกระชากสร้อยคอผมจนขาด ผมไม่พูดอะไรปล่อยเธอให้เย็น แต่ไม่ใช่เลยครับเธอยิ่งไปกันใหญ่อยู่ดีเอาโทรศัพท์เขวี้ยงใส่หัวผมจนแตก แล้วก็พูดไม่รักเรามาคบกับเราทำไม ถ้าอายก็ไปคบกับคนอื่น ผมไม่ไหวครับเดินเข้าไปในบ้านเก็บของเพื่อที่จะกลับบ้าน(นอก)ผมเข้ามาอยู่ในเมืองเพราะต้องทำงาน เธอเดินมาตบหน้าทุบตีร่างกายผม คนในหมู่บ้านก็เห็นเธอด่าผมว่า เลว เหี้*** ผมตื้นตันในใจมากอยากร้องไห้ผมทำดีทุกอย่างอยู่ดีๆมาด่าแบบนี้ให้เขาได้ยิน ในใจมันอยากร้องไห้มากแต่ต้องฟืน บอกผลักเธอออกและบอกว่าผมจะกลับบ้านถ้าแท็กซี่ยังไม่มาก็ไปนั่งรอในบ้าน กุญแจอยู่ที่เดิมล๊อคให้ด้วยเอจะให้แม่มาเอาให้ทีหลัง พอผมเดินจะขึ้นรถอยู่ดีๆเขาก็เข้ามากอดผมและบอกว่าขอโทษ ผมจะไปให้ได้เพราะตอนนั้นมันไม่ไหว เธอกอดขาผมไว้และเข้าไปคุยกันนะ นั่นแหละมันทำให้ผมใจอ่อนเพราะผมรักเธอมาก เธอบอกผมว่าขอโทษจะไม่ทำอีกที่พูดไปเพราะโมโห???   ผมไม่พูดอะไรก็เดินไไปเก็บข้าวของเข้าบ้าน ผมนอนคิดหลายวันผมควรจะเลอกหรือห่างกับเธอดีไหม ผมรักเธอนะ แต่กลัวว่าวันนึงเธอจะเป็นอีกซึ่งเธอเป็นบ่อยมากแต่ก่อน ผมกลัวมันจะเกิดขึ้นอีก