ประโยชน์ของความขี้เกียจ


สวัสดีครับ ที่เกริ่นมาแบบนี้ใช่ว่าการขี้เกียจนั้นจะมีความดีอะไรมากมายนะครับ


พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน
ขี้เกียจ เป็นคำกริยา แปลว่า มีนิสัยไม่ชอบทำงาน เช่น เด็กคนนี้ขี้เกียจ, เกียจคร้าน ก็ว่า, รู้สึกไม่อยากทำเพราะไม่เห็นประโยชน์เป็นต้น เช่น ขี้เกียจเถียง; เชื่อว่าเป็นเช่นนั้น (ใช้ในความประชดประชัน), ใช้เข้าคู่กับคำ จะ เป็น ขี้เกียจจะ เช่น พอให้เงินเข้าหน่อย ขี้เกียจจะรีบทำเสียอีก, ขี้คร้าน หรือ ขี้คร้านจะ ก็ว่า.




          แต่ผมจะพูดในมุมมองที่ว่าความขี้เกียจมันก่อให้เกิดนวัตกรรมวิวัฒนาการต่างๆขึ้นมา สำหรับบางคนนะเมื่อความขี้เกียจเข้าสิงร่าง มันจะก่อให้เกิดแนวคิดที่ว่าเราขี้เกียจทำอย่างนั้นขี้เกียจทำอย่างนี้ ในเมื่อขี้เกียจแล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อตอบสนองความขี้เกียจตัวเอง
         ทางออกที่ง่ายที่สุดคือ การคิดคิดหาแนวทางนั้นๆ ถ้าเราอยากคุยกับคนทางไกลแต่ขี้เกียจเดินทางก็สร้างโทรศัพท์ ขี้เกียจนั่งรถไฟเดินทางข้ามทวีป ก็คิดค้นเครื่องบิน ขี้เกียจนั่นขี้เกียจนี่ก็สร้างอุปกรณ์นู่นนี่นั่นเพื่อมาตอบสนองความขี้เกียจของตน สำหรับคนอื่นที่ขี้เกียจสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเองหรือล้มเลิกเพราะทำไม่ได้ทำไม่เป็นก็เลือกที่จะเสพสิ่งนั้นด้วยการเช่าซื้อมาใช้งาน

         เห็นไหมครับความขี้เกียจมันร้ายแรงขนาดไหน ร้ายแรงจนก่อให้เกิดความคิดแปลกๆใหม่ๆ สำหรับคนที่นิยมขวาจัดจะมองว่าคนๆนั้นว่าเขากำลังทำอะไรเป็นบ้าหรือเปล่า ทำไมชอบทำอะไรที่มันแปลกๆ ใครจะไปคิดว่าโทรศัพท์กับกล้องหรือแม้แต่เครื่องเสียงจะรวมกันได้ หากย้อนกลับไปสัก 10 กว่าปีที่แล้วเคยมีคนคิดว่าจะทำมือถือให้เป็นจอสัมผัสสั่งงานด้วยเสียงได้เพียงเพราะขี้เกียจกดปุ่ม แล้วเราพร้อมหรือยังที่จะขี้เกียจเพื่อสร้างนวัตกรรมใหม่ๆหรือสิ่งเหล่านั้นสำหรับตัวเองเพื่อตอบสนองความขี้เกียจ
         ขอบคุณทุกท่านที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านครับ

ขี้เกียจโว๊ยยยยยยยย!! >.<