อยากได้คำแนะนำแบบจริงๆคะ

ก่อนอื่นเลยดิฉันอยากจะเล่าว่า ดิฉันมีพี่น้อง2คน ฉันเป็นพี่คนโต และมีน้องชายคนเล็ก เวลาที่จะออกไปไหนน้องชายคนเล็กแม่หวงนะแต่ก็ให้ไปทุกทีกลับดึกก็ไม่เคยว่า ผิดกับเราพอกลับดึกพ่อแม่ว่าด่าเราเสียๆหายๆจนบางทีความรู้สึกเรามมันถูกทำลายแม่ไม่เคยมองว่าเราเป็นคนดีในสายตาของเขา แม่มองว่าเราเป็นคนที่เลวเสมอต่อให้เราพยายามทำดีให้เขาเห็นมากแค่ไหนจนบางทีเรารู้สึกท้อนะแต่ไม่รู้ว่าจะพูดกับใคร เรารู้นะว่าเขารักและหวังดีกับเรามากแค่ไหน แต่บางครั้งทั้งในความรักและความหวังดีมันทำให้เรารู้สึกว่าอึดอัด ตอนแรกที่เรามีแฟนเรารู้ว่าตอนนั้นผิดที่มีอะไรกับแฟนครั้งนั้นมันเลยทำให้เราบอกแม่ก่อนที่แม่จะรู้จากคนอื่น มันทำให้แม่รู้สึกเสียใจและผิดหวังในตัวเรา หลังจากนั้นมันทำให้เราไม่อยากจะมีความละบกับแม่อีกเลยหละงจากมีอะไรตอนนั้นพอแม่รู้แม่เสียใจมันทำให้เรารู้สึกว่าเราต่อให้โตมากแค่ไหนก็ไม่สมควรมีอะไรกันมันเป็นความรู้สึกที่ผิดมาตลอด เวลาที่เรามีแฟนเราก็จะบอก ผช ก่อนเลยว่าถ้าจะขอมีอะไรเรายังไม่พร้อมซึ่งลางคนก็รอได้บางคนก็ไม่รอจนห่างกันไปเลยก็มี มันเลยทำให้เราพยายามบอกหรือเล่า เราให้แม่ฟังตลอดเราไม่ปิดบังไม่โกหกและก็ไม่มีอะไรกับใครเลยมันเป็นเพราะเราไม่อยากทำให้แม่ผิดหวังเหมือนตอนแรกที่รู้หลังจากครั้งนั้นมันทำให้เราไม่อยากมีอะไรกับใครอีกเลย ต่อให้ฉันอายุ22ปีแล้ว ก็ตามเวลาที่มีแฟนทุกคนต้องผ่านที่บ้านผ่านพ่อแม่ถ้าเขาไม่โอเคตัวเราเองก็หมดสิทธิ์ที่จะคบ แม่จะมองว่าถ้าเรามีแฟนจะต้องมีอะไรกันทุกครั้งเวลาที่เราออกไปแค่ห้าง ดูหนัง เราพยายามจะทำให้เขาเชื่อใจแต่เขาไม่เคยเชื่อเใจเรา เรามีแฟนเราก็บอกแม่ทุกครั้งจะไปไหนก็ขอแม่เขาก็จะโกรธเราที่เราออกไปเที่ยว(กลางวันนะคะ) ตลอด แม่มักจะบอกว่าเราง่ายแต่เราก็ไม่เคยมีอะไรกับใครจริงตั้งแต่ครั้งแรกนั้น เราอยากจะขอคำแนะนำจริงๆนะคะ เราไม่รู้ว่าเราต้องทำตัวอย่างไง เราอึดอัดใจเหลือเกิน