ขอเกริ่นตัวเองก่อนนะครับ^^ ตอนนี้ผมอายุ26ปีวุฒิปวช.ทำงานเป็นธุรการแผนกจัดซื้อต่างประเทศของบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งทำมาได้9เดือนแล้วครับแต่เป็นพนักงานรายเดือน ด้วยความที่ผมจบปวช.สาขางานภาษาต่างประเทศมาก็เลยได้งานที่นี้เมื่อช่วงต้นปี ก่อนหน้านี้ผมก็ทำงานตามห้างมาก่อนครับ เรื่องทักษะภาษาอังกฤษของผมก็แค่สื่อสารเรื่องทั่ว ๆ ไปในชีวิตประจำวันได้เท่านั้นเองไม่ได้เก่งกาจอะไร และด้วยความที่ช่วงนี้บริษัทได้ประเมิณการทำงานของพนักงานผมก็ได้เกรดอยู่ในระดับที่โอเคเลยแหละ ทีนี้พี่หัวหน้าผมก็ทราบว่าตอนนี้ผมกำลังเรียนปวส.ปี2ภาควันอาทิตย์อยู่เลยเข้ามาถามว่า
"เราอยากมาทำจัดซื้อต่างประเทศมั๊ยเพราะตอนนี้งานเยอะมากอยากได้คนแต่ไม่อยากรับคนเพิ่ม แต่พี่ก็ไม่แน่ใจว่าเรามั่นใจในทักษะภาษาอังกฤษของตัวเองหรือเปล่าเพราะมันน่าจะหนักสำหรับเราแต่ถ้ามั่นใจและอยากทำพี่ก็จะให้ทำ ช่วงปีหน้าเราก็เรียนจบปวส.แล้วใช่มั๊ยถ้าเราสามารถทำให้พี่เห็นว่าเราทำจัดซื้อต่างประเทศกับพวกพี่ได้ หลังเราได้วุฒิปวส.พี่จะปรับเป็นประจำให้และก็เพิ่มเงินเดือนให้ด้วย พี่ให้เราเอากลับไปคิดนะเพราะงานธุรการที่เราทำอยู่ทุกวันนี้มันเป็นงานroutineพี่มั่นใจว่าเราทำไปอีกสักพักเดี๋ยวก็ออกเพราะที่ผ่าน ๆ มาก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแต่ที่ผ่าน ๆ มาไม่มีธุรการคนไหนที่ได้ภาษาเท่าเรามาก่อนเลยนะพี่เลยอยากให้เราโตขึ้น เอากลับไปคิดนะ"
จบประโยคผมก็ได้แต่ตอบ "ครับ ๆ " แล้วก็ออกมาจากห้องผู้จัดการตอนนั้นในใจดีใจมากแต่ปากก็พูดอะไรไม่ออก ผมดีใจที่มีคนให้โอกาสผมคือยังไงผมก็จะทำแน่นอน แต่ผมก็กลัวว่าผมจะไปทำงานเขาพังเพราะผมเองก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษขนาดเท่าพี่ ๆ หรือน้อง ๆ ที่เป็นจัดซื้อตัวจริงเลย 100คะแนนผมให้ตัวเองไว้ที่30ครับ แต่คนเราก่อนจะเก่งมันก็ต้องเจอเรื่องหิน ๆ อยากจะโตขึ้นมันก็ต้องวิ่งเข้าหาอุปสรรคใช่มั๊ยครับ ทุก ๆ ท่านคิดว่าผมควรลองดูสักตั้งถ้ามันพังจะได้รู้ว่าเรายังไม่พร้อม หรือถ้ามันไปได้ดีเราก็จะได้รู้ว่าเราก็ทำได้นะ เรื่องภาษาก็ค่อย ๆ เรียนรู้จากหน้างานไปเลย อย่างนี้ผมคิดถูกไหมครับทุกคน
ไม่มั่นใจความสามารถของตัวเองเลย
"เราอยากมาทำจัดซื้อต่างประเทศมั๊ยเพราะตอนนี้งานเยอะมากอยากได้คนแต่ไม่อยากรับคนเพิ่ม แต่พี่ก็ไม่แน่ใจว่าเรามั่นใจในทักษะภาษาอังกฤษของตัวเองหรือเปล่าเพราะมันน่าจะหนักสำหรับเราแต่ถ้ามั่นใจและอยากทำพี่ก็จะให้ทำ ช่วงปีหน้าเราก็เรียนจบปวส.แล้วใช่มั๊ยถ้าเราสามารถทำให้พี่เห็นว่าเราทำจัดซื้อต่างประเทศกับพวกพี่ได้ หลังเราได้วุฒิปวส.พี่จะปรับเป็นประจำให้และก็เพิ่มเงินเดือนให้ด้วย พี่ให้เราเอากลับไปคิดนะเพราะงานธุรการที่เราทำอยู่ทุกวันนี้มันเป็นงานroutineพี่มั่นใจว่าเราทำไปอีกสักพักเดี๋ยวก็ออกเพราะที่ผ่าน ๆ มาก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแต่ที่ผ่าน ๆ มาไม่มีธุรการคนไหนที่ได้ภาษาเท่าเรามาก่อนเลยนะพี่เลยอยากให้เราโตขึ้น เอากลับไปคิดนะ"
จบประโยคผมก็ได้แต่ตอบ "ครับ ๆ " แล้วก็ออกมาจากห้องผู้จัดการตอนนั้นในใจดีใจมากแต่ปากก็พูดอะไรไม่ออก ผมดีใจที่มีคนให้โอกาสผมคือยังไงผมก็จะทำแน่นอน แต่ผมก็กลัวว่าผมจะไปทำงานเขาพังเพราะผมเองก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษขนาดเท่าพี่ ๆ หรือน้อง ๆ ที่เป็นจัดซื้อตัวจริงเลย 100คะแนนผมให้ตัวเองไว้ที่30ครับ แต่คนเราก่อนจะเก่งมันก็ต้องเจอเรื่องหิน ๆ อยากจะโตขึ้นมันก็ต้องวิ่งเข้าหาอุปสรรคใช่มั๊ยครับ ทุก ๆ ท่านคิดว่าผมควรลองดูสักตั้งถ้ามันพังจะได้รู้ว่าเรายังไม่พร้อม หรือถ้ามันไปได้ดีเราก็จะได้รู้ว่าเราก็ทำได้นะ เรื่องภาษาก็ค่อย ๆ เรียนรู้จากหน้างานไปเลย อย่างนี้ผมคิดถูกไหมครับทุกคน