อาการแบบนี้เรียกว่า ซึมเศร้า โรคจิต เครียด สองบุคลิก หรือแค่มโน คิดไปเอง
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ปกติ เป็นร่าเริง ยิ้มรับกับทุกเรื่อง แต่อ่อนไหวง่าย ขี้แย แต่ไม่ได้ อ่อนแอแบบอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องนะคะ แต่เป็นคนเซนสิทีฟมากกะความรู้สึก.
คือเรารู้สึกว่าช่วงนี้เรามีอาการแปลกๆ แบบ เบลอๆ เหมือนมีสองความคิดตีกันอยู่ในหัว คือมันจะแบบเหมือนอยากทำ แต่ก็ไม่อยากทำ แล้วจะตีกันไปมา แต่สุดท้ายจบลงที่เราปล่อยให้ตัวเราเองเป็นคนพาไป ทำไป ทุกอย่าง อยู่ดีๆ ก็นั่งร้องไห้ บางครั้ง ก็รู้สึก ดีใจ สนุก มีความสุขมาก แต่ในขณะเดียวกัน แค่อะไรมากระทบนิดนึงเราจะดาวความรู้สึกลงมาทันที แบบบทจะดีก็ดีจนใจหาย บทจะแย่ก้แย่แบบสุดๆ เรารู้ว่าช่วงนี้เราเครียด เราจะมีอาการแบบนี้ทุกครั้งเมื่อกับมาที่บ้าน ปกติอยู่หอ เราอายุ 20 แล้ว เรารู้ว่าอะไรควรทำ อะไรควรรู้สึก แต่บางครั้งเรารู้สึกว่าในสมองเรา มันกำลังตีกันไปมา พวกความคิด เหมือนเรารู้ตัวว่าเราต้องทำอะไร แต่กลายเป็นว่าเราทำออกอีกอย่าง มีครั้งนึง เราเดินไปเรื่อง ทำอะไรอยู่สักอย่าง แล้วจู่ๆ ก็มีความคิดที่ว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำเพื่ออะไร ทำไปทำไม แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก เดินๆอยู่ อ้าว เราเดินมาทำไม ? มันไม่ใช่ลืม แต่เหมือน เราไม่รู้จุดประสงค์ว่าเราต้องการอะไร เวลาเราแย่ เราจะมีอารมณ์ที่รุนแรงมาก จากที่สังเกตตัวเอง เรามีแฟน เวลาเราทะเลาะกะที่บ้าน แต่ก่อนเราจะเฉยๆ ปล่อยไป อยากคิดไรคิด แต่ก้ยังแคร์ คือเอาง่ายๆ เราจะไม่พยายามเก็บมาคิดเพราะเราเข้าใจว่าที่บ้านก็คงมีเรื่องเครียดเขาเลยหาที่ระบาย แต่พอหลังๆ เราโดนแบบนี้ทั้งๆ ที่มันก็คืออาการการกระทำแบบเดิมๆ แต่เราจะรู้สึกไม่โอเคกะมันมาก ยิ่งถ้าเราน้อยใจ หรือโดนด่าหนักๆ เราจะมีอาการสติแตก แต่อาการแบบนี้เราจะแสดงออกมากะแฟนเวลาเราระบาย เราจะพาลไปหมด โวยวายเหวี่ยงแต่กะคนในบ้านเราจะเงียบ ไม่พูด อยู่นิ่งๆ เก็บตัว แต่ถ้าได้ระบายกะแฟน เราจะร้องไห้ สติแตก แทบทุกครั้ง เรารู้ว่ามันไม่ดีกะแฟนมาก ไม่ใช่เราไม่แคร์ คนในครอบครัว หรือแคร์แฟนมากไปนะ แต่เราจะรู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อเราได้สติ เราเหมือนเปลี่ยนไปอีกคน นี้มันไม่ใช่เราอ่ะ ตอนนั้นทุกอย่างมันจะแย่ไปหมด เราด่า เราโมโห มีดีอย่างเดียวคือเราไม่ทำลายของหรือทำร้ายร่างกายใครแต่เราจะใช้คำพูดบั่นทอนจิตใจแฟน เหมือนทำให้เรารับรู้ว่าเราเจ็บปวดแค่ไหน เราจะเกลียดคำพูดที่ว่า เราเข้าใจ ของทุกคน แม้กระทั้งของแฟน เรารู้ว่าทุกคนเข้าใจ แต่สุดท้าย เราเห็นทุกครั้ง ทุกคนพูดเพียงแค่ให้ทุกอย่างมันจบๆ ไป รวมทั้งแฟนเราเอง เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ซึ่งมันแย่มาก เราไม่ได้อยากเป็นคนแบบนี้ แต่เราไม่รู้จะแก้ไขยังไง เราเคยคุยกะแม่ว่า เราอยากไปหาหมอนะ เราจะได้รู้ว่าเออ เราเป็นแบบนี้รึเปล่า แบบที่เขาเรียกว่า โรคซึมเศร้า แต่ทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้ เรามักจะถูกตอกกลับมา ว่าแกมันก้แค่คิดไปเอง โรคจิต ประสาท มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากครอบครัวเราเอง พอเราไปบอกแฟนว่า แกเราเป็นแบบนี้ เราสงสัย เพราะตัวเราเอง ก็อยากประบปรุงแก้ไขให้ตรงจุดรู้ๆ ไปเลยว่าเป็นอะไร แฟนก้บอก เธอแค่คิดมาก เครียดจากเรียนและทำงานมา ก็เท่านั้น ซึ่งตัวเรารู้ว่า มันไม่ใช่ มันมีอะไรมากกว่านั้น เราเคยมีช่วงนึง เรานอนไม่ได้ ทั้งๆที่ง่วง แต่พอหัวถึงหมอน กับตาสว่าง นอนไม่ได้ ช่วงนั้นเรากินยาพารา ไทลินอลทุกวัน จนมีครั้งนึง เรา ป่วยเข้าโรงพยาบาล ยาทั่วไปไม่มีผลกะเรา เรากินจนหมอห้าม เราแค่อยากนอน เราปวดหัวมากทุกครั้งที่คิดมาก พอหลังจากนั้นเราเลยเปลี่ยน มากเนยาแก้แพ้แทน ต้องบอกก่อนเราเป็นคนแพ้อากาศเลยมียาแก้แพ้พกติดตัวและเยอะมาก เรารู้สึกว่าเห้ย ! กินแล้วง่วงนอน เราเลยกินมาตลอดแต่ไม่บ่อย จนมีช่วงนี้ ช่วงที่ปิดเทอม เรากลับบ้าน ปกติเราอยู่หอ เรากินยาแก้แพ้ หนึ่งเม็ด กะพาราสองเม็ดทุกวัน มันปวดหัว นอนไม่หลับ เรากินทุกวัน จนมีวันนึงเรารู้สึกแย่มากๆ เราจัดยาแก้แพ้ไปสองเม็ด ก้ไม่หลับ แต่พอตื่นมาเรากลับรู้สึก มันแย่ มากๆ เรารู้สึกอยากนอนทั้งวัน เหนื่อย ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร เราอยากตาย อยู่ดีๆ ความคิดนี้ก้แว่บเข้ามาทุกครั้งที่มีอาการแบบนี้ คือ เวลาปกติเราก็โอเคนะ แต่พอเรามีปากเสียงกะคนในบ้านทีไร เราจะเริ่มมีอาการ เราไม่อยากอยู่ที่นี้ เรากินยาเยอะมาก จนเราไม่รู้ว่ามันคือผลกระทบรึเปล่า เรารู้สึกตัวเองพูดไม่รู้เรื่อง คิดอะไรไม่ออก มันตืด มึนๆ ขนาดแมวทะเลาะกันแล้วเราไปห้ามปรากฎว่า แมวเลยมีตีเราแทน แผลไม่ใหญ่มาก แต่เราไม่รู้สึกเจ็บ เลือดไหลไม่หยุดเราก็เฉยๆ ตอนนี้แผลเราเต็มตัว แต่มันไม่ได้เกิดจากเราทำร้ายตัวเองนะ แต่แบบ เกิดแผลนิดหน่อยแต่เลือดไหล เราก็รู้สึกเฉยๆ เรามักจะมีความคิดว่า เราจะตายแบบไหนดีไม่ให้เป็นภาระคนอื่น คิดจินตนาการถึงรูปแบบการตายด้วยนะ แต่พอคิดไปสักพักเราก้ไม่อยากตาย มันตีกันบ่อยมาก อาการคร่าวๆ ก็เป็นแบบนี้ เรารู้สึกเราไม่เป็นตัวเอง เราอยากนอนตลอดเวลาเรารู้สึกว่ามันไม่ต้องรับรู้อะไรดี เราเหนื่อย ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไร เราไม่อยากคุยกะใคร เราเหนื่อยที่ต้องคุยต้องอธิบาย เราไม่อยากยิ้ม ทุกวันนี้เรากลายเป็นอีกคน แล้วมันเหมือนเรามีใครอีกคนที่ไม่ใช่เรา เราทุกวันนี้กินข้าวมื้อเดียว บทจะไม่หิว เราก็ไม่กินอะไรเลย ทั้งวันกินแค่น้ำ บทจะหิวก็หิวแบบโหย กินไม่หยุด ปวดหัว รู้สึกแปลกๆ ตลอดเวลา ร้องไห้ทุกคืน ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีอะไร นอยด์แบบสุดๆ ดีใจก็ดีใจสุดๆ เราเหมือนเราคุมตัวเองไม่ได้ สติแตกง่าย
เคยลองศึกษาแล้ว อาการมันเหมือนกะทุกโรคที่ถาม เลยอยากถามผู้รู้ว่า จริงๆ แล้วเราเป็นอะไร ควรรักษาแบบไหน ถ้าเป็นต้องหาหมอแบบไหนถึงจะรักษาได้ถูกต้อง ราคาแพงไหม เพราะไม่อยากรบกวนที่บ้าน ใช้เงินตัวเอง เราไม่อยากเป็นภาระใคร ขอบคุณนะคะ ที่อ่านถึงต้องนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ
อาการแบบนี้เรียกว่า ซึมเศร้า โรคจิต เครียด สองบุคลิก หรือแค่มโน คิดไปเอง
ขอเกริ่นก่อนนะคะ ปกติ เป็นร่าเริง ยิ้มรับกับทุกเรื่อง แต่อ่อนไหวง่าย ขี้แย แต่ไม่ได้ อ่อนแอแบบอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องนะคะ แต่เป็นคนเซนสิทีฟมากกะความรู้สึก.
คือเรารู้สึกว่าช่วงนี้เรามีอาการแปลกๆ แบบ เบลอๆ เหมือนมีสองความคิดตีกันอยู่ในหัว คือมันจะแบบเหมือนอยากทำ แต่ก็ไม่อยากทำ แล้วจะตีกันไปมา แต่สุดท้ายจบลงที่เราปล่อยให้ตัวเราเองเป็นคนพาไป ทำไป ทุกอย่าง อยู่ดีๆ ก็นั่งร้องไห้ บางครั้ง ก็รู้สึก ดีใจ สนุก มีความสุขมาก แต่ในขณะเดียวกัน แค่อะไรมากระทบนิดนึงเราจะดาวความรู้สึกลงมาทันที แบบบทจะดีก็ดีจนใจหาย บทจะแย่ก้แย่แบบสุดๆ เรารู้ว่าช่วงนี้เราเครียด เราจะมีอาการแบบนี้ทุกครั้งเมื่อกับมาที่บ้าน ปกติอยู่หอ เราอายุ 20 แล้ว เรารู้ว่าอะไรควรทำ อะไรควรรู้สึก แต่บางครั้งเรารู้สึกว่าในสมองเรา มันกำลังตีกันไปมา พวกความคิด เหมือนเรารู้ตัวว่าเราต้องทำอะไร แต่กลายเป็นว่าเราทำออกอีกอย่าง มีครั้งนึง เราเดินไปเรื่อง ทำอะไรอยู่สักอย่าง แล้วจู่ๆ ก็มีความคิดที่ว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ ทำเพื่ออะไร ทำไปทำไม แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก เดินๆอยู่ อ้าว เราเดินมาทำไม ? มันไม่ใช่ลืม แต่เหมือน เราไม่รู้จุดประสงค์ว่าเราต้องการอะไร เวลาเราแย่ เราจะมีอารมณ์ที่รุนแรงมาก จากที่สังเกตตัวเอง เรามีแฟน เวลาเราทะเลาะกะที่บ้าน แต่ก่อนเราจะเฉยๆ ปล่อยไป อยากคิดไรคิด แต่ก้ยังแคร์ คือเอาง่ายๆ เราจะไม่พยายามเก็บมาคิดเพราะเราเข้าใจว่าที่บ้านก็คงมีเรื่องเครียดเขาเลยหาที่ระบาย แต่พอหลังๆ เราโดนแบบนี้ทั้งๆ ที่มันก็คืออาการการกระทำแบบเดิมๆ แต่เราจะรู้สึกไม่โอเคกะมันมาก ยิ่งถ้าเราน้อยใจ หรือโดนด่าหนักๆ เราจะมีอาการสติแตก แต่อาการแบบนี้เราจะแสดงออกมากะแฟนเวลาเราระบาย เราจะพาลไปหมด โวยวายเหวี่ยงแต่กะคนในบ้านเราจะเงียบ ไม่พูด อยู่นิ่งๆ เก็บตัว แต่ถ้าได้ระบายกะแฟน เราจะร้องไห้ สติแตก แทบทุกครั้ง เรารู้ว่ามันไม่ดีกะแฟนมาก ไม่ใช่เราไม่แคร์ คนในครอบครัว หรือแคร์แฟนมากไปนะ แต่เราจะรู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อเราได้สติ เราเหมือนเปลี่ยนไปอีกคน นี้มันไม่ใช่เราอ่ะ ตอนนั้นทุกอย่างมันจะแย่ไปหมด เราด่า เราโมโห มีดีอย่างเดียวคือเราไม่ทำลายของหรือทำร้ายร่างกายใครแต่เราจะใช้คำพูดบั่นทอนจิตใจแฟน เหมือนทำให้เรารับรู้ว่าเราเจ็บปวดแค่ไหน เราจะเกลียดคำพูดที่ว่า เราเข้าใจ ของทุกคน แม้กระทั้งของแฟน เรารู้ว่าทุกคนเข้าใจ แต่สุดท้าย เราเห็นทุกครั้ง ทุกคนพูดเพียงแค่ให้ทุกอย่างมันจบๆ ไป รวมทั้งแฟนเราเอง เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ซึ่งมันแย่มาก เราไม่ได้อยากเป็นคนแบบนี้ แต่เราไม่รู้จะแก้ไขยังไง เราเคยคุยกะแม่ว่า เราอยากไปหาหมอนะ เราจะได้รู้ว่าเออ เราเป็นแบบนี้รึเปล่า แบบที่เขาเรียกว่า โรคซึมเศร้า แต่ทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้ เรามักจะถูกตอกกลับมา ว่าแกมันก้แค่คิดไปเอง โรคจิต ประสาท มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก มันเป็นคำพูดที่ออกมาจากครอบครัวเราเอง พอเราไปบอกแฟนว่า แกเราเป็นแบบนี้ เราสงสัย เพราะตัวเราเอง ก็อยากประบปรุงแก้ไขให้ตรงจุดรู้ๆ ไปเลยว่าเป็นอะไร แฟนก้บอก เธอแค่คิดมาก เครียดจากเรียนและทำงานมา ก็เท่านั้น ซึ่งตัวเรารู้ว่า มันไม่ใช่ มันมีอะไรมากกว่านั้น เราเคยมีช่วงนึง เรานอนไม่ได้ ทั้งๆที่ง่วง แต่พอหัวถึงหมอน กับตาสว่าง นอนไม่ได้ ช่วงนั้นเรากินยาพารา ไทลินอลทุกวัน จนมีครั้งนึง เรา ป่วยเข้าโรงพยาบาล ยาทั่วไปไม่มีผลกะเรา เรากินจนหมอห้าม เราแค่อยากนอน เราปวดหัวมากทุกครั้งที่คิดมาก พอหลังจากนั้นเราเลยเปลี่ยน มากเนยาแก้แพ้แทน ต้องบอกก่อนเราเป็นคนแพ้อากาศเลยมียาแก้แพ้พกติดตัวและเยอะมาก เรารู้สึกว่าเห้ย ! กินแล้วง่วงนอน เราเลยกินมาตลอดแต่ไม่บ่อย จนมีช่วงนี้ ช่วงที่ปิดเทอม เรากลับบ้าน ปกติเราอยู่หอ เรากินยาแก้แพ้ หนึ่งเม็ด กะพาราสองเม็ดทุกวัน มันปวดหัว นอนไม่หลับ เรากินทุกวัน จนมีวันนึงเรารู้สึกแย่มากๆ เราจัดยาแก้แพ้ไปสองเม็ด ก้ไม่หลับ แต่พอตื่นมาเรากลับรู้สึก มันแย่ มากๆ เรารู้สึกอยากนอนทั้งวัน เหนื่อย ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร เราอยากตาย อยู่ดีๆ ความคิดนี้ก้แว่บเข้ามาทุกครั้งที่มีอาการแบบนี้ คือ เวลาปกติเราก็โอเคนะ แต่พอเรามีปากเสียงกะคนในบ้านทีไร เราจะเริ่มมีอาการ เราไม่อยากอยู่ที่นี้ เรากินยาเยอะมาก จนเราไม่รู้ว่ามันคือผลกระทบรึเปล่า เรารู้สึกตัวเองพูดไม่รู้เรื่อง คิดอะไรไม่ออก มันตืด มึนๆ ขนาดแมวทะเลาะกันแล้วเราไปห้ามปรากฎว่า แมวเลยมีตีเราแทน แผลไม่ใหญ่มาก แต่เราไม่รู้สึกเจ็บ เลือดไหลไม่หยุดเราก็เฉยๆ ตอนนี้แผลเราเต็มตัว แต่มันไม่ได้เกิดจากเราทำร้ายตัวเองนะ แต่แบบ เกิดแผลนิดหน่อยแต่เลือดไหล เราก็รู้สึกเฉยๆ เรามักจะมีความคิดว่า เราจะตายแบบไหนดีไม่ให้เป็นภาระคนอื่น คิดจินตนาการถึงรูปแบบการตายด้วยนะ แต่พอคิดไปสักพักเราก้ไม่อยากตาย มันตีกันบ่อยมาก อาการคร่าวๆ ก็เป็นแบบนี้ เรารู้สึกเราไม่เป็นตัวเอง เราอยากนอนตลอดเวลาเรารู้สึกว่ามันไม่ต้องรับรู้อะไรดี เราเหนื่อย ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไร เราไม่อยากคุยกะใคร เราเหนื่อยที่ต้องคุยต้องอธิบาย เราไม่อยากยิ้ม ทุกวันนี้เรากลายเป็นอีกคน แล้วมันเหมือนเรามีใครอีกคนที่ไม่ใช่เรา เราทุกวันนี้กินข้าวมื้อเดียว บทจะไม่หิว เราก็ไม่กินอะไรเลย ทั้งวันกินแค่น้ำ บทจะหิวก็หิวแบบโหย กินไม่หยุด ปวดหัว รู้สึกแปลกๆ ตลอดเวลา ร้องไห้ทุกคืน ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีอะไร นอยด์แบบสุดๆ ดีใจก็ดีใจสุดๆ เราเหมือนเราคุมตัวเองไม่ได้ สติแตกง่าย
เคยลองศึกษาแล้ว อาการมันเหมือนกะทุกโรคที่ถาม เลยอยากถามผู้รู้ว่า จริงๆ แล้วเราเป็นอะไร ควรรักษาแบบไหน ถ้าเป็นต้องหาหมอแบบไหนถึงจะรักษาได้ถูกต้อง ราคาแพงไหม เพราะไม่อยากรบกวนที่บ้าน ใช้เงินตัวเอง เราไม่อยากเป็นภาระใคร ขอบคุณนะคะ ที่อ่านถึงต้องนี้ ขอบคุณจริงๆค่ะ