ก่อนหน้านี้ มีน้องคนนึงไปถามเรื่องทำบุญไถ่ชีวิตวัวมาบ่นให้ฟังว่าเจอคณะทำบุญไถ่ชีวิตวัวควาย แล้วไปถาม แต่เจอคุณป้าในคณะนั้นพูดทำนองว่า วัวตัวนึงสองหมื่นกว่าบาท จะไถ่กี่ตัว น้องเขาได้ยินแล้วหน้าไม่ดี เพราะเขารายได้น้อย แต่ชอบทำบุญ ทั้งชอบไปเข้ากรรมฐานตามวัด สวดมนต์ไหว้พระ ปฏิบัติดูแลพ่อแม่อย่างดี และชอบให้ทาน ครั้งละร้อยสองร้อยบาท บางทีก็ยี่สิบบาท เขาอยากทำแบบร่วมสมทบ พอเจอคุณป้าพูดแบบนั้นใส่ ก็เลยเดินจากมา
เลยลองเสิร์ชเรื่องการทำบุญให้ทาน แล้วไปอ่านเจอมา เห็นว่าน่าสนใจดี เลยเล่าให้น้องเขาฟัง แล้วอยากแชร์ค่ะ เพื่อเป็นกำลังใจให้ท่านที่มีทุนทรัพย์น้อย แต่ชอบทำบุญเหมือนน้องเขา
ในอดีตที่ประเทศจีน มีการเรี่ยไรเพื่อหล่อพระพุทธรูปองค์ใหญ่ พระสงฆ์ในวัดจึงออกไปประกาศบอกบุญ เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอาชีพกวาดถนน พอได้ฟังจึงเกิดศรัทธาอยากจะร่วมบุญด้วย แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินอยู่แค่อีแปะเดียว จึงตัดสินใจถวายเงินหนึ่งอีแปะนั้นร่วมไปด้วย พระที่เรี่ยไรอยู่นั้นกลับเห็นว่าเงินน้อยเกินไป จึงโยนเงินกลับคืนไปให้ ซ้ำยังพูดสำทับอีกว่า เงินน้อยนิดเพียงนี้ จะเอา ไปทำอะไรได้ พระองค์ใหญ่ตั้งหลายวา ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงเก็บเงินอีแปะนั้นไว้
เมื่อพระท่านเรี่ยไร จนได้ทองแดง ทองเหลืองจำนวนมากพอ จึงนำไปหล่อเป็นองค์พระ ก็ปรากฏว่าหล่ออย่างไรก็หล่อไม่ติด 1 ครั้งก็แล้ว 2 ครั้งก็แล้ว 3 ครั้งก็แล้ว หล่อไม่สำเร็จเสียที เจ้าอาวาสท่านมีประสบการณ์สูง จึงเรียกพระลูกวัด และบรรดากรรมการวัดทั้งหมดมาสอบถาม ว่าในช่วงที่ออกไปเรี่ยไรจากชาวบ้านนั้น มีสิ่งผิดปกติอะไรบ้างหรือเปล่า
ท่านก็ไล่สอบถามพระไปทีละสาย จนไปเจอพระสายนี้ บอกว่ามีหญิงคนหนึ่งทำอาชีพกวาดถนน เขาบริจาคมาหนึ่งอีแปะ เห็นว่ามันน้อยจึงโยนคืนกลับไป ท่านเจ้าอาวาสเมื่อทราบ ก็นำพระทั้งวัดไปขอขมาแล้วขอเหรียญอีแปะนั้นคืน
เมื่อได้เหรียญอีแปะนั้นแล้ว จึงเอาใส่ลงในเบ้าเพื่อหล่อพระ คราวนี้เมื่อทุบแบบออกมา ปรากฏว่าเป็นองค์พระที่สมบูรณ์ทุกประการ และสิ่งที่น่าอัศจรรย์ คือ อีแปะเหรียญนั้นไม่ละลาย แต่ไปติดอยู่ตรงหน้าอกพระ ที่หัวใจพอดิบพอดี
ท่านเจ้าอาวาสจึงขอรายละเอียด ก็พบว่าหญิงกวาดถนนนั้น เงินเดือนแทบไม่พอยาไส้ เงิน 1 อีแปะเขาสามารถซื้อข้าวต้มเปล่ากินเป็นอาหารประจำวันได้ 1 ถ้วย จึงเรียกทานนี้ว่าเป็น ทานสละชีวิต เพราะนี่ไม่ใช่แค่เงิน 1 อีแปะ แต่เป็นเงิน 1 ชีวิต ที่สละออกได้เพราะศรัทธา ทำให้บุญส่วนนี้จึงมากมายเหลือประมาณ
ดังนั้นการทำบุญด้วยทรัพย์แม้เพียง เล็กน้อย ถ้าทรัพย์นั้นถูกจัดสรรอย่าง พอดีแก่ฐานะ โดยไม่เหลือความหวง หน่วงเหนี่ยว ไม่มีส่วนแห่งความโลภที่เจือปน หรือกระทั่งไม่ต้องการใบประกาศเกียรติคุณยกย่องใดๆ มีแต่เจตนาเพื่อบุญ ที่สามารถสละออกได้อย่างเต็มที่ เต็ม กำลังใจ และเต็มศรัทธาจริง ๆ จนอด ไม่ได้ที่จะต้องสุขใจอยู่ลึก ๆ นึกถึงแล้วต้องอมยิ้มน้อยๆ แบบนั้นก็นับเป็นทานบารมีอันยิ่งใหญ่จนสามารถสะเทือนถึงพระนิพพานได้ทันที
ที่มา
http://daily.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXhOREV3TURrMU9RPT0=§ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE5pMHdPUzB4TUE9PQ== 
ใครมีตัวอย่างของการทำบุญด้วยเงินน้อยนิด แต่มีผลมากมายบ้างมั้ยคะ?
เลยลองเสิร์ชเรื่องการทำบุญให้ทาน แล้วไปอ่านเจอมา เห็นว่าน่าสนใจดี เลยเล่าให้น้องเขาฟัง แล้วอยากแชร์ค่ะ เพื่อเป็นกำลังใจให้ท่านที่มีทุนทรัพย์น้อย แต่ชอบทำบุญเหมือนน้องเขา
ในอดีตที่ประเทศจีน มีการเรี่ยไรเพื่อหล่อพระพุทธรูปองค์ใหญ่ พระสงฆ์ในวัดจึงออกไปประกาศบอกบุญ เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอาชีพกวาดถนน พอได้ฟังจึงเกิดศรัทธาอยากจะร่วมบุญด้วย แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินอยู่แค่อีแปะเดียว จึงตัดสินใจถวายเงินหนึ่งอีแปะนั้นร่วมไปด้วย พระที่เรี่ยไรอยู่นั้นกลับเห็นว่าเงินน้อยเกินไป จึงโยนเงินกลับคืนไปให้ ซ้ำยังพูดสำทับอีกว่า เงินน้อยนิดเพียงนี้ จะเอา ไปทำอะไรได้ พระองค์ใหญ่ตั้งหลายวา ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงเก็บเงินอีแปะนั้นไว้
เมื่อพระท่านเรี่ยไร จนได้ทองแดง ทองเหลืองจำนวนมากพอ จึงนำไปหล่อเป็นองค์พระ ก็ปรากฏว่าหล่ออย่างไรก็หล่อไม่ติด 1 ครั้งก็แล้ว 2 ครั้งก็แล้ว 3 ครั้งก็แล้ว หล่อไม่สำเร็จเสียที เจ้าอาวาสท่านมีประสบการณ์สูง จึงเรียกพระลูกวัด และบรรดากรรมการวัดทั้งหมดมาสอบถาม ว่าในช่วงที่ออกไปเรี่ยไรจากชาวบ้านนั้น มีสิ่งผิดปกติอะไรบ้างหรือเปล่า
ท่านก็ไล่สอบถามพระไปทีละสาย จนไปเจอพระสายนี้ บอกว่ามีหญิงคนหนึ่งทำอาชีพกวาดถนน เขาบริจาคมาหนึ่งอีแปะ เห็นว่ามันน้อยจึงโยนคืนกลับไป ท่านเจ้าอาวาสเมื่อทราบ ก็นำพระทั้งวัดไปขอขมาแล้วขอเหรียญอีแปะนั้นคืน
เมื่อได้เหรียญอีแปะนั้นแล้ว จึงเอาใส่ลงในเบ้าเพื่อหล่อพระ คราวนี้เมื่อทุบแบบออกมา ปรากฏว่าเป็นองค์พระที่สมบูรณ์ทุกประการ และสิ่งที่น่าอัศจรรย์ คือ อีแปะเหรียญนั้นไม่ละลาย แต่ไปติดอยู่ตรงหน้าอกพระ ที่หัวใจพอดิบพอดี
ท่านเจ้าอาวาสจึงขอรายละเอียด ก็พบว่าหญิงกวาดถนนนั้น เงินเดือนแทบไม่พอยาไส้ เงิน 1 อีแปะเขาสามารถซื้อข้าวต้มเปล่ากินเป็นอาหารประจำวันได้ 1 ถ้วย จึงเรียกทานนี้ว่าเป็น ทานสละชีวิต เพราะนี่ไม่ใช่แค่เงิน 1 อีแปะ แต่เป็นเงิน 1 ชีวิต ที่สละออกได้เพราะศรัทธา ทำให้บุญส่วนนี้จึงมากมายเหลือประมาณ
ดังนั้นการทำบุญด้วยทรัพย์แม้เพียง เล็กน้อย ถ้าทรัพย์นั้นถูกจัดสรรอย่าง พอดีแก่ฐานะ โดยไม่เหลือความหวง หน่วงเหนี่ยว ไม่มีส่วนแห่งความโลภที่เจือปน หรือกระทั่งไม่ต้องการใบประกาศเกียรติคุณยกย่องใดๆ มีแต่เจตนาเพื่อบุญ ที่สามารถสละออกได้อย่างเต็มที่ เต็ม กำลังใจ และเต็มศรัทธาจริง ๆ จนอด ไม่ได้ที่จะต้องสุขใจอยู่ลึก ๆ นึกถึงแล้วต้องอมยิ้มน้อยๆ แบบนั้นก็นับเป็นทานบารมีอันยิ่งใหญ่จนสามารถสะเทือนถึงพระนิพพานได้ทันที
ที่มา http://daily.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROaWRXUXhOREV3TURrMU9RPT0=§ionid=TURNd053PT0=&day=TWpBeE5pMHdPUzB4TUE9PQ==