กระทู้นี้มันอาจไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ของการท่องเที่ยว กับการพาไปเดินชมบรรยากาศในตลาดสดยามเช้า
และก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อีกเช่นกัน กับการข้ามไปเวียงจันทน์ ประเทศเพื่อนบ้าน สปป.ลาว โดยทางรถยนต์
แต่เมื่อการเดินทางของผม นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกในการลองเดินทางข้ามประเทศไปด้วยวิธีนี้ บวกกับการไปสบตากับชาวเวียงจันทน์แล้วเห็นอะไรต่อมิอะไรจึงคิดอยากจะแบ่งปันสิ่งที่พบเจอ ด้วยทุนเดิมเป็นคนที่ชอบเที่ยวตลาดอยู่แล้ว เพราะผมว่าตัวตนของคนเราก็อยู่ในตลาดนี่แหละครับ เขากินอย่างไร อยู่กันอย่างไร ในตลาดก็มีคำตอบสิ่งที่เราอยากรู้
ถ้าพร้อมแล้วไปเที่ยวด้วยกันครับ ....
ครั้งนี้ ผมเดินทางมา สปป.ลาวต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่งเครื่องบินมาลงที่จังหวัดอุดรธานี ก่อนว่าจ้างรถตู้ที่มีสารถีเป็นคนไทย ให้เขาขับรถพาผมและทีมงานออกทางด่านหนองคาย ก่อนตรงไปเวียงจันทน์ สปป.ลาว ออกจากด่านไทยที่หนองคาย ก็จัดการกรอกเอกสารชำระเงินไปตามระบบระเบียบ ซึ่งก็ไม่ยุ่งยากอย่างที่คิดไว้ ตรวจคนออก พอไปถึงด่านสปป.ลาว ทำเรื่องเข้า ที่เหลือก็คือการท่องเที่ยวในประเทศเพื่อนบ้านแล้วครับ
แพลนที่วางไว้ก่อนมา พอเอาเข้าจริง กลับถูกปรับเปลี่ยนไปตามคำแนะนำของคนในพื้นที่และเพื่อนร่วมทริปที่เป็นสาวลูกครึ่งเลือดสปป.ลาว-ไทย เราจึงเลือกมาเดินตลาดเช้า เพื่อชมภาพจังหวะชีวิต ความเป็นอยู่ของผู้คนในกรุงเวียงจันทน์ แทนจะตรงไปถ่ายรูปกับแลนมาร์คดังๆ อย่างที่ใครเขาทำกัน
รถตู้วนมาส่งแถวตลาดเช้า (Talad Sao) ตลาดดังในสปป.ลาว ข้ามถนนและเดินมายังไม่ทันเหนื่อยก็ถึง “ตลาดขัวดิน” ตลาดที่คึกคักไปด้วยชาวบ้านที่มาจับจ่ายใช้สอยข้าวของ ที่นี่เต็มไปด้วยของสด ผัก ผลไม้ และเครื่องอุปโภคบริโภคมากมาย ที่สำคัญราคาถูก
เก็บสดๆ มาจากไร่ ปลูกเอง ขนใส่ท้ายรถมาขายเอง ที่ว่าราคาถูก อย่างหน่อไม้สด ขนมาจากวังเวียง ขนาดใหญ่กว่าท่อนแขนผมอีก ขายตกกิโลละ 8 บาท สอบถามชาวบ้าน ก็จะซื้อไปดอง ไปทำแกงกินกัน หรือฟักทอง ที่ขนมาจากปักเซนี้ ห่างจากเวียงจันทน์ถึง 700 กว่ากิโลเมตร ก็ขายอยู่ที่ครึ่งลูกประมาณ 4 กิโลกรัม ราคา 70 – 80 บาท ด้านผลไม้ก็มีให้เลือกมากมาย เหมือนตลาดแถวบ้านเรานั่นแหละครับ สำรวจราคาผลไม้กันบ้าง อย่างแก้วมังกร ขายกิโลกรัมละ 30 บาท แตงไทยขายกิโลละ 10 กว่าบาท หรือ 3,000 กีบ
ที่สะดุดตาน่าสนใจ รังแตนสด ถามไถ่ คนสปป.ลาว เขาจะนำไปนึ่งทานกับข้าวเหนียว แปลกดีครับ ได้แต่สอบถามแต่ยังไม่เคยได้ลอง คงอร่อย คือผมมานี้ก็เหลือจำหน่ายไม่เยอะแล้ว ทั้งๆ ที่ยังเช้าตรู่ดีแท้ ส่วนราคาขาย เขาขายกันกิโลกรัมละแสนห้ากีบ
เดินริมถนน ชมสินค้าจากไร่ที่เปิดท้ายกระบะขายกันสดๆ เราเดินต่อ โดยเลี้ยวเข้าซอยมาเที่ยวในโซนแบกะดินกันบ้าง นึกถึงซอยที่สองข้างทางเป็นอาคารพาณิชย์สองชั้น อาคารนั้นด้านบนเป็นที่พักอาศัย ด้านล่างเปิดเป็นร้านขายของ ก็แล้วแต่ใครจะขายอะไรนะครับ ขายเสื้อผ้า ขายถุง ขายน้ำ ขายของชำ แถมยังมีไดโซะแห่งเมืองสปป.ลาว ที่ขายทุกอย่างในราคา 23 – 24 บาท อีกต่างหาก
ส่วนหน้าอาคารก็มีพ่อค้าแม่ค้าขายของแบบแบกะดิน คือปูเสื่อปูผ้า ขายของที่นำมา กองขายบนเสื่อตรงนั้น ซึ่งบริเวณนี้คึกคักมาก รถราขวักไขว่ ผู้คนก็จับจ่ายซื้อของ เดินช้อปไปก็ต้องระวังรถรา แต่ไม่ได้ขับเร็วจนน่าอันตรายนะครับ กวาดตามองเร็วๆ โซนแบกะดินนี้ ก็จะเห็นของสด ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ ละลานตาเลยล่ะครับ ถือเป็นตลาดที่ซื้อวัตถุดิบนำกลับไปทานกันที่บ้านกันจริงๆ ขนาดว่าตั้งใจจะหาร้านก๋วยเตี๋ยวหรือข้าวทานยังไม่มี ว่าแล้วพอเห็นไข่ห่าน ลูกใหญ่กว่าฝ่ามือ เลยจัดไป 4 ลูก ลูกละ 48,000 กีบ หรือประมาณ 50 บาท กะว่าซื้อไปต้มกินที่พักแล้วกัน
ที่น่าสนใจและมีขายอยู่ไม่กี่เจ้า คือเจ้าหนังควาย ขายโลละ 100 บาท อันนี้ก็ไว้ทานกับข้าวเหนียวเช่นกัน กรรมวิธีการทำ คือเอาหนังควายไปอยู่ในไฟ ไปไว้กับถ่าน 10 นาที จนดำไหม้เกรียม และก็ทุบเอารอยไหม้ออก ความเหนียวนี่ไม่ต้องพูดถึง เหนียวมาก แต่ก็มันๆ ดี เอาไปใส่ในแจ่วบ่อง ชาวสปป.ลาวก็นิยมทำเช่นกันครับ
แม้จะขายของซ้ำกันบ้าง แต่ราคาไม่ได้ขายตัดราคากันแต่อย่างใด คนซื้อรักชอบแม่ค้าพ่อค้าคนไหน ก็หยุดเท้าไปตรงนั้นแล้วกันนะครับ
หนังสือมือสองมือหนึ่งวางแบกะดินขายก็มี
มาเวียงจันทน์ คราวหน้า ลองแวะมาเที่ยวตลาดขัวดินบ้างก็ดีนะครับ อย่างน้อยได้เห็นลีลาหรือจังหวะชีวิตคนสปป.ลาวในอีกรูปแบบ ที่แสนจะมีชีวิตชีวา
>> จบแล้วครับ ผมมีคลิป FACEBOOK LIVE เดินชมตลาดเช้าขัวดิน เวียงจันทน์ สปป.ลาว
ใครอยากได้อีกหนึ่งอรรถรส ไปชมกันได้ที่ลิงค์
http://bit.ly/2aha5lS
>> ตามผม เกษมสันต์ วีระกุล ได้ที่
Facebook : Kasemsant AEC
Line : @kasemsantaec
Website :
http://aecconsultandconnect.co.th
ขอบคุณที่ติดตามจนถึงบรรทัดสุดท้ายของกระทู้ ใครเคยไปตลาดที่นี่ หรือที่ไหน ก็ลองแบ่งปันกันได้ครับ
มีอะไรอยู่ในตลาด !! เคยไปกันยัง "ตลาดขัวดิน" พาเที่ยวตลาดสดยามเช้าอีกแห่งที่น่าสนใจในสปป.ลาว
และก็ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อีกเช่นกัน กับการข้ามไปเวียงจันทน์ ประเทศเพื่อนบ้าน สปป.ลาว โดยทางรถยนต์
แต่เมื่อการเดินทางของผม นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกในการลองเดินทางข้ามประเทศไปด้วยวิธีนี้ บวกกับการไปสบตากับชาวเวียงจันทน์แล้วเห็นอะไรต่อมิอะไรจึงคิดอยากจะแบ่งปันสิ่งที่พบเจอ ด้วยทุนเดิมเป็นคนที่ชอบเที่ยวตลาดอยู่แล้ว เพราะผมว่าตัวตนของคนเราก็อยู่ในตลาดนี่แหละครับ เขากินอย่างไร อยู่กันอย่างไร ในตลาดก็มีคำตอบสิ่งที่เราอยากรู้
ถ้าพร้อมแล้วไปเที่ยวด้วยกันครับ ....
ครั้งนี้ ผมเดินทางมา สปป.ลาวต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะนั่งเครื่องบินมาลงที่จังหวัดอุดรธานี ก่อนว่าจ้างรถตู้ที่มีสารถีเป็นคนไทย ให้เขาขับรถพาผมและทีมงานออกทางด่านหนองคาย ก่อนตรงไปเวียงจันทน์ สปป.ลาว ออกจากด่านไทยที่หนองคาย ก็จัดการกรอกเอกสารชำระเงินไปตามระบบระเบียบ ซึ่งก็ไม่ยุ่งยากอย่างที่คิดไว้ ตรวจคนออก พอไปถึงด่านสปป.ลาว ทำเรื่องเข้า ที่เหลือก็คือการท่องเที่ยวในประเทศเพื่อนบ้านแล้วครับ
แพลนที่วางไว้ก่อนมา พอเอาเข้าจริง กลับถูกปรับเปลี่ยนไปตามคำแนะนำของคนในพื้นที่และเพื่อนร่วมทริปที่เป็นสาวลูกครึ่งเลือดสปป.ลาว-ไทย เราจึงเลือกมาเดินตลาดเช้า เพื่อชมภาพจังหวะชีวิต ความเป็นอยู่ของผู้คนในกรุงเวียงจันทน์ แทนจะตรงไปถ่ายรูปกับแลนมาร์คดังๆ อย่างที่ใครเขาทำกัน
รถตู้วนมาส่งแถวตลาดเช้า (Talad Sao) ตลาดดังในสปป.ลาว ข้ามถนนและเดินมายังไม่ทันเหนื่อยก็ถึง “ตลาดขัวดิน” ตลาดที่คึกคักไปด้วยชาวบ้านที่มาจับจ่ายใช้สอยข้าวของ ที่นี่เต็มไปด้วยของสด ผัก ผลไม้ และเครื่องอุปโภคบริโภคมากมาย ที่สำคัญราคาถูก
เก็บสดๆ มาจากไร่ ปลูกเอง ขนใส่ท้ายรถมาขายเอง ที่ว่าราคาถูก อย่างหน่อไม้สด ขนมาจากวังเวียง ขนาดใหญ่กว่าท่อนแขนผมอีก ขายตกกิโลละ 8 บาท สอบถามชาวบ้าน ก็จะซื้อไปดอง ไปทำแกงกินกัน หรือฟักทอง ที่ขนมาจากปักเซนี้ ห่างจากเวียงจันทน์ถึง 700 กว่ากิโลเมตร ก็ขายอยู่ที่ครึ่งลูกประมาณ 4 กิโลกรัม ราคา 70 – 80 บาท ด้านผลไม้ก็มีให้เลือกมากมาย เหมือนตลาดแถวบ้านเรานั่นแหละครับ สำรวจราคาผลไม้กันบ้าง อย่างแก้วมังกร ขายกิโลกรัมละ 30 บาท แตงไทยขายกิโลละ 10 กว่าบาท หรือ 3,000 กีบ
ที่สะดุดตาน่าสนใจ รังแตนสด ถามไถ่ คนสปป.ลาว เขาจะนำไปนึ่งทานกับข้าวเหนียว แปลกดีครับ ได้แต่สอบถามแต่ยังไม่เคยได้ลอง คงอร่อย คือผมมานี้ก็เหลือจำหน่ายไม่เยอะแล้ว ทั้งๆ ที่ยังเช้าตรู่ดีแท้ ส่วนราคาขาย เขาขายกันกิโลกรัมละแสนห้ากีบ
เดินริมถนน ชมสินค้าจากไร่ที่เปิดท้ายกระบะขายกันสดๆ เราเดินต่อ โดยเลี้ยวเข้าซอยมาเที่ยวในโซนแบกะดินกันบ้าง นึกถึงซอยที่สองข้างทางเป็นอาคารพาณิชย์สองชั้น อาคารนั้นด้านบนเป็นที่พักอาศัย ด้านล่างเปิดเป็นร้านขายของ ก็แล้วแต่ใครจะขายอะไรนะครับ ขายเสื้อผ้า ขายถุง ขายน้ำ ขายของชำ แถมยังมีไดโซะแห่งเมืองสปป.ลาว ที่ขายทุกอย่างในราคา 23 – 24 บาท อีกต่างหาก
ส่วนหน้าอาคารก็มีพ่อค้าแม่ค้าขายของแบบแบกะดิน คือปูเสื่อปูผ้า ขายของที่นำมา กองขายบนเสื่อตรงนั้น ซึ่งบริเวณนี้คึกคักมาก รถราขวักไขว่ ผู้คนก็จับจ่ายซื้อของ เดินช้อปไปก็ต้องระวังรถรา แต่ไม่ได้ขับเร็วจนน่าอันตรายนะครับ กวาดตามองเร็วๆ โซนแบกะดินนี้ ก็จะเห็นของสด ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ ละลานตาเลยล่ะครับ ถือเป็นตลาดที่ซื้อวัตถุดิบนำกลับไปทานกันที่บ้านกันจริงๆ ขนาดว่าตั้งใจจะหาร้านก๋วยเตี๋ยวหรือข้าวทานยังไม่มี ว่าแล้วพอเห็นไข่ห่าน ลูกใหญ่กว่าฝ่ามือ เลยจัดไป 4 ลูก ลูกละ 48,000 กีบ หรือประมาณ 50 บาท กะว่าซื้อไปต้มกินที่พักแล้วกัน
ที่น่าสนใจและมีขายอยู่ไม่กี่เจ้า คือเจ้าหนังควาย ขายโลละ 100 บาท อันนี้ก็ไว้ทานกับข้าวเหนียวเช่นกัน กรรมวิธีการทำ คือเอาหนังควายไปอยู่ในไฟ ไปไว้กับถ่าน 10 นาที จนดำไหม้เกรียม และก็ทุบเอารอยไหม้ออก ความเหนียวนี่ไม่ต้องพูดถึง เหนียวมาก แต่ก็มันๆ ดี เอาไปใส่ในแจ่วบ่อง ชาวสปป.ลาวก็นิยมทำเช่นกันครับ
แม้จะขายของซ้ำกันบ้าง แต่ราคาไม่ได้ขายตัดราคากันแต่อย่างใด คนซื้อรักชอบแม่ค้าพ่อค้าคนไหน ก็หยุดเท้าไปตรงนั้นแล้วกันนะครับ
หนังสือมือสองมือหนึ่งวางแบกะดินขายก็มี
มาเวียงจันทน์ คราวหน้า ลองแวะมาเที่ยวตลาดขัวดินบ้างก็ดีนะครับ อย่างน้อยได้เห็นลีลาหรือจังหวะชีวิตคนสปป.ลาวในอีกรูปแบบ ที่แสนจะมีชีวิตชีวา
>> จบแล้วครับ ผมมีคลิป FACEBOOK LIVE เดินชมตลาดเช้าขัวดิน เวียงจันทน์ สปป.ลาว
ใครอยากได้อีกหนึ่งอรรถรส ไปชมกันได้ที่ลิงค์ http://bit.ly/2aha5lS
>> ตามผม เกษมสันต์ วีระกุล ได้ที่
Facebook : Kasemsant AEC
Line : @kasemsantaec
Website : http://aecconsultandconnect.co.th
ขอบคุณที่ติดตามจนถึงบรรทัดสุดท้ายของกระทู้ ใครเคยไปตลาดที่นี่ หรือที่ไหน ก็ลองแบ่งปันกันได้ครับ