หากใครไปญี่ปุ่น (โดยเฉพาะในโตเกียว) แล้วได้เห็นนักธุรกิจใส่สูทนอนไม่ได้สติอยู่ตามสถานีรถไฟหรือข้างถนน
คุณเป็นผู้โชคดีที่ได้เห็นเหล่ากลุ่มคนผู้เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมอย่างหนึ่งในญี่ปุ่น
พวกเขามีชื่อเรียกว่านักธุรกิจขี้เมา เว็บ I Love Salaryman in Tokyo นิยามว่าพวกเขาคือ
คนญี่ปุ่น ทำงานจนตาย!!! ปีละกว่า 200 ราย!!!
8 ตุลาคม 2559 - โดย MGR Online
รัฐบาลญี่ปุ่นออกรายงานระบุว่า มีผู้ที่เสียชีวิตจากการทำงานหนักเกินไปมากกว่า 200 รายต่อปี
ถึงแม้ว่ารัฐบาลจะออกกฎหมายจำกัดการทำงานล่วงเวลาแล้วก็ตาม
คณะรัฐมนตรีญี่ปุ่นเห็นชอบรายงานเรื่องการเสียชีวิตจากการทำงานหนัก หรือ คะโรชิ โดยรายงานระบุว่า ในช่วงไม่กี่ปีมานี้การทำงานงานหนักเกินไปจนเสียชีวิตหรือฆ่าตัวตายมีจำนวนมากกว่า 200 ครั้งต่อปี และสถิติสูงสุดในรอบ 10ปีที่ผ่านมามีชาวญี่ปุ่นที่ทำงานหนักจนตายมากถึง 392 คนต่อปี
บริษัทต่างๆ ในญี่ปุ่นมากกว่าร้อยละ 20รายงานว่าพนักงานบางคนทำงานล่วงเวลามากกว่า 80 ชั่วโมงต่อเดือน
ในปีที่ผ่านมา โดยการทำงานล่วงเวลา 80 ชั่วโมงต่อเดือนเรียกว่าเป็น “เส้นแห่งความตายจากการทำงานหนักเกินไป”
รัฐบาลญี่ปุ่นออกกฎหมายฉบับหนึ่งในปี 2014 เพื่อป้องกันการทำงานหนักจนตาย
และฆ่าตัวตายจากการทำงาน โดยหวังลดจำนวนผู้เสียชีวิตจากการทำงานหนักเกินไปให้เป็นศูนย์
อย่างไรก็ตาม บริษัทจำนวนไม่น้อยได้หลบเลี่ยงไม่ให้มีการบันทึกการทำงานล่วงเวลาของพนักงาน เช่น ให้นำงานกลับไปทำที่บ้าน หรือลดเวลาทำงานโดยลดค่าจ้างด้วย และวิธีที่ใช้มากที่สุด คือ การรับพนักงานชั่วคราวที่รับค่าจ้างเป็นรายชั่วโมงแทนพนักงานประจำ ขณะที่การเสียชีวิตระหว่างการทำงานหลายกรณีไม่ได้ยอมรับจากหน่วยงานรัฐว่าเกิดจากทำงานหนักจนตาย
http://manager.co.th/Japan/ViewNews.aspx?NewsID=9590000101229
http://www.japankiku.com/tour/ohjapan2.html
http://www.poppaganda.net/2016/07/27/photography-drunkards-heaven-by-kenji-kawamoto-japan
http://www.poppaganda.net/2015/03/18/website-i-love-salaryman-in-tokyo
หากใครไปญี่ปุ่น (โดยเฉพาะในโตเกียว) แล้วได้เห็นนักธุรกิจใส่สูทนอนไม่ได้สติอยู่ตามสถานีรถไฟหรือข้างถนน
คุณเป็นผู้โชคดีที่ได้เห็นเหล่ากลุ่มคนผู้เป็นปรากฏการณ์ทางสังคมอย่างหนึ่งในญี่ปุ่น
พวกเขามีชื่อเรียกว่านักธุรกิจขี้เมา เว็บ I Love Salaryman in Tokyo นิยามว่าพวกเขาคือ
“นักธุรกิจชาวญี่ปุ่นผู้เกลียดงานตัวเอง เกียจคร้านแต่ต้องทำงานหนัก
ชอบตีกอล์ฟและเมาเป็นประจำ เป็นที่เบื่อหน่ายของสมาชิกในครอบครัว”
จำนวนไม่น้อยจำใจต้องเมา เพราะตามธรรมเนียมญี่ปุ่นการไปดื่มสาเกและร้องคาราโอเกะ
กับเจ้านายและเพื่อนร่วมงานเป็นสิ่งจำเป็นต่อหน้าที่การงาน
ผลสุดท้ายนักธุรกิจในชุดสูทเจ้าของตำแหน่งใหญ่โต
และแสนสุภาพเรียบร้อยจึงลงเอยด้วยการนอนเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอยู่ตามถนนหนทางเยี่ยงนี้