บทความจากประสบการณ์ตรง จากคุณแม่ G... แต่เขียนโดยคุณพ่อ
ตอนลูกอยู่ในท้อง ตอนนั้นสงสัยมาก เพราะเพื่อนหลายคนต่างก็ซื้อรถเข็นเด็กรอกันไว้ตั้งแต่ยังไม่คลอด ทำให้เราสงสัยมากว่า มันจำเป็น(ต้องซื้อเตรียม) ขนาดนั้นเลยเหรอ... ซึ่งเราก็ไม่ได้ซื้อ เนื่องจากที่บ้านเป็นคนจีน ห้ามซื้อของเตรียมไว้ก่อน เลยยังไม่ได้คิด
พอลูกคลอดออกมา ก็ยังไม่ได้ซื้อ เพราะคิดว่ายังไม่จำเป็น และต้องอยู่เดือน อยู่ติดบ้านไปเกือบ 2 เดือน เริ่มทุรนทุราย เกิดอาการอยากช็อปปิ้ง เลยต้องหาวิธีพาลูกออกไปเที่ยว ตอนแรกก็อุ้มไหว สบายๆ (ประมาณ 4kg นิดๆ) แต่เอาจริงๆ ตอนนั้นก็เพิ่งค้นพบว่า ถึงแม้อุ้มไหว แต่การอยู่ในห้างนั้น ต้องประกอบด้วย
- ช็อปปิ้ง แล้วจะถือถุงยังไง (จริงๆก็ถือได้นะ แต่รู้สึกลำบากชีวิต) สำคัญสุดตอนช็อปของลูก เพราะของลูกส่วนใหญ่จะถุงใหญ่ (แค่แพมเพิสก็...คุณแม่นึกออกแน่ๆ)
- กินข้าวจะกินยังไง อุ้มลูกพาดไว้ ต้องจำกัดการกิน กินราเมงยาก ต้องกินแห้งๆ
- ลูกนอนจะทำไง นั่งจุ่มอยู่กับที่จนกว่าลูกจะตื่นก็นะ...
- ไม่ได้เดินแปปเดียว 2 ชม รู้สึกได้ว่า แขนเริ่มล้า (ผู้หญิงตัวคนเดียวนะ คุณผู้ชายโปรดเข้าใจ)
ยังไม่นับเรื่องการเดิน ระหว่างทาง ซึ่ง #ถ้าไม่เจอคงไม่เข้าใจ ความลำบากนี้ ตั้งแต่ครั้งแรก เลยยุแฟน ขอซื้อรถเข็น ซึ่งแฟนก็พูดว่า “อุ้มดีกว่า สบายๆ เดี๋ยวก็โตแล้ว ซื้อไปไม่คุ้มหรอก” แล้วแฟนก็อุ้มลูกให้ดู ว่าสบายๆ บิ้วยังไงก็ไม่เข้าใจ จนต้องพาไปเจอของจริงที่ห้าง ซึ่งแฟนก็ไม่กล้าบ่น (แม้จะแอบหนักนิดๆ) แต่อย่างว่า ไป 2 คนกับลูก 3 เดือน อาจไม่ใช่เรื่องยาก เพราะผลัดกันได้ แต่มันไม่เหมือนกันจริงๆ
ผ่านไปสักพัก คราวนี้เราให้แฟนอุ้มตลอดเลย "ไม่ซื้องั้นเธออุ้ม” นี่แหละประเด็นละ เพราะน้ำหนัก 5kg แบก อุ้มนอน เดินช็อป ทำอะไรก็ยาก แฟนเริ่มแสดงอาการออกมาเด่นชัดว่า ปวดแขน เราก็บอกว่า “รู้นะว่าแข็งแรง แต่บางทีนานๆก็ไม่ไหวนะ นักยกน้ำหนักยังยกนานไม่ได้เลย” แล้วการมีรถเข็นก็จะทำให้สะดวกขึ้นมาก ไม่เป็นภาระแน่นอน
หลักจากนั้นก็เลยยอม รถเข็นคันแรกเลยได้ออกมาตอนเกือบๆ 4 เดือน นั่นเป็นรถเข็นคันแรกของลูก
รถเข็นลูก ที่อยากให้คุณพ่อเข้าใจ...
ตอนลูกอยู่ในท้อง ตอนนั้นสงสัยมาก เพราะเพื่อนหลายคนต่างก็ซื้อรถเข็นเด็กรอกันไว้ตั้งแต่ยังไม่คลอด ทำให้เราสงสัยมากว่า มันจำเป็น(ต้องซื้อเตรียม) ขนาดนั้นเลยเหรอ... ซึ่งเราก็ไม่ได้ซื้อ เนื่องจากที่บ้านเป็นคนจีน ห้ามซื้อของเตรียมไว้ก่อน เลยยังไม่ได้คิด
พอลูกคลอดออกมา ก็ยังไม่ได้ซื้อ เพราะคิดว่ายังไม่จำเป็น และต้องอยู่เดือน อยู่ติดบ้านไปเกือบ 2 เดือน เริ่มทุรนทุราย เกิดอาการอยากช็อปปิ้ง เลยต้องหาวิธีพาลูกออกไปเที่ยว ตอนแรกก็อุ้มไหว สบายๆ (ประมาณ 4kg นิดๆ) แต่เอาจริงๆ ตอนนั้นก็เพิ่งค้นพบว่า ถึงแม้อุ้มไหว แต่การอยู่ในห้างนั้น ต้องประกอบด้วย
- ช็อปปิ้ง แล้วจะถือถุงยังไง (จริงๆก็ถือได้นะ แต่รู้สึกลำบากชีวิต) สำคัญสุดตอนช็อปของลูก เพราะของลูกส่วนใหญ่จะถุงใหญ่ (แค่แพมเพิสก็...คุณแม่นึกออกแน่ๆ)
- กินข้าวจะกินยังไง อุ้มลูกพาดไว้ ต้องจำกัดการกิน กินราเมงยาก ต้องกินแห้งๆ
- ลูกนอนจะทำไง นั่งจุ่มอยู่กับที่จนกว่าลูกจะตื่นก็นะ...
- ไม่ได้เดินแปปเดียว 2 ชม รู้สึกได้ว่า แขนเริ่มล้า (ผู้หญิงตัวคนเดียวนะ คุณผู้ชายโปรดเข้าใจ)
ยังไม่นับเรื่องการเดิน ระหว่างทาง ซึ่ง #ถ้าไม่เจอคงไม่เข้าใจ ความลำบากนี้ ตั้งแต่ครั้งแรก เลยยุแฟน ขอซื้อรถเข็น ซึ่งแฟนก็พูดว่า “อุ้มดีกว่า สบายๆ เดี๋ยวก็โตแล้ว ซื้อไปไม่คุ้มหรอก” แล้วแฟนก็อุ้มลูกให้ดู ว่าสบายๆ บิ้วยังไงก็ไม่เข้าใจ จนต้องพาไปเจอของจริงที่ห้าง ซึ่งแฟนก็ไม่กล้าบ่น (แม้จะแอบหนักนิดๆ) แต่อย่างว่า ไป 2 คนกับลูก 3 เดือน อาจไม่ใช่เรื่องยาก เพราะผลัดกันได้ แต่มันไม่เหมือนกันจริงๆ
ผ่านไปสักพัก คราวนี้เราให้แฟนอุ้มตลอดเลย "ไม่ซื้องั้นเธออุ้ม” นี่แหละประเด็นละ เพราะน้ำหนัก 5kg แบก อุ้มนอน เดินช็อป ทำอะไรก็ยาก แฟนเริ่มแสดงอาการออกมาเด่นชัดว่า ปวดแขน เราก็บอกว่า “รู้นะว่าแข็งแรง แต่บางทีนานๆก็ไม่ไหวนะ นักยกน้ำหนักยังยกนานไม่ได้เลย” แล้วการมีรถเข็นก็จะทำให้สะดวกขึ้นมาก ไม่เป็นภาระแน่นอน
หลักจากนั้นก็เลยยอม รถเข็นคันแรกเลยได้ออกมาตอนเกือบๆ 4 เดือน นั่นเป็นรถเข็นคันแรกของลูก