ชีวิตจริงมันโหดร้ายค่ะ รอบก่อนลองไปคุยๆกับคนที่ชอบ >สารภาพรักปุ๊บ > กลายเป็นนกปั๊บ
บางครั้งก็เป็นฝ่ายโดนจีบเอง แต่เหมือนเขาหาคนคุยแก้เหงาชั่วคราว บางทีก็เผลอเทใจจนโดนเขาหลอกตอนจบ เราก็ปล่อยๆไป (ส่วนใหญ่จะเจอคนประเภทนี้ในโลกออนไลน์มากกว่าค่ะ แปบๆก็หายไป)
ลองเปลี่ยนแนวไปลองเล่นเกมส์จีบหนุ่ม มันก็ดีนะคะ ฟินด้วยแหละ แต่มันก็รู้สึกเหมือนไม่ได้เติมเต็มหัวใจได้ 100% คือยังเหงาๆอยู่บ้างเป็นธรรมดา เพื่อนเราก็บอกอยากให้เลิกเล่น บอกกลัวเราหมกมุ่นกับโลก 2D แต่คือเราติดเกมส์นี้มากค่ะ + กลัวจะกลับไปจมกับเรื่องรักๆใคร่ๆ กลัวความนก กลัวโดนหลอกอีก
แต่โอ้ย!!! ทำไมชีวิตต้องมีความเหงามากระตุ้นให้เราอยากมีคนรักด้วยคะไม่เข้าใจ!? ควรทำไงคะแนะนำทีค่ะ T^T
พญานกอย่างเราควรหันหน้ามาเปิดใจกับความรักอีกรอบมั้ยคะ
บางครั้งก็เป็นฝ่ายโดนจีบเอง แต่เหมือนเขาหาคนคุยแก้เหงาชั่วคราว บางทีก็เผลอเทใจจนโดนเขาหลอกตอนจบ เราก็ปล่อยๆไป (ส่วนใหญ่จะเจอคนประเภทนี้ในโลกออนไลน์มากกว่าค่ะ แปบๆก็หายไป)
ลองเปลี่ยนแนวไปลองเล่นเกมส์จีบหนุ่ม มันก็ดีนะคะ ฟินด้วยแหละ แต่มันก็รู้สึกเหมือนไม่ได้เติมเต็มหัวใจได้ 100% คือยังเหงาๆอยู่บ้างเป็นธรรมดา เพื่อนเราก็บอกอยากให้เลิกเล่น บอกกลัวเราหมกมุ่นกับโลก 2D แต่คือเราติดเกมส์นี้มากค่ะ + กลัวจะกลับไปจมกับเรื่องรักๆใคร่ๆ กลัวความนก กลัวโดนหลอกอีก
แต่โอ้ย!!! ทำไมชีวิตต้องมีความเหงามากระตุ้นให้เราอยากมีคนรักด้วยคะไม่เข้าใจ!? ควรทำไงคะแนะนำทีค่ะ T^T