เราเป็นคนที่ชอบอ่านพันทิพมาก เลยอยากเอาเรื่องตัวเองมาเล่าบ้าง เลยลงทุนไปยืมของเพื่อนมาตั้งกระทู้555 ขอบอกเลยว่า เรื่องของเราเหมาะกับคนที่แอบชอบใครอยู่แต่ไม่กล้าบอกสักที หรือคนที่ไม่เคยบอกรักคนที่ตัวเองรักเลย หรือคนที่ปากแข็ง
มาเริ่มกันเลยนะ เราชื่อ เน เป็นชื่อสมมุตินะและชื่อทุกคนในเรื่องก็เป็นชื่อสมมุติที่คล้ายจริงๆเลยแหละ เราเป็นนักศึกษา ปี2 คณะวิทยาศาสตร์ เราก็ไม่ได้เนิร์ดหรือเป็นพวกที่เรียนเก่งอะไรนะ แต่เราเป็นคนที่หน้านิ่ง คนที่ไม่รู้จักเราจะชอบว่าเราเป็นคนหยิ่ง บางคนก็บอกว่าเราเย็นชา แต่จริงๆแล้วเราเป็นคนที่บ้าบอและติ๊งต๊องมากเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แต่กับคนที่ไม่รู้จัก เราจะนิ่งๆเพราะเราอายแล้วก็ไม่กล้าไปพูดกับคนที่ไม่รู้จักเลยกลบเกลื่อนความอายด้วยหน้านิ่งๆ จนมันกลายเป็นนิสัย ที่พอเวลาอยู่กับคนที่ไม่รู้จักเลยจะทำหน้านิ่ง เรามีเพื่อนสนิทสามคนชื่อ พิม เจน ปิ่น
แล้วเรื่องก็เริ่มขึ้นที่ เรากับเพื่อนต้องเลือกชมรมอยู่ เพราะทางมหาลัยบังคับว่า ปีนี้ให้นักศึกษาที่ยังไม่ผ่านกิจกรรมชมรม เลือกชมอยู่ได้แล้ว เพราะก่อนหน้านี้ จะเลือกชมรมตอนปีไหนก็ได้ก่อนเรียนจบ เรากับเพื่อนเลยคิดว่า ค่อยเลือกตอนแบบว่า ปีสามปีสี่ดีกว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะได้อยู่ในชมรมแบบสบายๆ ไม่ต้องมีรุ่นพี่มาข่มเหง แต่ปีนี้มาบังคับซะงั้น เรากับเพื่อนเลยไปอยู่กับพี่บิว รุ่นพี่ที่รู้จัก ซึ่งพี่บิวเป็นประธานชมรม อาสา
เรานั่งรอเจนที่กำลังเขียนใบสมัครให้เรา เพราะเราไม่ได้พกอะไรมาเลย แล้วก็มีรุ่นน้องปี1 เดินมานั่งเขียนใบสมัครชมรมใกล้ๆพวกเรา พวกน้องปี 1 ก็พูดกันประมาณว่า พวกนางมาอยู่ชมรมนี้เพราะ พี่กัน หนุ่มวิศวะสุดหล่อ ที่ใครๆก็รู้จัก ใครๆก็อยากได้เป็นแฟน แล้วพวกนางก็กรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอเจนเขียนใบสมัครเสร็จ เราก็รีบกลับไปทำแล็ปที่ตึกคณะต่อกับเจน ส่วนพิมกับปิ่นเรียนบริหาร สองคนนั้นเลยอยู่ฟังชมรมประชุมนัดแนะ ระหว่างที่เรากับเจนกำลังเดินออกมา พี่บิวก็เดินมาคุยด้วย
พี่บิว : รีบไปไหนกัน
เจน : ไปทำแล็ปต่ออ่ะพี่
พี่บิว : อ่อ ได้ๆ ยังไงก็ถามไอ้พิมเอานะเรื่องชมรม
เจนกับเรา : ค่ะๆ
พี่บิว : อ้าวไอ้กัน กูคิดว่าวันนี้จะไม่มา
พี่บิวทักพี่กันที่กำลังเดินมา เรากับเจนเลยเดินออกมา ซึ่งมันจะสวนกับพี่กันพอดี พี่กันก็ยิ้มให้เรากับเจนเพราะเจนมันรู้จักพี่กัน แต่ไม่ได้สนิทกันมากหรอก แค่ตอนปีหนึ่งเจนมันเคยไปเที่ยวกับพี่บิวแล้วมีพี่กันไปด้วย
จะมีใครเข้ามาอ่านมั้ยนะ
เมื่อเราโดนหนุ่มรุ่นพี่วิศวะจีบ แล้วมัวแต่ปากแข็งจนสายเกินไป
มาเริ่มกันเลยนะ เราชื่อ เน เป็นชื่อสมมุตินะและชื่อทุกคนในเรื่องก็เป็นชื่อสมมุติที่คล้ายจริงๆเลยแหละ เราเป็นนักศึกษา ปี2 คณะวิทยาศาสตร์ เราก็ไม่ได้เนิร์ดหรือเป็นพวกที่เรียนเก่งอะไรนะ แต่เราเป็นคนที่หน้านิ่ง คนที่ไม่รู้จักเราจะชอบว่าเราเป็นคนหยิ่ง บางคนก็บอกว่าเราเย็นชา แต่จริงๆแล้วเราเป็นคนที่บ้าบอและติ๊งต๊องมากเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แต่กับคนที่ไม่รู้จัก เราจะนิ่งๆเพราะเราอายแล้วก็ไม่กล้าไปพูดกับคนที่ไม่รู้จักเลยกลบเกลื่อนความอายด้วยหน้านิ่งๆ จนมันกลายเป็นนิสัย ที่พอเวลาอยู่กับคนที่ไม่รู้จักเลยจะทำหน้านิ่ง เรามีเพื่อนสนิทสามคนชื่อ พิม เจน ปิ่น
แล้วเรื่องก็เริ่มขึ้นที่ เรากับเพื่อนต้องเลือกชมรมอยู่ เพราะทางมหาลัยบังคับว่า ปีนี้ให้นักศึกษาที่ยังไม่ผ่านกิจกรรมชมรม เลือกชมอยู่ได้แล้ว เพราะก่อนหน้านี้ จะเลือกชมรมตอนปีไหนก็ได้ก่อนเรียนจบ เรากับเพื่อนเลยคิดว่า ค่อยเลือกตอนแบบว่า ปีสามปีสี่ดีกว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะได้อยู่ในชมรมแบบสบายๆ ไม่ต้องมีรุ่นพี่มาข่มเหง แต่ปีนี้มาบังคับซะงั้น เรากับเพื่อนเลยไปอยู่กับพี่บิว รุ่นพี่ที่รู้จัก ซึ่งพี่บิวเป็นประธานชมรม อาสา
เรานั่งรอเจนที่กำลังเขียนใบสมัครให้เรา เพราะเราไม่ได้พกอะไรมาเลย แล้วก็มีรุ่นน้องปี1 เดินมานั่งเขียนใบสมัครชมรมใกล้ๆพวกเรา พวกน้องปี 1 ก็พูดกันประมาณว่า พวกนางมาอยู่ชมรมนี้เพราะ พี่กัน หนุ่มวิศวะสุดหล่อ ที่ใครๆก็รู้จัก ใครๆก็อยากได้เป็นแฟน แล้วพวกนางก็กรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ เราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอเจนเขียนใบสมัครเสร็จ เราก็รีบกลับไปทำแล็ปที่ตึกคณะต่อกับเจน ส่วนพิมกับปิ่นเรียนบริหาร สองคนนั้นเลยอยู่ฟังชมรมประชุมนัดแนะ ระหว่างที่เรากับเจนกำลังเดินออกมา พี่บิวก็เดินมาคุยด้วย
พี่บิว : รีบไปไหนกัน
เจน : ไปทำแล็ปต่ออ่ะพี่
พี่บิว : อ่อ ได้ๆ ยังไงก็ถามไอ้พิมเอานะเรื่องชมรม
เจนกับเรา : ค่ะๆ
พี่บิว : อ้าวไอ้กัน กูคิดว่าวันนี้จะไม่มา
พี่บิวทักพี่กันที่กำลังเดินมา เรากับเจนเลยเดินออกมา ซึ่งมันจะสวนกับพี่กันพอดี พี่กันก็ยิ้มให้เรากับเจนเพราะเจนมันรู้จักพี่กัน แต่ไม่ได้สนิทกันมากหรอก แค่ตอนปีหนึ่งเจนมันเคยไปเที่ยวกับพี่บิวแล้วมีพี่กันไปด้วย
จะมีใครเข้ามาอ่านมั้ยนะ