เป็นงานที่เขียนอยู่ในกระทู้ต่างๆ ต่างเวลากัน จึงคั่นไว้ด้วยเส้นระหว่างบทครับ
WM ครับขออนุญาตฝากงานเดิมให้เพื่อนซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในห้องนี้ครับ

ฉ่อยครั้งแรกของลุงโอลด์

พ้มเอง ไม่เคยแต่งฉ่อย     ความรู้ยังน้อย ต้องค่อยเรียนไป
มีท่าน เป็นผู้นำทาง         ไม่รู้อยู่ห่าง หรือว่าอยู่ใกล้

เข้ามา ใช่ว่าฮาเฮ            หรือว่าตาเข ตาบอดตาใส
ตามมา เพราะคมวาทะ      วจนาสวยสะ จริงนะทรามวัย

คนสวย เพราะว่าคำสวย     หากใครเห็นด้วย ช่วยยกมือให้
ยกมือ แล้วชูนิ้วโป้ง           จะคำนับโค้ง ก็ตามสบาย

ชื่นชม จขกท.                  พ้มชาว สว. ขอพูดด้วยใจ
จะขอ ติดตามแม่คุณ          โอ้แม่เนื้ออุ่น จะยอมหรือไม่

ขอเป็น ลูกศิษย์เพลงฉ่อย    แม่กวีน้อย อย่าคิดสงสัย
กวีไพร่ ใคร่ขอบังอร           ได้โปรดรับสอน ลูกศิษย์หน้าใหม่
________________________________________________

มือปืนก้านกล้วย

มาแล้ว มือปืนก้านกล้วย            อย่าเพิ่งงงงวย ผมช่วยคุณได้
ยิงได้ ในทุกๆที่                       ขอเพียงให้มี คนชี้เป้าให้

ยิงกระต่าย มันแสนง่ายฉิบ         แค่เพียงปลดซิป ก็ยิงมันได้
ก้านกล้วย ยุทโธปกรณ์             ยิงซะม้วยมรณ์ เมื่อตอนนั้นไง

ยิงถูก หรือว่ายิงผิด                  ขอช่วยสะกิด นิดหน่อยเป็นไร
มือปืน นั้นนัยน์ตาเข                 ยิงออกทะเล  เละซะส่วนใหญ่

ไม่ยิง เขายังไม่นับ                  แต่หากถูกจับ  ให้รับก็ได้  
รับว่า ยิงด้วยก้านกล้วย             แต่มันดวงซวย เลยช่วยไม่ไหว

ยิงเข้า ซอกจั๊กกะแร้                 เล่นลิเกแท้ๆ  แต่หงายท้องหงายไส้
ผมเป็น ลิเกหัดเก่า                  ก็เลยต้องเศร้า เข้าซังเตไป
_________________________________________________

ฉะเออ เงิงเงย เอ่อ เออ เงิง เงยยยยยยย ....

ปฏิรูป ของสลิ่มนั้นหรือ     มันก็ครือครือ ปะติลูบนั้นไซร้
ลูบหน้า เพื่อปะจมูก         หลิ่มเห็นว่าถูก ก็ต้องถูกใช่ไหม
ลูบหน้า เหมือนว่าลูบก้น   หลิ่มนั้นจะด้น กันไปทำไม
ปฎิรูป กันซะถอยหลัง       บ้านเมืองจะพัง ยังไม่สงสัย

หรือหลิ่มล้วนแล้วตาบอด      บ้านเมืองม้วยมอด ก็ยังเพลินใจ
ทำเป็นฮิฮะเฮฮา                 แม้ในอุราหลิ่มจาหมองไหม้
เขาเตรียมขึ้นค่าขยะ            เหล่าแมลงสาบน่ะ จะทำยังไง
แมลงสาบเตรียมตัวสูญพันธุ์  ถังขยะนั้นจะพลันหายไป

เขาเลิกตั้งถังขยะ                ท่านแมลงสาบจะ ไปอยู่หนไหน
ไม่แคล้ว มุดลงถังเมล์          พากันมุดเข้ ทุกเวลาไซร้

เอ่ชา เอ๊ชา ช่าฉ่าชา...หนอยแม่
________________________________________

ยาสามัญประจำบ้านลุงโอลด์

บ้างบอกเป็นยาแก้เหงา      บางคนก็เว้าเป็นยากะษัย
บ้างแนะเป็นยานอนหลับ    ถึงว่าตอนขับจึงเที่ยวหลับใน
บ้างชี้เป็นยาแก้ขวย          มีไว้เพื่อช่วย บรรเทาความอาย
บ้างพร่ำเป็นยาพิฆาต        มวลเหล่าพยาธิ เท่งทึงถึงตาย

ล้มแล้วก็ไม่รู้ลุก               ใครจะมาปลุก ก็ลุกไม่ได้
หลับแล้วก็อาจตกเตียง      พลาดพลั้งหลังเดี้ยง  เพราะเตียงมันไหว
แม่ม่ายอาจจะสะอื้น          หากผมนั้นฟื้น ขึ้นมาได้ใหม่
คึกเหมือน ม้ากระทืบโรง    กำลังเสือโคร่ง ในโค้งสุดท้าย

เอ่ช้า เอชา ชา ขัดชา  ชา.... หนอยแม่  


_______________________________________________________

ไอศครีมโคโคนัท              ชัดชา เขาว่าอร่อย
ห่อหมกมะพร้าวอ่อน          แน่นอน ลิ้มแล้วใช่ย่อย
เปียกปูนจากเถ้ากะลา         ยกมา รับรองไม่ถอย
มะพร้าวแก้วกรอบกรอบ      ของชอบ อย่ายกมาน้อย

ไม่ต้องห่วงกะลา               มีคนมา เก็บไปใช้สอย
เอาไปครอบกายา              ปัญญามาแบบทยอย
เรียกขาน กันว่าคนดี           สลิ่มศรี ชนเผ่าส่วนน้อย
ใหญ่อยู่ในกะลา               เพราะว่า ติดยึด ไม่ปล่อย