คนที่เรารักมาขอคืนดี แต่เค้า(เคย) ทำร้ายร่างกายเรา (ตบ เตะ) เราจะกลับไปดีไหม??

… สวัสดีคะ อาจจะยาวนิดนึงนะคะ เราไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วจริงๆ

ก่อนอื่นเราขอแทนชื่อแฟนเก่าเราว่า A นะคะ

      เรากับ A คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ ม.ปลาย ตอนนั้นเราอยู่ ม.4 เทอม 2 คะ ส่วน A เป็นรุ่นพี่เราปีนึง เราไม่ขอเล่ารายละเอียดว่าคบกันได้ยังไง แต่ว่าตั้งแต่สมัยเรียน A ดูดบุหรี่ กินเหล้า ติดเพื่อน ดูดเนื้อ และแอบติดเม็ด (เราไม่รู้ว่าคืออะไร รู้แค่ว่าเค้าเรียกว่าเม็ด) เค้าเริ่มเลิกกินเม็ดตอนที่คุยกับเราได้ไม่ถึง 6 เดือน และค่อยๆลดดูดเนื้อน้อยลง ทุกๆวันศุกร์ เค้าจะไปปาร์ตี้กับรุ่นน้องและเพื่อนๆเค้าที่สถานที่แห่งนึงย่านบางกะปิ สมัยนั้นวัยรุ่น ม.ปลายชอบไปกัน เค้าเคยพาเราไป ช่วงนั้นเราเริ่มติดเค้า กลับบ้านดึก แต่เราไม่เคยรู้สึกว่าเราไม่ปลอดภัยเวลาอยู่กับเค้าเลย เพราะเค้าไม่เคยแม้กระทั่งจับมือเรา ก็ถือว่าสุภาพบุรุษในตอนนั้น …
      พอเข้ามหาลัย เราเลือกเข้าเรียนราชภัฏแห่งนึง และเค้าก็ยอมซิ่วที่เก่าเพื่อมาเข้าที่นี่กับเรา เราเรียนภาคปกติ ส่วน A เรียนภาคค่ำ เราสองคนเลือกที่จะอยู่หอด้วยกัน ในช่วงแรกที่อยู่หอก็ปกติดีคะ แต่พอเริ่มนานๆเข้า A เริ่มมีอารมณ์แปลกๆ อารมณ์ร้อน ขี้หงุดหงิด เริ่มทะเลาะกันบ่อยมากขึ้น A เริ่มด่าเรามีคำหยาบมากมายแต่เราเลือกที่จะเงียบและนั่งร้องไห้ ยิ่งเราเงียบ A ยิ่งหงุดหงิด A เผลอตบเรา เราก็ยังเงียบยิ่งเงียบยิ่งโมโหจนผลักเราไปที่เตียงเตะเรา บีบคอเรา พออารมณ์ดีเค้าก็มาขอโทษขอโพยเรา สัญญาจะไม่ทำอีก ในช่วงนั้นเรากลัวAมากตอนเช้าเราตื่นไปเรียนเราอาบน้ำเราแต่งตัวเราแทบจะเดินย่องเท้าเพราะกลัวเสียงดังแล้วAตื่นมาเพราะถ้า A ตื่นจะหงุดหงิดด่าเรา มีครั้งนึงคะ เรากำลังปิดประตูห้อง A ตื่นมาโวยวายด่าเราแล้วก็เตะประตูจนพังเลยคะ ซึ่งก็ไม่รู้หงุดหงิดอะไรมา เมื่อ A เริ่มลงมือกับเราครั้งแรก มันก็มีครั้ง 2 ตามมา ส่วนทะเลาะกันธรรมดา ก็ด่าเราทุกครั้ง จากนั้นเรารู้สึกว่าเราจะไม่ทน เราจะไม่เงียบ ทะเลาะกันเราด่า A ทุกครั้งที่ A ด่าเรา และก่อนจะย้ายหอใหม่ ก็นั่นแหละคะ เค้าทำร้ายเราอีกครั้งนี้เราร้องไห้หนักมาก เราขอเลิกA ขอให้A เอาของออกไป A ขอโอกาส สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับเราอีก ถ้าทำจะให้เราเลิกเลย เราก็โอเค จนเราย้ายหอใหม่ เราแทบไม่ทะเลาะกันเลยคะ ทุกอย่างแฮปปี้มากถึงมากที่สุดจนเมื่อเรากำลังขึ้นปี 4 เราต้องกลับบ้านเพราะแม่เราป่วย เราก็เริ่มห่างกับ A เพราะเรียนคนละเวลากัน เริ่มเจอกันน้อยลง จนเราทำงาน แรกๆ A ก็มารับเราที่ทำงาน หลังๆมาเราซื้อรถ อ้อ!! ลืมบอกไปเราเป็นลูกคนเดียวทำไรไม่ค่อยเป็น เขินเวลาที่จะต้องไปไหนหรือทำอะไรคนเดียว ขาดความมั่นใจ เข้าเซเว่นเรายังต้องหยิบโทรศัพท์มาโทรหาA ในตอนนั้น A จะสอนให้เราทำอะไรด้วยตัวเอง หัดทำอะไรคนเดียว เราก็โอเค พอทำงานได้ปีนึง เรารับปริญญาตอนนั้นก็ยังดีนะคะ A ไปเฝ้าเราทั้งวัน ไปส่งเราแต่เช้า แต่หลังจากนั้น ปีที่ 2 จากการทำงานเราไปเที่ยวทะเลกับ A ตอนปีใหม่ เราดันทะเลาะกับ A ตอนกลางคืน แล้วนั่นแหละคะ A เผลอเตะเรา(อีกแล้ว) แถมยังเก็บของแล้วทิ้งเราให้เราอยู่ห้องคนเดียว เราก็กลัว เรากลัวความมืดมาก กลัวผี เราเดินร้องไห้ตาม A ไปหน้ารีสอร์ท ไปยันหน้าชายหาด เราต้องแกล้งขาแผลง (แบบละคร) เพื่อให้เค้าหันกลับมาหาเรา ได้ผลคะเค้าเดินกลับมาหาเรา พาเราไปซื้อยาซื้อผ้าพันข้อเท้า เราต้องแกล้งเจ็บเท้าทั้งที่เราไม่ได้เจ็บอะไรเลย เค้าก็ขอโทษเรา พอกลับมากรุงเทพฯ ความสัมพันธ์เราเริ่มคลุมเคลือ คุยกันนับคำได้ เราเริ่มห่างกัน ห่างกัน A ชวนไปไหนเราเริ่มไม่อยากไป เพราะเรารู้สึกว่าตอนนั้นเราเริ่มทำอะไรได้ด้วยตัวเองแล้ว เราไปซื้อของเข้าบ้านโดยที่ไม่มี A ได้แล้วเราเข้าเซเว่นโดยไม่โทรหา A ได้แล้ว ส่วน A เองเค้าก็คงรู้ตัว พยายามทำดีกับเราชวนเราไปกินของอร่อยๆที่เราเคยอยากไปสุดท้ายเราก็ขอเลิก A เพราะเรากลับมาคิดว่าโอกาสสุดท้ายที่ A สัญญากับเรายังทำไม่ได้ แล้วอนาคตจะเป็นอย่างไร เราต้องทนไปตลอดไหม แล้ว A จะเป็นคนใหม่ได้ไหม และด้วยที่ความคิดอนาคตเรากับ A คิดไม่ตรงกัน ยอมรับว่าเรารัก A มากคบกันเกือบ 10 ปีแล้วคะ

      พอเลิกกัน … ไม่กี่เดือน A เริ่มโทรหาเรา ไลน์หา อ้อนวอนให้เรากลับไป สัญญาว่ามันจะดีขึ้นกว่าเก่า ขอโอกาสครั้งสุดท้ายบอกว่าเราจะมีลูกด้วยกัน (ทั้งที่ก่อนหน้าคบกัน A ไม่เคยคิดอยากมีลูกเลย) บอกว่าจะมาอยู่บ้านเรา (ทั้งที่ตอนคบกันบอกไม่ชอบสังคมบ้านเรา) บอกว่าจะพาเราไปหาแม่ไปแนะนำให้แม่เค้ารู้จัก (ทั้งที่ตอนคบกันเคยพูดว่าถ้ายังหาเลี้ยงตัวเองไม่ได้จะไม่เจอหน้าทั้งพ่อแม่เรา และจะไม่พาเราไปหาแม่เค้า) A ขอให้เรากลับไปจะให้กราบเท้าก็ยอม ถ้าเราไม่กลับก็จะขอมาบ้านเอามีดให้เราแทงถ้ารักกันไม่ได้ก็ขอให้อยู่แบบเกลียดกัน เราบอก A ว่าถ้า A มาเราจะย้ายไปอยู่ที่อื่น A เลยใจอ่อนและค่อยๆหายไปจากชีวิตเรา

    แต่จุดเปลี่ยนมันมาอยู่ตอนนี้คะ เพื่อนเราบอกว่า A มีคนใหม่เราเริ่มไปส่องหาว่าคือ ผญ คนนั้นคือใคร A เอารูป ผญ ขึ้นปกเฟสคะ พอเราเห็นเหรอ ใจเหมือนจะสลาย ทั้งที่คิดว่าตัดใจได้แล้วแท้ๆตอนเห็นเราสั่นไปทั้งตัว น้ำตาเอ่อออกมา สมองคิดแต่ว่าทำไมตอนคบกับเราไม่เคยจะถ่ายรูปให้เรา ไม่เคยจะมาเม้นหรือมาโพสรูปอะไรแบบนี้กับเรา ไม่เคยแสดงตัวกับญาติพี่น้องเลยด้วยซ้ำว่าคุยกับเรา คิดว่าทำไมเพราะอะไรเราใจชื้นไปพักนึงเพราะเราสวยกว่าคนใหม่ แต่เราก็ยังไม่หยุดเราส่องเฟส A ทุกชั่วโมง ไม่เป็นอันทำงานเรากด like รูปปกเพื่อให้รู้ว่าเรารู้นะว่าคุณมีคนใหม่ซึ่งไม่รู้ว่าเราทำไปเพื่ออะไร เราปลดบล้อค IG เพื่อกดไลค์รูป A สุดท้าย A ฟอโล่ IG เรามา เราเลยแชทไปหา A ว่าฟอโล่เรามาทำไม ชั่วโมงแรงเค้าก็ตอบเราคะ จากนั้นมาเราก็พิมๆๆไป A อ่านแต่ไม่ตอบ เรารู้สึกเหมือนคนสติหลุดคอยดูตลอดว่าทำไมไม่ตอบเรา เรากดโทรไปก็ไม่รับ ส่ง SMS ไปก็ไม่ตอบ พอวันอาทิตย์ที่ผ่านมา A ตอบเรา เราคุยกันแล้วรู้สึกว่าเรายังมีความรู้สึกดีๆ เราขอให้ A หยุดกับ ผญ คนใหม่ของเค้า เพราะ A บอกเราว่า ผญ ก็ไม่ได้คุยกับ A คนเดียวแอบคุยกับแฟนเก่าเหมือนกัน ผญคนนั้นขี้อ้อน ไม่เคยงอน A ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัว A บอกว่า A ไม่ได้ถึงขั้นรักถ้า ผญ คนนั้นไม่จริงจัง A จะถอยออกมา A บอกว่า ผญคนนั้นขี้อ้อนก็จริงแต่ดูออกว่า ตอiiหล … เรารู้ว่าไม่ควรเพราะตอนนี้เราก็มีคนใหม่ คนใหม่เราดีกับเรามากตามใจเราทุกอย่าง แต่เราอยู่ไกลกันมากคะ เราเลยไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นเส้นขนานไหม เราเหมือนคนเห็นแก่ตัว เราบอกให้ A รอเราทั้งที่เราไม่รู้ว่าเราจะเลิกกับ ผช คนนี้ได้เมื่อไหร่ เมื่อวาน A บอกจะไปเคลียร์กับ ผญ คนนั้นให้เราดูว่า A จะทำยังไง สุดท้าย A กลับบอกเราว่า ถึง A จบกับคนนั้น เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี เพราะเราติด ผช คนนี้

… เราจะเองยังไงกับชีวิตดี เราสับสน ลังเล กระวนกระวาย กับ A เรารู้สึกว่าลึกๆเรายังรัก ยังห่วง ยังหวง แต่เราก็กลัวนิสัยเดิมๆถึงเค้าจะสัญญากับเราก็เถอะว่าถ้ากลับมาคบกันใหม่มันต้องดีกว่าเมื่อก่อน // ส่วนคนใหม่ของเราก็ช่างดีกับเราเสียเหลือเกิน ไม่เคยโทษ ไม่เคยโกรธ ไม่เคยตำหนิอะไรเราเลย และที่สำคัญเค้ากำลังลงมาหางานกรุงเทพฯเพื่อที่จะมาอยู่ใกล้ๆเรา เราควรเลือกเดินทางไหนดีคะ เหนื่อยเหลือเกิน