เรื่องมันมีอยู่ว่า บริษัทเราจัดท่องเที่ยวประจำปี ในเดือนมกราคม 2560 ที่ภาคเหนือ
ทางบริษัทให้ฝ่ายบุคคลประกาศว่าหากพนักงานคนไหนมีความจำเป็นที่ไม่สามารถไปได้ ให้แจ้งไปทางหัวหน้าเพื่อพิจารณา
เราปีนี้มีลูกอ่อนจึงขอไม่ไปเนื่องจากเราไม่มีคนเลี้ยงลูกให้ในช่วงที่เราไป 4 วัน 3 คืนเราอยู่กับสามีเราสองคนและยายเราอายุ 86 ซึ่งแกหลงแล้ว
ส่วนกลางวันเราจ้างเลี้ยง เราเคยขอให้เค้าช่วยเลี้ยงลูกให้ในช่วงที่เราไปเที่ยวกับบริษัทเค้าไม่เลี้ยงให้ค่ะ เนื่องจากคนเลี้ยงมีอายุมากแล้วประมาณ 70 เค้าบอกว่าถ้าเลี้ยงกลางคืนด้วยคงไม่ไหวและช่วงนั้นเค้ามีธุระที่ต้องไปต่างจังหวัดพอดี
และอีกอย่างคือลูกเรายังกินนมเราอยู่และเราเป็นแม่ที่มีนมน้อยไม่มีสต็อกปั๊มวันกินวัน กลางวันเราก็ปั๊มได้น้อยเพราะงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาปั๊ม
กลางคืนลูกเราเข้าเต้าตลอดและติดเรามาก
เราจึงแจ้งกับทางหัวหน้าของเรา ว่าไม่ไปเพราะเหตุผลที่เราเล่ามา (ตอนนี้ลูกเราอายุ เกือบ 7 เดือนแล้ว เค้าไม่ค่อยแข็งแรงคลอดก่อนกำหนด ไม่สบายเพิ่งออกจากรพ.มาเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ก่อนหน้านี้ก็ป่วยบ่อย)
ทางหัวหน้าเราแจ้งว่าต้องไปเพราะเดี๋ยวเจ้านายจะไม่พอใจเจ้านายให้ความสำคัญกับ การไปเที่ยวและทำกิจกรรรมมาก คราวที่แล้วก็ลาไปเฝ้าลูกหลายวัน ส่วนเรื่องนมให้ลูกกินนมอย่างอื่นแทนไป คนอื่นมีลูกทำไมยังไปได้เลย
เราไม่รู้จะทำยังไงดี คือบางครั้งเราอยากให้เค้าเข้าใจความจำเป็นบ้าง คนอื่นเค้ามีพ่อแม่พี่น้องคอยดูแลลูกให้ แต่เราไม่มีใคร จะให้สามีเราดูเราก็เป็นห่วงค่ะ เค้าเลี้ยงเด็กไม่เป็นเลย ห่วงเวลานอนตอนกลางคืนเค้าจะหลับสนิทชอบดิ้นมาทับลูก สุดท้ายเค้าต้องลงไปนอนข้างล่าง มีอยู่ครั้งนึงเค้านอนหลับอยู่กับลูก เราไปอาบน้ำ ลูกดิ้นผ้าห่มปิดหน้าลูก เค้าร้องดิ้นๆๆๆๆ พ่อเค้าก็ไม่ตื่น ดีที่เราอาบน้ำเสร็จเร็วมาเห็นเข้า และตอนลูกไม่สบายเค้าก็ดูไม่ออก คราวที่แล้วที่ลูกเข้ารพ. เค้าก็บอกลูกไม่เป็นอะไรทั้งๆที่ลูกเรามีไข้ขึ้นสูง 39.8 นอนคราง เค้าก็ยังบอกลูกสบายดี สุดท้ายเราดื้อพาไปหาหมอต้องแอดมิด ด้วยโรค RSV
อีกอย่างคือลูกเราเป็นภูมิแพ้เค้าจะแพ้อากาศเย็นๆ หมอสั่งไม่ให้เปิดแอร์พแต่สามีเราขี้ร้อนเค้าก็จะเปิดแอร์แล้วอ้างว่าลูกร้อน เวลาเราห่มผ้าให้ลูกตอนอากาศเย็นเค้าจะคอยเอาออกบอกว่าลูกร้อน ลูกเราก็จะไอและมีน้ำมูกทุกครั้งป่วยเรื้อรังตลอด เรื่องนมไม่ต้องพูดถึงพอถึงเวลานมเราบอกให้เค้าช่วยป้อนเพราะเราทำงานอย่างอื่นอยู่เค้าก็จะอ้างว่าลูกไม่หิวเพราะลูกไม่ร้องไห้ เค้าจะต้องรอให้ลูกร้องเสียก่อนค่อยป้อนนมให้ลูก และปกติเราจะเป็นคนเลี้ยงลูกเองเวลากลับบ้าน เค้ามีหน้าที่ซักผ้าอ้อม และล้างขวดนม เตรียมของใช้สำหรับลูก
บอกเลยเราเปลี่ยนเค้าไม่ได้เคยบอกให้เค้าทำแล้วให้สังเกตุดูเค้าก็ไม่ทำและทะเลาะกัน ถ้าจะหวังให้เค้าดูให้คงยากและเค้าก็ไม่พอใจมากถ้าเกิดเราไป ส่วนเรื่องนมถ้าเราไปมันจะมีกิจกรรมตลอดเราคงไม่มีเวลาปั๊ม และการแพคกลับมาอีก (เราไปเครื่องบินค่ะ) ที่สนามบินจะมีปัญหาหรือป่าวก็ไม่รู้เพราะเรายังไม่เคยเอานมขึ้นเครื่องเลย ถ้าเราไปเองเราคงเดินเรื่องแก้ไขปัญหาได้ แต่เราไปกับบริษัทถ้ามีปัญหาเค้าคงจะต้องให้เราทิ้งเพราะมันวุ่นวายเราจึงอยากขอไม่ไปเที่ยวในครั้งนี้ มันผิดกฎหมายแรงงานไหม
ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากไปนะทำงานหนักมาทั้งปีก็อยากไปเที่ยวพักผ่อนตามสิทธิ์ของเราบ้าง แต่เรามีความจำเป็นจริงๆ เราจะทำไงดีเครียดมากเลยเครียดๆๆๆ
บริษัทบังคับให้ไปท่องเที่ยวประจำปี แต่เรามีลูกเล็กๆจะทำไงดี
ทางบริษัทให้ฝ่ายบุคคลประกาศว่าหากพนักงานคนไหนมีความจำเป็นที่ไม่สามารถไปได้ ให้แจ้งไปทางหัวหน้าเพื่อพิจารณา
เราปีนี้มีลูกอ่อนจึงขอไม่ไปเนื่องจากเราไม่มีคนเลี้ยงลูกให้ในช่วงที่เราไป 4 วัน 3 คืนเราอยู่กับสามีเราสองคนและยายเราอายุ 86 ซึ่งแกหลงแล้ว
ส่วนกลางวันเราจ้างเลี้ยง เราเคยขอให้เค้าช่วยเลี้ยงลูกให้ในช่วงที่เราไปเที่ยวกับบริษัทเค้าไม่เลี้ยงให้ค่ะ เนื่องจากคนเลี้ยงมีอายุมากแล้วประมาณ 70 เค้าบอกว่าถ้าเลี้ยงกลางคืนด้วยคงไม่ไหวและช่วงนั้นเค้ามีธุระที่ต้องไปต่างจังหวัดพอดี
และอีกอย่างคือลูกเรายังกินนมเราอยู่และเราเป็นแม่ที่มีนมน้อยไม่มีสต็อกปั๊มวันกินวัน กลางวันเราก็ปั๊มได้น้อยเพราะงานยุ่งไม่ค่อยมีเวลาปั๊ม
กลางคืนลูกเราเข้าเต้าตลอดและติดเรามาก
เราจึงแจ้งกับทางหัวหน้าของเรา ว่าไม่ไปเพราะเหตุผลที่เราเล่ามา (ตอนนี้ลูกเราอายุ เกือบ 7 เดือนแล้ว เค้าไม่ค่อยแข็งแรงคลอดก่อนกำหนด ไม่สบายเพิ่งออกจากรพ.มาเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ก่อนหน้านี้ก็ป่วยบ่อย)
ทางหัวหน้าเราแจ้งว่าต้องไปเพราะเดี๋ยวเจ้านายจะไม่พอใจเจ้านายให้ความสำคัญกับ การไปเที่ยวและทำกิจกรรรมมาก คราวที่แล้วก็ลาไปเฝ้าลูกหลายวัน ส่วนเรื่องนมให้ลูกกินนมอย่างอื่นแทนไป คนอื่นมีลูกทำไมยังไปได้เลย
เราไม่รู้จะทำยังไงดี คือบางครั้งเราอยากให้เค้าเข้าใจความจำเป็นบ้าง คนอื่นเค้ามีพ่อแม่พี่น้องคอยดูแลลูกให้ แต่เราไม่มีใคร จะให้สามีเราดูเราก็เป็นห่วงค่ะ เค้าเลี้ยงเด็กไม่เป็นเลย ห่วงเวลานอนตอนกลางคืนเค้าจะหลับสนิทชอบดิ้นมาทับลูก สุดท้ายเค้าต้องลงไปนอนข้างล่าง มีอยู่ครั้งนึงเค้านอนหลับอยู่กับลูก เราไปอาบน้ำ ลูกดิ้นผ้าห่มปิดหน้าลูก เค้าร้องดิ้นๆๆๆๆ พ่อเค้าก็ไม่ตื่น ดีที่เราอาบน้ำเสร็จเร็วมาเห็นเข้า และตอนลูกไม่สบายเค้าก็ดูไม่ออก คราวที่แล้วที่ลูกเข้ารพ. เค้าก็บอกลูกไม่เป็นอะไรทั้งๆที่ลูกเรามีไข้ขึ้นสูง 39.8 นอนคราง เค้าก็ยังบอกลูกสบายดี สุดท้ายเราดื้อพาไปหาหมอต้องแอดมิด ด้วยโรค RSV
อีกอย่างคือลูกเราเป็นภูมิแพ้เค้าจะแพ้อากาศเย็นๆ หมอสั่งไม่ให้เปิดแอร์พแต่สามีเราขี้ร้อนเค้าก็จะเปิดแอร์แล้วอ้างว่าลูกร้อน เวลาเราห่มผ้าให้ลูกตอนอากาศเย็นเค้าจะคอยเอาออกบอกว่าลูกร้อน ลูกเราก็จะไอและมีน้ำมูกทุกครั้งป่วยเรื้อรังตลอด เรื่องนมไม่ต้องพูดถึงพอถึงเวลานมเราบอกให้เค้าช่วยป้อนเพราะเราทำงานอย่างอื่นอยู่เค้าก็จะอ้างว่าลูกไม่หิวเพราะลูกไม่ร้องไห้ เค้าจะต้องรอให้ลูกร้องเสียก่อนค่อยป้อนนมให้ลูก และปกติเราจะเป็นคนเลี้ยงลูกเองเวลากลับบ้าน เค้ามีหน้าที่ซักผ้าอ้อม และล้างขวดนม เตรียมของใช้สำหรับลูก
บอกเลยเราเปลี่ยนเค้าไม่ได้เคยบอกให้เค้าทำแล้วให้สังเกตุดูเค้าก็ไม่ทำและทะเลาะกัน ถ้าจะหวังให้เค้าดูให้คงยากและเค้าก็ไม่พอใจมากถ้าเกิดเราไป ส่วนเรื่องนมถ้าเราไปมันจะมีกิจกรรมตลอดเราคงไม่มีเวลาปั๊ม และการแพคกลับมาอีก (เราไปเครื่องบินค่ะ) ที่สนามบินจะมีปัญหาหรือป่าวก็ไม่รู้เพราะเรายังไม่เคยเอานมขึ้นเครื่องเลย ถ้าเราไปเองเราคงเดินเรื่องแก้ไขปัญหาได้ แต่เราไปกับบริษัทถ้ามีปัญหาเค้าคงจะต้องให้เราทิ้งเพราะมันวุ่นวายเราจึงอยากขอไม่ไปเที่ยวในครั้งนี้ มันผิดกฎหมายแรงงานไหม
ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากไปนะทำงานหนักมาทั้งปีก็อยากไปเที่ยวพักผ่อนตามสิทธิ์ของเราบ้าง แต่เรามีความจำเป็นจริงๆ เราจะทำไงดีเครียดมากเลยเครียดๆๆๆ