สุดขอบจักรวาล (บทกวีประกอบนิยายเรื่อง นิวตรอน : โลกที่ไม่มีอยู่กับศัตรูที่ไม่มีเงา ตอนที่ 1-30)

เมื่อกำเนิดเกิดมาในหล้าโลก
ผ่านทุกข์โศกโศกาน้ำตาไหล
เหมือนนภาฟ้านี้ไม่มีใคร
แต่หัวใจสุขีเมื่อมีเธอ

เคยเฝ้าฝันถึงหล้าฟ้าที่อื่น
อีกแสนหมื่นจักรวาลผสานเพ้อ
สุดขอบจักรวาลไม่เคยเจอ
ไม่เคยเผลอผันผ่านนานนิรันดร์

เพียงวันคืนตื่นมาได้ผ่านพบ
มาประสบพบเจอไม่เพ้อฝัน
สุดขอบจักรวาลผ่านพ้นพลัน
คือเธอฉันอีกจักรวาลพานพบเจอ

อนุภาคมากถิ่นไม่สิ้นสุด
ใจไม่หยุดค้นคว้าเสาะหาเสมอ
ทุกจักรวาลที่ประสบได้พบเจอ
ฉันกับเธอเดินทางต่างดวงดาว



ไม่ว่าไกลเพียงใดใจยังมุ่ง
เพื่อพยุงความฝันอันเหน็บหนาว
จะมีใครหรือไม่ใจยังพราว
ยังมีดาวสกาวผ่องมองลงมา

อีกภาระหน้าที่ๆมีอยู่
พอฟังดูเหมือนเด็กน้อยคอยค้นหา
เฝ้าตามติดความคิดต่างอย่างนำพา
กาลเวลาและพื้นที่ (space) มีให้เรา

ไม่ว่านานแค่ไหนจะไปต่อ
ไม่เคยท้อแม้ต้องเจอกับความเศร้า
ไม่เคยฝันเพียงแค่ใฝ่ในใจเรา
คงบรรเทาความอยากยากหลบตา

ด้วยครุ่นคิดชีวิตนี้มีความหมาย
ช่างหลากหลายจักรวาลให้ตามหา
สักวันหนึ่งคงถึงฝันวันนิทรา
ที่ปลายฟ้า สุดขอบ จักรวาล ...

4 ต.ค. 59