ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ชื่อนิคกี้ครับ กระทู้นี้ไม่ได้ยืมไอดีเพื่อน ไอดีพี่ หรือไอดีใครมาเล่น เพราะผมเอาไอดีตัวเองเล่น 555 (ปกติจะเห็นคนใช้ไอดีคนอื่นเล่น) หลังจากที่ผมพึ่งถอยกล้องที่ได้ออกมาสักสามสี่ปีแล้วแล้ว อย่าง panasonic gm1 ซึ่งพลิกจอไม่ได้ (เซลฟี่ย๊ากยาก) ต่อแฟรชไม่ได้ ต่อไมค์ไม่ได้ อาจจะเร็วสู้กล้องอื่นในยุคสี่จี 2016 ไม่ได้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดแล้ว.... มันถูก 555 เลยได้มาอยู่ในครอบครองพร้อมกับเลนส์ 25 mm f1.7 ที่พนักงานบอกว่าแถมให้ (ตรูรู้ว่าเมิงพวกเพิ่มแล้ว) ผมเลยควักบัตรเครดิตรูดไปอย่างมึนๆ ตามประสาน้าๆ ช่างกล้องพูดคือ โดนป้ายยาแล้ว...
ด้วยปณิธานอันแน่วแน่ วะฮาฮ่า ตรูจะไปท่องโลกกล้องพร้อมกับไอ้กล้องจิ๋วตัวนี้.... ผ่านไปสามสี่เดือนยังนอนนิ่งอยู่ในกล่องแอบอิงด้วยชองกันชื้นและที่วัดความชื้น ดูแลป่านไข่ในหิน 555 อย่างที่น้าๆ บอกกันว่า กล้องจะแพงเท่าไหร่ไม่สำคัญเท่าเราได้ใช้มันบ่อยรึเปล่า ด้วยฤกษ์งามยามดี เพื่อนชวนไปกินชูชิแถววังหลังเลยได้มีโอกาสหยิบกล้องติดไปด้วยในใจก็ลุ้นอยู่ว่าจะได้ใช้งานมันไหม เพราะฟ้าฝนช่วงนี้เดาใจยากเหลือเกินน้ำท่วม อุ้ย น้ำรอระบายกรุงเทพก็ไม่รู้จะด่าใครอีก (ไม่พูดการเมืองสิท่าน) แต่แล้วก็เหมือนฟ้าฝนเริ่มปราณีลูกช้างตัวน้อยๆ ขาวอมเหลือง เลยได้มีโอกาสสัมผัสเสียงโฟกัส และเสียงชัตเตอร์อีกครา (ขนาดนั้น) ขอออกตัวก่อนว่าเป็นมือใหม่ ถึงแม้ว่าจะดูวีดีโอของพี่ๆ ไอเลิฟทูโกแล้วทุกอีพีก็ตามไม่ได้เท่าให้ฝีมือข้าน้อยเพิ่มพูนได้เลยต้องขออภัยศิษย์พี่ด้วยนะครับ และกระทู้นี้ก็ขอคำแนะนำติชมน้าๆ ห้องกล้องด้วยนะครับ ผมจะได้เอาไปพัฒนาฝีมือต่อไป ดีไม่ดีอย่าว่ากันน้า


เอ้าเริ่ม...



ถ้าไม่มีตัวนี้ถือว่าเอาท์เนอะ กำลังเป็นประเด็นเลย

ถ้าใครอยู่ในกรุงเทพนานพอสมควรจะรู้วิธีการไปวัดพระแก้วที่สะดวกสบายและรวดเร็วที่สุดก็คือ......ก็คือ.....


ผมฝากชีวิตไว้กับลุงได้ใช่ไหม


ทานข้าวเสร็จจากวังหลังก็นั่งเรือข้ามฟากมายังสถานที่สุดฮิป ท่ามหาราช แต่ถ่ายได้แค่นี้ 555 เสาร์อาทิตย์สังเกตุได้ว่ามีคนมาเที่ยวที่นี่เยอะพอสมควร เห็นวันนั้นมีหนังสือมาถ่ายแบบด้วย ผมเดินโฉบกล้องไปตั้งหลายหน ผมว่าจะน่าติดสักรูปแหละ ช่วงนี้เลยจะเห็นผมตามร้านหนังสือบ่อยหน่อย...อืม


แนท อนิพรณ์ เฉลิมบูรณะวงศ์ ไทยแลนด์ 555 ตุ๊กๆ ไทยแลนด์กะเลนจักรยานคุณหม่อมก็มา แต่ถามหน่อยสร้างทำไมแวะ แท็กซี่จอดขวางเต็มเลย


ก้าวผ่านพ้นประตูพระบรมมหาราชวังมาภาพแรกที่ปรากฏต่อสายตาเราคือ โอ้โห ประเทศไทยสวยอะไรถึงเพียงน้อย ยืนชื่นชมความงามได้สามวิ ก่อนที่จะมีซิ่มวัยกลางสกิดหลังผมแรงๆ ด้วยได้เซลฟี่ ก่อนจะพูด @$@%%^9_+2$@^( แล้วยื่นกล้องมาให้ผม ผมยกกล้องถ่ายพร้อมกับจัดแจงท่าทางให้กับกรุ๊ปทัวน์จากต่างแดน ก่อนจะยิ้มแล้วถือกล้องวิ่งหนี เฮ้ย ถือกล้องคืนให้นักท่องเที่ยวได้เช็คดูรูปว่าโอเครไหม แต่ดูจากหน้าแล้วผมว่าผมไม่ต้องการคำตอบ 555 ถ้าเปรียบการถ่ายภาพเป็นการขับรถ ผมก็คงต้องติดติ๊กเกอร์รถผมว่ามือใหม่หัดขับนั่นละครับท่านผู้ชม

มัวแต่คุยเยอะ ไปดูรูปสวยๆ บ้างไม่สวยบ้างกันยาวๆ ดีกว่า


หลายรูปผมพยามหาจังหวะที่ดีที่จะไม่ถ่ายติดคนแต่ก็อีกนั่นแหละรอสักครึ่งวันก็คงไม่มีจังหวะนั้นก็เลยถ่ายติดคนมาด้วย ถือเป็นการเช็คสัญชาตินักท่องเที่ยวไปในตัวแล้วกันครับ















สุดท้ายแล้วขอขอบคุณในหน่วยงานภาครัฐและเอกชนทุกท่าน ที่ช่วยกันดูแลสนับสนุนแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทยเราให้เป็นที่ชื่นชอบชื่นชมของนักท่องเที่ยว เราในฐานะคนไทยถึงแม้ในปัจจุบันบริบททางสังคมเราจะต่างจากในอดีต เราอาจจะยิ้มได้ไม่สุดมุมปาก เฉกเช่นในอดีตที่เขากล่าวชื่อ แต่เราในฐานะเจ้าบ้านถ้าใครพอจะช่วยอะไรนักท่องเที่ยวได้ก็ขอให้ช่วยกันเนอะ ถ้าแม้จะไม่ช่วยแล้วก็ขอแค่อย่าทำลายดังหลายๆ กรณีที่เราได้เห็นกันมาว่าการกระทำของคนแค่ไม่กี่คนนั้นมันทำลายภาพลักษณ์ประเทศแค่ไหน (จะดราม่าไปไหน) พูดแล้วขึ้น 555
เราจะทำตามสัญญาขอเวลาอีกไม่นาน อิอิ ขอบคุณพี่ทหารหาญ ด้วยนะครับที่ไม่เอาปืนเขวี้ยงผม แต่ผมว่าพี่หยิ่งไปนะ ชวนคุยตั้งนานไม่พูดกะผมสักคำ 555
กระทู้แรกของผมถ้าผิดพลาดกระการใดขออภัยด้วยนะครับ