สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมชื่อโฟลวิลนะ5555 ชื่อแปลกไหมละ ผมเป้นคนชอบอ่านพันธิปนะอ่านมากก็มากโข เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองบ้างเพื่อเพื่อนๆจะเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกไปกับผม ผมมีเรื่องประสบการณ์มากมายครับ ตอนนี้ผมอายุ15 เด็กใช่ม้าา แต่ผมไม่เล็กนะครับ... อย่าคิดเยอะครับตัวผมๆผมเป้นคนผิวขาว เป็นผช. ที่ไม่สูงมากผมขี้เล่นนะเข้ากับคนง่ายๆเลย ประมาณว่าไม่ว่าจะไปอยุ่ที่ไหนก็มีเพื่อนเพราะฉะนั้นเรื่องไปอยุ่ที่ๆไหม่ๆไม่ใช่เรื่องยากที่จะมีเพื่อนเลย 5555 เริ่มยาวละๆ มาเริ่มเรื่องกันครับบบ
ตอนนั้นเป็นช่วงที่เปิดเทอมไหญ่จะขึ้นม.1ครับได้ไปเข้าโรงเรียนโรงเรียนหนึ่งในปทุมธานีผมดีใจนะที่ได้ที่เรียนก่อนเพื่อนๆเลย. ที่ดีใจกว่าคืออันนี้แหละครับเมื่อมีการเข้าโรงเรียนนี้เรียบร้อยแล้ว ก็จะมีการเรียนปรับพื้นฐานครับซึ้งม.4ที่เข้าไหม่ก็จะเรียนปรับไปพร้อมกันวันแรกเลยครับที่ผมก้าวเท้าเข้าโรงเรียนผมเห็นพี่ม.4คนนึงยืนอยุ่หน้าโรงเรียนครับ ผมพึ่งมารุ้ตอนเรียนได้2-3 วันว่าพี่เค้าชื่อบิวเรียนอยู่ห้อง3(เป้นแค่ห้องไว้เรียนปรับพื้นฐานนะ) ไม่รุ้อะไรดันใจให้ผมแอบสืบชื่อพี่เค้าห้องเรียนพี่เค้า จนตารางเรียนพี่เค้าเลยครับผมเลยจะรุ้ว่าเค้าเรียนอยุ่ห้องอะไรเสมอ เวราเรียนๆอยุ่ผมจะชอบขออาจารย์ไปเข้าห้องน้ำทุกชัวโมงเลยก็ว่าได้นะ5555 ผมจะชอบเดินไปหน้าห้องพี่เค้าแต่ก็ทำได้แค่เดินผ่านเท่านั้นเดินผ่านสัก2-3รอบแล้วก็เดินกลับห้องไปนั่งเรียนต่อ นี่แหละครับกำลังใจในการเรียนปรับพื้นฐานของผม >< ช่วงพักกลางวันเราจะไปพักพร้อมกันนะครับผมเลยแอบเศร้าเพราะว่าไม่ได้นั่งกินข้าวนั่งมองหน้าพี่เค้าไปด้วยผมคงอิ่มอกอิ่มจายยย(เริ่มน้ำเน่าละๆ) พอเรียนปรับพื่นฐานถึงวันสุดท้ายจะมีกิจกรรมรับเด็กไหม่เข้ารั้วโรงเรียน ก่อนอื่นจะต้องถึงตอนที่ผมตื่นเต้นที่สุเก่อนคืออะไรรุ้ไหม..... คื่อการจับพี่รหัสน้องรหัสครับ ผมหวังเอามากๆที่จะได้พี่เค้าเป้นพี่รหัสของผม เมื่อเวลามาถึงอาจารย์จะให้เอาใบของน้องม.1แต่ละคนมันเป็นชื่อประจำตัวของแต่ละคนในเข้าไปคลายๆกับที่จะหวยอ้ะ แล้วจะให้พี่ๆม.4มาจับแล้วลุ้นเอาว่าจะจับได้ไคร ผมลืมเล่าไปใช่ไหมว่าผมมาเรียนที่นี้ไม่มีใครไม่รุ้จักผมหรอก555 เพราะอะไรนะหรอเพระผมแสบมากไงไม่ว่าจะเป้นเพื่อนๆพี่ๆหรือแม้แต่กระทั้งอาจารย์ก็รุ้จักผม เลยมีแต่คนชอบมีแต่คนมาจีบมีแต่คนแอดเฟนสทักมาทุกวันจนผมขี้เกียดตอบเลยไม่ได้เวอร์นะแต่มันจิงๆ แต่ใครจะรุ้จักบ้างผมไม่สนใจหรอก ผมสนใจแต่ว่าพี่บิวเค้าจะรุ้จักผมไหมมากกว่า เพราะยังงี้ไงผมจึงโดนอาจารย์เรียกไปข้างหน้า
อาจารย์: ตอนนี้ก็มาถึงการจับพี่รหัสน้องรหัสแล้ว มาประเดิมกันเลยดีกว่า.. โฟลวิลอยุ่ไหนออกมาข้างหน้าสิ
ผม:
ยย!! นั้นไงกูว่าแล้วววว
ผมเขินมากครับ แต่ไม่ใช่เขินทุกคนนะผมเขินพี่เค้า ผมมองไปที่พี่บิวเค้ามองแล้วยิ้มด้วยนะ ยิ่งทำให้ผมทำไรไม่ถูก อาจารย์ถามไรก็พูดผิดผูดถูกจนอาจารย์ให้กลับมานั้ง5555 จิงๆพี่บิวก็ใช่ย่อยนะเพื่อนผมมาเล้าให้ฟังว่าพี่เค้าก็ไม่ได้เรียบร้อยพี้ค้าก็เป้นเหมือนวันรุ่นทั่วไปซ่าๆฮ่าๆเฟลนรี่ขี้เล่น โอ๊ยยยยย ชอบโว๊ยยยย >< ผมรอจนถึงตอนที่พี่เค้าไปจับผลปรากฎว่าอะไรรุ้ไหม เค้าไม่ได้ผมหรอก..แต่เค้าได้เพื่อนผมแทน เอาเป้นว่าตอนนั้นผมรุ้สึกแบบ ทำไมว่ะทำมายยยยยยย!!!!!!!! แต่แล้วพรมริขิตก็จุดติ>< เมื่อพี่คนที่ผมได้เป้นเพื่อรกับพี่เค้าแล้วพี่คนที่ได้ผมก็ชอบเพื่อนผมคนที่พี่บิวได้ พี่คนที่ได้ผมเค้าชื่อพี่เมร์เค้าเลยบอกผมว่า...
พี่เมร์: จะว่าไรไหมถ้าพี่จะบอกว่าพี่อยากจะแอบสะหรับพี่รหัสน้องรหัสอะ
ผม:ได้พี่ไม่เป้นไรผมยังไงก็ได้ครับ
พี่เมร์: เห้ยยจิงปะขอบคุณนะ เดี๋ยวพี่ไปคุยกับเพื่อนพี่ก่อนแล้วเดี่ยวพี่ให้มันเดินมาหาละกันนะ
ผม: ได้พี่เดียวผมรออยุ่ตรงนี้แล้วกัน
ตอนนั้นผมไม่รุ้เลยว่าพี่คนนั้นอะเป้นใคร เพรัผมไม่สนใจหรอกถึงยังไงก็ไม่คิดว่าจะเป้นพี่เค้าอยุ่แล้วผมนั่งอยุ่ตรงน่นพอสมควรนะเพราะว่าต้องรอพี่เค้าพาไปกินข้าวเพราะอาจารย์สั่งว่าต้องพาน้องรหัสของตัวเองไปเลี้ยงข้าวแล้วต้องดูแลน้องให้ดีๆถ้าเห้นใครเดินคนเดีวจะโดนทำโทษจนเวชาผ่านไปผ่านไปสักพักมีพี่คนนึงเดินมาหาผม..
พี่: น้องๆ เป็นน้องรหัสของของใอ่เมร์ใช่ปะ
ตอนนั้นผมกำลังนั่งกมหน้าอยุ่เงิยหน้าขึ้นมาถึงกำช็อค!!
อะๆ อย่าลืมติดตามตอนต่อไป มาให้กำลังใจผมกันเยอะๆนะค้าบบ #พี่รหัสของผมมม
พี่รหัสของผมมม ><
ตอนนั้นเป็นช่วงที่เปิดเทอมไหญ่จะขึ้นม.1ครับได้ไปเข้าโรงเรียนโรงเรียนหนึ่งในปทุมธานีผมดีใจนะที่ได้ที่เรียนก่อนเพื่อนๆเลย. ที่ดีใจกว่าคืออันนี้แหละครับเมื่อมีการเข้าโรงเรียนนี้เรียบร้อยแล้ว ก็จะมีการเรียนปรับพื้นฐานครับซึ้งม.4ที่เข้าไหม่ก็จะเรียนปรับไปพร้อมกันวันแรกเลยครับที่ผมก้าวเท้าเข้าโรงเรียนผมเห็นพี่ม.4คนนึงยืนอยุ่หน้าโรงเรียนครับ ผมพึ่งมารุ้ตอนเรียนได้2-3 วันว่าพี่เค้าชื่อบิวเรียนอยู่ห้อง3(เป้นแค่ห้องไว้เรียนปรับพื้นฐานนะ) ไม่รุ้อะไรดันใจให้ผมแอบสืบชื่อพี่เค้าห้องเรียนพี่เค้า จนตารางเรียนพี่เค้าเลยครับผมเลยจะรุ้ว่าเค้าเรียนอยุ่ห้องอะไรเสมอ เวราเรียนๆอยุ่ผมจะชอบขออาจารย์ไปเข้าห้องน้ำทุกชัวโมงเลยก็ว่าได้นะ5555 ผมจะชอบเดินไปหน้าห้องพี่เค้าแต่ก็ทำได้แค่เดินผ่านเท่านั้นเดินผ่านสัก2-3รอบแล้วก็เดินกลับห้องไปนั่งเรียนต่อ นี่แหละครับกำลังใจในการเรียนปรับพื้นฐานของผม >< ช่วงพักกลางวันเราจะไปพักพร้อมกันนะครับผมเลยแอบเศร้าเพราะว่าไม่ได้นั่งกินข้าวนั่งมองหน้าพี่เค้าไปด้วยผมคงอิ่มอกอิ่มจายยย(เริ่มน้ำเน่าละๆ) พอเรียนปรับพื่นฐานถึงวันสุดท้ายจะมีกิจกรรมรับเด็กไหม่เข้ารั้วโรงเรียน ก่อนอื่นจะต้องถึงตอนที่ผมตื่นเต้นที่สุเก่อนคืออะไรรุ้ไหม..... คื่อการจับพี่รหัสน้องรหัสครับ ผมหวังเอามากๆที่จะได้พี่เค้าเป้นพี่รหัสของผม เมื่อเวลามาถึงอาจารย์จะให้เอาใบของน้องม.1แต่ละคนมันเป็นชื่อประจำตัวของแต่ละคนในเข้าไปคลายๆกับที่จะหวยอ้ะ แล้วจะให้พี่ๆม.4มาจับแล้วลุ้นเอาว่าจะจับได้ไคร ผมลืมเล่าไปใช่ไหมว่าผมมาเรียนที่นี้ไม่มีใครไม่รุ้จักผมหรอก555 เพราะอะไรนะหรอเพระผมแสบมากไงไม่ว่าจะเป้นเพื่อนๆพี่ๆหรือแม้แต่กระทั้งอาจารย์ก็รุ้จักผม เลยมีแต่คนชอบมีแต่คนมาจีบมีแต่คนแอดเฟนสทักมาทุกวันจนผมขี้เกียดตอบเลยไม่ได้เวอร์นะแต่มันจิงๆ แต่ใครจะรุ้จักบ้างผมไม่สนใจหรอก ผมสนใจแต่ว่าพี่บิวเค้าจะรุ้จักผมไหมมากกว่า เพราะยังงี้ไงผมจึงโดนอาจารย์เรียกไปข้างหน้า
อาจารย์: ตอนนี้ก็มาถึงการจับพี่รหัสน้องรหัสแล้ว มาประเดิมกันเลยดีกว่า.. โฟลวิลอยุ่ไหนออกมาข้างหน้าสิ
ผม:
ผมเขินมากครับ แต่ไม่ใช่เขินทุกคนนะผมเขินพี่เค้า ผมมองไปที่พี่บิวเค้ามองแล้วยิ้มด้วยนะ ยิ่งทำให้ผมทำไรไม่ถูก อาจารย์ถามไรก็พูดผิดผูดถูกจนอาจารย์ให้กลับมานั้ง5555 จิงๆพี่บิวก็ใช่ย่อยนะเพื่อนผมมาเล้าให้ฟังว่าพี่เค้าก็ไม่ได้เรียบร้อยพี้ค้าก็เป้นเหมือนวันรุ่นทั่วไปซ่าๆฮ่าๆเฟลนรี่ขี้เล่น โอ๊ยยยยย ชอบโว๊ยยยย >< ผมรอจนถึงตอนที่พี่เค้าไปจับผลปรากฎว่าอะไรรุ้ไหม เค้าไม่ได้ผมหรอก..แต่เค้าได้เพื่อนผมแทน เอาเป้นว่าตอนนั้นผมรุ้สึกแบบ ทำไมว่ะทำมายยยยยยย!!!!!!!! แต่แล้วพรมริขิตก็จุดติ>< เมื่อพี่คนที่ผมได้เป้นเพื่อรกับพี่เค้าแล้วพี่คนที่ได้ผมก็ชอบเพื่อนผมคนที่พี่บิวได้ พี่คนที่ได้ผมเค้าชื่อพี่เมร์เค้าเลยบอกผมว่า...
พี่เมร์: จะว่าไรไหมถ้าพี่จะบอกว่าพี่อยากจะแอบสะหรับพี่รหัสน้องรหัสอะ
ผม:ได้พี่ไม่เป้นไรผมยังไงก็ได้ครับ
พี่เมร์: เห้ยยจิงปะขอบคุณนะ เดี๋ยวพี่ไปคุยกับเพื่อนพี่ก่อนแล้วเดี่ยวพี่ให้มันเดินมาหาละกันนะ
ผม: ได้พี่เดียวผมรออยุ่ตรงนี้แล้วกัน
ตอนนั้นผมไม่รุ้เลยว่าพี่คนนั้นอะเป้นใคร เพรัผมไม่สนใจหรอกถึงยังไงก็ไม่คิดว่าจะเป้นพี่เค้าอยุ่แล้วผมนั่งอยุ่ตรงน่นพอสมควรนะเพราะว่าต้องรอพี่เค้าพาไปกินข้าวเพราะอาจารย์สั่งว่าต้องพาน้องรหัสของตัวเองไปเลี้ยงข้าวแล้วต้องดูแลน้องให้ดีๆถ้าเห้นใครเดินคนเดีวจะโดนทำโทษจนเวชาผ่านไปผ่านไปสักพักมีพี่คนนึงเดินมาหาผม..
พี่: น้องๆ เป็นน้องรหัสของของใอ่เมร์ใช่ปะ
ตอนนั้นผมกำลังนั่งกมหน้าอยุ่เงิยหน้าขึ้นมาถึงกำช็อค!!
อะๆ อย่าลืมติดตามตอนต่อไป มาให้กำลังใจผมกันเยอะๆนะค้าบบ #พี่รหัสของผมมม