มีใครเคยเจอความรู้สึกที่ว่า 'รักอยู่นะแต่ขออยู่ตรงนี้ หวงอยู่นะแต่ไม่แสดงออก ห่วงอยู่นะแต่ขอดูแลอยู่ห่างๆ ร้องไห้อยู่นะแต่ไม่อยากให้เธอรู้ เสียใจมากๆเลยนะแต่ขอเป็นแบบนี้คนเดียวดีกว่า' ไม่รู้ควรอยู่จุดไหน อยากกลับไปแต่ในเมื่อมันไม่ใช่ มันเหนื่อย เราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เราชวนคุยอยู่ฝ่ายเดียว เรารักเธอฝ่ายเดียว มันก็อยากออกมาเอง ไม่อยากให้ถึงจุดนึงที่ว่า เลิกยุ่งเหอะลำคาญ ขอออกมาเองดีกว่า ถึงจะเจ็บ ถึงจะต้องทำใจว่าไม่มีเขาแล้ว ก็ควรจะถอยออกมาใช่ไหม ขอลาออกมาเอง เราหายไปเธอก็คงไม่รู้ อยากจะบอกเหมือนกันนะว่า ไม่ต้องทำมาเป็นสนใจ เป็นห่วง ถามว่าโอเคไหม ไม่ต้องมาขอบคุณ ไม่ต้องมาเสียใจกับความรู้สึก ไม่ต้องมาพยายามคุยกับเรา ถ้ามันฝืนเราจะออกจากชีวิตเธอเอง ไม่ต้องมาบอกว่ากลัวเสียความรู้สึกกับเพื่อนแบบเรา ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปก็ตอนที่เรามีใจให้เธอแล้ว เราไม่โทษว่าเป็นเพราะเธอ เราจะไม่โทษอะไร แค่ความรักมันเกิดผิดที่ผิดเวลาผิดคนผิดความรู้สึกแค่นั้น.
ยังคิดถึงอยู่นะแต่ขออยู่ตรงนี้