ชาวพุทธควรทำอย่างไรเมื่อศาสนามีภัย

ในมหาปรินิพพานสูตร มีบันทึกว่า
"... เราจะยังไม่ปรินิพพาน
ตราบเท่าที่ ภิกษุ ... ภิกษุณี ...
อุบาสก ... อุบาสิกาทั้งหลายของเรา
ยังไม่เฉียบแหลม ไม่ได้รับการแนะนำ
ไม่แกล้วกล้า ไม่เป็นพหูสูต ไม่ทรงธรรม
ไม่ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
ไม่ปฏิบัติชอบ ไม่ปฏิบัติตามธรรม
เรียนกับอาจารย์ของตนแล้ว
แต่ยังบอก แสดง บัญญัติ กำหนด
เปิดเผย จำแนก ทำให้ง่ายไม่ได้
ยังแสดงธรรมมีปาฏิหาริย์ปราบปรัปวาท
ที่เกิดขึ้นให้เรียบร้อยโดยชอบธรรมไม่ได้ ... "
พุทธพจน์บทนี้สะท้อนให้เห็นว่า
พระพุทธองค์ทรงต้องการให้ชาวพุทธ
มีความแข็งแกร่งของศรัทธาและปัญญาทั้ง 3 วาระ คือ
1) ในยามปกติ
มีปัญญาศึกษาและปฏิบัติตาม
พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์
ทั้งในภาคปริยัติ ภาคปฏิบัติ ภาคปฏิเวธ
2) ในยามเผยแผ่
มีปัญญาเผยแผ่ธรรมะสู่ใจคน
อธิบายเรื่องยากให้เข้าใจง่าย
ดุจหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด
บอกทางแก่คนหลงทาง
จุดประทีปส่องสว่างไล่ความมืด
3) ในยามมีภัย
มีปัญญาระงับเหตุร้ายทั้งปวง
ทั้งภัยภายนอกและภัยภายใน
ที่เบียดเบียนทำร้ายพระพุทธศาสนา
พระพุทธองค์ทรงต้องการ
ให้ชาวพุทธมีศรัทธาและปัญญา
ที่แข็งแกร่งทั้ง 3 วาระเช่นนี้
จึงจะรักษาพระพุทธศาสนาไว้ได้
การสร้างบารมีตลอด 20 อสงไขย 1 แสนมหากัป
เพื่อตรัสรู้ธรรมเป็นพระพุทธเจ้าจึงจะไม่สูญเปล่า