สวัสดีครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ผมจะมาเขียนกับความทรงจำของผมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรักมากจนทุกวันนี้ผมไม่เคยลืม
ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะมีรักที่ดีคนที่ดีส่วนตัวผมแล้วผมไม่เคยเจ้าชู้หรือนอกใจน่ะแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันผมโดนเหวี่ยงมาตลอดจนทุกวันนี้ผมกลัวกับความรักไปหมดแล้วผมยอมรับว่าผมรักผู้หญิงคนหนึ่งมากแต่เขาทำกับผมไว้มากแต่ไม่รู้ทำไมผมยังรักและคิดว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมาทั้งๆที่มันไม่มีโอกาสจุดนั้นเลยผมเลิกกันมาสองปีแล้วครับมันทรมานมากผมพยายามใช้ชีวิตให้มีความสุขที่ผมมีอยู่ แต่ทุกครั้งที่เราเจอกันเดินสวนกันในมหาลัย ความรู้สึกผมมันแย่ทุกที จากคนที่เคยเดินจับมือกัน บอกรักกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่วันหนึ่ง เรากลับกลายไม่รู้จักกัน มันเป็นอะไรที่แย่มาก
บางคนถามผมว่าแฟนคนแรกหรอไมยังไม่ลืมไมยังเจ็บขนาดนี้ ผมตอบได้เลยครับ ว่าเคย ครับ แต่ก่อนที่ผมมาเจอคนนี้ ผมเคยมีแฟนคบมา7ปีแต่เลิกกันเพราะเราอยู่ห่างกันและเขาแอบมีคนอื่นผมเลยตัดสินใจเลิกแต่เชื่อไหมครับผมไม่เคยเสียใจเลย แต่แปลกน่ะคนนี้ผมคบมาแค่4เดือนแต่ผมไม่เคยลืมได้เลย
ผมจะเล่าให้ฟังว่าทำไมผมถึงเป็นอย่างนี้และสิ่งที่ผมจะเขียนลงไปผมคิดว่าถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นได้เขามาอ่านอยากให้เขารู้ว่าผมรักเขามากผมไม่เคยลืมได้เลยจริงๆ
ก่อนอื่นต้องบอกว่าตอนนี้ผมเรียนอยู่ปีสุดท้ายของมหาลัยในแถวพระราม 7 ชึ่งก่อนหน้าที่ผมจะมาเรียนที่นี้ ผมเรียนจบปวสที่หาดใหญ่มาครับ ช่วงปวส ผมมีแฟนคนนึงคบมาเกือบ7ปี ตอนนั้นคือวางแปลนไว้แล้วน่ะครับว่าผมเรียนจบจะทำงานอยู่ด้วยกัน แต่แล้วด้วยความที่ห่างไกลกัน ผมมาจับได้ว่าเขามีคนอื่นในช่วงที่คบผม ผมและเขาเลยตัดสินใจเลิกกันผมยอมรับว่าก็เสียใจน่ะ ช่วงนั้นผมเปลี่ยนแปลนใหม่หมดเลย ผมเลยตัดสินใจมาเรียน กทม ทั้งๆที่ผมไม่คิดอยากจะเรียน แต่ด้วยผมอยากจะหนี ความจริง และคิดว่า ถ้ามาอยู่ที่ใหม่ๆจะเจอคนใหม่ๆและสิ่งใหม่ผมเลยตัดสินใจมาเรียน กทมครับ
ช่วงที่ผมมาเรียน กทม ในช่วงแรก ผมมีความสุขมากครับ รับน้อง กิจกรรมอยุ่กับเพื่อน คือมันมีความสุขไปหมด จนผมมีโอกาสได้เล่นแอพตัวนึงสีเหลืองๆชึ่งผมก็คิดๆว่าแอพนี้ไม่จริงใจหรอกแต่ลองดู จนผมไปเจอผู้หญิงคนนี้ครับ ช่วงแรกผมอยากคุยเล่นๆน่ะครับไม่อยากถลำมากไปกว่านี้จนพอเราได้คุยเรื่อยๆและมีโอกาสได้เจอกันผมเลยเปิดใจอีกครั้งครับ
นัดเดทแรกของเราคือ สะพานพุทธครับ เรานัดเจอใน มหาลัยกัน ตอน1ทุ่ม แต่ผมจำได้ว่าผมเลทเขาครับให้เขายืนรอ ตอนนั้นผมรุ้สึกว่านัดแรกก็ทำพลาดแล้ว แต่ผมก็พยายามเฉยๆคิดว่าไม่มีไรเกิดขึ้น เขาเลี้ยงสุนัขปอมปอมครับเขาบอกเขาจะขอพาไปด้วยผมก็โอเคน่ะ แต่ในใจผมเป็นคนไม่ชอบอุ้มหมาเท่าไรแต่ผมพยายามที่จะคุ้นเคยกับมัน จนผมก็ได้ไปสะพานพุทธกับเขาครับ ในวันนั้นผมมีความสุขมากครับเราเดินจับมือกันนั่งคุยกันบนสะพานดูแสงไฟความสวยงามผมมีความสุขมากและผมก็เชอร์ไพร์ครับผมชื้อดอกกุหลาบให้เขาช่อนึง อย่างน้อยผมอยากให้เดทแรก เป็นสิ่งที่ดีครับ ช่วงแรกๆเเราก็ถามกันน่ะว่าเคยมีแฟนมาก่อนไหมเขาก็บอกว่าเคยมีแฟนเป็นผู้ชายแต่ผู้ชายกลับไปหาแฟนเก่าเลยเลิกกันผมก็เล่าให้เขาฟังเรื่องราวของผมแล้วผมก็คิดในใจว่าเอาน่าผมจะดูแลให้ดีที่สุด
ช่วงนั้นเรามีความสุขมากครับไปไหนมาไหนมีความสุขไปกินร้านไหนหลังมหาลัยเจอเพื่อนแซวกันเขินไปหมด และผมเริ่มที่จะคิดว่าคนนี้แหละที่ใช่สำหรับผมเพราะเขาบอกแม่เขาว่าไปไหนกับผม บอกเพื่อนๆพาผมไปรู้จักเพื่อน ถึงขนาดพาผมไปเป็นผู้ปกครองของหลานเขา มันมีความรู้สึกว่าเขาจริงใจกับผม
และเรามีโอกาสได้อยุ่ด้วยกันช่วงที่เราได้อยุ่ด้วยกันผมมีความสุขมาก ได้กอดเขา ก่อนออกไปไหนเราจะหอมแก้มกัน ผมได้ดูแลเขาเขาอ้อนผมผมทำด้วยความเต็มใจ รีดผ้า ชักผ้า แม้แต่ติดกระดุมนักศึกษา ผมก็ทำให้แต่ผมดีใจน่ะที่ผมได้ทำให้เขา
มีวันหนึ่งเขาขอรหัสเฟสผมผมก็ให้เขาน่ะคือผมไม่มีอะไรปกปิดอยุ่แล้วและเขาก็ให้รหัสของเขา
แต่วันหนึ่งผมมีโอกาสได้เล่นโน้ตบุตเขาครับ จุดนี้แหละที่ทำให้ผม เรื่อวที่จะคิดว่าผมต้องโดนอะไรอีก
ผมไปเจอรูปถ่ายคู่กับทอมคนหนึ่งครับยอมรับครับว่า งง คือมันอะไรกัน ผมเลยสืบว่าทอมคนนี้คือใคร จนผมไปรุ้ว่าทอมคนนี้คือแฟนเก่าเขาครับและรู้มาอีกว่าก่อนที่จะรุ้จักผม เขาคบทั้ง ผู้ชายและทอม ในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกตอนนั้นผม แย่น่ะ แต่ผมคิดว่าเขาก็อยู่กับผม นิ คงจะไม่มีอะไร
ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไปเนินๆครับว่า มีอะไรอย่าโกหกผมน่ะถ้าจะไม่จิงใจกับชีวิตผมให้รีบออกไป อย่ามาหลอกผม เขาก็บอกว่า ไปเจออะไร
ผมเลยถามเขาครับ ว่าทอมคนนี้คือใครเขาบอกว่าเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันเคยคบกันแต่เลิกกันไปแล้วมันไม่มีไรหรอก แต่ตอนนั้นผมก็เชื่อน่ะเพราะเฟสบุคทอมกับผู้หญิงเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
แต่แล้วไอช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันผมสังเกตได้ว่าเขาคุยไลน์บ่อยมากไม่รุ้คุยกับใครคุยบ่อยมากจนผมมีโอกาสได้เล่นโทรสัพเขาครับจนไปเจอว่าเขาคุยกับทอมคนนั้นตอนแรกผมเฉยๆน่ะไม่อยากอะไร แต่พอนานๆเขาคุยกันแบบถึงขนาดว่า เหมือนยังไม่เลิกขาดยังมีอาลัยอาวรกัน
ผมเลยให้คำเด็ดขาดเขาไปครับว่าขอน่ะอย่าคุยเลย เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันทำไมจะถามไถ่ไม่ได้เลยหรอ ผมก็เชื่อใจมาตลอดน่ะ
แต่ก็มาพีคสุดก็คือมีวันหนึ่ง ผมกินข้าวกับเขาที่ร้านข้าวแล้วมีสายโทรเข้ามา แล้วเหมือนคนถามว่ากินข้าวกับใครผู้หญิงตอบในสายไปว่ากินกับคนชื่ออีกชื่อทั้งๆที่ผมกินกับเขา ผมเจ็บมากผมเก็บอารม แล้วเราก็ไปคุยกันที่ห้องครับทะเลาะแรงมาก ผมอ้อนวอนว่าขออย่าไปยุ่งกับทอมน่ะ ทะเลาะไปทะเลาะมา ผมโยนเสื้อผ้าใส่เขาครับ ไล่เขา ออกจากห้อง ผมยอมรับผมแย่มากผมเห็นเขาร้องไห้ ถึงขนาดกราบผมว่าขอเถอะอย่าทำแบบนี้ ผมเลยขอโทษและจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้วแต่ผมยอมรับว่าผมไม่ไหวเลยที่จะมาเจออะไรแบบนี้ผมเลยเชื่อใจเขาครับ แต่ก็มีให้เห็นตลอด จนผมตัดสินใจ แอดเฟสไปหาทอมเลยคืออยากรุ้ว่ายังไง ผมถามทอมครับว่า ยังคบอยุ่ไหมเขาว่ายังคบอยู่ และมีจุดที่ผมน้ำตาไหล คือทอมถามผมครับว่าผมเป็นอะไรกับผู้หญิงนี้ เชื่อไหมครับ ผู้หญิง มาตอบในแชที่ผมคุยกะทอมว่า ผมเป็นรุ่นน้องมหาลัยที่เข้ามาจีบ ผมนี้เจ็บน่ะ คืออยุ่กันบ่อย แต่ไมตอบกะเขาแบบนั้น
เดียวมาต่อน่ะครับ
หวังว่าเขาจะเข้ามาอ่านกับความรู้สึกของผม
ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะมีรักที่ดีคนที่ดีส่วนตัวผมแล้วผมไม่เคยเจ้าชู้หรือนอกใจน่ะแต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันผมโดนเหวี่ยงมาตลอดจนทุกวันนี้ผมกลัวกับความรักไปหมดแล้วผมยอมรับว่าผมรักผู้หญิงคนหนึ่งมากแต่เขาทำกับผมไว้มากแต่ไม่รู้ทำไมผมยังรักและคิดว่าวันหนึ่งเขาจะกลับมาทั้งๆที่มันไม่มีโอกาสจุดนั้นเลยผมเลิกกันมาสองปีแล้วครับมันทรมานมากผมพยายามใช้ชีวิตให้มีความสุขที่ผมมีอยู่ แต่ทุกครั้งที่เราเจอกันเดินสวนกันในมหาลัย ความรู้สึกผมมันแย่ทุกที จากคนที่เคยเดินจับมือกัน บอกรักกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่วันหนึ่ง เรากลับกลายไม่รู้จักกัน มันเป็นอะไรที่แย่มาก
บางคนถามผมว่าแฟนคนแรกหรอไมยังไม่ลืมไมยังเจ็บขนาดนี้ ผมตอบได้เลยครับ ว่าเคย ครับ แต่ก่อนที่ผมมาเจอคนนี้ ผมเคยมีแฟนคบมา7ปีแต่เลิกกันเพราะเราอยู่ห่างกันและเขาแอบมีคนอื่นผมเลยตัดสินใจเลิกแต่เชื่อไหมครับผมไม่เคยเสียใจเลย แต่แปลกน่ะคนนี้ผมคบมาแค่4เดือนแต่ผมไม่เคยลืมได้เลย
ผมจะเล่าให้ฟังว่าทำไมผมถึงเป็นอย่างนี้และสิ่งที่ผมจะเขียนลงไปผมคิดว่าถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นได้เขามาอ่านอยากให้เขารู้ว่าผมรักเขามากผมไม่เคยลืมได้เลยจริงๆ
ก่อนอื่นต้องบอกว่าตอนนี้ผมเรียนอยู่ปีสุดท้ายของมหาลัยในแถวพระราม 7 ชึ่งก่อนหน้าที่ผมจะมาเรียนที่นี้ ผมเรียนจบปวสที่หาดใหญ่มาครับ ช่วงปวส ผมมีแฟนคนนึงคบมาเกือบ7ปี ตอนนั้นคือวางแปลนไว้แล้วน่ะครับว่าผมเรียนจบจะทำงานอยู่ด้วยกัน แต่แล้วด้วยความที่ห่างไกลกัน ผมมาจับได้ว่าเขามีคนอื่นในช่วงที่คบผม ผมและเขาเลยตัดสินใจเลิกกันผมยอมรับว่าก็เสียใจน่ะ ช่วงนั้นผมเปลี่ยนแปลนใหม่หมดเลย ผมเลยตัดสินใจมาเรียน กทม ทั้งๆที่ผมไม่คิดอยากจะเรียน แต่ด้วยผมอยากจะหนี ความจริง และคิดว่า ถ้ามาอยู่ที่ใหม่ๆจะเจอคนใหม่ๆและสิ่งใหม่ผมเลยตัดสินใจมาเรียน กทมครับ
ช่วงที่ผมมาเรียน กทม ในช่วงแรก ผมมีความสุขมากครับ รับน้อง กิจกรรมอยุ่กับเพื่อน คือมันมีความสุขไปหมด จนผมมีโอกาสได้เล่นแอพตัวนึงสีเหลืองๆชึ่งผมก็คิดๆว่าแอพนี้ไม่จริงใจหรอกแต่ลองดู จนผมไปเจอผู้หญิงคนนี้ครับ ช่วงแรกผมอยากคุยเล่นๆน่ะครับไม่อยากถลำมากไปกว่านี้จนพอเราได้คุยเรื่อยๆและมีโอกาสได้เจอกันผมเลยเปิดใจอีกครั้งครับ
นัดเดทแรกของเราคือ สะพานพุทธครับ เรานัดเจอใน มหาลัยกัน ตอน1ทุ่ม แต่ผมจำได้ว่าผมเลทเขาครับให้เขายืนรอ ตอนนั้นผมรุ้สึกว่านัดแรกก็ทำพลาดแล้ว แต่ผมก็พยายามเฉยๆคิดว่าไม่มีไรเกิดขึ้น เขาเลี้ยงสุนัขปอมปอมครับเขาบอกเขาจะขอพาไปด้วยผมก็โอเคน่ะ แต่ในใจผมเป็นคนไม่ชอบอุ้มหมาเท่าไรแต่ผมพยายามที่จะคุ้นเคยกับมัน จนผมก็ได้ไปสะพานพุทธกับเขาครับ ในวันนั้นผมมีความสุขมากครับเราเดินจับมือกันนั่งคุยกันบนสะพานดูแสงไฟความสวยงามผมมีความสุขมากและผมก็เชอร์ไพร์ครับผมชื้อดอกกุหลาบให้เขาช่อนึง อย่างน้อยผมอยากให้เดทแรก เป็นสิ่งที่ดีครับ ช่วงแรกๆเเราก็ถามกันน่ะว่าเคยมีแฟนมาก่อนไหมเขาก็บอกว่าเคยมีแฟนเป็นผู้ชายแต่ผู้ชายกลับไปหาแฟนเก่าเลยเลิกกันผมก็เล่าให้เขาฟังเรื่องราวของผมแล้วผมก็คิดในใจว่าเอาน่าผมจะดูแลให้ดีที่สุด
ช่วงนั้นเรามีความสุขมากครับไปไหนมาไหนมีความสุขไปกินร้านไหนหลังมหาลัยเจอเพื่อนแซวกันเขินไปหมด และผมเริ่มที่จะคิดว่าคนนี้แหละที่ใช่สำหรับผมเพราะเขาบอกแม่เขาว่าไปไหนกับผม บอกเพื่อนๆพาผมไปรู้จักเพื่อน ถึงขนาดพาผมไปเป็นผู้ปกครองของหลานเขา มันมีความรู้สึกว่าเขาจริงใจกับผม
และเรามีโอกาสได้อยุ่ด้วยกันช่วงที่เราได้อยุ่ด้วยกันผมมีความสุขมาก ได้กอดเขา ก่อนออกไปไหนเราจะหอมแก้มกัน ผมได้ดูแลเขาเขาอ้อนผมผมทำด้วยความเต็มใจ รีดผ้า ชักผ้า แม้แต่ติดกระดุมนักศึกษา ผมก็ทำให้แต่ผมดีใจน่ะที่ผมได้ทำให้เขา
มีวันหนึ่งเขาขอรหัสเฟสผมผมก็ให้เขาน่ะคือผมไม่มีอะไรปกปิดอยุ่แล้วและเขาก็ให้รหัสของเขา
แต่วันหนึ่งผมมีโอกาสได้เล่นโน้ตบุตเขาครับ จุดนี้แหละที่ทำให้ผม เรื่อวที่จะคิดว่าผมต้องโดนอะไรอีก
ผมไปเจอรูปถ่ายคู่กับทอมคนหนึ่งครับยอมรับครับว่า งง คือมันอะไรกัน ผมเลยสืบว่าทอมคนนี้คือใคร จนผมไปรุ้ว่าทอมคนนี้คือแฟนเก่าเขาครับและรู้มาอีกว่าก่อนที่จะรุ้จักผม เขาคบทั้ง ผู้ชายและทอม ในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกตอนนั้นผม แย่น่ะ แต่ผมคิดว่าเขาก็อยู่กับผม นิ คงจะไม่มีอะไร
ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไปเนินๆครับว่า มีอะไรอย่าโกหกผมน่ะถ้าจะไม่จิงใจกับชีวิตผมให้รีบออกไป อย่ามาหลอกผม เขาก็บอกว่า ไปเจออะไร
ผมเลยถามเขาครับ ว่าทอมคนนี้คือใครเขาบอกว่าเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันเคยคบกันแต่เลิกกันไปแล้วมันไม่มีไรหรอก แต่ตอนนั้นผมก็เชื่อน่ะเพราะเฟสบุคทอมกับผู้หญิงเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกัน
แต่แล้วไอช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันผมสังเกตได้ว่าเขาคุยไลน์บ่อยมากไม่รุ้คุยกับใครคุยบ่อยมากจนผมมีโอกาสได้เล่นโทรสัพเขาครับจนไปเจอว่าเขาคุยกับทอมคนนั้นตอนแรกผมเฉยๆน่ะไม่อยากอะไร แต่พอนานๆเขาคุยกันแบบถึงขนาดว่า เหมือนยังไม่เลิกขาดยังมีอาลัยอาวรกัน
ผมเลยให้คำเด็ดขาดเขาไปครับว่าขอน่ะอย่าคุยเลย เขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันทำไมจะถามไถ่ไม่ได้เลยหรอ ผมก็เชื่อใจมาตลอดน่ะ
แต่ก็มาพีคสุดก็คือมีวันหนึ่ง ผมกินข้าวกับเขาที่ร้านข้าวแล้วมีสายโทรเข้ามา แล้วเหมือนคนถามว่ากินข้าวกับใครผู้หญิงตอบในสายไปว่ากินกับคนชื่ออีกชื่อทั้งๆที่ผมกินกับเขา ผมเจ็บมากผมเก็บอารม แล้วเราก็ไปคุยกันที่ห้องครับทะเลาะแรงมาก ผมอ้อนวอนว่าขออย่าไปยุ่งกับทอมน่ะ ทะเลาะไปทะเลาะมา ผมโยนเสื้อผ้าใส่เขาครับ ไล่เขา ออกจากห้อง ผมยอมรับผมแย่มากผมเห็นเขาร้องไห้ ถึงขนาดกราบผมว่าขอเถอะอย่าทำแบบนี้ ผมเลยขอโทษและจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้วแต่ผมยอมรับว่าผมไม่ไหวเลยที่จะมาเจออะไรแบบนี้ผมเลยเชื่อใจเขาครับ แต่ก็มีให้เห็นตลอด จนผมตัดสินใจ แอดเฟสไปหาทอมเลยคืออยากรุ้ว่ายังไง ผมถามทอมครับว่า ยังคบอยุ่ไหมเขาว่ายังคบอยู่ และมีจุดที่ผมน้ำตาไหล คือทอมถามผมครับว่าผมเป็นอะไรกับผู้หญิงนี้ เชื่อไหมครับ ผู้หญิง มาตอบในแชที่ผมคุยกะทอมว่า ผมเป็นรุ่นน้องมหาลัยที่เข้ามาจีบ ผมนี้เจ็บน่ะ คืออยุ่กันบ่อย แต่ไมตอบกะเขาแบบนั้น
เดียวมาต่อน่ะครับ