วันและคืนผ่านผันไป
น้ำตาไหล ไม่เคยแห้งหาย
เหนื่อยหนักอยากพักหลบใจ
ให้คลายทุกข์ถม จมจินต์

อ่อนและล้าจนลาแรง
แฝงหม่นทนเศร้าถวิล
กี่หยาดที่หยดรดริน
มิสิ้นความเหงาเคล้าปน

เดินบนถนนโดดเดี่ยว
หนามเกี่ยวหน่ายแรงแห่งหน
บอกใจอย่าไหว ให้ทน
จนพ้นแต่ละวัน มั่นไป

ความเจ็บและทรมาน
สักวันจะผ่านไปได้
แสงทองสาดเริ่มเติมใจ
วันใหม่ ที่ฉัน นั้นรอ

หายใจสู้ไว้วันนี้
วันรุ่งคงมีทีขอ
ผ่านไปพ้นหม่นจนพอ
เริ่มก่อความหวัง ยังมี

สักวันเมื่อฟ้าโอบอุ้ม
สิ่งสุมใจห่างล้างหนี
บอกกับตัวเองทุกที
ต้องมีน้ำตา...ลาไป...

"  เพ็ญพิชญา "





[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่ละวันที่ฉันนั้นหายใจ
เจ็บแค่ไหนเต็มไปด้วยน้ำตา
ความหวังอันเดียว ที่ฉันยึดเหนี่ยวเอาไว้
ต้องมีวันที่ฉันได้ชื่นชม
ความขื่นขมมีวันต้องจางไป
สักวันเมื่อถึงเวลา
สักวันน้ำตาก็คงจะหมดไป