สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คุยกับพี่คนนึง ขอแทนตัวพี่เขาว่า เอ ครับ ผมอายุ 24 พี่เอ อายุ 35 ครับ พี่เอเป็นผู้ชายไม่เคยคบผู้ชายมาก่อน
ผมเป็นคนแรก และพี่เอก็เป็นผู้ชายคนแรกที่ผมคุยด้วย ผมคุยกับพี่เอมาได้เกือบปีแล้ว เรารู้จักกันผ่านไลน์
ตอนแรกที่เราคุยกัน ต่างฝ่ายก็ต่างเป็นห่วงเป็นใยกัน ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะคุยกันถูกคอ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
พี่เอค่อยช่วยเหลือผมทุกอย่างด้านการเงิน ให้คำปรึกษา จนกระทั่งวันนึงผมอยากรู้ว่าพี่เอคิดยังไงกับผมแน่ๆ ผมจึงถามไป พี่เอจึงยอมเล่าทุกอย่าง
โอเคเราตั้งสองคิดเหมือนกัน จึงให้สถานะเป็นคนสำคัญของกัน ผมอยู่ต่างจังหวัด ส่วนพี่เอนั้นอยู่ กทม. นานๆทีเราจะได้เจอกัน จะได้เจอกันตอนที่ผมนั้นไปทำธุระที่ กทม. เท่านั้น
เรื่องระหว่างเรานั้นไม่มีใครรู้ เพราะเราไม่ได้แสดงออก พี่เอบอกเสมอว่าเราต้องนึกถึงครอบครัวเป็นอันดับแรก ไม่รู้ในอนาคตจะเป็นไงยังทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เวลาไป กทม. ผมก็จะเปิดห้อง แต่จะขับรถไปหาพี่เอไปค้างที่ห้องพี่เอ พอตอนเช้าจึงจะกลับ ช่วงแรกๆเราคุยกันดีมากอ่านไลน์เร็ว โทรหาวันละไม่รู้กี่สาย วีดีโอคอล์กันจนหลับคาโทรศัพท์ แทบทุกวัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างมันกลับด้านหมดเลย พี่เอนั้นจะแค่คุยกับผมในแชทไลน์ พี่เขาบอกติดงาน ติดเรียน พี่เอเรียนป.โท แต่ก็ไม่โทรมา ได้แต่คุยในแชทไลน์ แต่พี่เอนั้นก็คุยในไลน์กับผมทุกวัน
ผมงอแง งี่เง่า หลายครั้งมากกับเรื่องนี้ บอกไปว่าทำไมพี่เอไม่เหมือนเดิม ทำไมไม่เคยโทรหาเลย ถามไปว่าพี่ยังเหมือนเดิมกับผมหรือป่าว
พี่เค้าบอกว่าเหมือนเดิม มันเป็นยังงี่อยู่บ่อยครั้ง ถ้าผมไม่งี่เง่าหรืองอแงเรื่องนี้พี่เค้าจะไม่โทรมา ผมนี้น้อยใจมาก
เป็นแฟนกันต่อให้ทำงานเหนื่อยแค่ไหนอย่างน้อยโทรมา 5-10 นาทีก็ยังดี ผมจะเป็นคนที่เดินจากไปจากพี่เอหลายรอบแล้วกลับเรื่องนี้
เรื่องเดิมๆ เวลาที่พี่เอเครียดกับเรื่องเรียนนั้น พี่เอจะขอตัวนอนไม่อยากที่จะคุยกับใคร บอกเช้าเดี๋ยวทักไลน์ไป ผมก็นอยนะ
เพราะวันๆนึงได้คุยแต่ในแชทไลน์
เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่า เราควรจะไปต่อหรือหยุดแค่นี้ดี เราให้ความสำคัญ ใส่ใจ กับพี่เค้ามาก แต่ผลตอบกลับมันได้มาแค่นี้เองหรอ
พี่เอเคยบอกผมว่าผมคิดมาก ชอบงี่เง่า ชอบคิดไปเอง ผมควรจะไปยังไงต่อดี
แฟนกันหรือคนสำคัญของกัน กี่วันถึคงจะสามารถโทรหากันได้ แบบนี้หรอที่เขาเรียกว่าคนสำคัญ
ได้แต่คุยกันในแชทไลน์
ควรหยุดหรือไปต่อดี ช-ช
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คุยกับพี่คนนึง ขอแทนตัวพี่เขาว่า เอ ครับ ผมอายุ 24 พี่เอ อายุ 35 ครับ พี่เอเป็นผู้ชายไม่เคยคบผู้ชายมาก่อน
ผมเป็นคนแรก และพี่เอก็เป็นผู้ชายคนแรกที่ผมคุยด้วย ผมคุยกับพี่เอมาได้เกือบปีแล้ว เรารู้จักกันผ่านไลน์
ตอนแรกที่เราคุยกัน ต่างฝ่ายก็ต่างเป็นห่วงเป็นใยกัน ซึ่งตอนนั้นเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะคุยกันถูกคอ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
พี่เอค่อยช่วยเหลือผมทุกอย่างด้านการเงิน ให้คำปรึกษา จนกระทั่งวันนึงผมอยากรู้ว่าพี่เอคิดยังไงกับผมแน่ๆ ผมจึงถามไป พี่เอจึงยอมเล่าทุกอย่าง
โอเคเราตั้งสองคิดเหมือนกัน จึงให้สถานะเป็นคนสำคัญของกัน ผมอยู่ต่างจังหวัด ส่วนพี่เอนั้นอยู่ กทม. นานๆทีเราจะได้เจอกัน จะได้เจอกันตอนที่ผมนั้นไปทำธุระที่ กทม. เท่านั้น
เรื่องระหว่างเรานั้นไม่มีใครรู้ เพราะเราไม่ได้แสดงออก พี่เอบอกเสมอว่าเราต้องนึกถึงครอบครัวเป็นอันดับแรก ไม่รู้ในอนาคตจะเป็นไงยังทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เวลาไป กทม. ผมก็จะเปิดห้อง แต่จะขับรถไปหาพี่เอไปค้างที่ห้องพี่เอ พอตอนเช้าจึงจะกลับ ช่วงแรกๆเราคุยกันดีมากอ่านไลน์เร็ว โทรหาวันละไม่รู้กี่สาย วีดีโอคอล์กันจนหลับคาโทรศัพท์ แทบทุกวัน แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างมันกลับด้านหมดเลย พี่เอนั้นจะแค่คุยกับผมในแชทไลน์ พี่เขาบอกติดงาน ติดเรียน พี่เอเรียนป.โท แต่ก็ไม่โทรมา ได้แต่คุยในแชทไลน์ แต่พี่เอนั้นก็คุยในไลน์กับผมทุกวัน
ผมงอแง งี่เง่า หลายครั้งมากกับเรื่องนี้ บอกไปว่าทำไมพี่เอไม่เหมือนเดิม ทำไมไม่เคยโทรหาเลย ถามไปว่าพี่ยังเหมือนเดิมกับผมหรือป่าว
พี่เค้าบอกว่าเหมือนเดิม มันเป็นยังงี่อยู่บ่อยครั้ง ถ้าผมไม่งี่เง่าหรืองอแงเรื่องนี้พี่เค้าจะไม่โทรมา ผมนี้น้อยใจมาก
เป็นแฟนกันต่อให้ทำงานเหนื่อยแค่ไหนอย่างน้อยโทรมา 5-10 นาทีก็ยังดี ผมจะเป็นคนที่เดินจากไปจากพี่เอหลายรอบแล้วกลับเรื่องนี้
เรื่องเดิมๆ เวลาที่พี่เอเครียดกับเรื่องเรียนนั้น พี่เอจะขอตัวนอนไม่อยากที่จะคุยกับใคร บอกเช้าเดี๋ยวทักไลน์ไป ผมก็นอยนะ
เพราะวันๆนึงได้คุยแต่ในแชทไลน์
เลยอยากจะถามเพื่อนๆว่า เราควรจะไปต่อหรือหยุดแค่นี้ดี เราให้ความสำคัญ ใส่ใจ กับพี่เค้ามาก แต่ผลตอบกลับมันได้มาแค่นี้เองหรอ
พี่เอเคยบอกผมว่าผมคิดมาก ชอบงี่เง่า ชอบคิดไปเอง ผมควรจะไปยังไงต่อดี
แฟนกันหรือคนสำคัญของกัน กี่วันถึคงจะสามารถโทรหากันได้ แบบนี้หรอที่เขาเรียกว่าคนสำคัญ
ได้แต่คุยกันในแชทไลน์