แก้ไข
คือเรารู้จักกับคนๆนึง เขามาบอกชอบเรา ตอนแรกเราก็ปฎิเสธเขาไป เพราะเรามีคนในใจอยู่แล้ว แต่ไม่ถึงเดือนเราก็กลับมาคุยกันอีกและก็จบเหมือนครั้งที่แล้ว คือเราทำให้เขาเสียใจอ้ะ พอมาอีกครั้งเรากลับมาคุยกันอีกและครั้งนี้เขาก็ไปรู้มาว่าเราชอบใคร และเขาก็ออกห่างเราไปเรื่อยๆครั้งนี้ไม่มีคำบอกลาเหมือนทุกครั้ง เราไม่ได้บอกให้เขาทำใจเหมือนครั้งก่อนๆ เขาเองก็ไม่บอกอะไร ตอนนั้นเราโกรธมาก และมองเขาในแง่ร้ายไปเลย เพราะคิดว่าที่ผ่านมาเขาเห็นมันเป็นเรื่องล้อเล่น (เพราะตอนนั้นเราเริ่มสับสนแลัว) จนมารู้ทีหลังว่าเขาไปรู้เรื่องของเราที่แอบชอบรุ่นพี่ของเขาที่ค่อนข้างสนิทกัน และเขาก็รู้มาว่ารุ่นพี่คนนั้นก็แอบชอบเราด้วย เขาเลยไม่มายุ่งกับเรามั้ง แต่เรื่องระหว่างเรากับรุ่นพี่คนนั้นมันจบไม่สวยเลย เพราะเราไม่ได้บอกเขาไปและไม่แสดงท่าที่ทีอะไร เพราะเราเรียนห้องเดียวกัน ถ้าบอกไปต้องมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ และเขาก็กลับมาคุยกับเราอีกทั้งๆทีรู้ว่าเรามีคนที่ชอบอยู่แล้ว(แต่เราก็ผิดเองแหละที่ไปให้ความหวังเขา) ก็ไม่อยากให้เขาเสียใจ....อีก เรานี่เห็นแกตัวชะมัดเลยเนาะ และทุกๆครั้งที่เราเศร้า มีเรื่องไม่สบายใจเราก็จะปรึกษาเขาได้ตลอดและเขาก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก เราปรึกษาแม้กระทั่งเรื่องที่เราแอบชอบเพื่อนในห้องที่เป็นรุ่นพี่คนสนิทของเขา (เขาคงไม่โอเคหรอก) และครั้งนี้ก็จบเหมือนทุกครั้ง คือเราเป็นคนบอกให้เขาไป... ครั้งนี้ทำไมเราต้องเศร้าต้องร้องไห้ ทั้งๆที่เราก็บอกว่าเราไม่ได้คิดอะไร... เราเรื่องคนที่เราชอบ.. ไม่ได้เรื่องคนที่ชอบเรา...
แล้วผลการเลือกครั้งนี้เป็นไงหนะหรอ55555 ที่ผ่านมาเราคงคิดไปเอง...เพื่อนคนนั้นไม่มีที่ท่าอะไรที่แสดงออกว่าชอบเราเลย และทุกๆครั้งที่เขาเพ้อในโซเชียลเราก็แอบมาหลงตัวเอง คิดว่าเขาเพ้อถึงเราทั้งๆที่จริงมันไม่ใช่เลย.... เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว... แต่เราก็ยังชอบเขาอยู่นะ ถึงมันไม่มีหวังแล้วก็ตาม...
จนเขามีแฟน.. เราก็ยังอยู่ตรงนั้น..เหมือนเดิม.. แต่ทุกๆครั้งที่เศร้าจะมีคนค่อยให้คำปรึกษา คอยปลอบแต่ตอนนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา... เพราะเขาอีกคนไม่อยู่แล้ว ถ้าเราจะขอให้เขากลับมาเราคงเป็นคนที่เห็นแกตัวมมากเลยเนาะ...ทั้งๆทีเราเป็นคนบอกให้เขาไปเองแท้ๆ
แต่ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือพรหมลิขิตเขาคนนั้นกลับมาอีกครั้ง และกลับมาได้ทันเวลาพอดี... ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆมา เราไม่ได้มีคนในใจเหมือนเมื่อก่อน มันเลยทำให้ครั้งนี้เราเปิดใจยอมรับเขามากขึ้น และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จากหนึ่งเดือน.. สองเดือน.. สามเดือน.. สี่เดือน.. จนตอนนี้
แต่เรายังไม่ได้คบกันนะ สถานะหนะหรอ?55555 เราก็ยังไม่รู้เลย คุยกันเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน... เรารู้สึกว่ามันมีเส้นบางๆกันอยู่.. แต่เราสองคนเรียกสถานะระหว่างเราว่า "คนสำคัญ" และไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องราวจะจบแบบไหน.. จะกลับไปจบแบบทุกครั้งที่ผ่านมาหรอ.. หรือจะพัฒนาไปเป็นมากกว่านั่น...
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน..
มันทำให้รู้ว่า ระหว่างคนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา มันรู้สึกต่างมากๆนะ
อาจเป็นเพราะทุกๆครั้งที่ผ่านมามันเป็นบทเรียน...ทำให้ครั้งนี้เราอยากจะรักษาเขาไว้
มีใครเคยคุยกันเป็นปี? แต่ยังไม่ได้คบกันไหมคะ?
คือเรารู้จักกับคนๆนึง เขามาบอกชอบเรา ตอนแรกเราก็ปฎิเสธเขาไป เพราะเรามีคนในใจอยู่แล้ว แต่ไม่ถึงเดือนเราก็กลับมาคุยกันอีกและก็จบเหมือนครั้งที่แล้ว คือเราทำให้เขาเสียใจอ้ะ พอมาอีกครั้งเรากลับมาคุยกันอีกและครั้งนี้เขาก็ไปรู้มาว่าเราชอบใคร และเขาก็ออกห่างเราไปเรื่อยๆครั้งนี้ไม่มีคำบอกลาเหมือนทุกครั้ง เราไม่ได้บอกให้เขาทำใจเหมือนครั้งก่อนๆ เขาเองก็ไม่บอกอะไร ตอนนั้นเราโกรธมาก และมองเขาในแง่ร้ายไปเลย เพราะคิดว่าที่ผ่านมาเขาเห็นมันเป็นเรื่องล้อเล่น (เพราะตอนนั้นเราเริ่มสับสนแลัว) จนมารู้ทีหลังว่าเขาไปรู้เรื่องของเราที่แอบชอบรุ่นพี่ของเขาที่ค่อนข้างสนิทกัน และเขาก็รู้มาว่ารุ่นพี่คนนั้นก็แอบชอบเราด้วย เขาเลยไม่มายุ่งกับเรามั้ง แต่เรื่องระหว่างเรากับรุ่นพี่คนนั้นมันจบไม่สวยเลย เพราะเราไม่ได้บอกเขาไปและไม่แสดงท่าที่ทีอะไร เพราะเราเรียนห้องเดียวกัน ถ้าบอกไปต้องมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ และเขาก็กลับมาคุยกับเราอีกทั้งๆทีรู้ว่าเรามีคนที่ชอบอยู่แล้ว(แต่เราก็ผิดเองแหละที่ไปให้ความหวังเขา) ก็ไม่อยากให้เขาเสียใจ....อีก เรานี่เห็นแกตัวชะมัดเลยเนาะ และทุกๆครั้งที่เราเศร้า มีเรื่องไม่สบายใจเราก็จะปรึกษาเขาได้ตลอดและเขาก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก เราปรึกษาแม้กระทั่งเรื่องที่เราแอบชอบเพื่อนในห้องที่เป็นรุ่นพี่คนสนิทของเขา (เขาคงไม่โอเคหรอก) และครั้งนี้ก็จบเหมือนทุกครั้ง คือเราเป็นคนบอกให้เขาไป... ครั้งนี้ทำไมเราต้องเศร้าต้องร้องไห้ ทั้งๆที่เราก็บอกว่าเราไม่ได้คิดอะไร... เราเรื่องคนที่เราชอบ.. ไม่ได้เรื่องคนที่ชอบเรา...
แล้วผลการเลือกครั้งนี้เป็นไงหนะหรอ55555 ที่ผ่านมาเราคงคิดไปเอง...เพื่อนคนนั้นไม่มีที่ท่าอะไรที่แสดงออกว่าชอบเราเลย และทุกๆครั้งที่เขาเพ้อในโซเชียลเราก็แอบมาหลงตัวเอง คิดว่าเขาเพ้อถึงเราทั้งๆที่จริงมันไม่ใช่เลย.... เขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว... แต่เราก็ยังชอบเขาอยู่นะ ถึงมันไม่มีหวังแล้วก็ตาม...
จนเขามีแฟน.. เราก็ยังอยู่ตรงนั้น..เหมือนเดิม.. แต่ทุกๆครั้งที่เศร้าจะมีคนค่อยให้คำปรึกษา คอยปลอบแต่ตอนนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา... เพราะเขาอีกคนไม่อยู่แล้ว ถ้าเราจะขอให้เขากลับมาเราคงเป็นคนที่เห็นแกตัวมมากเลยเนาะ...ทั้งๆทีเราเป็นคนบอกให้เขาไปเองแท้ๆ
แต่ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือพรหมลิขิตเขาคนนั้นกลับมาอีกครั้ง และกลับมาได้ทันเวลาพอดี... ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆมา เราไม่ได้มีคนในใจเหมือนเมื่อก่อน มันเลยทำให้ครั้งนี้เราเปิดใจยอมรับเขามากขึ้น และเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ จากหนึ่งเดือน.. สองเดือน.. สามเดือน.. สี่เดือน.. จนตอนนี้
แต่เรายังไม่ได้คบกันนะ สถานะหนะหรอ?55555 เราก็ยังไม่รู้เลย คุยกันเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน... เรารู้สึกว่ามันมีเส้นบางๆกันอยู่.. แต่เราสองคนเรียกสถานะระหว่างเราว่า "คนสำคัญ" และไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องราวจะจบแบบไหน.. จะกลับไปจบแบบทุกครั้งที่ผ่านมาหรอ.. หรือจะพัฒนาไปเป็นมากกว่านั่น...
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน..
มันทำให้รู้ว่า ระหว่างคนที่เรารัก กับ คนที่รักเรา มันรู้สึกต่างมากๆนะ
อาจเป็นเพราะทุกๆครั้งที่ผ่านมามันเป็นบทเรียน...ทำให้ครั้งนี้เราอยากจะรักษาเขาไว้