ระบายเฉยๆ

ผมเป็นคนจิตๆหน่อยพิมไม่ค่อยรู้เรื่องผมเป็นคนจนๆไม่มากแต่มีแฟนต้องบอกก่อนว่าผมยังเรียนอยู่ปี2แต่ผมมีความกังวลมาตลอดด้วยสมองที่โง่ๆของผมกะสมองที่ฉลาดๆของแฟนและฐานะเงินผมเป้นคนที่ต้องทำงานไปเรียนไปใช้เงินที่ทำงานมากินเล่นไปวันๆส่วนแฟนก้ได้ตังจากพ่อแม่ตามประสาเด้กทั่วไปแฟนผมเป้นคนชอบกินชวนกินพาไปกินนุ่นนี่นผมก้ตามใจบ้างไม่ตามใจบ้างมันอยากทำให้เขาพอใจแต่เงินในกระเป๋าเราไม่เข้าใจเลยทั้งเพื่อนที่ชอบบชวนกินเหล้าทุกอาทิดแบบผมปติเสดก้จะโดนงอลอยู่บ่อยๆแบบเรารุ้สึกว่าเราเข้าใจเพื่อนแต่เพื่อนไม่เคยรุ้ว่าเราลำบากมากเราเป้นคนยอมทุกๆคนรอบข้างแคร์ว่าคนอื่นจะคิดยังงัยตัดมาต่อเรื่องแฟนเราเป็นแฟนที่ไม่ค่อยเอาไหนแต่แฟนเราดีมากเข้าใจเราทุกอย่างทั้งรุ้ว่าที่บ้านเราจนกินแบบดินๆเราเคยไปกินบ้านแฟนครั้งนึงรุ้สึกว่าชีวิตนี้เราจะมีแบบเขามั้ยนะเราทะเลาะกับแฟนเรื่องนี้บ่อยมากแฟนเราไม่เคยน้อยใจที่เราไม่มีแบบคนอื่นแต่เรารุ้สึกว่าเราดีไม่พอจนเราเสียใจไปเองแบบอยากให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่านี้เราอาจต้องเจ้บมากแต่เราก้ได้ปรับความเข้าใจกันหลายครั้งเรื่องนี้และดีกันทุกครั้งแต่ช่วงนึงที่เราได้ทำงานหลายวันและมีตังเก้บเราก้ได้ไปนอนหอเพื่อนหลายวันติดเพื่อซ้อมทำกิจกรรมอย่างหนึ่งเราก้มีความสุขไปเรื่อยจนมาดุตังอีกทีหมดแล้ว555เราก้กลับไปนอนบ้านและได้เห้นสภาพบ้านแบบเดิมที่มันลำบากแบบพอดีจนแบบมีความสุขกินข้าวกันกับครอบครัวมันทำให้เราอยากอยุ่คนเดียวจิงๆเพราะไม่อยากให้แฟนมาเจอสังคมกากๆเราเลยคิดว่าจะเลิกกับแฟนให้เจ้บๆจบๆและให้เค้าเจอคนที่ดีกว่าเรามันจะดีมั้ยนะ