... เพื่อให้เรื่องดำเนินไปแบบต่อเนื่องนะครับ ย้อนกลับไปกระทู้แรกของผมเมื่อปี 2557
http://pantip.com/topic/32868564 ครับ
... เป็นกระทู้ที่ผมเขียนถึงผู้หญิงคนนึงครับ เธอชื่อเดียวกันกับผมเลยหล่ะ เรามีชื่อที่ใครเรียกแล้วต้องหันไปพร้อมก็ว่าได้ เราชื่อ "ไอซ์" ครับ ณ ตอนนี้ผมก็เป็นแค่นักศึกษาปลายทางที่กำลังจะจบ ส่วนเธอก็เป็นนักเรียน ม.ปลายคนนึง ที่กำลังจะจบเช่นเดียวกัน เหตุผลที่ผมมาเขียนกระทู้ใน พันทิป อีกครั้งก็เพราะว่า ดูหนังมาเรื่องนึงแล้วมันทำให้ผมรนึกขึ้นได้ว่าผมก็มีกระทู้ในพันทิปเหมือนกัน เริ่มเลยละครับ ^^
... เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากที่ผมเขียนกระทู้แรกเสร็จเมื่อปี 2557 ก็แหละครับ ดำเนินไปตามเรื่องครับ เราเลิกกันไป ทำใจก็อยู่ซักพักใหญ่ๆแหละ จนเราสองคนก็ต่างมีแฟนใหม่กันทั้งคู่ โดยที่ในตอนแรกๆ เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิมนะ ไม่ได้บล็อคเฟส บล็อคไลน์กัน จนแฟนเธอมาเห็นมั้ง ก็เลยบล็อคผม แต่ก็นะ คนแบบผมซะอย่าง สมัครเฟสใหม่สิครับ อย่างน้อยก็ขอแค่ส่องหน้าไทม์ไลน์เขาก็ยังดี นั่นหล่ะครับ ผมก็เข้าไปส่องมั่ง ไม่ส่องมั่ง จนมาถึงปีนี้ครับ ปี 2559 วันที่ 1 ตุลาคม ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้น
... จนมาวันนึงครับ เธอก็เลิกกับแฟนของเธอไป แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรนะ มันจริงทำให้ผมได้สนิทกับเธอมากขึ้นกว่าเดิม เธอปลดบล็อคเฟสผม แต่ในเวลานั้นผมก็ยังมีแฟนอยู่แหละ แต่พอคุยกับเธอแล้ว เรียกว่าถ่านไฟเก่าของผมมันก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้งแหละครับ ผมยังคิดถึงเพลงที่เธอร้องให้ผมฟัง ยังคิดถึงที่เธอคอยกวน __น ตลอดเวลา ยังคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆที่มันผ่านมากับเธอ ถึงแม้ว่าในช่วงเวลาที่เคยคบกับเธอนั้นมันอาจเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม เหตุผลกากๆ ที่ผมบอกเลิกเธอไปก็เพราะ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักนะ แต่เธอเป็นคนตัวเล็กอะ เล็กขนาดประมาณเด็กมัธยมต้นก็ว่าได้ นั่นแหละเป็นเหตุผลที่ผมก็เริ่มออกห่างจากเธอ พยายามที่จะหาข้ออ้างนู่นนี่นั่นมาใช้กับเธอ เพราะผมอายที่ต้องมีแฟนตัวเล็กๆ คิดถึงอนาคตนู่นหน่ะว่า ถ้ามีลูกด้วยกัน จะเป็นยังไง เลยทำให้เป็นเหตุผลที่ผมเลิกกับเธอครับ
... แต่พอเวลาผ่านไป ช่วงที่ผมยังคบกับแฟนอยู่ ก็มีเพื่อนของเธอคนนึง ขอสมมุติชื่อก็แล้วกันนะครับไม่อยากพลาดพิง สมมุติว่าเพื่อนเธอชื่อ เอิร์น อยู่ดีๆ เอิร์นก็ทักแชทมาหาผม ว่ากับไอซ์นี่ยังไง ทำไมถึงเลิกกันในตอนนั้น ผมก็ตอบตามความจริงไปครับตามที่ผมเขียน แล้ว เอิร์นก็บอกกับผมว่า
" อยากกับไปคบกันใหม่ไหม "
... ผมก็ดีใจสิ ผมอยากกลับไปมากๆ แต่ในตอนนั้นผมมีแฟนอยู่แล้วนี่ดิ ผมก็เลยตอบๆ เอิร์นไปว่า
" จะดีหรอ 555 " ( อะไรทำนองนี้แหละครับ )
... แล้วเอิร์นก็ไปคุยกับเธอให้ แต่เธอก็ให้คำตอบโดยฝากเอิร์นมาว่า " ไม่เอาหลอก ผมคนเจ้าชู้ "
... นั่นหละครับ ผมก็ทำท่าเหมือนจะหมดหวังแหละ จนมาถึงช่วงเดือนสิงหาคม วันที่ 9 ผมก็ได้บอกเลิกกับแฟนที่ผมคบอยู่ครับ ด้วยเหตุผลที่ขอเธอบอกเลิกไปว่า
" ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ " ( ไม่รู้สิทำไมผมถึงคิดแบบนั้น )
... แหละนั่นก็เป้นจุดเริ่มต้นที่ผมเลือกที่จะทำตามหัวใจของผมเองครับ
... ผมเลือกที่จะเดินกลับมาหาเธอ ทั้งๆที่ผม ก็ยังไม่เห็นแสงริบหรี่ เหมือนอยู่ในท่ามกลางความมืดที่กำลังมองหาแสงไฟ ผมมองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่หนทางข้างหน้าที่ผมเลือกจะเดินไป ผมรวบรวมความกล้า หน้าด้าน กลับไปทักเฟสเธอบอกเธอไปว่า
" กลับมาคบกันได้ไหม "
... แต่คำตอบที่ผมไม่ต้องการเท่าไหร่มันก็เกิดขึ้นมาครับ
" ไม่ดีกว่า ไม่อยากกลับไปเจ็บอีก คุยกันแบบนี้ก็ดีแล้ว คุยกันแบบพี่น้อง "
... มืดพันด้านเลยสิครับ ชีวิตคนที่ไม่เคยง้อความรักอย่างผม แต่ต้องมายอมกับคำพูดคำเดียว วันนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมคุยกับเธอ ทำตัวตามปกติครับ พยายามที่จะทำดีกับเธอทุกๆอย่าง แต่ก็เหมือนจะไม่เห็นผลอะไรเลย แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะทำต่อไป ตื้อต่อไป ในสมองก็คิดอยู่เสมอว่าทำไมผมถึงรับเธอไม่ได้แค่เรื่องเธอตัวเล็ก แต่เธอยังรับผมได้เลยที่ผมอ้วน ผมก็ตามตื้อเธอมาตลอดครับ ด้วยคำที่ผมให้สัจจะกับเธอไปครั้งสุดท้ายว่า
" ผมจะรอเธอ ผมจะทำให้เธอมั่นใจในตัวผมอีกครั้งให้ได้ ถ้าครั้งนี้ผมพลาดผมจะไม่มายุ่งกับเะอีกเลย นานแค่ไหนผมก็จะรอ "
... คำพูดนี้ถ้าผู้หญิงที่เคยผ่านพวกผู้ชายลั้ลลามาก็คงจะเบื่อใช่ไหมหล่ะ แต่ผมก็ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน เลยนะ ว่าอย่างไงผมก็จะทำในสิ่งที่ผมพูดออกไปให้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มาสนใจผมเหมือนเก่าแล้วก็ตามแหละ ทำไปอาจมีค่าคือศูนย์ แต่การที่จะเลือกเดินทางตามหัวใจตัวเองสักครั้งนึงมันคงไม่ผิดอะไร และครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายของผมแล้วจริงๆ ถ้าผลลัพธ์คือศูนย์ผมก็คงต้องหยุดเดินแล้วจริงๆ แหละครับ
.
.
ส่วนต่อไปจะเป็นยังไง ผมจะกับมาใหม่นะ สู้ๆ ( บอกตัวเอง )
ขอใช้นามปากาละกันครับ
เขียนโดย : มนุษย์รอ
#ตีแผ่มนุษย์ไทยแลนด์
คนรอ... ชื่อว่าความรักจริงๆหรือเปล่า
... เป็นกระทู้ที่ผมเขียนถึงผู้หญิงคนนึงครับ เธอชื่อเดียวกันกับผมเลยหล่ะ เรามีชื่อที่ใครเรียกแล้วต้องหันไปพร้อมก็ว่าได้ เราชื่อ "ไอซ์" ครับ ณ ตอนนี้ผมก็เป็นแค่นักศึกษาปลายทางที่กำลังจะจบ ส่วนเธอก็เป็นนักเรียน ม.ปลายคนนึง ที่กำลังจะจบเช่นเดียวกัน เหตุผลที่ผมมาเขียนกระทู้ใน พันทิป อีกครั้งก็เพราะว่า ดูหนังมาเรื่องนึงแล้วมันทำให้ผมรนึกขึ้นได้ว่าผมก็มีกระทู้ในพันทิปเหมือนกัน เริ่มเลยละครับ ^^
... เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากที่ผมเขียนกระทู้แรกเสร็จเมื่อปี 2557 ก็แหละครับ ดำเนินไปตามเรื่องครับ เราเลิกกันไป ทำใจก็อยู่ซักพักใหญ่ๆแหละ จนเราสองคนก็ต่างมีแฟนใหม่กันทั้งคู่ โดยที่ในตอนแรกๆ เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิมนะ ไม่ได้บล็อคเฟส บล็อคไลน์กัน จนแฟนเธอมาเห็นมั้ง ก็เลยบล็อคผม แต่ก็นะ คนแบบผมซะอย่าง สมัครเฟสใหม่สิครับ อย่างน้อยก็ขอแค่ส่องหน้าไทม์ไลน์เขาก็ยังดี นั่นหล่ะครับ ผมก็เข้าไปส่องมั่ง ไม่ส่องมั่ง จนมาถึงปีนี้ครับ ปี 2559 วันที่ 1 ตุลาคม ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้น
... จนมาวันนึงครับ เธอก็เลิกกับแฟนของเธอไป แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรนะ มันจริงทำให้ผมได้สนิทกับเธอมากขึ้นกว่าเดิม เธอปลดบล็อคเฟสผม แต่ในเวลานั้นผมก็ยังมีแฟนอยู่แหละ แต่พอคุยกับเธอแล้ว เรียกว่าถ่านไฟเก่าของผมมันก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้งแหละครับ ผมยังคิดถึงเพลงที่เธอร้องให้ผมฟัง ยังคิดถึงที่เธอคอยกวน __น ตลอดเวลา ยังคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆที่มันผ่านมากับเธอ ถึงแม้ว่าในช่วงเวลาที่เคยคบกับเธอนั้นมันอาจเป็นช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม เหตุผลกากๆ ที่ผมบอกเลิกเธอไปก็เพราะ เธอเป็นผู้หญิงน่ารักนะ แต่เธอเป็นคนตัวเล็กอะ เล็กขนาดประมาณเด็กมัธยมต้นก็ว่าได้ นั่นแหละเป็นเหตุผลที่ผมก็เริ่มออกห่างจากเธอ พยายามที่จะหาข้ออ้างนู่นนี่นั่นมาใช้กับเธอ เพราะผมอายที่ต้องมีแฟนตัวเล็กๆ คิดถึงอนาคตนู่นหน่ะว่า ถ้ามีลูกด้วยกัน จะเป็นยังไง เลยทำให้เป็นเหตุผลที่ผมเลิกกับเธอครับ
... แต่พอเวลาผ่านไป ช่วงที่ผมยังคบกับแฟนอยู่ ก็มีเพื่อนของเธอคนนึง ขอสมมุติชื่อก็แล้วกันนะครับไม่อยากพลาดพิง สมมุติว่าเพื่อนเธอชื่อ เอิร์น อยู่ดีๆ เอิร์นก็ทักแชทมาหาผม ว่ากับไอซ์นี่ยังไง ทำไมถึงเลิกกันในตอนนั้น ผมก็ตอบตามความจริงไปครับตามที่ผมเขียน แล้ว เอิร์นก็บอกกับผมว่า
" อยากกับไปคบกันใหม่ไหม "
... ผมก็ดีใจสิ ผมอยากกลับไปมากๆ แต่ในตอนนั้นผมมีแฟนอยู่แล้วนี่ดิ ผมก็เลยตอบๆ เอิร์นไปว่า
" จะดีหรอ 555 " ( อะไรทำนองนี้แหละครับ )
... แล้วเอิร์นก็ไปคุยกับเธอให้ แต่เธอก็ให้คำตอบโดยฝากเอิร์นมาว่า " ไม่เอาหลอก ผมคนเจ้าชู้ "
... นั่นหละครับ ผมก็ทำท่าเหมือนจะหมดหวังแหละ จนมาถึงช่วงเดือนสิงหาคม วันที่ 9 ผมก็ได้บอกเลิกกับแฟนที่ผมคบอยู่ครับ ด้วยเหตุผลที่ขอเธอบอกเลิกไปว่า
" ผมยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ " ( ไม่รู้สิทำไมผมถึงคิดแบบนั้น )
... แหละนั่นก็เป้นจุดเริ่มต้นที่ผมเลือกที่จะทำตามหัวใจของผมเองครับ
... ผมเลือกที่จะเดินกลับมาหาเธอ ทั้งๆที่ผม ก็ยังไม่เห็นแสงริบหรี่ เหมือนอยู่ในท่ามกลางความมืดที่กำลังมองหาแสงไฟ ผมมองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่หนทางข้างหน้าที่ผมเลือกจะเดินไป ผมรวบรวมความกล้า หน้าด้าน กลับไปทักเฟสเธอบอกเธอไปว่า
" กลับมาคบกันได้ไหม "
... แต่คำตอบที่ผมไม่ต้องการเท่าไหร่มันก็เกิดขึ้นมาครับ
" ไม่ดีกว่า ไม่อยากกลับไปเจ็บอีก คุยกันแบบนี้ก็ดีแล้ว คุยกันแบบพี่น้อง "
... มืดพันด้านเลยสิครับ ชีวิตคนที่ไม่เคยง้อความรักอย่างผม แต่ต้องมายอมกับคำพูดคำเดียว วันนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมคุยกับเธอ ทำตัวตามปกติครับ พยายามที่จะทำดีกับเธอทุกๆอย่าง แต่ก็เหมือนจะไม่เห็นผลอะไรเลย แต่ผมก็ยังยืนยันที่จะทำต่อไป ตื้อต่อไป ในสมองก็คิดอยู่เสมอว่าทำไมผมถึงรับเธอไม่ได้แค่เรื่องเธอตัวเล็ก แต่เธอยังรับผมได้เลยที่ผมอ้วน ผมก็ตามตื้อเธอมาตลอดครับ ด้วยคำที่ผมให้สัจจะกับเธอไปครั้งสุดท้ายว่า
" ผมจะรอเธอ ผมจะทำให้เธอมั่นใจในตัวผมอีกครั้งให้ได้ ถ้าครั้งนี้ผมพลาดผมจะไม่มายุ่งกับเะอีกเลย นานแค่ไหนผมก็จะรอ "
... คำพูดนี้ถ้าผู้หญิงที่เคยผ่านพวกผู้ชายลั้ลลามาก็คงจะเบื่อใช่ไหมหล่ะ แต่ผมก็ยืนยัน นั่งยัน นอนยัน เลยนะ ว่าอย่างไงผมก็จะทำในสิ่งที่ผมพูดออกไปให้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มาสนใจผมเหมือนเก่าแล้วก็ตามแหละ ทำไปอาจมีค่าคือศูนย์ แต่การที่จะเลือกเดินทางตามหัวใจตัวเองสักครั้งนึงมันคงไม่ผิดอะไร และครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายของผมแล้วจริงๆ ถ้าผลลัพธ์คือศูนย์ผมก็คงต้องหยุดเดินแล้วจริงๆ แหละครับ
.
.
ส่วนต่อไปจะเป็นยังไง ผมจะกับมาใหม่นะ สู้ๆ ( บอกตัวเอง )
ขอใช้นามปากาละกันครับ
เขียนโดย : มนุษย์รอ
#ตีแผ่มนุษย์ไทยแลนด์