คือว่าสามีคิดถึงแฟนเก่า
เรามีลูกด้วยกัน4คนตอนนี้เราอ้วนมากๆ80กิโล เมื่อก่อนก่อนมีลูกเราหนักแค่37กิโล
เราแต่งงานกับสามีมา10กว่าปีแล้ว ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน สามีชอบพูดถึงแฟนเก่าเค้าอยู่ตลอดทั้งๆที่แฟนเก่าเค้าก็มีสามีอยู่แล้ว
ทุกๆครั้งที่เค้าคุยกัน เราก็รับรู้ เค้าชอบเล่าให้ฟังเค้าคุยกันหวานๆ เป็นห่วงกัน แต่กับเราเค้าไม่ค่อยสนใจด้วยซ้ำ
เค้าไม่กระตือรือร้นที่จะทำงาน เค้ารักลูกๆดูแลลูกๆดีมากๆ แต่เค้าไม่ค่อยสนใจเรา เหมื่อนเราเป็นแค่คนรองรับทุกๆอย่างให้เค้า เราบอกว่สเราอยากจัดบ้าน จัดครัวให้น่าอยู่น่าใช้ เค้าก็บอกว่า ไม่มีเวลา ทั้งๆที่เวลาว่างเขาเอาแต่นอนๆๆๆๆ เราทำคนเดียวไม่ไหว เพราะเราพึ่งผ่าคลอดลูกคนเล็กมาไม่ถึง2เดือน เราท้อใจทุกๆครั้งที่เค้าพูดถึงแฟนเก่า เค้าบอกว่าสวย เสียดาย พลาดไปแล้ว เราฟังเราก็รู้สึกน้อยใจนะ แต่ก็รับฟังเค้าเหมื่อนเพื่อนคนนึงที่คอยให้คำปรึกษา ทั้งๆที่เราอยูน้อยกว่าเค้าเป็นสิบกว่าปี
เราคงไม่สวยไม่เพริมเค้าคงเบื่อ บวกกับตอนที่เราแต่งงานกันเค้ากับเราไม่รักกันเลย ความรู้สึกนี้เปลี่ยนไปพอเรามีลูกเรารักเค้ามากๆ แต่เค้าดูเฉยๆ เราสองคนมีงานทำ เป็นงานที่ทำอยู่กับบ้าน แต่เค้าเป็นทนายอยู่ด้วย
เราไม่ได้เรียนหนังสือมากมาย อาจจะด้อยกว่าเค้าแต่เราก็ทำงานหาเงินได้ไม่น้อยไปกว่าเค้าเลย
แถมเรายังประหยัดไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางเลย ต่างจากเค้าซื้อทุกๆอย่างที่อยากได้ ซื้อของเต็มไปหมดในบ้านทั้งๆที่ไม่ได้ใช้ เค้าบอกว่าเผื่อใช้ในวันข้างหน้า จนเต็มบ้านจะเดินยังต้องระวังกลัวไปชนของๆเค้าจะเสียหายโดนด่ากันอีก เฮ้อ....ระบายมามากแล้ว
เราควรทำไงดีนร้า อยากให้สบายใจกว่านี้
สามีคิดถึงแฟนเก่า
เรามีลูกด้วยกัน4คนตอนนี้เราอ้วนมากๆ80กิโล เมื่อก่อนก่อนมีลูกเราหนักแค่37กิโล
เราแต่งงานกับสามีมา10กว่าปีแล้ว ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกัน สามีชอบพูดถึงแฟนเก่าเค้าอยู่ตลอดทั้งๆที่แฟนเก่าเค้าก็มีสามีอยู่แล้ว
ทุกๆครั้งที่เค้าคุยกัน เราก็รับรู้ เค้าชอบเล่าให้ฟังเค้าคุยกันหวานๆ เป็นห่วงกัน แต่กับเราเค้าไม่ค่อยสนใจด้วยซ้ำ
เค้าไม่กระตือรือร้นที่จะทำงาน เค้ารักลูกๆดูแลลูกๆดีมากๆ แต่เค้าไม่ค่อยสนใจเรา เหมื่อนเราเป็นแค่คนรองรับทุกๆอย่างให้เค้า เราบอกว่สเราอยากจัดบ้าน จัดครัวให้น่าอยู่น่าใช้ เค้าก็บอกว่า ไม่มีเวลา ทั้งๆที่เวลาว่างเขาเอาแต่นอนๆๆๆๆ เราทำคนเดียวไม่ไหว เพราะเราพึ่งผ่าคลอดลูกคนเล็กมาไม่ถึง2เดือน เราท้อใจทุกๆครั้งที่เค้าพูดถึงแฟนเก่า เค้าบอกว่าสวย เสียดาย พลาดไปแล้ว เราฟังเราก็รู้สึกน้อยใจนะ แต่ก็รับฟังเค้าเหมื่อนเพื่อนคนนึงที่คอยให้คำปรึกษา ทั้งๆที่เราอยูน้อยกว่าเค้าเป็นสิบกว่าปี
เราคงไม่สวยไม่เพริมเค้าคงเบื่อ บวกกับตอนที่เราแต่งงานกันเค้ากับเราไม่รักกันเลย ความรู้สึกนี้เปลี่ยนไปพอเรามีลูกเรารักเค้ามากๆ แต่เค้าดูเฉยๆ เราสองคนมีงานทำ เป็นงานที่ทำอยู่กับบ้าน แต่เค้าเป็นทนายอยู่ด้วย
เราไม่ได้เรียนหนังสือมากมาย อาจจะด้อยกว่าเค้าแต่เราก็ทำงานหาเงินได้ไม่น้อยไปกว่าเค้าเลย
แถมเรายังประหยัดไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางเลย ต่างจากเค้าซื้อทุกๆอย่างที่อยากได้ ซื้อของเต็มไปหมดในบ้านทั้งๆที่ไม่ได้ใช้ เค้าบอกว่าเผื่อใช้ในวันข้างหน้า จนเต็มบ้านจะเดินยังต้องระวังกลัวไปชนของๆเค้าจะเสียหายโดนด่ากันอีก เฮ้อ....ระบายมามากแล้ว
เราควรทำไงดีนร้า อยากให้สบายใจกว่านี้