http://pantip.com/topic/35594165 อยู่ด้วยรักและผูกพัน4 (น้ากับน้าเขยกลับมาบ้าน)
เกริ่นก่อนว่าที่บ้านเราประกอบไปด้วยพ่อ แม่ เรา น้องชาย และน้องที่เห็นตัวตนบ้างไม่เห็นตัวตนบ้างแต่รู้ว่านางมีอยู่จริง เมื่อพวกเราทั้ง 5 อยู่ร่วมกันมาได้สักระยะ วันหนึ่งขณะที่เราอยู่กับแม่และน้องชายในวันหยุด น้องก็มาแฝงแล้วบอกว่า
"แม่จ๋า หนูมีพาเพื่อนมาหา เขารออยู่หน้าบ้าน หนูอยากพาเขาเข้ามาเล่นด้วยกันจังเลย" แม่ก็บอกว่า
"ไม่ได้หรอกจะพาเข้ามาเล่นที่บ้านแบบนี้ได้ยังไง" น้องตอบว่า
"พวกเขาไม่มีบ้าน มีคนมาปล่อยทิ้งไว้ หิวก็หิว น่าสงสารนะแม่"
เราเลยถามกลับไปว่ามีอยู่หน้าบ้านกี่คนหรอ น้องก็บอก 5 !!! เรากับแม่ก็บอก ห้า!!!!!!! แม่ส่ายหน้าแล้วบอกว่าไมได้หรอก เอาเข้ามาแล้วบ้านเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ตั้ง 5 เลยนะ ไม่ไหว ไม่ไหว น้องก็บอกว่าหนูจะดูแลเอง เด็กพวกนี้ไม่มีพิษสงอะไร ถูกจับมาแล้วเอาเข้าหุ่นเป็นกุมาร พอคนไม่เลี้ยงดูหรือหุ่นแตก ให้หวยไม่ถูกก็เอามาวางปล่อยทิ้งไว้ เขาก็เป็นวิญญานเด็กตัวเล็ก ๆ นะแม่ แค่รอให้คนมาระลึกแล้วทำบุญให้เขาไปเกิดเท่านั้นเอง ไม่เอาไว้จริง ๆ หรอแม่
แม่ก็เอากลับมาคิดอยู่หลายวัน เพราะไม่รู้ว่าเอาเข้าบ้านเยอะขนาดนี้จะดีหรือไม่ดีต่อบ้านและครอบครัวตัวเอง คืนหนึ่งแม่ก็ฝันเห็นเด็กมาวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน หน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้มเลยแต่ละคน ซนบ้างตามประสา หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แล้วก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กที่สุดในกลุ่มและดูน่ารักผิวขาว เรียบร้อย วิ่งมากอดแม่แล้วบอก "แม่จ๋า หนูมาอยู่ด้วยได้ไหมจ๊ะ หนูจะหมดแรง ไม่ได้กินอะไรเลย" พูดจบก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น แม่ก็สงสารนั่งลงแล้วกอดเด็กคนนั้นบอกว่า "มาอยู่กับแม่แล้วจะดื้อไหม" เด็กก็ตอบว่า "หนูไม่ดื้อหรอกจ่ะ หนูจะเชื่อฟังแม่ พี่ (หมายถึงเรา) และทุกคนในบ้าน หนูจะช่วยทำทุกอย่างที่ช่วยได้" แม่เลยตอบตกลง "ได้สิ งั้นก็มาอยู่กับแม่ เป็นเด็กดีนะ ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็ไปเกิดนะ" เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ดีใจนั่งลงกอดขาแม่ แต่ดูท่าทางไม่ค่อยมีแรง แม่เลยบอกว่าจะทำบุญให้เยอะ ๆ เลย วันพระหมั่นไปวัดกับแม่และถือศีลนะลูกจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น เด็กคนนั้นก็พูดว่า "แม่ใจดีจังเลย เย้ ๆ แล้วก็กอดแม่แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ"
ปรากฏเช้าวันนั้นระหว่างนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่ 3 คน แม่ ลูก ลูก น้องชายเราก็มีอาการเดิมคือก้มหน้าลงไปแล้วเงยหน้าขึ้นมาใหม่ น้ำเสียง ท่าทาง แววตาก็เปลี่ยนไป เราก็เอ๊ะ!! นี่น้องมาแฝงรึ แต่ท่าทางไม่เหมือนนะ น้องชายก็พูดขึ้นว่า "อร่อยจังเลย นี้คืออะไร เอามือชี้ไปที่อาหาร แล้วนี่อะไรเหรอ เอามือชี้ ๆ แม่ก็เลยถามว่า นี่ใคร เข้ามาแฝงลูกชายแม่ได้ยังไง? น้องชายก็มองหน้าแม่แล้วปากก็เบะ ตาใสน้ำคลอออกมา แล้วปล่อยโฮ ฮือ กระซิก ๆ แม่จำหนูไม่ได้แล้ว แม่ให้หนูมาอยู่ด้วย แต่แม่จำหนูไม่ได้" พูดจบน้องชายก็ฟุบหน้าลงไปเกือบทิ่มจานข้าว เราก็ลุกไปประคองหัวเขาไว้ แล้วน้องชายก็ลืมตาบอกว่า "อ้าว มาจับหัวทำไมอะ จะกินข้าว" แป่ววววววว
แม่ก็มานั่งคิดทบทวนว่าเอ๊ะ อะไรจะเหมาะเจาะกับความฝันขนาดนั้น และที่สำคัญยังไม่ได้เล่าเรื่องความฝันให้ใครฟังเลย แล้วน้องชายมีอาการแบบนี้ แม่ก็นึกถึงเด็กผู้ชายคนนั้น เลยตั้งจิตในใจระลึกว่า หากเด็กผู้ชายที่มาร้องไห้อยู่หน้าบ้านกับที่มาแฝงลูกชายเป็นคนเดียวกัน ขอให้รับรู้ได้ด้วยทางใดก็ทางหนึ่งว่าแม่นี้ยอมรับให้เข้าบ้านได้ แต่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ว่าต้องให้คุณแก่กัน....พูดจบก็สาธุหน้าหิ้งพระ (มีต่อนะคะ)
อยู่ด้วยรักและผูกพัน5 (ครอบครัวใหญ่)
เกริ่นก่อนว่าที่บ้านเราประกอบไปด้วยพ่อ แม่ เรา น้องชาย และน้องที่เห็นตัวตนบ้างไม่เห็นตัวตนบ้างแต่รู้ว่านางมีอยู่จริง เมื่อพวกเราทั้ง 5 อยู่ร่วมกันมาได้สักระยะ วันหนึ่งขณะที่เราอยู่กับแม่และน้องชายในวันหยุด น้องก็มาแฝงแล้วบอกว่า
"แม่จ๋า หนูมีพาเพื่อนมาหา เขารออยู่หน้าบ้าน หนูอยากพาเขาเข้ามาเล่นด้วยกันจังเลย" แม่ก็บอกว่า
"ไม่ได้หรอกจะพาเข้ามาเล่นที่บ้านแบบนี้ได้ยังไง" น้องตอบว่า
"พวกเขาไม่มีบ้าน มีคนมาปล่อยทิ้งไว้ หิวก็หิว น่าสงสารนะแม่"
เราเลยถามกลับไปว่ามีอยู่หน้าบ้านกี่คนหรอ น้องก็บอก 5 !!! เรากับแม่ก็บอก ห้า!!!!!!! แม่ส่ายหน้าแล้วบอกว่าไมได้หรอก เอาเข้ามาแล้วบ้านเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ตั้ง 5 เลยนะ ไม่ไหว ไม่ไหว น้องก็บอกว่าหนูจะดูแลเอง เด็กพวกนี้ไม่มีพิษสงอะไร ถูกจับมาแล้วเอาเข้าหุ่นเป็นกุมาร พอคนไม่เลี้ยงดูหรือหุ่นแตก ให้หวยไม่ถูกก็เอามาวางปล่อยทิ้งไว้ เขาก็เป็นวิญญานเด็กตัวเล็ก ๆ นะแม่ แค่รอให้คนมาระลึกแล้วทำบุญให้เขาไปเกิดเท่านั้นเอง ไม่เอาไว้จริง ๆ หรอแม่
แม่ก็เอากลับมาคิดอยู่หลายวัน เพราะไม่รู้ว่าเอาเข้าบ้านเยอะขนาดนี้จะดีหรือไม่ดีต่อบ้านและครอบครัวตัวเอง คืนหนึ่งแม่ก็ฝันเห็นเด็กมาวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน หน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้มเลยแต่ละคน ซนบ้างตามประสา หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แล้วก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กที่สุดในกลุ่มและดูน่ารักผิวขาว เรียบร้อย วิ่งมากอดแม่แล้วบอก "แม่จ๋า หนูมาอยู่ด้วยได้ไหมจ๊ะ หนูจะหมดแรง ไม่ได้กินอะไรเลย" พูดจบก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น แม่ก็สงสารนั่งลงแล้วกอดเด็กคนนั้นบอกว่า "มาอยู่กับแม่แล้วจะดื้อไหม" เด็กก็ตอบว่า "หนูไม่ดื้อหรอกจ่ะ หนูจะเชื่อฟังแม่ พี่ (หมายถึงเรา) และทุกคนในบ้าน หนูจะช่วยทำทุกอย่างที่ช่วยได้" แม่เลยตอบตกลง "ได้สิ งั้นก็มาอยู่กับแม่ เป็นเด็กดีนะ ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็ไปเกิดนะ" เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ดีใจนั่งลงกอดขาแม่ แต่ดูท่าทางไม่ค่อยมีแรง แม่เลยบอกว่าจะทำบุญให้เยอะ ๆ เลย วันพระหมั่นไปวัดกับแม่และถือศีลนะลูกจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น เด็กคนนั้นก็พูดว่า "แม่ใจดีจังเลย เย้ ๆ แล้วก็กอดแม่แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ"
ปรากฏเช้าวันนั้นระหว่างนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่ 3 คน แม่ ลูก ลูก น้องชายเราก็มีอาการเดิมคือก้มหน้าลงไปแล้วเงยหน้าขึ้นมาใหม่ น้ำเสียง ท่าทาง แววตาก็เปลี่ยนไป เราก็เอ๊ะ!! นี่น้องมาแฝงรึ แต่ท่าทางไม่เหมือนนะ น้องชายก็พูดขึ้นว่า "อร่อยจังเลย นี้คืออะไร เอามือชี้ไปที่อาหาร แล้วนี่อะไรเหรอ เอามือชี้ ๆ แม่ก็เลยถามว่า นี่ใคร เข้ามาแฝงลูกชายแม่ได้ยังไง? น้องชายก็มองหน้าแม่แล้วปากก็เบะ ตาใสน้ำคลอออกมา แล้วปล่อยโฮ ฮือ กระซิก ๆ แม่จำหนูไม่ได้แล้ว แม่ให้หนูมาอยู่ด้วย แต่แม่จำหนูไม่ได้" พูดจบน้องชายก็ฟุบหน้าลงไปเกือบทิ่มจานข้าว เราก็ลุกไปประคองหัวเขาไว้ แล้วน้องชายก็ลืมตาบอกว่า "อ้าว มาจับหัวทำไมอะ จะกินข้าว" แป่ววววววว
แม่ก็มานั่งคิดทบทวนว่าเอ๊ะ อะไรจะเหมาะเจาะกับความฝันขนาดนั้น และที่สำคัญยังไม่ได้เล่าเรื่องความฝันให้ใครฟังเลย แล้วน้องชายมีอาการแบบนี้ แม่ก็นึกถึงเด็กผู้ชายคนนั้น เลยตั้งจิตในใจระลึกว่า หากเด็กผู้ชายที่มาร้องไห้อยู่หน้าบ้านกับที่มาแฝงลูกชายเป็นคนเดียวกัน ขอให้รับรู้ได้ด้วยทางใดก็ทางหนึ่งว่าแม่นี้ยอมรับให้เข้าบ้านได้ แต่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ว่าต้องให้คุณแก่กัน....พูดจบก็สาธุหน้าหิ้งพระ (มีต่อนะคะ)