คุณวิษณุ เคยให้สัมภาษณ์ อยู่ตลอดเวลาว่าสาเหตุที่ต้องเร่ง เพื่อฟ้องทางละเมิด
ในคดีจํานําข้าว ก็เพื่อให้ทันกรอบเวลาตามที่กฏหมายกําหนด คือ2ปี
เอาหล่ะ เพื่อรวบรัด ดิฉันจะตัดเรื่อง ความชอบ หรือ ไม่ชอบ อื่นๆออกไปทั้งหมด
มาว่าเฉพาะเรื่อง ของกรอบเวลา2ปี เท่านั้นพอ
คือทุกครั้งที่ดิฉันได้ยิน คุณวิษณุพูดเรื่องนี้
สามัญสํานึกของดิฉัน มันบอกอยู่ตลอดเวลาว่าไม่น่า จะถูกต้อง
การที่ใครจะเขียนกฏหมาย มากํานหนดเงื่อนเวลา ในการสอบสวน มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เพราะแต่ละคดี มันยากง่าย แตกต่างกันไป
ถ้ายึดเอาตามคุณวิษณุ
สมมุติ ถ้าไปตั้งกรรมการสอบสวน ก่อนที่คดีจะขาดอายุความหนึ่งวัน
ไม่ต้องสอบให้เสร็จภายในหนึ่งวันหรือ มันขัดหลักสามัญสํานึกหมัยค่ะ
ดิฉันเลยต้องกลับมานั่งอ่าน
พรบ.รับผิดทางละเมิด ของเจ้าหน้าที่ พศ.2539 เพื่อทําความเข้าใจ กับมันใหม่
จนมาถึง มาตรา 10 มันแว๊บเลยค่ะ ( ดิฉันยิ้มที่มุมปากเล็กๆ )
พร้อมกับได้คําตอบว่า
สามัญสํานึก ของดิฉันหน่ะ ถูกต้องแล้วหล่ะ
แต่สิ่งที่คุณวิษณุ พูดออกมานั่นแหละผิด
มันผิดก็ตรง " อายุความสองปี " ที่คุณวิษณุ
ไปแปลความหมาย ( จะด้วยเจตนาอะไรก็แล้วแต่ )
เจตนารมณ์ของกฏหมาย ที่จริงมันไม่เป็นอย่าง ที่คุณวิษณุเข้าใจน่ะค่ะ
" อายุความสองปี "
คือระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้ ใช้สิทธิเรียกร้อง สิทธิฟ้อง หรือสิทธิร้องทุกข์
หากพ้นระยะเวลาสองปีไปแล้ว ก็เท่ากับคดีขาดอายุความ คุณจะใช้สิทธินั้นอีกไม่ได้
มันก็แค่นี้
มันไม่เกี่ยวกับการต้องสอบสวน ประเมินมูลค่าความเสียหายให้เสร็จภายในสองปี ค่ะ
ทันที่ ที่คุณตั้งคณะกรรมการสอบสวนขึ้นมา แล้วแจ้งให้ผู้ถูกฟ้องทราบ
นั่นก็เท่ากับคุณใช้สิทธิฟ้องทางละเมิดแล้ว
หลังจากนั้นจะใช้เวลาการสอบสวนนานเท่าไหร่ มันไม่เกี่ยวกับกรอบเวลาสองปีแล้ว ค่ะ
ใครก็จะมากล่าวหาว่า คุณวิษณุ ( หรือใคร ) มีความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้อีก
ฉนั้น...อย่ามาพูดอีกน่ะค่ะ ว่า....ถ้าผมไม่ทํา ก็จะมีความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
เรื่องนี้ เพื่อความเข้าใจยิ่งขึ้น
ก็ลองไปเทียบเคียง อายุความคดี เพ่ง หรือ อาญา ดูสิค่ะ
คือ มันมีกรอบคดีความ ที่ขึ้นอยู่กับฐานความผิด
เช่น
คดี มีอายุความ 20 ปี-10 ปี หรือ 5 ปี
หากภายในระยะเวลา ที่กําหนด
ไม่สามารถนําตัวผู้ถูกฟ้อง หรือ จําเลย มาเข้าสู่กระบวนการพิจารณาคดีได้
ก็เท่ากับคดีขาดอายุความ
ผู้ถูกฟ้อง หรือ จําเลย ก็พ้นผิดไปโดยปริยาย กฏหมายจะไปเอาผิดไม่ได้อีก
มันไม่เกี่ยวกับต้องพิจารณาคดีให้สร็จ ภายใน 20 ปี-10 ปี หรือ 5 ปี
แน่หละ
เมื่อคุณ วิษณุ ต้องการลงไปอยู่ในบ่อโคลน มันก็ต้องเปื้อนโคลน
แต่น่าเสียใจที่ คุณวิษณุ ไม่ยอมเปื้อนคนเดียว
กลับพยายามลากบรรดาข้าราชการ หรือ ผู้เกี่ยวข้องทั้งหลาย เปื้อนโคลนตามไปด้วย
เรื่องนี้บอกตรงๆ ดาวเหนื่อยค่ะ
ดาวใช้หลักการมาพูด แต่คุณวิษณุ ใช้หลักกู พอกูไปไม่ไหว ก็ใช้มาตรา. 44 มาช่วย
แล้วก็ใช้ความพลิ้ว มาปกปิดความจริง
ยอมรับจริงๆ ว่าเหนื่อยค่ะ... เฮ้ออออ
-----------------------------------
ดาว..ไม่อยากประจานหรอกค่ะ แต่คุณวิษณุ ไม่น่าผิดพลาดมากมายขนาดนี้
ในคดีจํานําข้าว ก็เพื่อให้ทันกรอบเวลาตามที่กฏหมายกําหนด คือ2ปี
เอาหล่ะ เพื่อรวบรัด ดิฉันจะตัดเรื่อง ความชอบ หรือ ไม่ชอบ อื่นๆออกไปทั้งหมด
มาว่าเฉพาะเรื่อง ของกรอบเวลา2ปี เท่านั้นพอ
คือทุกครั้งที่ดิฉันได้ยิน คุณวิษณุพูดเรื่องนี้
สามัญสํานึกของดิฉัน มันบอกอยู่ตลอดเวลาว่าไม่น่า จะถูกต้อง
การที่ใครจะเขียนกฏหมาย มากํานหนดเงื่อนเวลา ในการสอบสวน มันไม่น่าจะเป็นไปได้
เพราะแต่ละคดี มันยากง่าย แตกต่างกันไป
ถ้ายึดเอาตามคุณวิษณุ
สมมุติ ถ้าไปตั้งกรรมการสอบสวน ก่อนที่คดีจะขาดอายุความหนึ่งวัน
ไม่ต้องสอบให้เสร็จภายในหนึ่งวันหรือ มันขัดหลักสามัญสํานึกหมัยค่ะ
ดิฉันเลยต้องกลับมานั่งอ่าน
พรบ.รับผิดทางละเมิด ของเจ้าหน้าที่ พศ.2539 เพื่อทําความเข้าใจ กับมันใหม่
จนมาถึง มาตรา 10 มันแว๊บเลยค่ะ ( ดิฉันยิ้มที่มุมปากเล็กๆ )
พร้อมกับได้คําตอบว่า
สามัญสํานึก ของดิฉันหน่ะ ถูกต้องแล้วหล่ะ
แต่สิ่งที่คุณวิษณุ พูดออกมานั่นแหละผิด
มันผิดก็ตรง " อายุความสองปี " ที่คุณวิษณุ
ไปแปลความหมาย ( จะด้วยเจตนาอะไรก็แล้วแต่ )
เจตนารมณ์ของกฏหมาย ที่จริงมันไม่เป็นอย่าง ที่คุณวิษณุเข้าใจน่ะค่ะ
" อายุความสองปี "
คือระยะเวลาที่กฎหมายกำหนดให้ ใช้สิทธิเรียกร้อง สิทธิฟ้อง หรือสิทธิร้องทุกข์
หากพ้นระยะเวลาสองปีไปแล้ว ก็เท่ากับคดีขาดอายุความ คุณจะใช้สิทธินั้นอีกไม่ได้
มันก็แค่นี้
มันไม่เกี่ยวกับการต้องสอบสวน ประเมินมูลค่าความเสียหายให้เสร็จภายในสองปี ค่ะ
ทันที่ ที่คุณตั้งคณะกรรมการสอบสวนขึ้นมา แล้วแจ้งให้ผู้ถูกฟ้องทราบ
นั่นก็เท่ากับคุณใช้สิทธิฟ้องทางละเมิดแล้ว
หลังจากนั้นจะใช้เวลาการสอบสวนนานเท่าไหร่ มันไม่เกี่ยวกับกรอบเวลาสองปีแล้ว ค่ะ
ใครก็จะมากล่าวหาว่า คุณวิษณุ ( หรือใคร ) มีความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ไม่ได้อีก
ฉนั้น...อย่ามาพูดอีกน่ะค่ะ ว่า....ถ้าผมไม่ทํา ก็จะมีความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่
เรื่องนี้ เพื่อความเข้าใจยิ่งขึ้น
ก็ลองไปเทียบเคียง อายุความคดี เพ่ง หรือ อาญา ดูสิค่ะ
คือ มันมีกรอบคดีความ ที่ขึ้นอยู่กับฐานความผิด
เช่น
คดี มีอายุความ 20 ปี-10 ปี หรือ 5 ปี
หากภายในระยะเวลา ที่กําหนด
ไม่สามารถนําตัวผู้ถูกฟ้อง หรือ จําเลย มาเข้าสู่กระบวนการพิจารณาคดีได้
ก็เท่ากับคดีขาดอายุความ
ผู้ถูกฟ้อง หรือ จําเลย ก็พ้นผิดไปโดยปริยาย กฏหมายจะไปเอาผิดไม่ได้อีก
มันไม่เกี่ยวกับต้องพิจารณาคดีให้สร็จ ภายใน 20 ปี-10 ปี หรือ 5 ปี
แน่หละ
เมื่อคุณ วิษณุ ต้องการลงไปอยู่ในบ่อโคลน มันก็ต้องเปื้อนโคลน
แต่น่าเสียใจที่ คุณวิษณุ ไม่ยอมเปื้อนคนเดียว
กลับพยายามลากบรรดาข้าราชการ หรือ ผู้เกี่ยวข้องทั้งหลาย เปื้อนโคลนตามไปด้วย
เรื่องนี้บอกตรงๆ ดาวเหนื่อยค่ะ
ดาวใช้หลักการมาพูด แต่คุณวิษณุ ใช้หลักกู พอกูไปไม่ไหว ก็ใช้มาตรา. 44 มาช่วย
แล้วก็ใช้ความพลิ้ว มาปกปิดความจริง
ยอมรับจริงๆ ว่าเหนื่อยค่ะ... เฮ้ออออ
-----------------------------------