ฝน...ลมแรงไพร่ฟ้า...............หวาดกลัว
สั่ง...ลั่นถึงเรือนครัว...............หย่อมเหย้า
ลา...ผองเพื่อนเคยหัว-..........เราะร่วม  กันมา
ฟ้า...ใคร่มาบอกเจ้า..............ว่าสิ้นฝนลา

พิรุณหลั่ง ถั่งถาโถม  ประโคมซ้ำ
วายุย้ำ กระหน่ำมา  น้ำตาไหล
อสุนีบาต  ฟาดฟัด  สะบัดชาย
ทั่วพงไพร ต้องสยบ หลบหนีกลัว
     เมขลา นางนวลน้อง ลองเล่นแก้ว
     มองเห็นแล้ว รามสูร ขว้างขวานขวา
     นางหลบหลีก ปลีกตัว ยั่วมายา
     รามสูรพา โมโห  โกรธาแรง
ประกายแสง แรงสะเทือน เถื่อนคลุ้มคลั่ง
ฟาดเปรี้ยงดัง  กึกก้อง  ทั้งแขนง
ทั่วคุ้งฟ้า คำรามลั่น  บทแสดง
ทุกหนแห่ง ฟ้าฝนรับ สลับลม
     ทิวแถวทุ่ง หมู่พงไพร ถลาลู่
     ตระหง่านสู้ เป็นหัก ไม่เหมาะสม
     ต้องอ่อนข้อ งอเอนบ้าง  พอระบม
     เพียงแค่ก้ม  สง่าคืนได้  เมื่อมีแรง
ฤาจะถึง  ปลายฤดู   ฝนสั่งฟ้า
กราดเกรี้ยวผ่า หัวปลาหมอ ขอแถลง
จบแดดิ้น ตะเกียกตะกาย นอนตะแคง
ขอชี้แจง คำโบราณ   ขานสืบมา
     อนิจจา ฟ้าลมฝน ธรรมชาติ
     มิบังอาจ  จัดแจง แบ่งหรอกหนา
     มากหรือน้อย พลอยสะท้อน  ว่าภัยมา
     พอดีว่า  มาพอดี   มีคุณเอย

...รัศมีฉาย... 28/9/59  23:49