ผมแอบชอบผู้ชาย???

ผมเป็นผู้ชายคนหนึงที่ไม่ค่อยเหมือนคนอื่นสักเท่าไหร่ คือผมไม่ได้ชอบ ผญ. แต่ก็ไม่ได้ชอบ ผช. นะ แต่ผมก็เคยลองคบกับ ผญ.และผช.แล้ว ผมก็คิดว่า มันไม่ใช่ตัวผม ผมเลยอยู่คนเดียวมาเรื่อย ๆ จน ได้เข้ามาเรียนที่ วิทยาลัย แห่งหนึ่ง เจอผู้คนมากมาย ก็ไม่ได้สนใจใคร (ก็บอกแล้วผมไม่ได้ชอบทั้งสองอย่าง-.-) มีครั้งหนึ่งที่ผมได้ไปเข้าค่ายกับทางวิทยาลัย แล้วคืนที่สองเขาบังคับให้มีการแสดง1ชุด ไม่มีคนเล่น ผมเลยได้รับให้แสดงในเรื่อง และก็มีผู้ชายคนหนึงมองผมตลอดเวลา หลังจากที่ได้แนะนำตัว และผมก็รู้สึกว่า เค้าแอบมองผมอยู่ตลอด ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร และมันก็ผ่านเข้าค่ายไปด้วยดี เทอมสองผมมีเรียนที่เดียวกันกับผช.คนนี้ แต่ผมก็พึ่งสังเกตุเห็นเขาตอนผ่านมาครึ่งเทอมแล้วอ่านะ ผมสังเกตุเห็นว่า เขามองผมทุกวันที่มีเรียนที่นั่น ถึงแม้เขาจะเลิกเรียนก่อน เขาก็จะนั่งรออะไรไม่รู้ จนผมเลิกเรียน แล้วเค้าก็เดินออกไป ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร จนมีครั้งหนึ่งซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราสบตากัน แล้ว!!!เค้าไม่หลบตาผม คือประมานว่า จ้องตากัน อยู่พักหนึ่ง ตอนนั้น ใจผมเต้นแรงมาก พูดอะไรไม่ถูกเลย พักหนึงเพื่อนเขาก็มาเรียกเขาไป วันนั้นก็จบลง
   แต่พักหลับไม่รู้เป็นไร ผมก็เหมือนพยายามหาเขาให้เจอเหมือนกัน ทุกครั้งที่เจอ ก็จะมีช่วงหนึ่งที่เราสบตากัน มันทำให้ผมรู้สึกดี???แปลก ๆ บอกไม่ถูก
เราไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ แต่ทำไมไม่รู้ ผมรู้สึกว่าผมชอบเค้า...
   แต่ผมไม่กล้าที่จะยอมรับว่าผมชอบ ผช. คนนี้ เพราะกับคนอื่นก็ปกติหมด ถึงจะหล่อแค่ไหน ก็คือเพื่อนกัน ไม่เคยคิดอะไรแบบนี้กับคนอื่นเลย ถึงจะเป็นผญ.ก็ยังไม่คิดขนาดนี้เลย
   ผมตัดสินใจที่จะบอกเรื่องนี้ให้กับเพื่อนคนหนึ่งรู้ แต่เค้าก็บอกว่า ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ใช่เรื่องน่าอายสักหน่อย ผมเลยคิดว่ามันก็คงเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ผมเลยพยายามทำทุกอย่างที่จะได้อยู่ใกล้เค้า แต่พอขึ้น ปี2 เราแทบไม่ได้เจอกันเลย เพราะไม่มีเรียนที่เดียวกัน ผมเลยพยายามไปตีสนิทกับเพื่อนเขาทุกคน ผมสนิทได้กับเพื่อนเขา ยกเว้น เขาคนนั้น ทำไมไม่รู้ แต่พอเจอเขาที่ไร มันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกเลย...เขิลมั้ง...แต่เราก็มีคุยในแชทกันบ้างแต่ไม่บ่อย...มีความสุข...จนผมได้รู้ว่า เค้ามีแฟนเป็นผู้หญิง ตอนแรกผมคิดว่า เค้าก็คงเป็นเหมือนผมในตอนนี้ ที่สับสนอยู่ แต่เค้ามีแฟนหลายคนแล้ว มันทำให้ผม รู้สึกสับสน ว่าจะพูดสิ่งที่คิดดีไหม หรือเราจะเป็นเพื่อนกันแบบนี้ต่อไปดี...
   คิดว่าผมควรทำยังไงดี ??? (แล้วก็ที่เล่าทั้งหมดคือเรื่องจริง ไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียวนะครับ...)