สวัสดีค้ะอยากถามเพื่อนๆเรื่องความสัมพัธที่ใครหลายคนเรียกว่า "คนคุย"
เรื่องมันมีอยู่ว่ามีพี่คนนึงมาจีบเราทักแชทมาทางเฟสซึ่งปกติเราเป็นคนไม่ค่อยตอบเฟสถ้าไม่ชอบหรือไม่อยากคุย
ก็จะเลือดที่จะไม่คุยด้วยไม่ตอบไม่ยุ้งตั้งแต่แรกเลยไม่อยากให้ความหวังใคร
แต่ช่วงนั้นเราคุยเยอะมากเพราะเหงาเลือกตอบแต่คนที่ชอบแบบน่ารักพอได้นะ คุยๆเล่นไป
แต่พอเวลาผ่านไปเราเริ่มรู้สึกในความพยายามของเขาทั้งๆที่คนอื่นเริ่มหายไปทีละคนแต่เขายังอยู่
เราบอกว่าเป็นคนชวนคุยไม่เก่งแถบไม่ชวนคุยเลยตอบอย่างเดียว เขาบอกว่าไม่เป้นไรเดี๋ยวชวนคุยเอง
จะคุยเฟสนานๆทีตอบเราเริ่มคุยกันแถบตลอดเวลาจากคุยเฟสก็คุยโทรสัพทุกครั้งที่ว่างตรงกัน
เราไปฝึกงานอยู่กรุงเทพเขาอยู่ขอนแก่นซึ่งปกติเราเป็นคนขอนแก่นแต่ช่วงที่คุยกันเราอยู่กรุงเทพ
เราเคยลังเลว่าเราชอบเขาจริงๆรึป่าวสับสนกับตัวเองเพราะเหมือนตายด้านทางความรู้สึกไปนาน
เราเลยลองระงับเฟสหายไปเฉยๆว่าจะเลิกคุยกับเขาผ่านไปไม่กี่วันเรารู้สึกคิดถึงเค้ากลัวว่าเขาจะคิดว่าเราบล็อกเฟส
เราเลยโทรหาล่ะบอกว่าเราระงับเฟสนะมีเรื่องเคลียดนิดหน่อย แต่เราก็ยังไม่เปิดเฟสเขาก็ส่งข่อความว่าบอกว่าคิดถึงเปิดเฟสมาคุยด้วยหน่อย
ครั้งแรกที่บอกว่าคิดถึง เหมือนเขาแคร์เรามาเราตุยกันทุกเรื่องทุกวันหลับคาสายคุยหลายเกือนไม่เคยๆม่มีเรื่องจะคุยกันเรามีความสุขมาก
จนเรามีวันหยุดจึงจะกลับขอนแก่นเขาอาสามารับที่บขส.เพราะแม่ไม่ว่างมารับวันนี้แหละเราได้เจอกันครี้งแรกเราถึงขอนแก่น8โมงเช้า เค้าไม่ยอมนอนเพราะรอมารับเราปกตืพี่เขาก็เลิกงานดึกอยู่แล้วบ้านเราไกลมากอยู่เขตสารคามพร่เขาไม่ส่งบ้าน "ผู้ชายคนแรกที่พาไปบ้าน"ไปครั้งก้เจอญาติผู้ใหญ่เยอะเลย
เพราะตาเราป่วยแต่วันน้ันตาอยู่รพ.พี่เจาก็พาเราไปเยียมตาอีกรพ.ไกลไปอีกเหมือนบขส.มาบ้านเราไป เราเคยพูดตั้งแต่อยู่กทม.ว่าจะไปนั้นไปกินนี่ด้วยกันพี่เขาก็พาไปล่ะฝนตกเลนไม่รู้จะไปไหนพี่เขาหยุดงานพอดีเลยพาเราไปบ้านเขาครั้งแรกไปเจอย่าเจอพี่เขาล่ะตรงกับันเข้าพรรษาพอดีพี่ชายกับแฟนพี่ก็พาไปเวียนเทียนด้วย "เวียนเทียนแบบมีคู่คนั้งแรกด้วยหู่วว" ฟินไปอีก5555 ที่สำคัญเวียนเทียนตากฝนพี่เขากลางร่มให้เราแต่ตัวเองเดินตากฝนตอนกลับรองเท้า
ผ้าใบเราเปียกพี่เขาถอดรองเท้าแตะให้เราใส่มือนึงถือร่มให้เรามือนึงถือรองเท้าให้เรามือข้างที่ถือร่มกอดคอเรา อย่างกะในหนัง5555
กลับมาบ้านก็หาชุดให้เราเปลี่ยนในยังตกอยู่เลยกลับบ้านไม่ได้ด้วยสิ ง๊อววววว เดี๋ยวๆ555 วันนั้นก็ค้างด้วยกันแหละแต่ไม่ได้มีอะไรกันนะแค่กอดเฉยๆ55555
หอมก็ไม่มี ล่ะเราก็กลับกทม.ล่ะหยุดอีกเราก็กลับขอนแก่นอีก555้หมือนเดิมพี่มารับนอนบ้านพี่เขาเพราะถึงดึกล่ะเช้าก็มาส่งเราบ้านพาไปเที่ยวเจอเพื่อนเขา
เจอแฟนเก่าคนล่าสุด เหมือนไม่ชอบหน้าเราด้วยสิแต่ตอนนั้นเราไม่รู้เขาเพื่อนกลุ่มเดียวกันพวกพี่เขาก็แซวเฟรนนี่ดี โต๊ะข้างๆก็แฟนเก่าจ้าาาคนนี้คบกันนานมากเราพึ่งรู้ทีหลังพาเราไปต่อกับแฟนเก่านั่งกินเหล้าคุยเขาก็บอกไม่ตอนคิดมากนะแกเราเป็นพี่น้องก้นแล้วไม่คิดอะไรอันนี้แฟนเก่าเขาคุยกะเรา
แต่พี่เขาก็ตัวติดเราตลอดหวานกับเราหน้าแฟนเก่าก็ไม่ได้อะไรจริงๆแหละ ไปรับไปส่งไปกินข้าว
เราฝึกงานเส็ดเลยย้ายกลับมาอยู่ขอนแก่นทั้งที่จริงต้องทำงานอยู่กรุงเทพต่อแต่เราเลือกที่จะกลับหลายเหตุผลแต่นึงในนั้นด็มีเรื่องพี่เขาแหละ6666
จุดเปลี่ยนอยู่ตรงนี่แหละพอกลับมาก็เหมือนเดิมนอนบ้านแล้วอนเช้าไปส่งเรา ยังไม่มีอะไรกันนะ 5555พีงเคยเจอผู่ชายแบบนี่
กลับมารอบนี่ไม่โทรหาเลยทั้งที่ปกติโทรหาตลอดเวลาขึ้นแท็กซี่ตอนกลางคืนก็คุยเป็นเพื่อนตลอดเป็นห่วงทุกเรื่องรู้ใจเราทุกอย่าง
รอบนี้ไม่โทรหาเริ่มผิดปกติแต่คุยเฟสตลอดเราก็แอ็บนอยด์นะเปลี่ยาไปรึป่าวเริ่มไม่ชอบเราแล้วหรอด้วยความที่เป็นคนเก็บความมรู้สึกไม่พูดอะไรเศร้าได้สัดพักก็ทำใจได้ไม่โทรก็ไม่โทรอย่างน้อยก็คุยเฟสตลอด เหมือนเดิมเรายังไปไหนมาไหนด้วยกันไปกินข้าวด้วยกันแต่แปลกตรงที่เวลาเขาไปกะเพื่อนไม่เคยชวนเราเหมือนแต่ก่อนบอกเราแล้วก็ไปกับเพื่อนเลย เห้ออออารมณ์นอยด์มากขึ้นทุกวัน เราไปนอนบ้านเขาบ่อยจนวันนึงก็มีอะไรกันแล้วก็มีเป็นปกติเหมือนแฟน
จนถึงทุกวันนี้
เริ่มเปลี่ยนไปจากไลค์ทุกโพสทุกแชร์เจออะไรก็แท็กก็แชร์ให้เราดูด้วยไปด฿หนังด้วยกันดูหนังกับผู้ชายคนั้งแรก หู้วววว
ทุกอย่างเริ่มน้อยลงๆๆจนหมดไปไม่มีอีก แต่เรากลับทำให้เขามากขึ้นทุกวันๆรวมถึงความรู้สึก
จากตอบทุกนาทีเปลี่ยนเป็นตอบชัวโมงสองชั่วโมงข้ามวันข้ามคืนเราเพ้อหนักมากในเฟส ความรู้สึกเราทรมานมากเขารับรู้รับเห็นทุกอย่างวันเรารู้สึกยังไง
รู้ว่าเราน้อยใจแต่ไม่เคยถามเคยพูดคุยปกติมีหวานบางพอทำให้ชื่นใจให้ไม่คิดมากก็กลับมาเฮยชาอีกแต่เราก็ยังเจอกันอยู่บ่อยครั้ง เราเคยจะถอยหลายครั้งด้วยวิธีหายไปแบบเงียบๆเขาก็ตามเราทุกครั้งไม่เคยหายแต่ไม่สนใจ เราสับสนว่ามันคืออะไร จนวันนึงรวบรวมความกล้าถามไปตรงๆคำตอบจะเป็นยังไงพร้อมเสมืำใจรอแล้ว เขาบอกที่เขาเปลี่ยนไปเพราะอีกไม่กี่เดือนเขาจะไปทหารแล้วไม่อยากคิดมากเรื่องเรา เราเลว่ามีอะไรให้คิดมากเขาบอกพอถึงวันมันต้องมีแหละเพราะระยะทางที่ห่างกันสักวันต้องมีปัญหา ซึ่งเรามองว่ามันไม่เกี่ยวแล้วพึ่งมาเปลี่ยรอะไรตอนนี้ทั้งที่แต่ก่อนก็คุยเรื่องไปทหารหันสนุกสนานรู้ว่าจะไปล่ะมาทำให้เรารักทำไมล่ะถ้าไปจะทิ้งเรางั้นหรอ ถ้าจะทิ้งทำไมไม่ปล่อยดราไปมไไมต่องตามเราทุกครั้ง. เราถามว่าจะเอายังไงยังอยากมีเราใหมเขาก็บอกว่าอยากก็กลับคุยกันปกติปกติคือไม่สนใจเหมือนปกติ วันนี้มันแย่ลงเรื่อยๆหนักกว่าเดิมเราเราก็พูดประชดไปว่าไม่ต้องมาสนใจเราหรอกทั้งๆที่ไม่เคยพูดแบบนี้เพราะไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ด้วยกันต่อให้เจ็บปานตายเราก็ทำตัวปกติตลกเฮฮากันไป พอเราบอกไปแบบนั้นเขาก็ตอบว่าโอเคฝันด
น้ำตาใหลสะกพักไม่ถึงนาทีมีสายเข้าโทรมาหัวเราะถามว่าเป็นเลยเหมือนง้อแต่แนวเราเป็นกันแบบนี้ วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมวันนึงคุยกันไม่ถึงสิบประโยชน์
ไม่ไหวแล้วเราเจ็บเหลือเกินเราสัยสนว่าเขารักเราใหมอยากมีเราไว้ทำไมทำไมบางทีทำเหมือนรักบางทีทำเหมือนไม่รักแต่เวลาอยู่ด้วยกันทำเหมือนรักเรามากพอห่างก็ไม่สนใจ เจ็บจังเลยเราว่าเราจะคุยอีกครั้งให้รู้เรื่องไปเลยเรากำลังลังเลระหว่างโทรคุยหรือเราจะไปตุยต่อหน้าดี
แล้วเราควรถามอะไรบ้างเพื่อไม่ให้พลาดเรากลัวเราเสียคนที่เรารักไป ทรมานสับสนอึดอัดเหลือเกิน
สถานะทำทุกอย่างเหมือนแฟนแต่ไม่ใช่แฟนควรทำยังไงอึดอัดเจ็บเหลือเกิน
เรื่องมันมีอยู่ว่ามีพี่คนนึงมาจีบเราทักแชทมาทางเฟสซึ่งปกติเราเป็นคนไม่ค่อยตอบเฟสถ้าไม่ชอบหรือไม่อยากคุย
ก็จะเลือดที่จะไม่คุยด้วยไม่ตอบไม่ยุ้งตั้งแต่แรกเลยไม่อยากให้ความหวังใคร
แต่ช่วงนั้นเราคุยเยอะมากเพราะเหงาเลือกตอบแต่คนที่ชอบแบบน่ารักพอได้นะ คุยๆเล่นไป
แต่พอเวลาผ่านไปเราเริ่มรู้สึกในความพยายามของเขาทั้งๆที่คนอื่นเริ่มหายไปทีละคนแต่เขายังอยู่
เราบอกว่าเป็นคนชวนคุยไม่เก่งแถบไม่ชวนคุยเลยตอบอย่างเดียว เขาบอกว่าไม่เป้นไรเดี๋ยวชวนคุยเอง
จะคุยเฟสนานๆทีตอบเราเริ่มคุยกันแถบตลอดเวลาจากคุยเฟสก็คุยโทรสัพทุกครั้งที่ว่างตรงกัน
เราไปฝึกงานอยู่กรุงเทพเขาอยู่ขอนแก่นซึ่งปกติเราเป็นคนขอนแก่นแต่ช่วงที่คุยกันเราอยู่กรุงเทพ
เราเคยลังเลว่าเราชอบเขาจริงๆรึป่าวสับสนกับตัวเองเพราะเหมือนตายด้านทางความรู้สึกไปนาน
เราเลยลองระงับเฟสหายไปเฉยๆว่าจะเลิกคุยกับเขาผ่านไปไม่กี่วันเรารู้สึกคิดถึงเค้ากลัวว่าเขาจะคิดว่าเราบล็อกเฟส
เราเลยโทรหาล่ะบอกว่าเราระงับเฟสนะมีเรื่องเคลียดนิดหน่อย แต่เราก็ยังไม่เปิดเฟสเขาก็ส่งข่อความว่าบอกว่าคิดถึงเปิดเฟสมาคุยด้วยหน่อย
ครั้งแรกที่บอกว่าคิดถึง เหมือนเขาแคร์เรามาเราตุยกันทุกเรื่องทุกวันหลับคาสายคุยหลายเกือนไม่เคยๆม่มีเรื่องจะคุยกันเรามีความสุขมาก
จนเรามีวันหยุดจึงจะกลับขอนแก่นเขาอาสามารับที่บขส.เพราะแม่ไม่ว่างมารับวันนี้แหละเราได้เจอกันครี้งแรกเราถึงขอนแก่น8โมงเช้า เค้าไม่ยอมนอนเพราะรอมารับเราปกตืพี่เขาก็เลิกงานดึกอยู่แล้วบ้านเราไกลมากอยู่เขตสารคามพร่เขาไม่ส่งบ้าน "ผู้ชายคนแรกที่พาไปบ้าน"ไปครั้งก้เจอญาติผู้ใหญ่เยอะเลย
เพราะตาเราป่วยแต่วันน้ันตาอยู่รพ.พี่เจาก็พาเราไปเยียมตาอีกรพ.ไกลไปอีกเหมือนบขส.มาบ้านเราไป เราเคยพูดตั้งแต่อยู่กทม.ว่าจะไปนั้นไปกินนี่ด้วยกันพี่เขาก็พาไปล่ะฝนตกเลนไม่รู้จะไปไหนพี่เขาหยุดงานพอดีเลยพาเราไปบ้านเขาครั้งแรกไปเจอย่าเจอพี่เขาล่ะตรงกับันเข้าพรรษาพอดีพี่ชายกับแฟนพี่ก็พาไปเวียนเทียนด้วย "เวียนเทียนแบบมีคู่คนั้งแรกด้วยหู่วว" ฟินไปอีก5555 ที่สำคัญเวียนเทียนตากฝนพี่เขากลางร่มให้เราแต่ตัวเองเดินตากฝนตอนกลับรองเท้า
ผ้าใบเราเปียกพี่เขาถอดรองเท้าแตะให้เราใส่มือนึงถือร่มให้เรามือนึงถือรองเท้าให้เรามือข้างที่ถือร่มกอดคอเรา อย่างกะในหนัง5555
กลับมาบ้านก็หาชุดให้เราเปลี่ยนในยังตกอยู่เลยกลับบ้านไม่ได้ด้วยสิ ง๊อววววว เดี๋ยวๆ555 วันนั้นก็ค้างด้วยกันแหละแต่ไม่ได้มีอะไรกันนะแค่กอดเฉยๆ55555
หอมก็ไม่มี ล่ะเราก็กลับกทม.ล่ะหยุดอีกเราก็กลับขอนแก่นอีก555้หมือนเดิมพี่มารับนอนบ้านพี่เขาเพราะถึงดึกล่ะเช้าก็มาส่งเราบ้านพาไปเที่ยวเจอเพื่อนเขา
เจอแฟนเก่าคนล่าสุด เหมือนไม่ชอบหน้าเราด้วยสิแต่ตอนนั้นเราไม่รู้เขาเพื่อนกลุ่มเดียวกันพวกพี่เขาก็แซวเฟรนนี่ดี โต๊ะข้างๆก็แฟนเก่าจ้าาาคนนี้คบกันนานมากเราพึ่งรู้ทีหลังพาเราไปต่อกับแฟนเก่านั่งกินเหล้าคุยเขาก็บอกไม่ตอนคิดมากนะแกเราเป็นพี่น้องก้นแล้วไม่คิดอะไรอันนี้แฟนเก่าเขาคุยกะเรา
แต่พี่เขาก็ตัวติดเราตลอดหวานกับเราหน้าแฟนเก่าก็ไม่ได้อะไรจริงๆแหละ ไปรับไปส่งไปกินข้าว
เราฝึกงานเส็ดเลยย้ายกลับมาอยู่ขอนแก่นทั้งที่จริงต้องทำงานอยู่กรุงเทพต่อแต่เราเลือกที่จะกลับหลายเหตุผลแต่นึงในนั้นด็มีเรื่องพี่เขาแหละ6666
จุดเปลี่ยนอยู่ตรงนี่แหละพอกลับมาก็เหมือนเดิมนอนบ้านแล้วอนเช้าไปส่งเรา ยังไม่มีอะไรกันนะ 5555พีงเคยเจอผู่ชายแบบนี่
กลับมารอบนี่ไม่โทรหาเลยทั้งที่ปกติโทรหาตลอดเวลาขึ้นแท็กซี่ตอนกลางคืนก็คุยเป็นเพื่อนตลอดเป็นห่วงทุกเรื่องรู้ใจเราทุกอย่าง
รอบนี้ไม่โทรหาเริ่มผิดปกติแต่คุยเฟสตลอดเราก็แอ็บนอยด์นะเปลี่ยาไปรึป่าวเริ่มไม่ชอบเราแล้วหรอด้วยความที่เป็นคนเก็บความมรู้สึกไม่พูดอะไรเศร้าได้สัดพักก็ทำใจได้ไม่โทรก็ไม่โทรอย่างน้อยก็คุยเฟสตลอด เหมือนเดิมเรายังไปไหนมาไหนด้วยกันไปกินข้าวด้วยกันแต่แปลกตรงที่เวลาเขาไปกะเพื่อนไม่เคยชวนเราเหมือนแต่ก่อนบอกเราแล้วก็ไปกับเพื่อนเลย เห้ออออารมณ์นอยด์มากขึ้นทุกวัน เราไปนอนบ้านเขาบ่อยจนวันนึงก็มีอะไรกันแล้วก็มีเป็นปกติเหมือนแฟน
จนถึงทุกวันนี้
เริ่มเปลี่ยนไปจากไลค์ทุกโพสทุกแชร์เจออะไรก็แท็กก็แชร์ให้เราดูด้วยไปด฿หนังด้วยกันดูหนังกับผู้ชายคนั้งแรก หู้วววว
ทุกอย่างเริ่มน้อยลงๆๆจนหมดไปไม่มีอีก แต่เรากลับทำให้เขามากขึ้นทุกวันๆรวมถึงความรู้สึก
จากตอบทุกนาทีเปลี่ยนเป็นตอบชัวโมงสองชั่วโมงข้ามวันข้ามคืนเราเพ้อหนักมากในเฟส ความรู้สึกเราทรมานมากเขารับรู้รับเห็นทุกอย่างวันเรารู้สึกยังไง
รู้ว่าเราน้อยใจแต่ไม่เคยถามเคยพูดคุยปกติมีหวานบางพอทำให้ชื่นใจให้ไม่คิดมากก็กลับมาเฮยชาอีกแต่เราก็ยังเจอกันอยู่บ่อยครั้ง เราเคยจะถอยหลายครั้งด้วยวิธีหายไปแบบเงียบๆเขาก็ตามเราทุกครั้งไม่เคยหายแต่ไม่สนใจ เราสับสนว่ามันคืออะไร จนวันนึงรวบรวมความกล้าถามไปตรงๆคำตอบจะเป็นยังไงพร้อมเสมืำใจรอแล้ว เขาบอกที่เขาเปลี่ยนไปเพราะอีกไม่กี่เดือนเขาจะไปทหารแล้วไม่อยากคิดมากเรื่องเรา เราเลว่ามีอะไรให้คิดมากเขาบอกพอถึงวันมันต้องมีแหละเพราะระยะทางที่ห่างกันสักวันต้องมีปัญหา ซึ่งเรามองว่ามันไม่เกี่ยวแล้วพึ่งมาเปลี่ยรอะไรตอนนี้ทั้งที่แต่ก่อนก็คุยเรื่องไปทหารหันสนุกสนานรู้ว่าจะไปล่ะมาทำให้เรารักทำไมล่ะถ้าไปจะทิ้งเรางั้นหรอ ถ้าจะทิ้งทำไมไม่ปล่อยดราไปมไไมต่องตามเราทุกครั้ง. เราถามว่าจะเอายังไงยังอยากมีเราใหมเขาก็บอกว่าอยากก็กลับคุยกันปกติปกติคือไม่สนใจเหมือนปกติ วันนี้มันแย่ลงเรื่อยๆหนักกว่าเดิมเราเราก็พูดประชดไปว่าไม่ต้องมาสนใจเราหรอกทั้งๆที่ไม่เคยพูดแบบนี้เพราะไม่เคยพูดอะไรแบบนี้ด้วยกันต่อให้เจ็บปานตายเราก็ทำตัวปกติตลกเฮฮากันไป พอเราบอกไปแบบนั้นเขาก็ตอบว่าโอเคฝันด
น้ำตาใหลสะกพักไม่ถึงนาทีมีสายเข้าโทรมาหัวเราะถามว่าเป็นเลยเหมือนง้อแต่แนวเราเป็นกันแบบนี้ วันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมวันนึงคุยกันไม่ถึงสิบประโยชน์
ไม่ไหวแล้วเราเจ็บเหลือเกินเราสัยสนว่าเขารักเราใหมอยากมีเราไว้ทำไมทำไมบางทีทำเหมือนรักบางทีทำเหมือนไม่รักแต่เวลาอยู่ด้วยกันทำเหมือนรักเรามากพอห่างก็ไม่สนใจ เจ็บจังเลยเราว่าเราจะคุยอีกครั้งให้รู้เรื่องไปเลยเรากำลังลังเลระหว่างโทรคุยหรือเราจะไปตุยต่อหน้าดี
แล้วเราควรถามอะไรบ้างเพื่อไม่ให้พลาดเรากลัวเราเสียคนที่เรารักไป ทรมานสับสนอึดอัดเหลือเกิน