ผมกับเขาเคยเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปี เราไปเที่ยวไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด จนมีอยู่วันนึงผมอยากจะบอกความลับของผมเองให้เขาฟัง ผมบอกเขาว่า "สัญญากับกูก่อนว่าจะไม่บอกใคร" มันก็สัญญา จากนั้น ผมก็เล่าให้เขาฟัง...
เวลาผ่านไปประมาณ 4 เดือน ผมกับเขาก็แยกย้ายไปอยู่คนละห้อง เขาก็มีเพื่อนใหม่ ผมก็มีเพื่อนใหม่ เราคุยกันน้อยลง แต่ยังสนิทอยู่
จนกระทั่ง
ผมรู้ว่าเขาเอาเรื่องนั้นไปเล่าให้เพื่อนๆเขาฟัง ตอนนั้นผมโมโหมาก เลยไปคุยกับเขาและก็ทะเลาะกันแรงมาก ถึงขนาดตัดเพื่อนกัน หลังจากวันนั้น ผมร้องไห้กินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่หลายวัน ใครถามว่าเป็นอะไร ก็บอกไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของผม ผมเครียดอยู่หลายวัน แต่ผ่านไปซัก 2-3 เดือนก็พอทำใจได้
ผ่านไป 2ปี
ตอนนี้ ผมกับเขาก็เข้ามหาลัยละครับ
เป็นที่เดียวกันด้วย แต่ไม่ค่อยเจอเขาบ่อยนะครับ
มีอยู่วันนึง เขาโทรมา "กูขอโทษเรื่องวันนั้นนะ กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ป่ะวะ"
ผมก็บอกเขาชั่งมันเหอะ ไม่เป็นไร ( แต่ในใจโกรธอยู่ ) จากนั้น เขาก็บอก "โอเค ขอบคุณนะ ไว้เจอกัน"
เพื่อนๆว่า คนแบบนี้สมควรยกโทษให้ไหมครับ
เพื่อนแบบนี้ควรจะยกโทษให้ไหม?
เวลาผ่านไปประมาณ 4 เดือน ผมกับเขาก็แยกย้ายไปอยู่คนละห้อง เขาก็มีเพื่อนใหม่ ผมก็มีเพื่อนใหม่ เราคุยกันน้อยลง แต่ยังสนิทอยู่
จนกระทั่ง
ผมรู้ว่าเขาเอาเรื่องนั้นไปเล่าให้เพื่อนๆเขาฟัง ตอนนั้นผมโมโหมาก เลยไปคุยกับเขาและก็ทะเลาะกันแรงมาก ถึงขนาดตัดเพื่อนกัน หลังจากวันนั้น ผมร้องไห้กินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่หลายวัน ใครถามว่าเป็นอะไร ก็บอกไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของผม ผมเครียดอยู่หลายวัน แต่ผ่านไปซัก 2-3 เดือนก็พอทำใจได้
ผ่านไป 2ปี
ตอนนี้ ผมกับเขาก็เข้ามหาลัยละครับ
มีอยู่วันนึง เขาโทรมา "กูขอโทษเรื่องวันนั้นนะ กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ป่ะวะ"
ผมก็บอกเขาชั่งมันเหอะ ไม่เป็นไร ( แต่ในใจโกรธอยู่ ) จากนั้น เขาก็บอก "โอเค ขอบคุณนะ ไว้เจอกัน"
เพื่อนๆว่า คนแบบนี้สมควรยกโทษให้ไหมครับ