คือเราอึดอัดมากๆ อยากกลับไปทำงานประจำเหมือนเดิม
มีงานก้มีเงินตอนนี้เราว่างงานอยู่ ในระหว่างนี้เราก้ได้ช่วยญาติ(เเฟน)ขายของค่ะตอนเเรกที่เขาชวน เราก้คิดว่าก้ดีกว่า
อยู่เฉยๆเนอะ คงได้ตังใช้บ้างสักร้อยนิดๆต่อวัน มีตังกินขนม
เเต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ค่าขนมที่คิดว่าจะได้ก้ไม่ได้
ช่วยเตรียมของตั้งเเต่เช้ามืด ขายยันดึก มีซื้อข้าวให้กิน1มื้อ
ขายมาสองสามเดือนเเล้วเเทบไม่มีตังติดตัว กลับมาจากขายของ
ยังเหนื่อยไม่พอค่ะ มาเจอกับกองจานชามที่รอล้างกะละมังใหญ่ๆ ผ้ารอซักอีกสองสามตระกร้า เเม่เเฟนไม่ค่อยสนใจงานบ้านค่ะ
โดนผัวเเกว่าทุกวัน เเล้วตั้งเเต่ขายของมาไม่เคยได้ยินคำพูด
ทำนองว่า เเบ่งกำไรให้น้องมันใช้บ้างนะไม่เคยได้ยินหลุดจากปากเเม่เเฟนกะพี่ชายเเฟน มีเเต่พ่อเเฟนที่พูดที่ถามว่าไม่ให้น้อง
ไว้ใช้บ้างเลยเหรอ ก้เฉยๆใส่ จะมีพ่อเเฟนเเกสงสารคอยเเอบให้ใช้บ้างทีละ 50-100 บาท นานๆให้ที เเล้วพอพ่อเเฟนถามเเม่เเกตรงๆเกี่ยวกับค่าเหนื่อยเรา เเกก้ตอบเบาๆ(เรานั่งอยู่ในบ้าน)ขายของได้กำไรไม่ได้มากมายยังไม่ต้องให้มันหรอก เรานี่เเทบไม่อยากไปช่วยต่อไปเลยค่ะ เราอยากไปทำงานที่เดิมที่ กทม. ที่เดิมเขาก้โทรมาเรียกตัวเเล้วด้วย(เราออกจากที่นั่นเพราะป่วยหนักค่ะตอนนี้เเข็งเเรงเเล้ว) เเต่เราไม่มีทุนที่จะไปเลยค่ะ ค่าเดินทางค่าห้องค่ากินระหว่างที่ต้องรอเงินเดือนออก จะปรึกษาใครก้ไม่ได้ ควรเอาไงต่อดีคะ อยู่เเบบนี้เหมือนของตาย เหมือนโดนเอาเปรียบ รึเราคิดเเง่ลบกับครอบครัว
เเฟนมากเกินไป ในหัวมีเเต่ความคิดที่จะไปจากที่นี่ตลอดเวลาเลย
เครียดมาได้สองอาทิตย์เเล้วค่ะ
อยากหลุดพ้นจากสภาพนี้ ควรทำอย่างไรดี
มีงานก้มีเงินตอนนี้เราว่างงานอยู่ ในระหว่างนี้เราก้ได้ช่วยญาติ(เเฟน)ขายของค่ะตอนเเรกที่เขาชวน เราก้คิดว่าก้ดีกว่า
อยู่เฉยๆเนอะ คงได้ตังใช้บ้างสักร้อยนิดๆต่อวัน มีตังกินขนม
เเต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ค่าขนมที่คิดว่าจะได้ก้ไม่ได้
ช่วยเตรียมของตั้งเเต่เช้ามืด ขายยันดึก มีซื้อข้าวให้กิน1มื้อ
ขายมาสองสามเดือนเเล้วเเทบไม่มีตังติดตัว กลับมาจากขายของ
ยังเหนื่อยไม่พอค่ะ มาเจอกับกองจานชามที่รอล้างกะละมังใหญ่ๆ ผ้ารอซักอีกสองสามตระกร้า เเม่เเฟนไม่ค่อยสนใจงานบ้านค่ะ
โดนผัวเเกว่าทุกวัน เเล้วตั้งเเต่ขายของมาไม่เคยได้ยินคำพูด
ทำนองว่า เเบ่งกำไรให้น้องมันใช้บ้างนะไม่เคยได้ยินหลุดจากปากเเม่เเฟนกะพี่ชายเเฟน มีเเต่พ่อเเฟนที่พูดที่ถามว่าไม่ให้น้อง
ไว้ใช้บ้างเลยเหรอ ก้เฉยๆใส่ จะมีพ่อเเฟนเเกสงสารคอยเเอบให้ใช้บ้างทีละ 50-100 บาท นานๆให้ที เเล้วพอพ่อเเฟนถามเเม่เเกตรงๆเกี่ยวกับค่าเหนื่อยเรา เเกก้ตอบเบาๆ(เรานั่งอยู่ในบ้าน)ขายของได้กำไรไม่ได้มากมายยังไม่ต้องให้มันหรอก เรานี่เเทบไม่อยากไปช่วยต่อไปเลยค่ะ เราอยากไปทำงานที่เดิมที่ กทม. ที่เดิมเขาก้โทรมาเรียกตัวเเล้วด้วย(เราออกจากที่นั่นเพราะป่วยหนักค่ะตอนนี้เเข็งเเรงเเล้ว) เเต่เราไม่มีทุนที่จะไปเลยค่ะ ค่าเดินทางค่าห้องค่ากินระหว่างที่ต้องรอเงินเดือนออก จะปรึกษาใครก้ไม่ได้ ควรเอาไงต่อดีคะ อยู่เเบบนี้เหมือนของตาย เหมือนโดนเอาเปรียบ รึเราคิดเเง่ลบกับครอบครัว
เเฟนมากเกินไป ในหัวมีเเต่ความคิดที่จะไปจากที่นี่ตลอดเวลาเลย
เครียดมาได้สองอาทิตย์เเล้วค่ะ