ประสบการณ์เป็นแม่ครั้งแรกของเราเอง
** ที่อยากเล่าเพราะเรา
ไม่เคยช่วยเคสแบบที่เลือดตกยางออกกับมือตัวเองมาก่อน ตื่นเต้น..
บอกก่อนอีกว่าไม่เคยช่วยเด็กขนาดตัองป้อนนมทุก 2-3 ชม.ด้วย และไม่ได้เกี่ยวไรเลยยยยกับอกเล็กนมน้อยที่มี...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันเสาร์ 3 กันยายน 2559
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เวลา 20:02 น.
เราเจอน้องตัวเล็กคืนนั้นหน้าห้องนอนปู่ ตรงบันไดชั้นสองจะลงมาชั้นหนึ่ง
สภาพของน้องตัวเล็ก คือ เป็นแผลเห็นเนื้อข้างในตรงขาหน้าไปถึงใต้ท้อง
แผลมันก็แยกออกฉีกออกทุกครั้งทีตัวเล็กพยายามเดิน
ขอซ่อนภาพไว้นะ เพราะมันเป็นภาพมีเลือด..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตัวเล็กไม่หยุดเดินนะ เดินเหมือนไม่รู้เจ็บ ยิ่งเดินแผลมันยิ่งฉีกเหมือนขาจะขาดออกเลย
เราก็ไม่กล้าจับ เรากลัวมาก เราร้องเสียงดังเลย
ปู่ออกมาจากห้อง มาบอกเราว่า
มันเป็นแมวจรเดี๋ยวมันรักษาตัวเอง (แมวนะปู่ ไม่ใช่วูฟเวอรีน)
เราก็เหมือนคนบ้าอะ พูดแบบซ้ำๆว่า หนูจะเอามันไปหาหมอ หนูจะเอามันไปหาหมอ
เราโทรขอความช่วยเหลือ พยายามหาคนมาดึงสติ
โทรหาหลายเลยคนแต่รับสายคนเดียว (จ้ะ..)
สติเราไม่อยู่เลย อารมณ์แบบ
.. ตัวเล็กมาก.. เลือดก็ออก.. ขาจะขาด..
แล้ว..
เวลาประมาณ 20:30 น.
เราออกจากบ้าน เสิร์ชกูเกิ้ลหา “ รพ.สัตว์ 24 ชม. ระยอง” มันก็สองทุ่มกว่าแล้วเนอะ
หน้าแรกกูเกิ้ลจะขึ้นมา 2 ชื่อในแมพ เรากดเลือกชื่อที่ 2 ก่อนเพราะมันใกล้บ้านมากกว่า
พอคลิกเข้าไปก็เจอรายละเอียดที่ว่าไม่ได้เปิด 24 ชม. แต่ก็ไม่เป็นไรก็เค้าเปิดถึง 21:00
เราไปถึงรพ.นั้นตอน 20:40 จำเวลาได้แม่น
เพราะคนที่รพ.เค้าไล่เรากลับ
ขอเล่านะ...
ตอนจอดรถ เรารีบเอาแมวลงไป ผลักประตูกระจก แต่มันล็อคแล้ว
คนที่อยู่เต็มข้างหน้าคาดว่าเป็นบุคลากรในรพ.รีบๆเดินรวมๆเข้าไปในห้องข้างหลัง
เรายืนถือกล่องใส่แมวมีแมวเจ็บอยู่ในกล่องยืนหน้าประตูกระจก
เราเรียกคนๆนึงไว้ได้ เค้าเดินมาพูดผ่านทางรูกระจกว่า ...ปิดแล้วครับ...
เราก็บอก... เว็บเขียนว่าเปิดถึง 21:00 ไม่ใช่หรอคะ นี่ยังไม่ 21:00 เลยค่ะ
เค้ามองส่องผ่านทางรูกระจก แล้วถามว่า “เป็นอะไรมา เป็นหนักไหม”
เราก็ตอบประมาณว่า แผลต้องเย็บค่ะ ช่วยดูให้หน่อยค่ะ ไม่รู้ว่ามันหนักไหม
(เค้าไม่ได้ไขกุญแจเปิดล็อคประตูกระจกออกมาคุยกับเราเลยนะตลอดเวลาสิบกว่านาที)
เค้าแค่บอกว่า “พรุ่งนี้ร้านเปิด 9 โมงเช้าครับ ไว้ค่อยมาใหม่นะ”
ก็กลับขึ้นรถไปนะ ไปรพ.สัตว์อีกที่นึงที่เจอในกูเกิ้ลเหมือนกัน
ตอนเราขึ้นรถเราก็ยังดูเวลา เราก็ไม่ได้เข้าไปหลังเวลาร้านปิดนะ
เรายังแอบประณามเค้าในใจว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้นกับเราได้
พาแมวไปถึงรพ.สัตว์อีกที่นึง เราต้องลงทะเบียนน้องตัวเล็ก
ด้วยความที่เรารนมาก เราก็ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อว่าอะไร เราเห็นน้องสีน้ำตาลเราเลยเรียก “น้องบราว”
หมอพลิกไปพลิกมา น้องบราวมีแผลที่ต้องเย็บตรงขาหน้ายาวไปจนถึงท้อง
เราเองก็ไม่กล้าพลิกดู เวลาเราจับมานี่เราก็ใช้ผ้าห่อตลอดไม่กล้าสัมผัสตรงๆ
หมอบอกว่า ก็ดีที่ไส้ไม่ไหลออกมา.. ต้องเย็บประมาณ 20 เข็มคร่าวๆ
เออแล้วหมอบอกว่าให้เราทำใจไว้ด้วยนะ เพราะน้องเล็กมากๆ
คำพูดหมอก็..
"ทำใจนะ แมวเด็กบางตัวให้ยาสลบแล้วก็ไม่ตื่น
แต่ไม่มีหรอกมันค่อนข้างปลอดภัย
แต่ก็ทำใจไว้เผื่อมันไม่ตื่น"
กรรม..
ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะ เค้าให้เรากลับบ้านได้
เดี๋ยวเค้าจะโทรบอก ถ้าเกิดว่ามีปัญหาหรือว่าอะไร บราวก็แอดมิตไป
วันนั้นก็จ่ายไปเกือบๆ 3,000
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันอาทิตย์ 4 กันยายน 2559
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เราจะบอกว่าตอนนั้นเรามีปัญหาเรื่องกระจกตาติดเชื้ออยู่ด้วย
ต้องหยอดตาหลายอย่างมาก มีทุกสองชั่วโมง มีทุกชั่วโมง มียาทาลูกตา ยากินอีก
เราหยุดงานตั้งแต่วันศุกร์ แล้วก็หยุดงานต่อทั้งอาทิตย์ (ตั้งแต่วันจันทร์ที่ 5)
ตาเราก็ไม่ดีขึ้น หยอดยาถี่ขึ้น ยาก็แสบขึ้นด้วย
เราไม่ได้ไปดูแมวที่โรงพยาบาล
ฝากให้พี่คนที่ช่วยเรา ที่เราโทรหาติดตอนเจอน้องบราวไปดูแล้วก็เก็บภาพมาฝาก
โดนดาเมจจากตาแป๋วๆของบราวไปทันทีที่เปิดไลน์ดูรูป
พี่เค้าจ่ายตังไปอีก 2,400 ด้วย เกรงใจสุด
ค่าเอ็กซเรย์เพิ่ม ค่ายาฉีด ค่านมมั้ง
ตอนแรกพี่เค้าจะไม่เอา แต่เรานี่รีบโอนเงินคืนเลย
พี่เค้าบอกว่าหมอเอ็กซเรย์เพิ่ม มีกระดูกหักด้วย
ขาหน้าที่เป็นรอยแผลที่ต้องเย็บก็หัก หักตรงข้อพอดีมันมีแค่กระดูกอีกชิ้นยึดอยู่เลยยังไม่ห้อย
แต่แมวเด็กเดี๋ยวกระดูกมันก็จะหาวิธีอะไรของมันเอง แต่ก็ไม่การันตีว่าจะใช้ได้ปกติไหม
ต้องคอยดูกันไปอะไรประมาณนั้นมั้ง เราจำไม่ค่อยได้ เราเบลอ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันที่พากลับบ้าน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เราฝากแมวไว้ที่รพ.ตลอด เพราะเราเองก็ไม่สบายแบบว่าหยอดตา อภิมหาหยอดตา
รพ.เอกชนก็ฟันเงินเราไปเยอะแยะมาก เกินบัตรประกันกลุ่ม อภิมหาเกินบัตรประกันกลุ่มเช่นกัน
ไม่เกินแค่ร้อยสองร้อย เกินทีพันห้า เรานี่แทบอยากเอาตาข้างที่เป็นปัญหาออกไปเลยข้างนึง
พอเราเริ่มแบบคงที่ หมอ(คน)อนุญาตให้หยอดตาน้อยลง ไม่ต้องเข้าโรงบาลแล้ว
เราก็ลาทุกอย่างที่รพ.ตั้งแต่ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่..
แก้วน้ำ จาน ชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม... ลาก่อนนะรพ.คน
แวะไปเอาแมวกลับบ้านที่รพ.แมว
หมอ(แมว)ให้ยามาเพียบ มีนมที่เหลือไว้มาให้ (กระป๋องนึงกับในถุงที่แบ่งไว้สองสามถุง)
หมอบอกให้เราระวังเรื่องติดเชื้อ สอนวิธีป้อนนมแล้วเราก็ต้องป้อนทุกสองสามชม.
หมอนัดวันเช็คแผล นัดวันตัดไหมเรียบร้อย จ่ายตังเสร็จก็กลับบ้าน ประมาณ 800 หน่อยๆมั้ง
ที่บ้าน เราจัดเตียงให้บราวเรียบร้อย เตียงน้อยที่อยู่บนเตียงเราอีกที
(ซึ่งนางใช้เตียงที่เราตั้งใจผลิตให้แค่คืนแรกคืนเดียวเท่านั้น)
แอบให้ดูแผลเย็บในสปอยนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สองคืนแรกเราไม่ได้นอนเลยนะ บราวร้องทุกครั้งที่หิว
แล้วทุกครั้งที่น้องร้อง น้องจะเดินทั่วเตียงและมุดผ้าห่มเข้ามาพิงที่ขาเราเลยจ้า..
..ขาดความอบอุ่น..
แล้วถ้าเราหลับ อะไรที่ฆ่าแมวอาจจะไม่ได้เป็นอาการบาดเจ็บ
อาจจะเป็นพุงเรา หรือขาล่ำๆของเราที่เหวี่ยงไปทับก็เป็นได้
แต่เราก็เริ่มรู้ด้วยตัวเองว่าบราวต้องการอะไร..
นางแค่ต้องการหมอนสีชมพูใบใหญ่ใบนั้น
และต้องการผ้านวม 6 ฟุตลายเสือดาวของเราทังหมดแต่เพียงผู้เดียว
เราก็ยกให้นางไป สุมผ้านวมให้นางนอนกับหมอนสีชมพู
ส่วนตัวเราเราก็ไปเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มนอนอยู่หลืบฝั่งนึงของเตียง
คือเตียง 6 ฟุต แมวตัวเท่าอุ้งมือเอาไปแล้ว 5 ฟุต
มนุษย์ต้องมาขดห่มตัวเองด้วยผ้าเช็ดตัวอยู่ไกลๆ
แต่บางทีที่หนาวก็แอบเอาขามุดไปในผ้านวมลายเสือดาวเหมือนกันนะ
มุดเบาๆแบบห่างๆจากปลายผ้าสุด ไม่ขยับแรงมากเดี๋ยวนางรู้ว่าเราแย่ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันที่นัดตรวจแผล
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อยู่บ้านได้วันสองวันก็ต้องกลับไปเช็คแผลที่รพ.
แผลดีมาก หมอบอกว่าแห้งดี ตัดไหมตามวันที่นัดตอนแรกได้เลย
ปัญหามาติดตรงที่ว่า น้องบราวน้อยไม่ถ่ายเลย
เอ็กซเรย์ดูท้องป่องๆ ก็เจอแต่ว่าน่าจะต้องถ่ายออกมาได้แล้ว
หมออธิบายว่าแมวเด็ก ปกติแม่แมวจะต้องเลียก้น ช่วยกระตุ้นขับถ่าย
แล้วแม่บุญธรรมต้องทำหน้าที่แทน... หรอ...
นี่ก็พร้อมใจจะเลียก้นแมวมาก เสียดายจัง หมอบอกว่าไม่ต้อง... หมอให้ยาถ่ายมา
ให้กินครั้งเดียวพอนะ ถ้าถ่ายแล้วก็หยุดเลย ไม่ต้องให้ต่อ
จ่ายตังไปอีกประมาณ 1,200
พอกินยาคืนนั้นปุ้บ ไม่กี่ชั่วโมงบราวก็ถ่ายเลย ไม่ต้องเลียก้นจริงไรจริง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัดไหมออกแล้ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไม่ได้อยู่ตอนบราวตัดไหม เพราะว่ามันเป็นวันเดียวกับวันที่หมอ(คน)นัดไป Follow up ตา
เราเลยทิ้งแมวไว้ที่รพ.สัตว์ให้หมอตัดไหม ส่วนคนก็ไปรพ.ตรวจตาคน
กลับมารับแมวที่รพ.สัตว์
ขาหน้าขวาตรงที่แผลเย็บมันรั้งตั้งแต่ตอนมีไหม ทำให้มันดูเหมือนจะเดินแบบไม่ใช้ขานั้น
แต่ขาส่วนนั้นยังมีความรู้สึกเจ็บอยู่เวลาทดสอบนะ เลยต้องลุ้นว่ามันจะกลับมาใช้ได้ไหม
ถ้าไม่สามารถกลับมาใช้ได้.. หมอเดาๆว่ามีอยู่สองทางเลือก..
ไม่ตัดทิ้ง ก็ ทำผ่าตัดจัดกระดูกใหม่
แต่ตอนนี้ก็ยังทำหัตถการอะไรไม่ได้ ก็ต้องรอดูบราวใช้ขาแล้วก็ต้องรอให้แข็งแรง
รอให้โตสักหน่อยก่อน
ปล, วันนี้เราขอซื้อนมแมวจากร้านหมอ 2 กระป๋อง เพราะว่ามันหมดแล้ว
เราเตรียมแบงก์ 500 ถือไว้มั่นใจมากว่าจะไม่เกิน ถามเค้าว่าเท่าไหร่คะ..
กระป๋องละ 280 จ้า.. ถ้ากินเช้ากลางวันเย็นก็ประมาณ 3 วัน
แต่ถ้ากินถี่กว่าสามครั้งต่อวันก็กินได้ประมาณ 2 วัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ณ ปัจจุบัน รักษากันมาเกือบครบเดือน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เพราะเราต้องเข้าออฟฟิตต้องทำงาน เลยฝากแม่บ้านเลี้ยงระหว่างวัน
บราวน้อยไม่งี่เง่าเหมือนตอนแรกๆแล้ว กินนมเสร็จก็นอน เดินเล่นบ้างปีนตะกร้าบ้าง
เราเตรียมนมเตรียมอาหาร ซื้อนั่นซื้อนี่ให้เค้าไว้ แล้วก็สอนเค้าดูแลเบื้องต้น
ก็มีป้อนนม ป้อนข้าว ป้อนยา
แม่บ้านเราก็มุ๊งมิ๊งรักสัตว์โลกเหมือนกัน เลี้ยงแมวในตะกร้า
เดินหอบไปหอบมาไม่เคยทิ้งเลย
ตอนนี้แผลที่ท้อง กับแผลที่ยาวลงมาตรงขาติดแล้ว เหลือที่ยังไม่ติดก็ตรง..
เราไม่รู้จะเรียกไงนะ เปรียบเทียบถ้าคนเดิน 4 ขาแบบแมวก็น่าจะเป็นตรงรักแร้ขวาอะ
มันขยับบ่อยมันเลยแยก ตอนแรกหมอจะให้เย็บเฉพาะตรงนั้นอีกรอบ
แต่หมออีกคนบอกว่าเย็บอีกรอบ กับ อีกอย่างคือรักษาแบบแผลเปิด (ทายาทำแผลปิดไว้) ระยะเวลาพอๆกัน
เราเลยเลือกรักษาแบบแผลเปิด ก็พาไปหาหมอทุกเย็นแทน
รักษากันไปเรื่อยจนกว่าแผลจะปิดสนิทพอดี ไม่มีเนื้อแดงๆให้เห็น
เวลาไปหาหมอทีนึงน้องก็จะทำหน้าแบบ “พาฉันกลับบ้าน อย่าให้หมอถูกตัวฉันเลย..”
ขอบคุณน้าที่อ่านความทรงจำของเราจนจบ
:เกี่ยวกับเจ้าของกระทู้:
เป็นนางสาวอายุ 20 ต้นๆคนนึง อาศัยอยู่ในบ้านเดี่ยวมีพื้นที่เป็นของตัวเอง
ที่บ้านตอนแรกๆเค้ารู้สึกเฉยๆกับสัตว์โลกพวกนี้ ตอนนี้เราทำเค้าเอือมระอาหมาและแมวไปแล้ว 555
แมวเล็กตัวที่เล่าให้ฟังในกระทู้นี้เป็นแมวในดูแลตัวที่ 7
วนเวียนอยู่กับเรื่องรับหมาจรแมวจรเข้าบ้านมานานแล้ว... นานจนคิดว่าจะนับไม่ได้...
แต่พอลองนับก็นับได้หนึ่งปีหนึ่งเดือน /แค่นั้นเองเรอะ.. ไม่น่าลองนับเลยไหม...
หนึ่งปีหนึ่งเดือนนี้เรามีน้องหมาในดูแล 5 ตัว แมวในดูแลอีก 6 นะ
ยังอยู่กับเราเกือบครบทุกตัว (มีแมวเล็กตายไปตัวนึง)
+
No one should feel alone or unwanted.
And by that ‘one’ I mean every living thing not only just human.
ไม่ควรมีใครรู้สึกโดดเดี่ยวหรือรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ แล้วคำว่า “ใคร” ในที่นี้หมายถึงทุกสิ่งมีชีวิตนะ ไม่ใช่แค่คน
ใครไม่เป็นที่ต้องการหลังไมค์มานะ เราจะไปเก็บมาดูแลอย่างดี.. ง้อววววว..
ชะนีอกเล็กนมน้อย.. อยู่ๆก็ต้องมาเป็นแม่นมให้ลูกแมวบาดเจ็บ | แชร์ประสบการณ์
ประสบการณ์เป็นแม่ครั้งแรกของเราเอง
** ที่อยากเล่าเพราะเราไม่เคยช่วยเคสแบบที่เลือดตกยางออกกับมือตัวเองมาก่อน ตื่นเต้น..
บอกก่อนอีกว่าไม่เคยช่วยเด็กขนาดตัองป้อนนมทุก 2-3 ชม.ด้วย และไม่ได้เกี่ยวไรเลยยยยกับอกเล็กนมน้อยที่มี...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันเสาร์ 3 กันยายน 2559
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เวลา 20:02 น.
เราเจอน้องตัวเล็กคืนนั้นหน้าห้องนอนปู่ ตรงบันไดชั้นสองจะลงมาชั้นหนึ่ง
สภาพของน้องตัวเล็ก คือ เป็นแผลเห็นเนื้อข้างในตรงขาหน้าไปถึงใต้ท้อง
แผลมันก็แยกออกฉีกออกทุกครั้งทีตัวเล็กพยายามเดิน
ขอซ่อนภาพไว้นะ เพราะมันเป็นภาพมีเลือด..
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตัวเล็กไม่หยุดเดินนะ เดินเหมือนไม่รู้เจ็บ ยิ่งเดินแผลมันยิ่งฉีกเหมือนขาจะขาดออกเลย
เราก็ไม่กล้าจับ เรากลัวมาก เราร้องเสียงดังเลย
ปู่ออกมาจากห้อง มาบอกเราว่ามันเป็นแมวจรเดี๋ยวมันรักษาตัวเอง (แมวนะปู่ ไม่ใช่วูฟเวอรีน)
เราก็เหมือนคนบ้าอะ พูดแบบซ้ำๆว่า หนูจะเอามันไปหาหมอ หนูจะเอามันไปหาหมอ
เราโทรขอความช่วยเหลือ พยายามหาคนมาดึงสติ
โทรหาหลายเลยคนแต่รับสายคนเดียว (จ้ะ..)
สติเราไม่อยู่เลย อารมณ์แบบ
เวลาประมาณ 20:30 น.
เราออกจากบ้าน เสิร์ชกูเกิ้ลหา “ รพ.สัตว์ 24 ชม. ระยอง” มันก็สองทุ่มกว่าแล้วเนอะ
หน้าแรกกูเกิ้ลจะขึ้นมา 2 ชื่อในแมพ เรากดเลือกชื่อที่ 2 ก่อนเพราะมันใกล้บ้านมากกว่า
พอคลิกเข้าไปก็เจอรายละเอียดที่ว่าไม่ได้เปิด 24 ชม. แต่ก็ไม่เป็นไรก็เค้าเปิดถึง 21:00
เราไปถึงรพ.นั้นตอน 20:40 จำเวลาได้แม่น เพราะคนที่รพ.เค้าไล่เรากลับ
ขอเล่านะ...
ตอนจอดรถ เรารีบเอาแมวลงไป ผลักประตูกระจก แต่มันล็อคแล้ว
คนที่อยู่เต็มข้างหน้าคาดว่าเป็นบุคลากรในรพ.รีบๆเดินรวมๆเข้าไปในห้องข้างหลัง
เรายืนถือกล่องใส่แมวมีแมวเจ็บอยู่ในกล่องยืนหน้าประตูกระจก
เราเรียกคนๆนึงไว้ได้ เค้าเดินมาพูดผ่านทางรูกระจกว่า ...ปิดแล้วครับ...
เราก็บอก... เว็บเขียนว่าเปิดถึง 21:00 ไม่ใช่หรอคะ นี่ยังไม่ 21:00 เลยค่ะ
เค้ามองส่องผ่านทางรูกระจก แล้วถามว่า “เป็นอะไรมา เป็นหนักไหม”
เราก็ตอบประมาณว่า แผลต้องเย็บค่ะ ช่วยดูให้หน่อยค่ะ ไม่รู้ว่ามันหนักไหม
(เค้าไม่ได้ไขกุญแจเปิดล็อคประตูกระจกออกมาคุยกับเราเลยนะตลอดเวลาสิบกว่านาที)
เค้าแค่บอกว่า “พรุ่งนี้ร้านเปิด 9 โมงเช้าครับ ไว้ค่อยมาใหม่นะ”
ก็กลับขึ้นรถไปนะ ไปรพ.สัตว์อีกที่นึงที่เจอในกูเกิ้ลเหมือนกัน
ตอนเราขึ้นรถเราก็ยังดูเวลา เราก็ไม่ได้เข้าไปหลังเวลาร้านปิดนะ
เรายังแอบประณามเค้าในใจว่าทำไมเค้าถึงทำแบบนั้นกับเราได้
พาแมวไปถึงรพ.สัตว์อีกที่นึง เราต้องลงทะเบียนน้องตัวเล็ก
ด้วยความที่เรารนมาก เราก็ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อว่าอะไร เราเห็นน้องสีน้ำตาลเราเลยเรียก “น้องบราว”
หมอพลิกไปพลิกมา น้องบราวมีแผลที่ต้องเย็บตรงขาหน้ายาวไปจนถึงท้อง
เราเองก็ไม่กล้าพลิกดู เวลาเราจับมานี่เราก็ใช้ผ้าห่อตลอดไม่กล้าสัมผัสตรงๆ
หมอบอกว่า ก็ดีที่ไส้ไม่ไหลออกมา.. ต้องเย็บประมาณ 20 เข็มคร่าวๆ
เออแล้วหมอบอกว่าให้เราทำใจไว้ด้วยนะ เพราะน้องเล็กมากๆ
คำพูดหมอก็..
"ทำใจนะ แมวเด็กบางตัวให้ยาสลบแล้วก็ไม่ตื่น
แต่ไม่มีหรอกมันค่อนข้างปลอดภัย
แต่ก็ทำใจไว้เผื่อมันไม่ตื่น"
กรรม..
ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะ เค้าให้เรากลับบ้านได้
เดี๋ยวเค้าจะโทรบอก ถ้าเกิดว่ามีปัญหาหรือว่าอะไร บราวก็แอดมิตไป
วันนั้นก็จ่ายไปเกือบๆ 3,000
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันอาทิตย์ 4 กันยายน 2559
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เราจะบอกว่าตอนนั้นเรามีปัญหาเรื่องกระจกตาติดเชื้ออยู่ด้วย
ต้องหยอดตาหลายอย่างมาก มีทุกสองชั่วโมง มีทุกชั่วโมง มียาทาลูกตา ยากินอีก
เราหยุดงานตั้งแต่วันศุกร์ แล้วก็หยุดงานต่อทั้งอาทิตย์ (ตั้งแต่วันจันทร์ที่ 5)
ตาเราก็ไม่ดีขึ้น หยอดยาถี่ขึ้น ยาก็แสบขึ้นด้วย
เราไม่ได้ไปดูแมวที่โรงพยาบาล
ฝากให้พี่คนที่ช่วยเรา ที่เราโทรหาติดตอนเจอน้องบราวไปดูแล้วก็เก็บภาพมาฝาก
โดนดาเมจจากตาแป๋วๆของบราวไปทันทีที่เปิดไลน์ดูรูป
พี่เค้าจ่ายตังไปอีก 2,400 ด้วย เกรงใจสุด
ค่าเอ็กซเรย์เพิ่ม ค่ายาฉีด ค่านมมั้ง
ตอนแรกพี่เค้าจะไม่เอา แต่เรานี่รีบโอนเงินคืนเลย
พี่เค้าบอกว่าหมอเอ็กซเรย์เพิ่ม มีกระดูกหักด้วย
ขาหน้าที่เป็นรอยแผลที่ต้องเย็บก็หัก หักตรงข้อพอดีมันมีแค่กระดูกอีกชิ้นยึดอยู่เลยยังไม่ห้อย
แต่แมวเด็กเดี๋ยวกระดูกมันก็จะหาวิธีอะไรของมันเอง แต่ก็ไม่การันตีว่าจะใช้ได้ปกติไหม
ต้องคอยดูกันไปอะไรประมาณนั้นมั้ง เราจำไม่ค่อยได้ เราเบลอ..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันที่พากลับบ้าน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เราฝากแมวไว้ที่รพ.ตลอด เพราะเราเองก็ไม่สบายแบบว่าหยอดตา อภิมหาหยอดตา
รพ.เอกชนก็ฟันเงินเราไปเยอะแยะมาก เกินบัตรประกันกลุ่ม อภิมหาเกินบัตรประกันกลุ่มเช่นกัน
ไม่เกินแค่ร้อยสองร้อย เกินทีพันห้า เรานี่แทบอยากเอาตาข้างที่เป็นปัญหาออกไปเลยข้างนึง
พอเราเริ่มแบบคงที่ หมอ(คน)อนุญาตให้หยอดตาน้อยลง ไม่ต้องเข้าโรงบาลแล้ว
เราก็ลาทุกอย่างที่รพ.ตั้งแต่ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่..
แก้วน้ำ จาน ชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม... ลาก่อนนะรพ.คน
แวะไปเอาแมวกลับบ้านที่รพ.แมว
หมอ(แมว)ให้ยามาเพียบ มีนมที่เหลือไว้มาให้ (กระป๋องนึงกับในถุงที่แบ่งไว้สองสามถุง)
หมอบอกให้เราระวังเรื่องติดเชื้อ สอนวิธีป้อนนมแล้วเราก็ต้องป้อนทุกสองสามชม.
หมอนัดวันเช็คแผล นัดวันตัดไหมเรียบร้อย จ่ายตังเสร็จก็กลับบ้าน ประมาณ 800 หน่อยๆมั้ง
ที่บ้าน เราจัดเตียงให้บราวเรียบร้อย เตียงน้อยที่อยู่บนเตียงเราอีกที
(ซึ่งนางใช้เตียงที่เราตั้งใจผลิตให้แค่คืนแรกคืนเดียวเท่านั้น)
แอบให้ดูแผลเย็บในสปอยนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สองคืนแรกเราไม่ได้นอนเลยนะ บราวร้องทุกครั้งที่หิว
แล้วทุกครั้งที่น้องร้อง น้องจะเดินทั่วเตียงและมุดผ้าห่มเข้ามาพิงที่ขาเราเลยจ้า..
..ขาดความอบอุ่น..
แล้วถ้าเราหลับ อะไรที่ฆ่าแมวอาจจะไม่ได้เป็นอาการบาดเจ็บ
อาจจะเป็นพุงเรา หรือขาล่ำๆของเราที่เหวี่ยงไปทับก็เป็นได้
แต่เราก็เริ่มรู้ด้วยตัวเองว่าบราวต้องการอะไร..
นางแค่ต้องการหมอนสีชมพูใบใหญ่ใบนั้น
และต้องการผ้านวม 6 ฟุตลายเสือดาวของเราทังหมดแต่เพียงผู้เดียว
เราก็ยกให้นางไป สุมผ้านวมให้นางนอนกับหมอนสีชมพู
ส่วนตัวเราเราก็ไปเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มนอนอยู่หลืบฝั่งนึงของเตียง
คือเตียง 6 ฟุต แมวตัวเท่าอุ้งมือเอาไปแล้ว 5 ฟุต
มนุษย์ต้องมาขดห่มตัวเองด้วยผ้าเช็ดตัวอยู่ไกลๆ
แต่บางทีที่หนาวก็แอบเอาขามุดไปในผ้านวมลายเสือดาวเหมือนกันนะ
มุดเบาๆแบบห่างๆจากปลายผ้าสุด ไม่ขยับแรงมากเดี๋ยวนางรู้ว่าเราแย่ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
วันที่นัดตรวจแผล
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อยู่บ้านได้วันสองวันก็ต้องกลับไปเช็คแผลที่รพ.
แผลดีมาก หมอบอกว่าแห้งดี ตัดไหมตามวันที่นัดตอนแรกได้เลย
ปัญหามาติดตรงที่ว่า น้องบราวน้อยไม่ถ่ายเลย
เอ็กซเรย์ดูท้องป่องๆ ก็เจอแต่ว่าน่าจะต้องถ่ายออกมาได้แล้ว
หมออธิบายว่าแมวเด็ก ปกติแม่แมวจะต้องเลียก้น ช่วยกระตุ้นขับถ่าย
แล้วแม่บุญธรรมต้องทำหน้าที่แทน... หรอ...
นี่ก็พร้อมใจจะเลียก้นแมวมาก เสียดายจัง หมอบอกว่าไม่ต้อง... หมอให้ยาถ่ายมา
ให้กินครั้งเดียวพอนะ ถ้าถ่ายแล้วก็หยุดเลย ไม่ต้องให้ต่อ
จ่ายตังไปอีกประมาณ 1,200
พอกินยาคืนนั้นปุ้บ ไม่กี่ชั่วโมงบราวก็ถ่ายเลย ไม่ต้องเลียก้นจริงไรจริง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัดไหมออกแล้ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไม่ได้อยู่ตอนบราวตัดไหม เพราะว่ามันเป็นวันเดียวกับวันที่หมอ(คน)นัดไป Follow up ตา
เราเลยทิ้งแมวไว้ที่รพ.สัตว์ให้หมอตัดไหม ส่วนคนก็ไปรพ.ตรวจตาคน
กลับมารับแมวที่รพ.สัตว์
ขาหน้าขวาตรงที่แผลเย็บมันรั้งตั้งแต่ตอนมีไหม ทำให้มันดูเหมือนจะเดินแบบไม่ใช้ขานั้น
แต่ขาส่วนนั้นยังมีความรู้สึกเจ็บอยู่เวลาทดสอบนะ เลยต้องลุ้นว่ามันจะกลับมาใช้ได้ไหม
ถ้าไม่สามารถกลับมาใช้ได้.. หมอเดาๆว่ามีอยู่สองทางเลือก..
ไม่ตัดทิ้ง ก็ ทำผ่าตัดจัดกระดูกใหม่
แต่ตอนนี้ก็ยังทำหัตถการอะไรไม่ได้ ก็ต้องรอดูบราวใช้ขาแล้วก็ต้องรอให้แข็งแรง
รอให้โตสักหน่อยก่อน
ปล, วันนี้เราขอซื้อนมแมวจากร้านหมอ 2 กระป๋อง เพราะว่ามันหมดแล้ว
เราเตรียมแบงก์ 500 ถือไว้มั่นใจมากว่าจะไม่เกิน ถามเค้าว่าเท่าไหร่คะ..
กระป๋องละ 280 จ้า.. ถ้ากินเช้ากลางวันเย็นก็ประมาณ 3 วัน
แต่ถ้ากินถี่กว่าสามครั้งต่อวันก็กินได้ประมาณ 2 วัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ณ ปัจจุบัน รักษากันมาเกือบครบเดือน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เพราะเราต้องเข้าออฟฟิตต้องทำงาน เลยฝากแม่บ้านเลี้ยงระหว่างวัน
บราวน้อยไม่งี่เง่าเหมือนตอนแรกๆแล้ว กินนมเสร็จก็นอน เดินเล่นบ้างปีนตะกร้าบ้าง
เราเตรียมนมเตรียมอาหาร ซื้อนั่นซื้อนี่ให้เค้าไว้ แล้วก็สอนเค้าดูแลเบื้องต้น
ก็มีป้อนนม ป้อนข้าว ป้อนยา
แม่บ้านเราก็มุ๊งมิ๊งรักสัตว์โลกเหมือนกัน เลี้ยงแมวในตะกร้า
เดินหอบไปหอบมาไม่เคยทิ้งเลย
ตอนนี้แผลที่ท้อง กับแผลที่ยาวลงมาตรงขาติดแล้ว เหลือที่ยังไม่ติดก็ตรง..
เราไม่รู้จะเรียกไงนะ เปรียบเทียบถ้าคนเดิน 4 ขาแบบแมวก็น่าจะเป็นตรงรักแร้ขวาอะ
มันขยับบ่อยมันเลยแยก ตอนแรกหมอจะให้เย็บเฉพาะตรงนั้นอีกรอบ
แต่หมออีกคนบอกว่าเย็บอีกรอบ กับ อีกอย่างคือรักษาแบบแผลเปิด (ทายาทำแผลปิดไว้) ระยะเวลาพอๆกัน
เราเลยเลือกรักษาแบบแผลเปิด ก็พาไปหาหมอทุกเย็นแทน
รักษากันไปเรื่อยจนกว่าแผลจะปิดสนิทพอดี ไม่มีเนื้อแดงๆให้เห็น
เวลาไปหาหมอทีนึงน้องก็จะทำหน้าแบบ “พาฉันกลับบ้าน อย่าให้หมอถูกตัวฉันเลย..”
ขอบคุณน้าที่อ่านความทรงจำของเราจนจบ
:เกี่ยวกับเจ้าของกระทู้:
เป็นนางสาวอายุ 20 ต้นๆคนนึง อาศัยอยู่ในบ้านเดี่ยวมีพื้นที่เป็นของตัวเอง
ที่บ้านตอนแรกๆเค้ารู้สึกเฉยๆกับสัตว์โลกพวกนี้ ตอนนี้เราทำเค้าเอือมระอาหมาและแมวไปแล้ว 555
แมวเล็กตัวที่เล่าให้ฟังในกระทู้นี้เป็นแมวในดูแลตัวที่ 7
วนเวียนอยู่กับเรื่องรับหมาจรแมวจรเข้าบ้านมานานแล้ว... นานจนคิดว่าจะนับไม่ได้...
แต่พอลองนับก็นับได้หนึ่งปีหนึ่งเดือน /แค่นั้นเองเรอะ.. ไม่น่าลองนับเลยไหม...
หนึ่งปีหนึ่งเดือนนี้เรามีน้องหมาในดูแล 5 ตัว แมวในดูแลอีก 6 นะ
ยังอยู่กับเราเกือบครบทุกตัว (มีแมวเล็กตายไปตัวนึง)
+
No one should feel alone or unwanted.
And by that ‘one’ I mean every living thing not only just human.
ไม่ควรมีใครรู้สึกโดดเดี่ยวหรือรู้สึกไม่เป็นที่ต้องการ แล้วคำว่า “ใคร” ในที่นี้หมายถึงทุกสิ่งมีชีวิตนะ ไม่ใช่แค่คน
ใครไม่เป็นที่ต้องการหลังไมค์มานะ เราจะไปเก็บมาดูแลอย่างดี.. ง้อววววว..