ไม่คิดท้อน่ะ ชีวิตเราหวั้งดี กับเพือนๆคนรุ้จัก คนรอบข้าง แต่สุดไม่มีใครครบ

รักเพือน เพือนผิดก็คอยตักเตือน เสียใจก็ให้ก็คอยรับฟังเป็นเพือน ทุกข์มมาก็ให้สิ่งดีชี้แนะตลอด
ทำไม่ พอเจอเข้ากับชีวิต เพือนหาย ไม่มีคำปลอบโยนให้กันบ้างเลย ความทุกข์ เพือนก็ช้ำเติม
ทำไมไม่มีใครหวั้งดีกับเพือนมิตาสหาย หรือพูแให้กำลังใจ ก็ยังดี
จะเอาอะไรกับเราอีก แค่ขอช่วยให้เพือนอยุข้างๆสักพักได้ไหม เหงาไม่มีใครเลย