แพ้ทั้งที่ยังม่ได้รัก

วันหนึ่งที่ได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอก็ไม่ได้ไม่ได้เลิศหรูอะไรมากมายม่ได้สวยไม่เก่งแต่เธอเป็นตัวองตัวเองเธอมีความน่ารักจนผมไม่รู้เลยว่าจะทำไงถึงจะได้รู้จักกับเธอมาขึ้นผมจึงค้นหาเธอทางเฟสบุ๊คจนเจอและแอดเธอไปจนเธอรับและตอบผมมาอยู่คำหนึ่งว่าคู้หูจำเป็นตั้งแต่วินาทีผมกับเธอก็คุยกันไปเรื่อยๆจนรู้จักเขามากขึ้นทุกวันจนทำให้ผมรู้สึกรักเธอขึ้นมาโดยไมาทันรู้ตัวจนคุยกันไปเรื่อยๆเกือบ2เดือนเธอคนนั้นคนเดิมที่หายไปจนทำให้ผมรู้เลยว่าคนเราเวลาคุยกันเข้าไปนานๆมันมีจุดๆหนึ่งที่ทำให้เราเจ็บโดยไม่ทันตั้งตัวหลังจากนั้นเธอคนนั้นก็ไม่ตอบไม่อะไรกับที่ผมถามไปเลยจนทำให้รู้ว่าการแอบรักเขาข้างเดียวมันเจ็บมากนาดนี้เอง
โดยทำให้ผมรู้เลยว่าแพ้ทั้งที่ยังไม่ได้รักมันเจ็บแบบนี้นี่เอง