แม่ จขกท จะให้กลับไปทำงานที่บ้านที่ ตจว
แต่ จขกท ไม่อยากกลับ เพราะพอใจกับงานที่ทำอยู่ที่ กทม
กลับไปอยู่บ้านจริงๆมันก็มีข้อดี แต่เผอิญงานที่เค้าอยากให้ไปทำเป็นสิ่งที่เราไม่ถนัด
ถ้าทนๆทำไปก็คงอาจจะทนได้หรือทนไม่ได้ก็ไม่แน่ใจ แต่เค้าคิดว่ามันดีเพราะมันเป็นราชการ
บอกเราว่าทนไม่ได้ก็ให้ทนๆไปเถอะเพราะมันมั่นคง
คือเราก็บอกเค้าไปตามตรงว่าชอบงานที่กำลังทำอยู่ น่าจะก้าวหน้าได้อีก
แล้วเราก็คงเสียใจมาก ถ้าทำแล้วอยู่ได้ก็ดีไป แต่ถ้าทำแล้วทนไม่ไหวนี่ก็คงเสียใจ
เราบอกเค้าไปว่าเราต้องอยู่กับงานนั้นไปตลอดชีวิตนะ
ถ้าเราทำแล้วเป็นทุกข์ เค้าจะมีความสุขเหรอ
แต่เค้ายังยืนยันคำเดิมบอกว่าชีวิตคนเราบางทีก็ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำ
แต่นี่เราเลือกได้ว่าเราอยากทำหรือไม่อยากทำ แล้วทำไมเราต้องเลือกสิ่งที่เราไม่อยากทำด้วย
เครียดมาก ชวนมาอยู่ กทม ด้วยก็ไม่เอา
เค้าอยากให้ลูกทุกคนอยู่กับเค้า กลัวไม่มีคนดูแลตอนแก่
เข้าใจในแง่มุมของแม่ ความหวังดีของเค้าที่อยากให้เรามั่นคง
แล้วก็อาจจะด้วยเป็นห่วงเราที่อยู่ กทม คนเดียว
แต่บางทีก็น่าจะคิดถึงจิตใจลูกบ้าง
ถ้าที่ผ่านมาแม่บังคับเราน้อยกว่านี้ เราอาจจะฟังบ้าง
แต่นี่เหมือนเกิดมาเพื่อทำทุกอย่างอย่างที่เค้าต้องการ ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไมเหมือนกัน ถ้าชีวิตจะเลือกอะไรเองไม่ได้เลย
สุดท้ายเค้าก็บอกว่าก็ไม่ได้บังคับหรอก แต่ก็มาพูดย้ำๆบ่อยๆ จนเรารู้สึกเครียด
รู้สึกว่าถ้าไม่ยอมทำตามที่เค้าอยากให้เราทำ เราจะเป็นคนผิด ทำให้เค้าผิดหวัง เสียใจและกลายเป็นอกตัญญูทันที
เหตุการณ์เดจาวูเหมือนสมัยเลือกสายวิทย์ สายศิลป์ เลือกคณะที่เรียนต่อ บอกว่าไม่ได้บังคับหรอก
แต่สุดท้ายแม่ก็กดดันจนได้ตามความต้องการของตัวเองมาจนได้
ไม่รู้ว่าจะเลือกงานที่ชอบหรือเลือกครอบครัวดี
บางทีก็เครียดจนรู้สึกว่าอยากจะตายไวๆ
ใครพอจะมีประสบการณ์ ขอคำแนะนำในการตัดสินใจหน่อยค่ะ
ปล.ขออนุญาตแท็กมนุษย์เงินเดือนด้วย เผื่อมนุษย์เงินเดือนท่านไหนที่เคยผ่านเหตุการณ์แบบเรา รบกวนชี้แนะได้เลย
แม่อยากให้ไปทำงานที่บ้าน ตัดสินใจไม่ถูก บอกว่าไม่ได้บังคับ แต่ก็กดดันจนเรารู้สึกไม่ดี
แต่ จขกท ไม่อยากกลับ เพราะพอใจกับงานที่ทำอยู่ที่ กทม
กลับไปอยู่บ้านจริงๆมันก็มีข้อดี แต่เผอิญงานที่เค้าอยากให้ไปทำเป็นสิ่งที่เราไม่ถนัด
ถ้าทนๆทำไปก็คงอาจจะทนได้หรือทนไม่ได้ก็ไม่แน่ใจ แต่เค้าคิดว่ามันดีเพราะมันเป็นราชการ
บอกเราว่าทนไม่ได้ก็ให้ทนๆไปเถอะเพราะมันมั่นคง
คือเราก็บอกเค้าไปตามตรงว่าชอบงานที่กำลังทำอยู่ น่าจะก้าวหน้าได้อีก
แล้วเราก็คงเสียใจมาก ถ้าทำแล้วอยู่ได้ก็ดีไป แต่ถ้าทำแล้วทนไม่ไหวนี่ก็คงเสียใจ
เราบอกเค้าไปว่าเราต้องอยู่กับงานนั้นไปตลอดชีวิตนะ
ถ้าเราทำแล้วเป็นทุกข์ เค้าจะมีความสุขเหรอ
แต่เค้ายังยืนยันคำเดิมบอกว่าชีวิตคนเราบางทีก็ต้องทำสิ่งที่ไม่อยากทำ
แต่นี่เราเลือกได้ว่าเราอยากทำหรือไม่อยากทำ แล้วทำไมเราต้องเลือกสิ่งที่เราไม่อยากทำด้วย
เครียดมาก ชวนมาอยู่ กทม ด้วยก็ไม่เอา
เค้าอยากให้ลูกทุกคนอยู่กับเค้า กลัวไม่มีคนดูแลตอนแก่
เข้าใจในแง่มุมของแม่ ความหวังดีของเค้าที่อยากให้เรามั่นคง
แล้วก็อาจจะด้วยเป็นห่วงเราที่อยู่ กทม คนเดียว
แต่บางทีก็น่าจะคิดถึงจิตใจลูกบ้าง
ถ้าที่ผ่านมาแม่บังคับเราน้อยกว่านี้ เราอาจจะฟังบ้าง
แต่นี่เหมือนเกิดมาเพื่อทำทุกอย่างอย่างที่เค้าต้องการ ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไมเหมือนกัน ถ้าชีวิตจะเลือกอะไรเองไม่ได้เลย
สุดท้ายเค้าก็บอกว่าก็ไม่ได้บังคับหรอก แต่ก็มาพูดย้ำๆบ่อยๆ จนเรารู้สึกเครียด
รู้สึกว่าถ้าไม่ยอมทำตามที่เค้าอยากให้เราทำ เราจะเป็นคนผิด ทำให้เค้าผิดหวัง เสียใจและกลายเป็นอกตัญญูทันที
เหตุการณ์เดจาวูเหมือนสมัยเลือกสายวิทย์ สายศิลป์ เลือกคณะที่เรียนต่อ บอกว่าไม่ได้บังคับหรอก
แต่สุดท้ายแม่ก็กดดันจนได้ตามความต้องการของตัวเองมาจนได้
ไม่รู้ว่าจะเลือกงานที่ชอบหรือเลือกครอบครัวดี
บางทีก็เครียดจนรู้สึกว่าอยากจะตายไวๆ
ใครพอจะมีประสบการณ์ ขอคำแนะนำในการตัดสินใจหน่อยค่ะ
ปล.ขออนุญาตแท็กมนุษย์เงินเดือนด้วย เผื่อมนุษย์เงินเดือนท่านไหนที่เคยผ่านเหตุการณ์แบบเรา รบกวนชี้แนะได้เลย