ใครพอทราบทางออกของความรักแบบนี้บ้างคะ

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะถามเพราะเราตัดสินใจไม่ได้ (เหมือนความคิดในหัวตีกันเอง)
เรากับแฟนคบกันมาเกือบสองปีแล้วค่ะ เราอยู่ปีหนึ่ง เขาอยู่ปีสอง ตอนแรกเรามีเรื่องทะเลาะกันแรงมากทำให้เสียความไว้ใจกัน เราเป็นคนผิดค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องมือที่สามอย่างแน่นอน เราเลยรู้สึกผิดเลยพยายามทำทุกอย่างทั้งอ้อน ทั้งพูดจาหวานๆใส่ ตามประสาคนรักกัน เพื่อให้เขาสบายใจไม่เครียด แล้วหลังจากนั้นประมาณสองอาทิตย์ เรากลับดึกค่ะ เพราะกิจกรรมของมหาลัย ตอนจะกลับเขาบอกว่าพอถึงบ้านแล้วมีเรื่องจะคุยด้วย เราก็เริ่มคิดแล้วว่ามันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่เลย ก็เลยถามว่าเรื่องดีไม่ดี เขาก็ไม่ยอมบอก และบอกว่าอย่าถาม เราก็รอจนถึงบ้านค่ะ พอถึงบ้านแล้วเราก็บอกว่า มีอะไรจะคุยหรอ คุยก่อนก็ได้แล้วค่อยไปอาบน้ำนอน เขาบอกเลิกเราค่ะ!!! เราช้อคมากแต่รอฟังหตุผลก่อน เหตุผลที่เขาบอกมาคร่าวๆทั้งหมดคือ ครอบครัว(เขารับการใช้เงินแล้วนิสัยของครอบครัวเราไม่ได้ค่ะ) , หมดรักตั้งแต่เราขึ้นมหาลัยแล้วบวกกับเรื่องที่ทะเลาะกันแรงๆทำให้ไม่รู้จะไว้ใจเราต่อได้ไหม(ตอนเลิกกันแม่เป็นห่วงเรามากเลยไลน์ไปหาเขา เขาก็ดูเป็นห่วงเรามากเหมือนกัน แต่เขาไม่ยอมกลับมา) , ตั้แต่เราขึ้นมหาลัยอะไรๆก็เปลี่ยนไปทำให้เขาคิดได้ว่าที่ยังอยู่ทุกวันนี้เพราะผูกพันธุ์ไม่ใช่เพราะรักกัน (เราตกลงกันว่าจะเจอกันอาทิตย์ละ1-2ครั้ง เราก็ทำตามนี้มาตลอดไม่มีเวลา แต่ต้องได้เจอแค่ชั่วโมงนึงก็เจอค่ะ บางทีเราเครียดเรื่องกิจกรรม เรื่องเรียน แต่เราไ่ได้พูดออกมาค่ะ เลยทำให้เราพูดจานิ่งๆใส่เขาไปบ้างแต่พอนึกได้ก็จะพูดดีๆ แต่ไม่เคยบอกว่าเครียดขนาดไหน อาจจะทำให้เขารู้สึกแย่ที่เรพูดจาเปลี่ยนไปรึเปล่า) คร่าวๆก็ประมาณนี้ค่ะ แต่มีอีกประเด็นนึงค่ะ เขาบอกเราว่า ตั้งแต่คบกันแรกๆ เขาคิดไว้อยู่แล้วว่ายังไงเราก็ไม่ได้แต่งงานกันแน่ๆเนื่องจากครอบครัวเราค่ะ ไม่ได้กีดกันนะคะ แต่เพราะว่าเขาไม่อยากรู้สึกว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวของเขาด้วยตอนที่แต่งงานกันไป แต่เอาจริงๆเรายังไม่เคยคิดถึงเรื่องแต่งงานเลยค่ะ เพราะมันยัอีกไกลมากๆ และอีกอย่างคือ เขาบอกว่า เขาเตรียมใจมาสักพักแล้ว เราเป็นคนเดียวที่ต้องเสียใจเลยค่ะ เชื่อว่าเขาก็เสียใจ แต่คงไม่มากเท่าคนที่พึ่งรู้อยู่แล้ว เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงต่อดี ตอนนี้เขาบล้อกทุกอย่างของเราและครอบครัวเราค่ะติดต่อกันไม่ได้ เพราะเขาไม่อยากใจอ่อน ใจนึงเราก็คิดว่าเขายังรักเราอยู่แต่เพราะเขาท้อเลยไม่อยากไปต่อกับเรา ส่วนอีกใจก็คิดว่าเขาคงหมดรักเราแล้วจริงๆ เราควรทำยังไงต่อดีคะ

ปล. ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเขาสอนเราแทนพ่อแม่ทุกอย่างเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเขาเป็นคนนึงที่เราสามารถพักพิงได้เลย เราเลยรักเขามาก บอกตรงๆคือสนิทกว่าครอบครัวเราอีกค่ะ เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กค่ะ