มีเรื่องจะปรึกษาคะ คือเคยมีแฟนแต่ก็เลิกกันไปแล้วค่ะ วันนึงเ้ค้าขอกลับมาคืนดีด้วย เราก้ยอมกลับไปคุยด้วยแต่ว่าสถานะของเราก้ไม่ใช่แฟนเหมือนเมื่อก่อน แค่กลับมาคุยกัน แต่ความรู้สึกของเราคือตอนที่เขาขอกลับมาดูเหมือนเค้าจะต้องการทำอะไรให้มันดีขึ้นจริงๆ ไม่อยากให้เราจบแบบเก่าๆ แต่พอมาวันนี้การกระทำแทบสวนทางกับคำพูดทุกอย่าง ไม่สนใจ ละเลย ไม่เอาใจใส่ อะไรในตัวเราเลย เราเคยคิดว่าการให้โอกาสใครสักคนมันอาจจะเป็นการให้โอกาสคนอื่นในการพิสูจย์ตัวเองว่า ฉันจะทำมันให้ดีขึ้นน่ะ ฉันจะไม่ทำผิดแบบเดิมๆ อีกแล้ว แต่เปล่าเลยโอกาสที่เราให้เขาไปมันไม่มีค่าอะไรเลย เขาไม่เคยเห็นค่าในโอกาสที่เราให้ไปเลย เรรู้สึกผิดหวังมาก เหมือนเราเป็นคนที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว รออย่างมีความหวังอยู่ฝ่ายเดียวว่าอะไรๆมันอาจจะดีขึ้น เพราะเราก็ไม่โอเครกับสถานะที่เป็นอยู่ตอนนี้ เค้าไม่กล้าที่จะให้คนอื่นรับรู้ว่ากลับมาคุยกับเรา เขากลัวว่าเขาเคยทิ้งหนูไปมีคนอื่นแล้วกลับมาคุยกับเราอีก เขารับไม่ได้กับการที่คนอื่นจะมารู้การกระทำของเขา (เขาบอกกับเรา) แล้วเขาก็ปล่อยให้เรื่องของเราเป็นไปแบบนี้ มาเจอกันบ้างเป็นบางครั้ง เขาบอกว่าจะพยายามทำทุกๆอย่างให้มันดีขึ้น เขาไม่อยากทำให้เราเสียใจอีก แต่การกระทำของเขาคือการที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลยปล่อยให้เราอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตลอด กับความหวังลมๆแล้งๆ ว่าสักวันทุกอย่างมันจะดีขึ้น เราจะได้กลับมาใช้ชีวิตแบบเหมือนเมื่อก่อน จนทุกวันนี้เขาก้ยังให้ความชัดเจนกับเราไม่ได้ เขาบอกเขาเป็นคนที่ไม่มีความมั่นคงอะไรเลย ไอ่เราก้งง งั้นแล้วจะมีเราไปทำไม (?) ถามว่ารักเรามั้ย บอกก็บอกว่ารักแต่การกระทำมันไม่ใช่อ่ะ รักกันเค้าต้องไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายทนทุกข์อยู่แบบนี้หรอก มีอะไรก้ต้องผ่านมันไปด้วยกันซิ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ กับความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนของเขาแบบนี้ เขาทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลย คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไป แล้วยังไงล่ะ คนที่เสียใจก็คือเรา บอกเค้าไปหลายครั้งแล้วว่า ก็พยายามทำอะไรให้มันดีขึ้นซิ แต่เค้ากลับบอกว่าไม่รู้ว่าเค้าจะทำมันได้ไหม ควรทำยังไงดีค่ะ เหนื่อยเหลือเกินนนน ....
ไปต่อหรือพอแค่นี้ ?